10.11.17

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Επιστολή... «εν βία»


Kastoria_Karavaggelis_Dragoumis_Efimerida_Odos_Tsigas
ΟΔΟΣ 2.2.2017 | 871

Μια επιστολή του Γερμανού Καραβαγγέλη

προς τον Στέφανο Δραγούμη

(από τα αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης)


ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΔΡΑΓΟΥΜΗ το οποίο φυλάσσεται στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών -Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αθήνας και στον υποφάκελο 206.1.2/Καζάς Καστοριάς (1901-10), συμπεριλαμβάνονται εννέα επιστολές του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη προς τον εξέχοντα και -δραστήριο γύρω από το «Μακεδονικό ζήτημα»- πολιτικό Στέφανο Δραγούμη στην Αθήνα. Η πρώτη επιστολή με αριθμό 165 (αφορά αίτημα του Γ.Κ. προς τον Στεφ. Δραγούμη να διαβιβάσει ο ίδιος την επιστολή του στον τότε πρωθυπουργό Δημ. Ράλλη¹) φέρει την ημερομηνία 6.11.1903. Η τελευταία φέρει αριθμό 176 με ημερομηνία 29 Ιουλίου 1906. Πιθανότατα να υπάρχουν κι άλλες επιστολές που έχουν ανταλλαγεί μεταξύ των δυο ανδρών και ίσως αυτές βρίσκονται καταχωρισμένες σε άλλους φακέλους του Αρχείου.

Στις επιστολές αυτές [που άλλοτε είναι εκτενείς και άλλοτε αποτελούν σύντομα σημειώματα] ο Γερμανός Καραβαγγέλης υπογράφει συνήθως ως ο Καστορίας Γερμανός αλλά επίσης και ως Κώστας Γεωργίου, σε μία ως Κώνστας Γεωργίου και σε μια άλλη ως ιερεύς Κωνσταντίνος Γεωργίου [!]. Σε ορισμένα από τα σημειώματα ζητά διάφορες εκδουλεύσεις από τον Στέφανο Δραγούμη όπως το να φροντίσει «το ασθενές ορφανόν του φονευθέντος καπετάν Βαγγέλη» ή να προτείνει σε κάποιο καλό ζαχαροπλαστείο των Αθηνών ώστε να εργασθεί εκεί σαν ζαχαροπλάστης τον υιό κάποιας Μπογατζικιώτη [ίσως να πρόκειται για τον υιό της Χρίσταινας Βουγατσιώτου] ή να ζητήσει «την υμετέραν ηθικήν προστασίαν του διδάκτορος Φιλολογίας Π. Τσαμίση». Στην επιστολή που υπογράφει ως …«ιερεύς» ζητά αύξηση του μισθού του κατά μερικές λίρες «ώστε να μην αναγκάζεται να ψωμοζητεί».



Στέφανος Νικ. Δραγούμης (1842-1923)

Mε βάση την ψευδή υπογραφή, και με δεδομένο το ότι η μισθοδοσία του Καραβαγγέλη δεν αποτελούσε αρμοδιότητα του ελληνικού κράτους αλλά του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, το πιθανότερο είναι μέσα από την επιστολή αυτήν να υποβάλλεται (με κρυπτογραφικό τρόπο) αίτημα για μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση του Αγώνα εκ μέρους του ελληνικού κράτους. Σε μια άλλη επιστολή δίνει σαφείς οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίον θα εισέλθουν στην περιοχή δικαιοδοσίας του τα ανταρτικά σώματα από την Ελλάδα [«συμμορίαι»]. Ζητά οι άνδρες να φέρουν μαζί τους διπλόν οπλισμόν ώστε να παραδώσουν όπλα στους εδώ αναμένοντες. Να φέρουν μαζί τους και βόμβες για την ανάγκη να επιτεθούν σε οικίες μέσα στα χωριά, ενώ επίσης ζητά να φέρουν μαζί τους οι αντάρτες «εμετικά φάρμακα» για τον κίνδυνο δηλητηρίασης που διατρέχουν κυρίως οι συνεργάτες τους στα χωριά όπου «οι Εξαρχικοί» έχουν επιρροή.

Η πλέον πολυσέλιδη -και ίσως η πιο ενδιαφέρουσα- επιστολή που μεταγράφεται παρακάτω [καταλαμβάνει 4 σελίδες κόλας αναφοράς] φέρει τον αριθμό αρχειοθέτησης 168. Η επιστολή έχει προφανώς γραφεί με εξαιρετική βιασύνη (στο τέλος της επιστολής υπογραμμίζεται ζωηρά το «εν βία») για αυτό είναι αρκετά δυσανάγνωστη σε σχέση με τις άλλες επιστολές του ΓΚ. Κατά τη μεταγραφή του χειρογράφου διατηρήθηκαν τα σημεία στίξης και η ορθογραφία του πρωτοτύπου. Τρεις συνεχόμενες δυσανάγνωστες λέξεις στο τέλος της επιστολής αποδόθηκαν ως αποσιωπητικά μέσα σε αγκύλες […], ενώ δυσανάγνωστα γράμματα ή τμήματα λέξεων τοποθετήθηκαν επίσης σε αγκύλες.

Στην συγκεκριμένη επιστολή είναι έκδηλη η ένταση που διαπερνά τον «συνομώτη» Καραβαγγέλη, οι επιφυλάξεις του, η καχυποψία, η ανάγκη να στηρίξει τους δικούς του ανθρώπους ή να κατηγορήσει χωρίς περιστολή όσους δεν εμπιστεύεται, να αποκαλύψει όσους τον διαβάλλουν. Δίνει πληροφορίες για συμπεριφορές, ορίζει ποιοι είναι οι έμπιστοι και ποιοί όχι, ποιοί είναι χρήσιμοι και πρέπει να συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται. Φανερώνει την αμφιθυμία του ως προς την συνέχιση της συμμετοχής του στον αγώνα ενώ ταυτόχρονα προβαίνει και σε μια μακάβρια αποκάλυψη σχετική με κάποια «φιλοξενία» στη Μητρόπολη…




Καστορία, τη 18 Ιανουαρίου 1904
Σεβαστέ φίλε κ. Δραγούμη,
Αφ’ ής ημέρας ανεχώρησεν εκ Μοναστηρίου ο πεφιλημένος ημίν Ιωάννης² απώλεσα το μέσον της συγκοινωνίας και πνευματικής μέθ’ Yμών συνεννοήσεως, εις τρόπον ώστε αγνοώ κάθ’ ολοκληρίαν τί γίνεσθε και τί σκέπτεσθε. καίτοι δε έκτοτε εγκατελείφθην μεμονωμένος, εν τούτοις εξακολουθώ συνεχίζων το έργον της αρξαμένης παρ’ ημίν κινήσεως με την παρήγορον ελπίδα ότι προσεχώς αφικνείται εις το κέντρον ο αντάξιος του ονόματός αυτού και φέρελπις και ανεκτίμητος Ιωάννης.
Κατά τας αρχάς παρελθόντος φθινοπώρου επληροφορήθην δι’ επιστολής παρά τινος αγνώστου μοι ιατρού Οικονομίδου ότι πρόκειται να εισβάλλωσιν ελληνικαί συμμορίαι εις την επαρχίαν μου ταις ενεργείαις Υμών και ως ήτον επόμενον έσπευσα να προετοιμάσω τα απαιτούμενα κρησφύγετα, ίδρυσα Επιτροπάς ανά τα μέρη όθεν έπρεπε να διέλθωσι αύται, και ακολούθως επειδή η είδησις αυτή διεδόθη παρά τους τουρκικούς κύκλους έν Σιατίστη, όθεν μου ήλθεν η επιστολή, απήντησα διά του κομιστού της επιστολής ότι αν δεν τηρούσι την απαιτουμένην εχεμυθίαν, βλάβης μάλλον ή ωφελείας πρόξενος αποβήσεται πάσα ημών περαιτέρω ενέργεια, και ότι απαιτείται μεγάλη προσοχή, σύνεσις και μυστική εις πάσαν ημών δράσιν ενέργεια.
Κατά τα συστάσεις ταύτας, ας έπρεπε να αποτείνω τω κ. Οικονομίδη ίνα μη άλλοτε γνώσκηται τοις πάσι το περιεχόμενον των επιστολών πριν φθάσωσιν εις τας χείρας μου, υπεδείκνυον τους διαφ[όρους] σταθμούς, εις ούς θα εφιλοξενούντο οι αυτόθεν ερχόμενοι αδελφοί, ή και τα πρόσωπα, μεθ’ ών έπρεπε να συνεννοούνται, μυηθέντα προηγουμένως ενόρκως εν τη Μητροπόλει κλπ κλπ , ανέμενον εναγωνίως την έλευσιν των συμμοριών μας, και επί τέλους απέβαλα πάσαν ελπίδα, μη γνωρίζων τί πρέπει να πράξω.- Πρό τινων ημερών εκ συμπτώσεως συνήντησα τον κ. Χαρισιάδην, όστις μου είπεν ότι εν επιστολή προς τον περιπόθητόν μου Παύλον εξύβριζον Υμάς κατά τρόπον ανάρμοστον εις το σχήμα μου και την άκραν αφοσίωσιν και τον θαυμασμόν, ον τρέφω προς το υψηλόν άτομόν Σας και του αξιαγάπητου Παύλου μας⁴. Το τοιούτον μου έδοκεν το ευδόκιμον να υποπτεύσω ότι είμεθα θύματα πλεκτάνης τινός ζοφεράς και παρακαλώ να με διαφωτίσετε εγκαίρως προς αποκάλυψιν της πλεκτάνης κατά τοσούτον μάλλον καθόσον εγώ δεν ετόλμησά ποτε να γράψω προς Υμάς καμμίαν επιστολήν, σχετιζομένην προς τα ζητήματα εκ φόβου μη αποκαλυφθώμεν. οπωσδήποτε αναμένω εναγωνίως να με διαφωτίσ[η]τε.


Την γνωστήν Υμίν δια του Ιωάννου εργασίαν μας εξακολουθώ να συνεχίζω, και πολλαπλασιάζω τας ενεργείας μου, αλλά δυστυχώς έμεινα άνευ βοηθού, και πλησιάζω να φθάσω εις το απροχώρητον. διότι εμβήκα εις ένα λαβύρινθον, από τον οποίον δεν δύναμαι πλέον να εξέλθω⁵, και του λοιπού διατρέχω μετά πολλών αγώνων, δυσχερειών και οικονομικών δυσπαθημάτων. οπωσδήποτε εν τη Μητροπόλει φιλοξενώ σήμερον την κεφαλήν του λάζου πάπα-Τράϊκωφ, όστις ήτο η ψυχή του κομιτάτου⁶, ο Τσακαλάρωφ ευρίσκεται εν Βουλγαρία και μετ’ ολίγας ημέρας πιστεύω να μάθει τον φόνον και του Μήτρου Βλάχου εκ Κονομπλατίου⁷, γενναίου οπλαρχηγού και εφαμίλλου προς τον Τσακαλάρωφ κατά τα κακουργήματα. Ήδη ευρίσκονται οι Ζελοβίται και η συμμορία του Κώτε επί τα ίχνη αυτού και ελπίζω μετ’ ού πολύ να απαλλαγώμεν και της μάστιγος ταύτης.
Ο Κώτες μέτ’ ολίγας ημέρας θα φθάση εις Ελλάδα, και παρακαλώ πολύ να τον κολακεύσητε και να τον βαπτίσητε εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ, εις τρόπον ώστε επιστρέφων να διαπράξη περισσότερα των όσα μέχρι σήμερον έπραξενª· είναι ανάγκη να κολακευθεί πολύ παρ’ Υμών και λόγω και έργω, να δείξει ο ελληνισμός ζωηρώς την προς αυτόν ευγνωμοσύνην του, διότι θα μας χρησιμεύσει αργότερα, και εκτός τούτου θα παραδειγματισει το τοιούτον τους άλλους.
Ο Παύλος από το Ζέλοβον ευρίσκεται την ώραν ταύτην εις τα χιονοσκεπή όρη του Κονομπλατίου⁹ ακολουθών τα ίχνη του Βλάχου και των συντρόφων του. τον διατηρώ με μερικά παιδιά του εκλεκτά, ως και τον Βαγγέλην και άλλους. τί να κάμω εμβήκα εις τον χορόν και δεν μου επιτρέπει η καρδία μου να σταματήσω έως ου έλθη η ιερά στιγμή¹⁰.
Περί του Αρ. Χαρισιάδου έμαθα πολλά τα δυσάρεστα από τον ίδιον τον γυναικάδελφόν του Μενέλ. Μπατρίνον, ακραιφνή πατριώτην, όστις ηναγκάσθη να διακόψει τας σχέσεις του μετά του γαμβρού του, καταδεχθέντος να εκμεταλλευθεί Υμάς. δεν πρέπει να απατάσθε από τοιούτους ανθρώπους, μηδεμιάς απολαύοντας υπολήψεως και μή δυναμένους να πράττουσιν απολύτως ουδέν, πλουσίους εις λόγους προς ιδιοτελείς σκοπούς πτωχούς δε και ανικάνους εις έργα. εάν είνε αληθή όσα υποπτεύεται ο Μενέλαος, δλδ. ότι μισθοδοτείται παρ’ Υμών, είνε άδικον και σπατάλη ματαία να καταναλίσκεται ιερόν χρήμα άνευ ουδενός λόγου. υπάρχουν άνθρωποι πολλοί χρήζοντες τοιαύτης υποστηρίξεως όπως ο Παύλος εκ Ζελόβου, ο Βαγγέλης, ο παπά-Σταύρος και άλλοι χωρικοί οίτινες περιφέρονται νυκτός και ημέρας ανά τα όρη με κίνδυνον της ζωής των, πρόμαχοι αληθείς των συμφερόντων μας. καίτοι δε η Μητρόπολή μου με όλην την δυσκολίαν της εξακολουθεί συντηρούσα τα πρόσωπα ταύτα και άλλους πολλούς, είναι δυνατόν όμως το χρήμα, όπερ δίδεται εις Αριστοτέλην να χρησιμεύση δια κανέν άλλο κέντρον, όπου δει εξαπλ[ωθή] η Υμετέρα εθνική δράσις. Ο Μενέλ. Μπατρίνος πρόκειται να Σας γράψη και ο ίδιος περί τούτων.
Επληροφορήθην ότι το κέντρον ανέλαβε να εργασθεί πλέον. αλλά μέχρις ώρας δεν είδομεν ακόμη τίποτε. δεν γνωρίζω τί συμβαίνει και παρακαλώ να με καθιστάτε ενήμερον περί των συμβαινόντων, αφού σήμερον εύρον επί τέλους ασφαλές μέσον11 της μέθ’ Υμών επικοινωνίας, ως δηλώ κατωτέρω. Τας αδελφικάς προσρήσεις και ευχάς εγκαρδίους τω Παύλω μας, τα εικότα πάσι τις αδελφοίς και συνεργάταις.
Είθε ο Θεός των Πατέρων ημών κατευοδοί τα έργα Υμών εις αγαθόν της κλεινής πατρίδος, και καταξιώσαι ημάς να περιπτυχθώμεν αλλήλους μετ’ ου πολύ υπό την στέγην της Μητροπόλεως.
Η διεύθυνσή μου.
Χριστόδουλον Οικονόμου
Salonique
Poste anglaise
Το όνομά μου θα παραλείπ[ε]ται εν ταις επιστολαίς Σου, εγώ δε θα υπογράφομαι άλλοτε Κώστας Γεωργίου.
Ασπαζόμενος δε την Υμετέραν […] τας ευχάς μου τη κάτ’ οίκον ευαγεί Υμών βασιλείαν, διατελώ πάντοτε υμέτερος
Καστορία. τη 18 Ιανουαρίου 1904. Εν βία. Ο Καστορίας Γερμανός




Σημειώσεις:

1. O πολιτικός Δημήτριος Ράλλης (1844-1921) διετέλεσε, για σύντομα χρονικά διαστήματα -μερικών μηνών- πρωθυπουργός της χώρας, διαδοχικά πέντε φορές από το 1897 μέχρι το 1921. Κατά την περίοδο που γράφεται η επιστολή, ασκεί καθήκοντα πρωθυπουργού από τις 28 Ιουνίου μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς.
2. Εννοεί φυσικά τον Ίωνα [Ιωάννη] Στ. Δραγούμη ο οποίος έχει μετακινηθεί, από την θέση του υποπροξένου στο Μοναστήρι, και για σύντομες θητείες, υπηρέτησε διαδοχικά στα προξενεία Φιλιππούπολης [Πλόβντιβ] και Δεδέαγατς [Αλεξανδρούπολη]. Τον επόμενο χρόνο [1905] θα βρεθεί στο Προξενείο Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο. Η επικοινωνία και η θερμή σχέση του Ίωνα με τον Γερμανό Καραβαγγέλη διακόπτεται απότομα το 1904.
3. Σύμφωνα με πηροφορίες που μας έδωσε ο καθηγητής κ. Μενέλαος Λ. Μπατρίνος, ο Αριστοτέλης Χαρισιάδης ήταν σύζυγος της Κατίγκως Μπατρίνου, αδελφής του Μενέλαου Μπατρίνου. Επρόκειτο για ιδιόρρυθμο τύπο που μάλιστα επιλέχθηκε από τους Ιταλούς ως δήμαρχος Καστοριάς για ένα διάστημα. Η διαίσθηση του Καραβαγγέλη περί του ποιόντος του ανδρός -μαζί φυσικά με αυτήν του Μενελάου Μπατρίνου που εκδηλώθηκε πρωιμότερα- βρήκαν πλήρη επαλήθευση και δικαίωση… 
4. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης έχει ήδη γνωριστεί με τον Παύλο Μελά, γαμπρό του Στεφάνου Δραγούμη, βρίσκεται σε επαφή μαζί του και τον αναμένει να αφιχθεί στην Μακεδονία. Στα τέλη Ιουλίου του 1904 οι ομάδες του Ευθύμιου Καούδη και του Παύλου Μελά θα εισέλθουν στο έδαφος της Μακεδονίας. Στις 13 Οκτωβρίου ο Παύλος Μελάς θα δολοφονηθεί κάτω από περίεργες συνθήκες στη Στάτιστα όταν η θέση του θα προδοθεί στους Τούρκους. Η θυσία του θα γίνει η αφορμή για την θερμότερη και πλέον ουσιαστική εμπλοκή του ελλαδικού τότε κράτους «στην υπόθεση της Μακεδονίας».
5. Δυο φορές [5,8] αναφέρει στην επιστολή ο Καραβαγγέλης με φανερή δυσφορία -ίσως και απόγνωση- την εμπλοκή του στο «ζήτημα της Μακεδονίας» όπου νιώθει ότι βαδίζει «μεμονωμένος» και χωρίς υποστήριξη: […] πλησιάζω να φθάσω εις το απροχώρητον διότι εμβήκα εις ένα λαβύρινθον, από τον οποίον δεν δύναμαι πλέον να εξέλθω. Kαι πιο κάτω: […] τί να κάμω εμβήκα εις τον χορόν και δεν μου επιτρέπει η καρδία μου να σταματήσω έως ου έλθη η ιερά στιγμή. Μας είναι φυσικά γνωστές επιστολές του Γερμανού Καραβαγγέλη προς τον Πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ΄, τόσο κατά την άφιξη του στην Καστοριά και τη σύγκρουσή του με την οδυνηρή πραγματικότητα, όσο και αργότερα όταν πια γύρω του ο κλοιός στενεύει, σύμφωνα με τις οποίες ζητά την απομάκρυνσή του από την Μητρόπολη Καστοριάς.

6. Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο φωτογραφία (πχ. wikipedia) με την αποτετμημένη κεφαλή του Ποπτράικοφ (Λάζο παπά-Τράικοφ), ηγετικού στελέχους των Βουλγάρων στην Μακεδονία με πλήθος δολοφονικών ενεργειών κατά των Οθωμανών και των Ελλήνων στο ενεργητικό του. Πιθανότατα ο ίδιος ο καπετάν Κώτας κατεδίωξε, παγίδευσε και δολοφόνησε τον Παπατράικοφ κάτ’ εντολήν του Καραβαγγέλη. Η φωτογραφία συχνά συνοδεύεται από την πληροφορία ότι ήταν αναρτημένη από τον Γερμανό Καραβαγγέλη στο γραφείο του στην Μητρόπολη προς εκφοβισμό και σαν ένα είδος τροπαίου. Στην επιστολή πλέον με τον πιο επίσημο τρόπο επιβεβαιώνεται πως... η ίδια η κεφαλή «φιλοξενείται» (ίσως θαμμένη) στην Μητρόπολη. Μερικές πηγές αναφέρουν ότι σε κάποια χρονική στιγμή η κεφαλή αποδόθηκε στους βουλγάρους και θάφτηκε από αυτούς με τιμές στο χωριό Απόσκεπος στο εκεί νεκροταφείο των «Εξαρχικών».
7. εκ Κονομπλατίου, όρη Κονομπλατίου [7,9]. Το Κονομπλάτι των Κορεστείων σημερινό Μακροχώρι Καστοριάς.
8. Ο Καραβαγγέλης δεν εμπιστεύθηκε ποτέ τον καπετάν Κώτα. Για μια ακόμα φορά το λέει ευθαρσώς. Υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες ότι αυτός ευθύνεται και για τη κατάδοση του Κώτα στους τούρκους [μέσω του ραδιούργου Παύλου Κύρου, ο οποίος επηρέαζε τον Γ. Καραβαγγέλη] με συνέπεια τη σύλληψη και στον τραγικό θάνατο του ηρωικού επαναστάτη από τη Ρούλια των Κορεστείων.
9. Στο πάνω αριστερά περιθώριο της επιστολής ο Στέφανος Δραγούμης σημειώνει «απ.[άντηση] Αυθημερόν στον Δ. Καλλέργην». Ο Δημήτριος Καλλέργης είναι φυσικά ο Έλληνας Πρόξενος στο Μοναστήρι και πιθανότατα αποτελεί και «το ασφαλές μέσον» διαμεσολαβητή της επικοινωνίας με τον Στέφανο Δραγούμη για το οποίο κάνει λόγο ο Καραβαγγέλης. Η διεύθυνση της Θεσσαλονίκης ενδεχομένως να αφορά κάποιον «σύνδεσμο» του Προξένου που θα του διαβιβάζει τις επιστολές.

Ευχαριστίες:
-Στις κυρίες Ελευθερία Δαλέζιου και Ναταλία Βογκέικωφ-Brogan της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα/Γενναδείου Βιβλιοθήκης που είχαν την καλοσύνη να φροντίσουν να μου αποστείλουν αντίγραφα από τις σχετικές επιστολές σε ψηφιακή μορφή.
-Στον κ. Διονύση Τζάκη, Λέκτορα Ιστορίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, για την συνεργασία του στην προσπάθεια μεταγραφής της επιστολής που δημοσιεύεται εδώ και για τις πολύτιμες επισημάνσεις του και υποδείξεις.
-Στον Ομότιμο καθηγητή ενδοκρινολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τον καστοριανό Μενέλαο Λ. Μπατρίνο - γόνο της ιστορικής οικογένειας, για τις διευκρινήσεις του πάνω σε ορισμένη αναφορά του κειμένου [βλ. σημ. 3].


* Η επιστολή του Γερμανού Καραβαγγέλη η οποία συμπεριλαμβάνεται στην παραπάνω μελέτη προέρχεται από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Αρχείο Στ. Δραγούμη.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Φεβρουαρίου 2017, αρ. φύλλου 871



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ