Το Σκάκι

19. e5 Qxa1+

-Τέλος ό,τι ξέρουμε για τους κατοίκους των πόλεων, για να λεγόμαστε «αστοί» πρέπει το βασικότερο να έχουμε αστική κουλτούρα, δηλαδή να έχουμε θέατρα (δεν έχουμε, το ξέρετε κύριε δήμαρχε;), να έχουμε βιβλιοθήκη (έχουμε αλλά πώς την έχουμε), να έχουμε πινακοθήκη (δεν έχουμε, το ξέρετε κύριε δήμαρχε;), να έχουμε μουσεία (έχουμε, από δωρεές), να έχουμε βιβλιογραφία (είχαμε, θεωρείται δυσεύρετη, το ξέρετε κύριε δήμαρχε;), να έχουμε μουσική παιδεία (είχαμε κάποτε), να έχουμε Αρχιτεκτονική (εδώ χωρίζεται σε δύο: α) Αρχιτεκτονική κτηρίων, έχουμε, καμμία αμφιβολία, β) Αρχιτεκτονική σχολή, δεν έχουμε, θα έχουμε;), εκδόσεις (από αυτές κι αν έχουμε, τώρα το ποιοτικό εξαρτάται από τη γνώση του καθενός μας).

-Αρχόντισσα της Μακεδονίας την ονόμασαν την πόλη μας και δικαίως διότι ήταν, με τις βυζαντινές εκκλησίες της -που υπάρχουν ακόμα ευτυχώς, τα αρχοντόσπιτα της -που αντιστέκονται στο χρόνο και στη λήθη, τις επιχειρήσεις της -που δεν υπάρχουν δυστυχώς, τους διανοούμενους -και ήταν πολλοί. Τώρα, πού είναι αυτοί οι τελευταίοι, οι σημερινοί, καθώς και οι τοπικοί άρχοντες για να συνεχίσουν να αναδεικτύουν την ομορφιά της (εσωτερική και εξωτερική); Γιατί αυτός ο πόλεμος και το μίσος ενάντια στη παλιά αίγλη της πόλης μας; Γιατί σιωπούμε όλοι μπροστά σε αυτούς που θέλουν να γράψουν «νέα ιστορία» για την πόλη μας;

-Άρχισε δε και εκστρατεία ανέρευσης παλαιών φωτογραφιών που να δείχνουν και να στοιχειοθετούν το «κτηνοτροφικό» παρελθόν της Καστοριάς, της πόλης, δηλαδή κάποια προγιαγιά μας να βόσκει τη κατσικούλα της σε λόφο γύρω από την πόλη. Εκεί να δείτε χαρές και πανηγύρια, κέντρο των κτηνοτρόφων ήταν αυτή η Αρχόντισσα, κοπάδια έβοσκαν στο Ντολτσό, και ξεδιψούσαν στο Απόζαρι, θα γνωματεύσουν.

-Απορίες έχουμε, όταν κάποιος ή κάποια δεν ξαναεκλέγεται βουλευτής, γιατί δεν καταλαβαίνει ότι δεν βγήκε διότι δεν ψηφίστηκε, δεν τον (την) θέλει ο λαός, γιατί επιμένει στη προβολή του (της), με δηλώσεις που δεν μας ενδιαφέρουν, διότι αν μας ενδιέφεραν θα τον (την) είχαμε ψηφίσει, και γιατί ιδρύει κόμμα, τόσο εύκολο είναι ή κάπου αποσκοπεί; Γιατί περιφέρονται από κόμμα σε κόμμα, το φαινόμεο αυτό και σε τοπικό επίπεδο, τόσες πολλές είναι οι απολαβές των βουλευτών και των τοπικών συβούλων, φανερές και κρυφές, που δεν θέλουν να χάσουν ή θέλουν να ξανακερδίσουν την «καρέκλα»;

-Η σιωπή μετά το θόρυβο του φόνου, τα «κανάλια» που έφυγαν, είχαν φτάσει τα τοπικά μπλο(γ)κάκια να χαίρονται για την προβολή της πόλης μας άσχετα για το λόγο αυτής. Η σιωπή του «τίποτα», η σιωπή που φωνάζει και την ακούν μόνο αυτοί που αγαπούν αυτή την πόλη, που σιωπά περήφανη μέσα στην αρχοντιά της, που περιμένει όχι παρελάσεις και πικρόχολα «θα», αλλά έργα που χρειάζεται οπωσδήποτε, και ανθρώπους εκλεγμένους σε θέσεις που να νοιάζονται γι αυτήν. Σώπα μη μιλάς.

Στης σιωπής τις σιωπές / µη µιλάς / αποσιώπησέ τες...
Στης φωνής τις φωνές / µη σιωπάς / φώναξέ τες...
Οι συλλέκτες των ήχων / πυκνωτές σε ακόρντα / που βλέπεις..
Καθαρή ακουστική / η ρητορική του φωτός / λεκτική 
για να έχεις... 
Την ακούς; / Αν ακούς / σύλλεξέ την! (*)

Καληνύχτα Ελλάδα
Όπου και να ‘σαι

(*) Βενετίας Σιώντα: «Ars Rhetorica», ΟΔΟΣ 2.8.2012 | 653

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 30 Μαρτίου 2017, αρ. φύλλου 879