3.9.17

ΟΔΟΣ: A.T.I.A.


ΟΔΟΣ 16.2.2017 | 873


Αυτοί που θα έπρεπε να ελέγχονται με κριτική, είναι οι σημερινοί επικριτές του υπουργού, διότι είναι αυτοί οι εκπρόσωποι του τόπου, και όχι ο υπουργός. Μάθαμε απλά να επιρρίπτουμε την ευθύνη στο κράτος των Αθηνών. Για κάθε νόσο και νοσηρότητα.



Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, αν δεν είναι απλά χειρότερη, εμφανίζεται ως φάρσα. Αυτό αποτελεί μια μόνιμη διαπίστωση, σταθερή «αξία». Με την διαφορά ότι σπάνια παραδειγματίζει. Και αυτή είναι μια αλήθεια για την οποία προφέρονται πολλές αφορμές επιβεβαίωσής της.

Έτσι σε συνέχεια (και σε σχέση) των όσων γράφονται και επαναλαμβάνονται το τελευταίο καιρό με αφορμή (τι άλλο;) το τμήμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής Καστοριάς (η υπόθεση αρχίζει να ακούγεται όπως το «Πνευματικό Κέντρο Καστοριάς», ή η «Δωρεά Παπαλαζάρου»), για μια ακόμη φορά επαληθεύεται η ίδια πραγματικότητα. Και από τις δύο πλευρές. Την φαιδρή και την δραματική.

Αν γίνει μια αναδρομή στα δημοσιεύματα, τις αναρτήσεις, τα σχόλια και τις εκπομπές της εποχής που μεσουρανούσε η προσπάθεια για την ίδρυση του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής, που απέχει λιγότερο από δέκα χρόνια πριν, θα διαπιστωθούν τα εξής: Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που σήμερα οδύρονται για το ναυάγιο της Σχολής και εγκαλούν τους κακούς της ιστορίας και τους πολιτικά υπεύθυνους, τω καιρώ εκείνω, με συστηματικό τρόπο, διέβαλλαν την ιδέα και την προσπάθεια.

Για ποιο λόγο; Κανείς δεν ξέρει. Ήταν de facto υπονομευτές. Ασκούσαν κριτική, με διάφορα προσχήματα και δικαιολογίες. Και δυναμίτιζαν το κλίμα, κινδυνολογώντας και ελεεινολογώντας. Με τα γνωστά αποτελέσματα. Κατάφεραν καίριο πλήγμα στην ιδέα της Σχολής, με αποτέλεσμα να χαθεί ο κρίσιμος χρόνος.

Σήμερα, σε πλήρη και ολοκληρωτική μεταμόρφωσή τους (πολλοί αιρετοί, δημοσιογράφοι, σύλλογοι, φορείς και γονείς), ενεργούν ακριβώς αντίθετα: θρηνούν για την μεγάλη απώλεια.

Το τι συνέβη τότε και εάν ασυνείδητα ή όχι συνέπλευσαν με πολιτικά (και όχι μόνο) συμφέροντα, δεν θα μαθευτεί ποτέ. Μόνο που όλη η κατάσταση είναι (μία ακόμη) φαρσοτραγωδία.



ΟΔΟΣ 16.2.2017 | 873 | σελ. 3


Και ενώ το ζήτημα της Σχολής επανήλθε στην επικαιρότητα, για μια ακόμη φορά, με αφορμή τον σχηματισμό Πολυτεχνικής Σχολής στα Ιωάννινα, που θα περιλαμβάνει και τμήμα Αρχιτεκτόνων (αυτό που θα γινόταν στην Καστοριά), θέμα που ενέπνευσε εν μέρει το κύριο άρθρο της ΟΔΟΥ την περασμένη εβδομάδα, μεσολάβησαν μέχρι σήμερα και άλλες εξελίξεις.

Αυτή την φορά, αφορμή είναι οι ανεξήγητες δηλώσεις του υπουργού Παιδείας της σημερινής συγκυβέρνησης κ. Κώστα Γιαβρόγλου, που προκάλεσαν στην Καστοριά σειρά αντιδράσεων και αντιδηλώσεων. Από αντιπεριφερειάρχη, βουλευτή και δήμαρχο. Με αλφαβητική σειρά των αξιωμάτων. Καιρό είχε η Καστοριά να ζήσει κάτι αντίστοιχο. Ομοβροντίες, ομοψυχία.

Τι τρομερό ήταν αυτό που είπε ο υπουργός; Ιδού:

«Υπάρχει ένα κτήριο στην Καστοριά που κόστισε στο ελληνικό δημόσιο πολλά λεφτά και το οποίο είναι κλειδωμένο, γιατί ήταν να γίνει εκεί ένα τμήμα Αρχιτεκτονικής το οποίο ουδέποτε έγινε. Τα περιφερειακά ακαδημαϊκά συμβούλια θα πρέπει να αξιοποιήσουν τέτοιους χώρους μέσα σε ένα αναπτυξιακό πλαίσιο. Ειδικά στην Καστοριά θα πρέπει να διερευνήσουμε την δημιουργία κάποιου χώρου ερευνητικού και ακαδημαϊκού. Παραδείγματος χάριν, οι νέοι αγρότες, δεν έχουν συστηματικά να πάνε κάπου για να απευθυνθούν για ουσιαστικές συμβουλές. Τέτοιου είδους χώρους, οι οποίοι δεν είναι ακριβώς ακαδημαϊκοί, ούτε ακριβώς ερευνητικοί, νομίζω θα μπορούσαμε να σκεφτούμε για την Καστοριά».

Ποια συμπεράσματα εξάγονται, στην Καστοριά, από μία τέτοια δήλωση; Για παράδειγμα ότι ο ίδιος ο κ. υπουργός δεν γνωρίζει ότι το κτήριο δεν είναι κλειδωμένο, αλλά (κατα)χράται για την στέγαση δημοτικού σχολείου εν όψει της ανακαίνισης του 1ου δημοτικού σχολείου. Με αποτέλεσμα να φθείρεται και να απαξιώνεται –για να χρησιμοποιηθεί ένα ρήμα της μόδας– το κτήριο με το πανάκριβο κόστος που στοίχισε στο ελληνικό δημόσιο.

Επιπλέον δεν γνώριζε πως, με παραχώρηση του Δήμου, ήδη σε χώρους του εκπαιδευτικού συγκροτήματος, στεγάζεται (ενδεχομένως χωρίς κανένα κόστος) πολιτιστικό σωματείο της πόλης. Το οποίο λογικά θα όφειλε να πρωτοστατεί στην προσπάθεια για την λειτουργία της Σχολής, και να μη στεγαστεί εκεί. Παρεμπιπτόντως δεν γνώριζε, ότι είναι ο ίδιος ο Δήμος Καστοριάς που αποφάσισε να παράσχει το κτήριο, για την στέγαση της δημοτικής βιβλιοθήκης. Ήδη φημολογείται η μεταφορά στο κτήριο και του 3ου Γυμνασίου Καστοριάς. Δρομολογείται δηλαδή –από τον ίδιο τον Δήμο Καστοριάς- η ολοκληρωτική αχρήστευση των δαπανών που έγιναν για να λειτουργήσει ως Αρχιτεκτονική.

Δηλαδή τελικά γνώριζε ο κ. υπουργός ότι υπάρχει το κτήριο στην Καστοριά, αλλά δεν γνώριζε όλα τα υπόλοιπα; Πώς γίνεται και πώς δικαιολογείται αυτό; Γιατί δεν ενημερώθηκε και ποιος / ποιοι δεν το φρόντισαν εγκαίρως και αρκούντως;

Το χειρότερο (και φαιδρό) της υπόθεσης δεν σταματά εκεί. Διότι ο αρμόδιος επί της Παιδείας έλληνας υπουργός, αποδείχθηκε ότι γνωρίζει τόσο καλά και τόσα πολλά για την ίδια την περιοχή, ώστε έφθασε στο σημείο, και μάλιστα ειδικά, special για την Καστοριά, (προσέξτε το ειδικά) να προτείνει την πόλη, το παλιό της κέντρο, περιβαλλόμενο από πανάρχαιες βυζαντινές εκκλησίες, αρχοντικά και τείχη, αλλά και μια ιστορία 2500 ετών, και συγκεκριμένα το κτήριο της πλατείας Κουμπελίδικης, για τον... ερευνητικό και ακαδημαϊκό χαρακτήρα της επιμόρφωσης των νέων... αγροτών. Δεν διευκρινίσθηκε αν θα υπάρχουν και κρεμαστοί κήποι για καλλιέργειες και τα συναφή επιμορφωτικά.



ΟΔΟΣ 16.2.2017 | 873 | σελ. 4

Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που σήμερα οδύρονται για το ναυάγιο της Αρχιτεκτονικής Σχολής και εγκαλούν τους κακούς της ιστορίας και τους πολιτικά υπεύθυνους, τω καιρώ εκείνω, με συστηματικό τρόπο, διέβαλλαν την ιδέα και την προσπάθεια. 




ΗΤΑΝ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ  της δεκαετίας του 1980, όταν ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης (επί Νέας Δημοκρατίας της εποχής), κάποτε υπουργός Παιδείας και ο ίδιος, είχε την λαμπρή ιδέα σε κεντρική πολιτική ομιλία του στην πλατεία Δαβάκη, να προτείνει στους Καστοριανούς, να αλλάξουν επάγγελμα. Οι γουναράδες να γίνουν αλιείς.

Είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση τότε και ανησυχία, καθώς ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, πρότεινε σε δεκάδες χιλιάδων να γίνουν αλιείς από βιοτέχνες. Και μάλιστα όχι αλιείς μαργαριταριών, αλλά στην μολυσμένη όσο ποτέ άλλοτε λίμνη της Καστοριάς, δεδομένου ότι δεν υπήρχε καν αποχετευτικό δίκτυο τότε. Είχε όμως φαντασία και μαντική ικανότητα, καθώς πρόβλεψε την κατάρρευση της γουνοποιίας.

Και να που 35 χρόνια μετά, η ιστορία τον δικαιώνει. Δικαιώνει την «φαντασία» στην εξουσία. Διότι ο διάδοχός του στον θώκο της Παιδείας, το προχώρησε ακόμη περισσότερο. Πρότεινε κάτι αληθινά επαναστατικό. Γεωργία και καλλιέργειες, σε ακαδημαϊκό επίπεδο στην Κουμπελίδικη!

Και καθώς όπως είναι γνωστό η Καστοριά (πόλη), δεν διαθέτει νέους ή παλιούς αγρότες ή κτηνοτρόφους, αλλά κατά κανόνα ανέργους και κατεστραμμένους επιχειρηματίες, πρότεινε δηλαδή ο κ. υπουργός αυτή την χρήση, αντί της Αρχιτεκτονικής Σχολής. Διότι μάλλον ξέρει κάτι παραπάνω. Όπως φερ’ ειπείν ότι δεν θα δούμε ποτέ Αρχιτεκτονική Σχολή εδώ. Αλλά ίσως (να δούμε) κάποια μέρα 4Χ4 λασπωμένα αγροτικά, τρακτέρ και άλλα αγροτικά μηχανήματα να ανηφορίζουν προς το παλιό κέντρο της Καστοριάς, συμβάλλοντας στο νέο κλέος της πόλης, να επιμορφωθούν. Ακαδημαϊκοί αγρότες: Αυτό λείπει από την Καστοριά.

Γιατί όχι; -θα αναλογισθεί φυσικά κάποιος, αν σκεφθεί ότι φθηνά την γλυτώσαμε. Αφού με την φόρα που έχει και την νέα δυναμική προσέγγισης, θα μπορούσε ο ίδιος ή άλλος υπουργός, να προτείνει, ειδικά και special offer για την Καστοριά, να γίνει το λεγόμενο «παλιό γυμνάσιο», κέντρο ακαδημαϊκής επιμόρφωσης νέων ελαιοπαραγωγών. Τι κι αν δεν έχουμε ελαιώνες;

Ή ακόμη πιο τολμηρά, νέων κτηνοτρόφων και πτηνοτρόφων, διαθέτοντας και προσφέροντας και ανάλογα τμήματα. Ειδικά για την Καστοριά κι’ αυτά, σταύλους και ορνιθώνες. Μήπως έχουμε γούνα ή ψάρια στην λίμνη;

Όπως ήταν περίπου λογικό, οι διαδραστικές αυτές δηλώσεις του ίδιου του υπουργού, προκάλεσαν αντιδράσεις. Ενταύθα και επί τόπου. Όχι μόνο της βολευτή κ. Ολυμπίας Τελιγιορίδου, που με αμφίσημη δήλωσή της, έσπευσε να αποδραματοποιήσει την εκτός τόπου και χρόνου μεγάλη αυτή ιδέα. Αλλά και του αντιπεριφερειάρχη Καστοριάς κ. Σωτηρίου Αδαμόπουλου. Ο οποίος εξέδωσε αιχμηρή επιστολή διαμαρτυρίας για το θέμα. Αναλογιζόμενος προφανώς ότι ο ίδιος έχει κατ’ επανάληψη δεσμευτεί να εργαστεί για την λειτουργία της Σχολής. Στην Καστοριά. Όχι στα Ιωάννινα, ούτε στην Κοζάνη.

Αλλά αντίδραση προκάλεσε και τον ίδιο τον (κατά τα άλλα ατάραχο) δήμαρχο Καστοριάς κ. Ανέστη Αγγελή. Ο οποίος 2,5 χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ανέλαβε την πρώτη πρωτοβουλία για την Αρχιτεκτονική Σχολή της Καστοριάς. Έτσι διανεμήθηκε από το γραφείο του Δημάρχου Καστοριάς ανακοίνωση με την οποία, αυτό που φαίνεται να επιχειρείται είναι μια απλή πολιτική εκμετάλλευση. Της κάπως ελαφράς ιδέας του νυν υπουργού Παιδείας για την… ακαδημαϊκή μετεκπαίδευση των αγροτών.

Και μαζί με αυτή μια αναφορά στα προσωπικά επιτεύγματα του ίδιου του κ. Ανέστη Αγγελή, το 2004, όταν ήταν βουλευτής Καστοριάς και η ιδέα της Σχολής στα σπάργανα. Λαοί που δεν ξέρουν την ιστορία τους, την… χάνουν θα σκέφθηκε (το γραφείο τύπου) και είπε να μας προφυλάξει. Μόνο που ξέχασαν εκεί στον Δήμο ότι παραχωρώντας το κτήριο σε συλλόγους, σε δημοτικά σχολεία και την δημοτική βιβλιοθήκη, είναι σαν να παίζει ο δήμαρχος σε διπλό ταμπλώ. Παράλληλα εξουδετερώνει το μοναδικό διαπραγματευτικό όπλο (*) που έχει η Καστοριά στην διεκδίκηση της Σχολής.

Γιατί γράφονται όλα αυτά; Μα για τον πολύ απλό λόγο, ότι ο λιγότερο υπεύθυνος είναι τελικά ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας. Καθώς η ευθύνη, για το τι είναι η Καστοριά, πού βρίσκεται το κτήριο και ποια είναι η απαίτηση της πόλης, ανήκει σχεδόν αποκλειστικά στους εδώ φορείς. Και όχι στον υπουργό.

Δύο ολόκληρα χρόνια μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από τους ΣυΡιζΑ και ΑνΕλ, η πολιτική ηγεσία της χώρας είναι τόσο λίγο ενήμερη, ώστε να προτείνει με αυτόν τον τρόπο την αξιοποίηση του κτηρίου. Αυτοί λοιπόν που θα έπρεπε να ελέγχονται με κριτική, είναι οι σημερινοί επικριτές του υπουργού, διότι είναι αυτοί οι εκπρόσωποι του τόπου, και όχι ο υπουργός. Μάθαμε απλά να επιρρίπτουμε την ευθύνη στο κράτος των Αθηνών. Για κάθε νόσο και νοσηρότητα.

Και εν τέλει, αφού ως γνωστό η ελπίδα χάνεται τελευταία, ποιος ξέρει. Ίσως αύριο, μεθαύριο, να προταθεί το ίδιο κτήριο –ευήλιο, ευρύχωρο, ευάερο και πανταχόθεν διαμπερές όπως είναι, ως πλατφόρμα. Για την άρτι ιδρυθείσα διαστημική υπηρεσία. ΝASA Ελλάδος, με έδρα την Καστοριά.

Γιατί όχι; Καθώς δεν έχουν ακόμη καταμετρηθεί τα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (A.T.I.A ή UFO) που ενδημούν, και δεν μοιάζει πιθανό να γίνει τελικά το κλειδωμένο κτήριο, πανεπιστήμιο της αγροτιάς, ίσως χρησιμεύσει στο μέλλον ως σταθμός έρευνας για την ύπαρξη ζωής. Στην Καστοριά εννοείται. Ποιο κεντρικό και κατάλληλο δεν θα υπάρχει. Θα δικαιωθούν τότε, όσοι στον Δήμο Καστοριάς, έχουν μια αλλεργία με την πόλη.


(*) Είναι -τηρουμένων των αναλογιών- σαν να διεκδικείται η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, αλλά ταυτόχρονα, να αποφασίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την μετατροπή του κτηρίου της Σχολής, σε σχολείο για μηχανικούς αυτοκινήτων, έως ότου επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16 Φεβρουαρίου 2017, αρ. φύλλου 873


Σχετικά: Είπαν για την Αρχιτεκτονική


Επιλογές:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ