18.11.19

ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Το Νεστόριο σήμερα



Από τότε έχουν περάσει 75 χρόνια. Ήταν η τραγική και η βάρβαρη συμπεριφορά του ιταλού και του γερμανού κατακτητή, που τον Απρίλιο του 1943 ο Ιταλός και στην συνέχεια η γερμανική μπότα τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, επισφράγισαν την καταστροφή του Νεστορίου, φέρνοντας έτσι το δέος και την διασπορά των κατοίκων της κοινότητας στο εσωτερικό της πατρίδας αλλά -και το χειρότερο- σε ξένες χώρες.

Σήμερα όσοι έχουν επιζήσει από εκείνα τα γεγονότα, δεν είναι δυνατόν να τα ξεχάσουν, γιατί όλα αυτά που έζησαν θα τους ακολουθούν στο λιγοστό υπόλοιπο της ζωής τους.
Αυτές οι άσχημες και τραγικές στιγμές ξεπετιούνται πολλές φορές απρόσμενα από το υποσυνείδητο και παρελαύνουν ζωντανά μπροστά στα μάτια μας.

Όλα αυτά όμως έχουν φέρει μεγάλη αλλαγή, όχι μόνο στην την ζωή των κατοίκων, αλλά και στην τοπική κουλτούρα τους. Επίσης έχουν φέρει και την αποτελμάτωση του άλλοτε πολυπληθυσμικού χωριού που σήμερα έχει συρρικνωθεί απελπιστικά.

Αυτό το διαπιστώνει κανείς διασχίζοντας από την μία άκρη στην άλλη το κάποτε υπερήφανο αρχοντοχώρι.Όλα αυτά όμως δεν θα μπορούσαμε να τα συγκρίναμε με το ολοκαύτωμα της Κλεισούρας, που τον Σεπτέμβριο του 1944 οι Γερμανοί όχι μόνο έκαψαν ολόκληρο το χωριό, αλλά οι Βαυαροί εκτέλεσαν και 175 παιδιά και απροστάτευτες γυναίκες.

Έχουν περάσει τα τρία τέταρτα του αιώνα. 1944-2019 και η ανάπτυξη του Νεστορίου και της περιοχής της Καστοριάς, βρίσκονται σε μειωτική αλλά και σε απελπιστική θέση. Όταν όλα αυτά συνέβησαν, ήμουν σε ηλικία που το υποσυνείδητό μου μπορούσε να καταγράψει και να κρατήσει πολλά γεγονότα τα οποία τα έζησα και σε πολλά ήμουν και αυτόπτης μάρτυρας.

Σήμερα ξεπηδούν όχι μόνο τα γεγονότα του Νεστορίου, αλλά το φοβερό ολοκαύτωμα της Κλεισούρας και η κατοχική μπότα.Για το ολοκαύτωμα της ηρωικής Κλεισούρας η μνήμη μας ακόμα καλά κρατεί και θα πρέπει την εικόνα αυτή του πολέμου, να την επαναφέρουμε στις νεότερες γενεές και να υπενθυμίζουμε τις θυσίες που οι Καστοριανοί έχουν προσφέρει στην δύσκολη εκείνη εποχή.

Χρειάζεται όλοι μαζί να ομονοούμε και να δείχνουμε σεβασμό και να αποτίνουμε φόρο τιμής για τον αγώνα και τις θυσίες που πρόσφεραν οι συμπατριώτες μας κατά τα δύσκολα εκείνα χρόνια για να μπορούμε σήμερα να χαιρόμαστε την δική μας ελευθερία.

Από την άσχημη εκείνη εποχή έχουν απομείνει σε διάφορα σημεία ορισμένα μνημεία που μας υπενθυμίζουν ότι έχει περάσει η εχθρική λαίλαπα. Όλα αυτά τα τρομερά, τα άσχημα γεγονότα που έχουν συμβεί πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια μας το μαρτυρούν τα υπολείμματα στο χωριό, που δυστυχώς σήμερα είναι επικίνδυνα για τον επισκέπτη και ακόμη χειρότερα για τον κάτοικο της περιοχής.

Η τοπική διοίκηση με την αδράνεια που έχει δείξει για πολλά χρόνια και εξακολουθεί να δείχνει, αγνοεί τον κίνδυνο που παραμονεύει τον κάθε περαστικό. Ναι μεν τα ιστορικά αυτά μνημεία μας υπενθυμίζουν τις καταστροφές του πολέμου, παράπλευρα όμως εδώ και χρόνια έχουν καταστεί παγίδες για τα μικρά παιδιά και τον ανύποπτο επισκέπτη και τον κάθε κάτοικο του χωριού.

Έχουν παρέλθει αρκετοί πρόεδροι και δήμαρχοι από το Νεστόριο, όμως δυστυχώς κανείς τους δεν έλαβε υπόψη του τον κίνδυνο που ύπουλα παραμονεύει για πολλά χρόνια.  Το ενδιαφέρον για τους «άρχοντες» εστιάζεται μόνο αν υπάρχει κάποιο προσωπικό συμφέρον για να κατεδαφίσουν κάποιο σπίτι για να κάνουν εύκολη την δική τους διάβαση( του κυρίου δημάρχου η του δημοτικού συμβούλου) με το αυτοκίνητό του και στην συνέχεια να επιτρέψει στον γείτονα «ν’ αρπάξει» το οικοπέδο.

Στο παρελθόν αρκετοί πρόεδροι και δήμαρχοι έχουν διοικήσει τον τόπο σπαταλώντας ανεκμετάλλευτα τα χρυσά χρόνια της οικονομικής βοήθειας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς σήμερα το Νεστόριο υποφέρει από ψυχές και χρηστή διοίκηση, αλλά πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία, τώρα που ξαναήλθαν  στην ελληνική βουλή πρόσφατα οι συζητήσεις για τις οι γερμανικές αποζημιώσεις οι οποίες υπερβαίνουν τα τριακόσια δισεκατομμύρια ευρώ.

Ναι, δεν είναι αστείο, γιατί αν θα τα ζητήσουμε μετά από άλλα 75 χρόνια, ίσως θα εισπράξουμε € 900 δις και έτσι θα ζήσουμε πλουσιοπάροχα εμείς οι Έλληνες. Ναι! Από την Ελλάδα και το Νεστόριο πέρασαν τα χρυσά χρόνια με τα ευρωπαϊκά κονδύλια, όμως σήμερα έχουμε μείνει στο περιθώριο με τις ισχνές αγελάδες της οικονομίας, προσπαθώντας να φέρουμε στην βουλή τις κατοχικές αποζημιώσεις

Έ τσι είμαστε συνεχώς «στο περίμενε» για να έρθουν οι κατοχικές αποζημιώσεις  για να μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε το χρέος δισεκατομμυρίων που χρεωθήκαμε τον καιρό της χρυσής εποχής. Το ερώτημα είναι, αν οι Γερμανοί έχουν ακοή; Ή είναι κουφοί στα εγκλήματα που διέπραξαν τα χρόνια της κατοχής;

Τα επικίνδυνα ερείπια που αντικρίζουμε σήμερα στο Νεστόριο, από την εποχή των εγκλημάτων της κατοχής, θυμίζουν ότι αυτός ο τόπος, κάποτε  έσφυζε από την ζωή και την χαρά των συνανθρώπων μας. Είναι όμως απίστευτο ότι παραμένουν ακόμη στο Νεστόριο του 2019, αυτά τα υπολείμματα από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο 1940-1945.

Η δημοτική αρχή του Νεστορίου σ’ όλα αυτά τα χρόνια δεν προσπάθησε να κατεδαφίσει τα άσχημα και επικίνδυνα απομεινάρια του πολέμου, αλλά τα ακίνδυνα σπίτια που τύχαιναν να προκαλούν κάποιο εμπόδιο (αναφέρομαι στο πατρικό μου σπίτι).

Το πατρικό μου σπίτι φαίνεται ήταν εμπόδιο στον τότε δήμαρχο. Η κατεδάφιση του σπιτιού μας για εμάς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, ήταν κάτι που μας έλκυε να επισκεπτόμαστε την πατρίδα και το χωριό που μεγαλώσαμε, με τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα. Το κακό που έκανε ο τότε δήμαρχος, ήταν που έδωσε την ευκαιρία στον γείτονα ν’ αρπάξει το υπόλοιπο του οικοπέδου και σήμερα να το διεκδικεί σαν να είναι δικό του.

Και αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση.  Η ενέργεια αυτή του δημάρχου μας αποξενώνει από τον τόπο που γεννηθήκαμε και αγαπάμε με όλο μας το είναι.

Φωτογραφία: Νεστόριο 2019: Από την καταστροφή των Γερμανών το 1943.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Σεπτεμβρίου 2019, αρ. φύλλου 1000.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ