Πλείστοι Έλληνες, «ών ουκ έστιν αριθμός» συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές, ζωγράφοι και άλλοι εικαστικοί, ξένοι επίσης συγγραφείς και καλλιτέχνες όλων των εποχών εμπνεύσθηκαν από την ελληνική μυθολογία και παρήγαγαν έργα κλασικά στο είδος τους και θαυμάσια δημιουργήματα. Πραγματοποίησαν το ονειρικό αυτό ταξίδι στους λειμώνες των ελληνικών μύθων και για την έμπνευσή τους ο «άμητος»* υπήρξε πολύς. Το ανήσυχο, το ανύστακτο έκπαλαι ελληνικό πνεύμα, με την δημιουργική του φαντασία και την αυθυπόστατη δύναμή του, έπλασε τους Θεούς του με ικανότητες και ιδιότητες ανθρώπινες, αλλά αυξημένες σε... ποικιλία και στον υπέρτατο βαθμό. Αυτά τα στοιχεία αποτέλεσαν και το υπόβαθρο, το απείκασμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Ήξερα από τα χρόνια της γυμνασιακής μαθητείας (του αξέχαστου, παλαιφά του Γυμνασίου Καστορίας) τις ικανότητες και την φιλομάθεια του παιδιόθεν φίλου και συμμαθητή Δημήτρη Κοντογούλα. Ιδίως στην εβδόμη και ογδόη τάξη διακρινόταν περισσότερο για την επίδοσή του στα Φυσικομαθηματικά. Αργότερα, όταν ο καθένας πήραμε τον δρόμο της επαγγελματικής σταδιοδρομίας, μάθαινα την ενεργητικότητα και δράση του στον τραπεζο-οικονοπμικό χώρο. Αναδείχθηκε επίλεκτο στέλεχος της Citibank και άλλων τραπεζών, όπου διακρινόμενος σταδιοδρόμησε με τις γνωστές αξιοσημείωτες επιτυχίες του. Τώρα μας απεκάλυψε και μιαν άλλη πτυχή της πνευματικής του ενασχόλησης με την Θεογονία του, πόνημα φιλότιμης εργασίας του, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα. Μάλιστα, είχε την καλωσύνη ο Δημήτρης να μου χαρίσει το βιβλίο του. Μη απορείτε πώς το φυσικομαθηματικό μυαλό έκλινε με αγάπη και διάθεση για την ελληνική μυθολογία, μάλιστα να γράψει το παρόν βιβλίο. Μας το εξομολογείται ο ίδιος στον πρόλογο: Δυο επιδράσεις: Οι ευσυνείδητοι τότε στο λειτούργημα και ακάματοι καθηγηταί του Γυμνασίου μας και δεύτερος παράγων που αποφασιστικά επηρέασε, ο θείος του, τον οποίο μνημονεύει (Παντελής Ιωαννίδης), λόγιος του καιρού εκείνου, προφανώς.
Το βιβλίο Θεογονία, ευσύνοπτο, περιεκτικό, εύληπτο, καλογραμμένο σε καθαρή νεοελληνική γλώσσα, διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα. Προφανώς ο φίλος Δημήτρης εντρύφησε με περισσή διάθεση στις πλούσιες πηγές της βιβλιογραφίας του και η επιτυχία του έγκειται στο ότι αποφεύγοντας τις λεπτομερειακές περιγραφές, καταγράφει με το δικό του τρόπο και ύφος τα περί γενέσεως των Θεών. Σε όλους τους μύθους της Θεογονίας ο αναγνώστης προσεκτικά θα διαπιστώσει ότι πέραν της εξωτερικής περιγραφής τω θεών με τα έργα και τις ιδιότητές των υπάρχουν αλληγορίες σημαντικότατες, που παραπέμπουν στην πολύπλευρη διεύρυνση και εξακτίνωση σε έργα και δημιουργία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Έτσι, το βιβλίο με φυσική συνέπεια μας φέρνει πιο κοντά στον μυθικό και ενε συνεχεία ιστορικό κόσμο των Ελλήνων, που έθεσαν τις βάσεις και έδωσαν τα πρώτα και τα ύστερα φώτα στον παγκόσμιο πολιτισμό.
(*) Ο άμητος ή αμητός (ομηρικό) = ο θερισμός και μεταφορικώς η συγκομιδή.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Απριλίου 2017, αρ. φύλλου 883
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.