ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ: Βλάσφημη γελοιότητα

Υπάρχει άραγε «καλόβουλη βλασφημία»; Δεν το γνωρίζουμε, αλλά μόνο ένα μεγάλο νομικό μυαλό –σαν του ιατρού κ. Κώστα Τσιάρα– μπορούσε να ποινικοποιήσει την «κακόβουλη βλασφημία». Ενα τέτοιο νομικό μυαλό θα πρότεινε στη Βουλή να επανέλθει στον Ποινικό Κώδικα «η κακόβουλη βλασφημία και η καθύβριση των θρησκευμάτων (άρθρο 198 του Π.Κ.). Προβλέπεται φυλάκιση έως 2 έτη για όποιον κακόβουλα καθυβρίζει τον Θεό και όποιον δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει την Ορθόδοξη Εκκλησία ή θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα».

Οφείλουμε, όμως, να ρωτήσουμε και κάτι άλλο: Μήπως θα μπορούσε ο υπουργός Δικαιοσύνης να μας διευκρινίσει τον όρο «ανεκτές θρησκείες»; Υπάρχουν στη χώρα και «μη ανεκτές», τις οποίες όχι μόνον μπορούμε να βρίζουμε, αλλά και να διώκουμε, αφού –όπως λέει η λέξη– δεν είναι «ανεκτές»;

Από τη φρασεολογία του υπουργού διακρίνεται η γελοιότητα της πρότασής του. Αλήθεια, οι «Σατανικοί στίχοι» του Σαλμάν Ρούσντι εμπίπτουν στην «κακόβουλη καθύβριση του Θεού» ή ο Αλλάχ δεν είναι ανεκτός στην Ελλάδα; Το να ψήνει κάποιος χοιρινά σουβλάκια έξω από δομές προσφύγων εμπίπτει στον νόμο περί βλασφημίας, αφού οι χοιροφάγοι ήταν κακόβουλοι, ήθελαν δηλαδή να προσβάλουν τους μουσουλμάνους; Και τι γίνεται με τις άλλες «ανεκτές θρησκείες» της χώρας μας, όπως το «Θρύλε, θεέ μου, Ολυμπιακέ μου»; Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι ο κομμουνισμός είναι θρησκεία και ο Στάλιν ο προφήτης του. Θα έπρεπε να τιμωρείται κάθε χλευαστικό σχόλιο εναντίον του;

Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο Ιησούς ως βλάσφημος της μόνης ανεκτής θρησκείας στον τόπο του τιμωρήθηκε. Δεν του ασκήθηκε η «νόμιμη» της εποχής βία διότι σκότωσε ή έκλεψε. Του επεβλήθη η εσχάτη των ποινών γι’ αυτά που έλεγε, τα οποία κάποιοι θεώρησαν προσβολή του μωσαϊκού νόμου. Οταν, μάλιστα, η ποινή μπήκε στη δημοκρατική διαδικασία της εποχής, ο όχλος επέλεξε να απελευθερώσει τον Βαραββά και όχι τον Ιησού, ο οποίος απλώς διατύπωνε «απρεπή» για την εποχή ή τις κυρίαρχες αντιλήψεις άποψη.

Εχουμε σοβαρό πρόβλημα σε αυτή τη χώρα. Ολες οι πολιτικές δυνάμεις θέλουν να μας γυρίσουν πίσω. Η αντιπολίτευση στο 1973 (ονειρεύεται «της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία» στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο) και η κυβέρνηση ακόμη πιο πίσω, σε προπολεμικούς ποινικούς κώδικες.

Ολοι γνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους διατάξεις είναι αδύνατον να επιβληθούν και θα εφαρμοστούν σποραδικώς με στόχο τη φίμωση μη αρεστών καλλιτεχνών, συγγραφέων, πνευματικών ανθρώπων. Το ζήσαμε εξάλλου πολλάκις, με τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη, με τον «Τελευταίο πειρασμό» του Μάρτιν Σκορσέζε κ.λπ.

Η πρόταση του κ. Τσιάρα δεν αποτελεί μια μαύρη σελίδα για την ελευθερία του λόγου στην Ελλάδα. Είναι ένα μνημείο γελοιότητας, από αυτά που νομίζαμε ότι είχαν εκλείψει...

medium.gr