15.10.18

Λόγος & Αντίλογος



«Μνήμες»


Ήταν στημένες συμπληγάδες


Δεν με απατά η μνήμη μου. Ο ήχος της καμπάνας όταν χτύπησε δεν ήταν για εκκλησιασμό, ούτε πένθιμος, αλλά ούτε και χαρμόσυνος για όσους τον άκουσαν. Ήταν ήχος συναγερμού, ήταν αναμενόμενος αυτός ο ήχος και όλοι ήταν σε αναμονή με φόβο. Ο ελληνικός λαός τον περίμενε μετά το τρανταχτό “Όχι”, που είπε στο Μουσολίνι το Ελληνικό Έθνος.

Θυμάμαι πολύ καλά. Ήταν ξημερώματα 28 Οκτωβρίου 1940, θυμάμαι τις σκοτεινές φιγούρες που έβγαιναν από τις πόρτες των σπιτιών και από τα στενά σοκάκια έβγαιναν οι φιγούρες, με κάποιο τορβά στον ώμο, άλλες με ένα δέμα κάτω από την αμασχάλη και άλλοι αγκαλιάζονται με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, σε ένδειξη όχι καλού οιωνού.

Όλοι γνώριζαν τι σήμαινε το χτύπημα της καμπάνας του χωριού, όλοι τους έτρεξαν σ’ αυτό το κάλεσμα, όλοι τους τρέξανε χωρίς γογγυσμούς στο κάλεσμα της πατρίδας.

Όλα αυτά μέχρι πρόσφατα που  μετά από τόσα χρόνια είχαν κατακαθίσει σκουριασμένα στον βυθό του υποσυνείδητού μου και ίσως δεν χρειάζονταν να ενοχληθούν. Θα χρησιμοποιήσω όμως την λαϊκή ρήση «Θέλω ν’ αγιάσω αλλά δεν με αφήνουν....»




Πρόσφατα άνοιξα το facebook και έπεσα πάνω σε δυο φωτογραφίες που μου φέρανε τα πάνω κάτω στο εν υπνώσει υποσυνείδητο το οποίο βρίσκονταν σε λήθαργο. Μου δημιουργήθηκαν πολλά ερωτήματα για τα περασμένα και το τι συνέβη στην συνέχεια μετά το μεγάλο “Όχι” και την μεγάλη νίκη.

Στο Αλβανικό μέτωπο όλο το Νεστόριο έλαβε ενεργό μέρος με νέους, νέες, γέρους και γριές, σχολεία, σπίτια και εκκλησίες. Όλοι προσφέρθηκαν στον αγώνα για να νικηθεί ο Ιταλός κατακτητής.

Το Νεστόριο ήτα ερημωμένο από άντρες και το βάρος για κάθε βοήθεια έπεσε στην ηρωίδα Νεστορίτισσα στην οποία όφειλε  ν΄ απονέμει πολλά βραβεία η πολιτεία.

Στην συνέχεια ήρθε η ήττα του Αλβανικού μετώπου και ο κατακτητής που πίστευε ότι κυριαρχούσε την πατρίδα ξέχασε τις σκοτεινές φιγούρες οι οποίες δεν παρέδωσαν τον οπλισμό τους, και βρέθηκε σε πολύ σύντομο χρόνο να βουΐζει ο Γράμμος με τραγούδια λευτεριάς.

Με τον οπλισμό που δεν είχαν παραδώσει στον εχθρό, οι Νεστορίτες πήραν τα βουνά του Γράμμου, και τον Απρίλιο του 1943 ενώθηκαν άλλοι 300 για την απελευθέρωση της πατρίδας.

Αυτό ήταν και η αφορμή οι Ιταλοί και αργότερα οι Γερμανοί να ισοπεδώσουν (όπως πολλές φορές έχω γράψει) ολοκληρωτικά το Νεστόριο.




Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω και να εξηγήσω, είναι η φωτογραφία που ήρθε στα χέρια μου πρόσφατα. Γνωρίζω ότι αυτοί που φωτογραφίζονται είναι οι σκοτεινές φιγούρες που πήραν μέρος στις νίκες του 1940, είναι οι ίδιοι που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αλβανικού μετώπου. Είναι οι ίδιοι που αργότερα αγωνίζονται να διώξουν τον κατακτητή. Αφού αγωνίστηκαν και απέκτησαν την λευτεριά την πατρίδας, λίγο αργότερα βρέθηκαν στην Μακρόνησο (επάνω φωτογραφία). Και ο λόγος; Είναι ένα αναπάντητο ερώτημα.

Είναι τα ίδια παιδιά του Νεστορίου που πολέμησαν στην Αλβανία, είναι τα ίδια παιδιά του Νεστορίου τα οποία πολέμησαν να εκδιωχθεί ο κατακτητής και στην συνέχεια να βρεθούν στην Μακρόνησο. Αυτό είναι το ερώτημα για την πρώτη μου φωτογραφία. Το άλλο μου ερώτημα θα το πω ότι είναι φωτογραφία μετά τις Συμπληγάδες. Η (κάτω) φωτογραφία είναι από τις αρχές του 1960. Είναι και πάλι τα παιδιά του Νεστορίου που το Ελληνικό Έθνος εμπιστεύεται τα όπλα της σε αυτά παιδιά, που είναι οι μόνιμοι  φύλακες των συνόρων της.

Κοσμάς Ρεκάρης
Μελβούρνη Αυστραλία 


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Ιουνίου 2018, αρ. φύλλου 939





2 σχόλια:

  1. ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ,ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ή ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΖΕ ή ΤΟΥΣ ΕΞΟΡΙΖΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΕΞΟΡΙΖΕΤΑΙ,ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ,ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ Η ΣΤΕΙΝΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΕΚΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΦΕΚΙΖΕΤΑΙ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ