Φορέας της παγκοσμιοποίησης είναι οι δρόμοι. Αυτοί που ανοίχτηκαν από χωριό σε χωριό και από πόλη σε πόλη. Από πολύ παλιά. Τους περπατάμε στην στεριά, στην θάλασσα, στους αιθέρες, στο διαδίκτυο.
Πριν γίνουν στην πράξη, σχεδιάστηκαν στο μυαλό μας. Αναρωτηθήκαμε τί υπάρχει έξω από μας, γιατί υπάρχει και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί. Το μυαλό μας είναι ρυθμισμένο για να ψάχνει τα αίτια και τα αποτελέσματά τους, την αναγκαστική και αναγκαία- για το ανακάτωμα της συμπαντικής τράπουλας- τυχαιότητα. Υπάρχει για να σκέφτεται και επιζεί επειδή σκέφτεται.
Ταιριάζει να το λέω και μυαλό, όχι μόνο εγκέφαλο, γιατί αποτελείται από το ίδιο υλικό είτε το έχεις πανέ στο πιάτο ή περικλείεται ζωντανό μέσα στα οστά του κρανίου. Μόνον οι διασυνδέσεις των μυαλών διαφέρουν.
Οι διασυνδέσεις μεταξύ των ανθρώπων δημιούργησαν τους ποικίλους τρόπους του πολιτεύεσθαι.
Παγκοσμιοποίηση σήμερα είναι να έχω την δυνατότητα να πάω από τόπο σε τόπο. Να τον προσπεράσω ή να εγκατασταθώ εκεί. Σύμφωνα με την θέλησή μου, την γνώση μου, τις δυνατότητές μου.
Να μάθω πιο εύκολα, πια, τον τρόπο της ζωής των άλλων ανθρώπων. Να διαπιστώσω, από πρώτο χέρι αυτά που ήθελαν να δείχνουν προς τα έξω κι αυτά που επιμελώς μου έκρυβαν. Να δω, με τα ίδια μου τα μάτια πόσα σκουπίδια παράγει ο πολιτισμός τους και πόσοι ζουν ανακυκλώνοντάς τα.
Να διαπιστώσω το κόστος λειτουργίας των κοινωνιών τους. Πώς διανέμεται ανά άνθρωπο, ποιοι είναι οι ευνοούμενοι και ποιοι οι παρακατιανοί. Και να επιχειρήσω μια πιο μελετημένη ένταξη σ' αυτές.
Παγκοσμιοποίηση είναι να υπάρχουν “εταιρικοί” άνθρωποι που ελέγχουν τους άλλους σαν να έχουν χιλιάδες μάτια.
Ξέρουν ανά πάσα στιγμή πού ζουν, με τί ασχολούνται, τί τους αρέσει. Και με αρκετά μεγάλη προσέγγιση γνωρίζουν πώς σκέφτονται, ποιες επιδιώξεις έχουν κι πώς θα ενεργήσουν την δεδομένη στιγμή με βάση την στατιστική και την νευροψυχολογία.
Σταθμίζουν την σωματική και ψυχική τους κατάσταση και βλέπουν αν είναι χρήσιμοι και σε τι.
Τους κατευθύνουν πού θα εγκατασταθούν για να αξιοποιήσουν το δυναμικό και τα προσόντα τους, χωρίς καν να τους πλησιάσουν. Όλα τα σχεδιάζει ένα μαγικό-αόρατο χέρι. Ο καινούργιος άνθρωπος με τις πολλές δυνατότητες θα είναι περισσότερο ελεγχόμενος από ποτέ.
Παλιότερα ενώ ήταν τέκνο της ανάγκης είχε συγχρόνως μια -όχι απολύτως αληθινή, βέβαια- αίσθηση ελευθερίας. Τώρα θα είναι μια οντότητα που θα καθορίζεται και θα καθοδηγείται από δυνάμεις που θα προέλθουν από κάποιον δικό του συλλογικό νου, πράγμα που φαίνεται ότι τον δεσμεύει σε μεγαλύτερο βαθμό.
Θα δημιουργηθούν έτσι υπερδυνάμεις που θα ορίζουν τον υλικό και πνευματικό πλούτο του κόσμου που γεννιέται.
Και φυσικά δεν θα υπάρχει μόνο μία υπερδύναμη. Άρα θα δημιουργούνται -ευτυχώς- και συγκρούσεις συμφερόντων, όπως πάντα.
Εκεί, ανάμεσα στους συγκρουόμενους κόσμους, μάλλον θα βρει ο ανένταχτος άνθρωπος μικρές νησίδες ελευθερίας.
Εκεί θα σπάνε τα κατεστημένα. Εκεί θα παίρνουμε τις ανάσες μας, θα πίνουμε τον καφέ μας.
Ο καθένας σύμφωνα με το γούστο και τις παραδόσεις του, ελπίζω.Από πείσμα στην ομογενοποίηση της παγκοσμιοποίησης.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16 Φεβρουαρίου 2017, αρ. φύλλου 873
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.