18.11.19

Λόγος & Αντίλογος




Η κατάργηση της Αγροφυλακής και οι συνέπειές της

Όλη η χώρα τα τελευταία χρόνια θρήνησε πολλές ψυχές που έπεσαν θύματα πυρκαγιών. 84 στην Πελοπόννησο, 102 στο Μάτι Αττικής, 4 στην Τράπεζα Μαρφίν και πόσα δυστυχώς θ’ ακολουθήσουν από τα λάθη του πολιτικού και κοινοβουλευτικού χώρου των τριακοσίων, οι οποίοι κατήργησαν με νόμο τον θεσμό της Αγροφυλακής το 2010, το πιο χρήσιμο ΜΑΤΙ της χώρας. Ένας θεσμός πολλών ετών, ο οποίος καταργήθηκε από τα πρόσφατα κοινοβούλια. Οι λόγοι της κατάργησης, όχι σοβαροί ή καλύτερα κάπως περίεργοι.

Οι αγροφύλακες δεν ήταν υπάλληλοι του Δημοσίου, υπάγονταν σ’ ένα ειδικό ταμείο Αγροφυλακής που συστήθηκε το 1935 και πληρώνονταν από την φορολογία των αγροτικών προϊόντων. Διορίζονταν από τον νομάρχη κάθε περιοχής και εφ΄ όσον πληρούσαν ορισμένα προσόντα και κριτήρια, όπως να μη διαθέτουν-κατέχουν περισσότερα από 15 ζώα. Δεν υπάγονταν στην κατηγορία των δημοσίων υπαλλήλων και χαρακτηρίζονταν από την νομοθεσία ως «δημόσιοι υπηρέτες». Έφεραν ειδική στολή και είχαν δικαίωμα να οπλοφορούν. Κύριο έργο τους να διαφυλάττουν  τους αγρούς, τ’ αμπέλια, τους κήπους και γενικά την περιουσία των αγροτών. Δηλαδή, η πρόληψη, δίωξη και τιμωρία κάθε αγροτικού αδικήματος (αγροζημιές, κλοπές, φθορές, παράνομη βοσκή, ζωοκτονίες κ.α.). Με άλλα λόγια το άγρυπνο μάτι του περιβάλλοντος, ο άνθρωπος του κάμπου και του βουνού, του εθνικού πλούτου της χώρας. Δημόσιοι υπηρέτες: ίσως οι μόνοι υπηρέτες που εκπλήρωναν το έργο τους πιο πιστά από κάθε άλλη κρατική υπηρεσία υπαλλήλων.

Ο γεωργός είχε εξασφαλισμένη την φύλαξη των κτημάτων και της δημόσιας περιουσίας. Τους προστάτευε νομοθετικά η πολιτεία με ειδικούς νόμους, ρυθμίζοντας κατά κατηγορία τα αδικήματα και τις ανάλογες ποινές. Ένας ή δύο, ανάλογα με τον χώρο δικαιοδοσίας κάθε κοινότητας, κάλυπτε την αγροτική περιοχή. Ο χρόνος παρουσίας τους  ολόκληρο το εικοσιτετράωρο. Η περιοχή δικαιοδοσίας τους και οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνταν στο χώρο αυτό ήταν το καθημερινό έργο τους και γνώριζαν πολύ καλά μέχρι πού έφθανε η δράση των αγροτών και των κτηνοτρόφων, τις καλές και κακές προθέσεις τους.

Άρα, ο έλεγχος σε καθημερινή βάση και η παρουσία τους συγκρατούσε την οποιαδήποτε παρανομία. Και ακόμη ένας άλλος σοβαρός κίνδυνος, οι πυρκαγιές, ήταν ανύπαρκτες ή πολύ περιορισμένες, «ο φόβος φύλαγε τα αμπέλια». Γιατί πράγματι ήταν αποδοτική η παρουσία τους.

Ε λοιπόν, αυτό το υπηρετικό προσωπικό με την τεράστια υπηρεσία του, το έργο της διαφυλάξεως του εθνικού πλούτου της χώρας, γης και ουρανού, ύστερα από πολλά χρόνια προσφοράς, μπήκε στο στόχαστρο της κοινοβουλευτικής εξουσίας, παρασυρόμενης προφανώς από ισχυρούς κύκλους, με προφανή ατομικά και συλλογικά συμφέροντα, όπως καταπατήσεως δημοσίων χώρων, κτηματομεσίτες, γενικά χωροφάγους επιτήδειους Έλληνες και ξένους, παράνομους γεωργούς και κτηνοτρόφους.  Από ορισμένα κυρίως κόμματα της Αριστεράς, επειδή είχαν το δικαίωμα οπλοφορίας, θεωρήθηκε η δράσης τους αντεθνική και τους φόρτωσαν με ανυπόστατες κατηγορίες. Και αυτό έγινε τόσο φανερό από την τελευταία ενέργεια του Κοινοβουλίου. Πρέπει να το θυμόμαστε.

Από την μια μεριά η συντηρητική παράταξη διόρισε 12 χιλιάδες αγροφύλακες, σωτήρες του περιβάλλοντος και των αρχαιολογικών απροστάτευτων, ανοιχτών χώρων της πατρίδος και από την άλλη η άμεση κατάργησή τους  δια νόμου με πρωτοστάτη τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος ζούσε σε ουρανοξύστες στην Αμερική , δεν γνώριζε καν τον ρόλο που έπαιζαν στον τόπο μας αυτοί οι υπηρέτες και με την ψήφο των βουλευτών του και των αριστερών εδράνων, εξαφάνισαν τον θεσμό της διαφυλάξεως του φυσικού πλούτου της χώρας, όπως προαναφέραμε, γιατί ήταν το εμπόδιο στα καταπατητικά σχέδια των επίβουλων ακόμη και κοινοβουλευτικών φίλων (Καλογρίτσα κ.ά.), και αντί αυτών φέραμε στα υπουργεία 100 συμβούλους από το Χάρβαρντ, με άγνωστους μισθούς. Με ποσά τα οποία θα κάλυπταν την μισθοδοσία των Αγροφυλάκων για χρόνια, κι όχι  να πάνε τα ποσά αυτά σε αυτούς που μας έφεραν την χρεωκοπία και που με απερισκεψία και ίχνος γνώσεως της χρησιμότητας του έργου της Αγροφυλακής την κατήργησαν.  Με αποτέλεσμα τα σύνορα  να μη φυλάγονται επαρκώς και να βρίσκεται η χώρα σε κίνδυνο να χάσει όλο τον δασικό πλούτο της από τις φωτιές.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις έχουν τα πυρηνικά εργοστάσια , ενώ εμείς έχουμε το Διευθυντήριο, τους Πυρήνες της Φωτιάς, και  έτσι χάθηκαν οι Αγροφύλακες καθώς και η κατάργηση των ακριτών φυλάκων (ΤΕΑ) το οποίο ήταν πρότυπο του Βυζαντίου, και στην συνέχεια εξαφανίστηκε κι ένα μεγάλο μέρος των Συνοριοφυλάκων, αφού πλέον αντί να φυλάγουν τα σύνορα, φυλάγουν την Αθήνα, η οποία συνορεύει με την... Μόσχα, το Πεκίνο, την Κωνσταντινούπολη, την Νέα Υόρκη κλπ.

Κρίμα στο Κοινοβούλιο, μα περισσότερο το κρίμα στους βουλευτές των αγροτικών περιοχών, οι οποίοι ψήφισαν τον Νόμο για την καταστροφή του εθνικού πλούτου. Τέτοιο ολίσθημα κοινοβουλευτικό και νομοθετικό μόνο οι συρόμενοι από αναισθησία και άγνοια μπορούσαν να πραγματοποιήσουν. Σ΄ όλα τα κράτη η φύση προστατεύεται, από τα αρμόδια όργανα και τους αυστηρούς νόμους και διατάξεις.

Ένα παράδειγμα από τον Καναδά: Για να πάει κανείς σ’ ένα βουνό, λίμνη  ή ποτάμι, περνά από έλεγχο, αφήνει την ταυτότητα και δίδει εξετάσεις, αν ξέρει να ανάβει φωτιά και πως να διαχειρίζεται τα όργανα που χρησιμοποιεί. Απαγορεύεται στον κυνηγό δεύτερος ή τρίτος λαγός, ή περισσότερα ψάρια, τα οποία κατέχει θα πληρώσει πρόστιμο. Είναι εθνικός πλούτος όλων των πολιτών. Ενώ εμείς με τον Νόμο καταστρέφουμε την πανίδα, την χλωρίδα και εξαφανίζουμε όλα τα αρωματικά φυτά, τα οποία μας χάρισε η φύση. Μύρια βότανα, ένας πραγματικός πλούτος χάνεται στην  χώρα μας από την άγνοια και αδιαφορία όλων των πανεπιστημιακών οργάνων του κράτους οι οποίοι κάθονται στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη και δεν αξιοποιούν αυτό το προσοδοφόρο έσοδο για την βιομηχανία και  την φαρμακοβιομηχανία. Ενδεικτικά στον Γράμμο, φύεται ένα σπάνιο βότανο, το οποίο παράνομα μαζεύουν χρόνια οι γείτονες Αλβανοί.  Ζήτω η χώρα  μας! Δεν πάει άλλο. 

Είμαι σίγουρος πως αυτοί που ψήφισαν αυτόν τον Νόμο, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις ντομάτες από τις πατάτες. Αλλά και η νοθετική νομοπαρασκευαστική επιτροπή, όπως και οι σχετιζόμενοι επαγγελματικά, γεωπόνοι, δασολόγοι, δασικοί, πράσινοι, οικολόγοι κ.ά. δεν ξέρουν ούτε τα λάχανα, αλλά ούτε τα είδη δέντρων της χώρας μας, γι’ αυτό έκαναν αυτό το ολίσθημα. Φοβούμαι πως τους αρέσει η φωτιά, ίσως να ζεσταίνονται από τα καιόμενα, ενώ η χώρα χάνει τον πλούτο της. Ύστερα από όλα τα ομολογούμενα, πως να μη κάνεις φροντιστήριο στους κοινοβουλευτικούς για την φύση; Μπορεί να καταλάβουν γρήγορα πόσο λάθος έκαναν από άγνοια;
Δασοφύλακες, Αγροφύλακες, θηροφύλακες είναι πιο χρήσιμοι από τους πιο ευαίσθητους κοινωνικούς οργανισμούς. Χωρίς την φύση δεν υπάρχει ζωή, τροφή και όλα τα άλλα που μας παρέχει η γη. Γιατί αν συνεχίσουμε μ΄ αυτή την αδιαφορία θα χαθεί και η χώρα.

Πριν από  95 χρόνια, ο  Ιωάννης Μεταξάς απαγόρευσε την αιγοπροβοτροφία γιατί κατέστρεφε την δασική χλωρίδα. Πόσο μπροστά από την σημερινή κοινοβουλευτική αρχή των 300 βρισκόταν!

Επιπλέον με τον καταστροφικό καινούριο διοικητικό «Χαλικράτη» ερήμωσε η επαρχία. Η καταστροφή έρχεται σιγά-σιγά. Στα σύνορα, από τα Ιωάννινα μέχρι το Διδυμότειχο θα ψηφίζουν τελικά μόνο οι λύκοι και οι αρκούδες. Αυτός ο «Καλλικράτης»,  μαζί με την ψήφιση της πενταετούς ελληνοποιήσεως των λαθρομεταναστών, όπως θυμόσαστε «με το πιστόλι στο τραπέζι» όπως το δήλωσε τότε ο εισηγητής Γ.Π. Παπανδρέου, είναι ο γρήγορος θάνατος της χώρας. Βέβαια η Αθήνα, που προστατεύεται μ’ όλα τα μέσα από τις κυβερνήσεις, θα πέσει λίγο αργότερα, αλλά θα πέσει σίγουρα. Να γυρίσουμε λοιπόν, το συντομότερο στην προηγούμενη διοικητική δομή, να οργανωθεί η νομαρχία, ο δήμος και η κοινότητα, κι όχι η περιφερειακή τροχοπέδη, οι 13 μεσίτες της κεντρικής αθηναϊκής διοικήσεως.

Αγαπητοί μου, με την σημερινή διοικητική δομή, θα ακούσουμε το πιο παράλογο. Η δασική υπηρεσία όλης της χώρας είναι μόνο στην Αθήνα κι’ όχι στις περιφέρειες. Ανεύθυνη και η περιφέρεια, το έζησα σαν πολίτης με ένα πρόβλημα της πόλεως Καστοριάς, όταν μου το ανέφερε ο ίδιος ο αντιπεριφερειάρχης.  Αυτή είναι περιφερειακή δομή, να στέλνει η Καστοριά στην Κοζάνη τα έγγραφα, η Κοζάνη στα Γιάννενα και τα Γιάννενα στην Αθήνα και τούμπαλιν τα έγγραφά μας τα δικά μας. Μας περιμένουν οι Αθηναίοι στη γωνιά να μας εξυπηρετήσουν... Την τυφλαμάρα μας την κακιά.
Την σημερινή χώρα την έφτιαξαν οι διανοούμενοι που είναι αραγμένοι στο Κολωνάκι, δίπλα με το σκυλάκι και την άλλη συντροφιά. Δεν μπορεί ν’ αντέξει αυτός ο τόπος να έχει δύο διοικήσεις... μια των Αθηνών και μια κατώτερη των Επαρχιών.  Ογδόντα πέντε κυβερνήσεις έκανε η Ιταλία από το 1945 έως σήμερα και παραμένει όρθια. Γιατί; Έχει την εσωτερική διοίκηση. Νομαρχία ανεξάρτητη από την Ρώμη. 

Ενώ σε εμάς δεν βρίσκεται καμιά εταιρία του εξωτερικού εμπορικού ή βιομηχανικού κύκλου με έδρα την Θεσσαλονίκη ή άλλη πρωτεύουσα νομού, παρά μόνο μόνο στην Αθήνα, και υποκαταστήματα μόνο στην επαρχία. Να γιατί ψηφίστηκε από το κοινοβούλιο της Ελλάδος και η διχοτόμηση του ονόματος Μακεδονία, ύστερα από 3000 χρόνια και σε ειρηνική περίοδο! Δεν διχοτομήθηκε η Μακεδονία, ένα τοπωνύμιο της χώρας, όπως φερ’ ειπείν η Πελοπόννησος, αλλά η χώρα ολόκληρη.
Και τώρα χωρίς τους Αγροφύλακες, τους Δασοφύλακες, Θηροφύλακες θα πάρουν φωτιά όλοι οι λόφοι γύρω από την Αθήνα. Διότι  δεν είμαστε πια πραγματικά ενωμένη χώρα. Φθάσαμε στο σημείο να λέμε στα παιδιά μας να φύγουν  στο εξωτερικό. Το χειρότερο προβόδωμα.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Με τιμή
Ν. Πρώϊος


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Σεπτεμβρίου 2019, αρ. φύλλου 999

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ