Der Ring des Nibelungen [V]

trailer

Ο Κύκλος του Δαχτυλιδιού ή το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν (Der Ring des Nibelungen) η περίφημη τετραλογία του Ρ. Βάγκνερ: Ο Χρυσός του Ρήνου (Das Rheingold), H Βαλκυρία (Die Walküre), Ζίγκφριντ (Siegfried) και το Λυκόφως των Θεών (Götterdämmerung), με περισσότερες από 15 αξέχαστες ώρες μουσικής και πάθους, σε μια δραματική συναυλιακή μαραθώνια παράσταση από την Opera North, παρουσιάζεται κατανεμημένη σε 10 εβδομαδιαία επεισόδια.

Το σύνολο της τετραλογίας του Βάγκνερ, που θεωρείται μία από τις σημαντικότερες δημιουργίες στην ιστορία της μουσικής, ξεκίνησε να παρουσιάζεται από το Σάββατο 28 Οκτωβρίου με  τον Χρυσό του Ρήνου | Das Rheingold (εδώ) και θα διαρκέσει έως τις 30 Δεκεμβρίου 2017.

Der Ring des Nibelungen [V]

Ζίγκφριντ | Siegfried [I] | Opera North

Λιμπρέτο στα γερμανικά. Υπότιτλοι στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά (ενεργοποιούνται στο κάτω μέρος της οθόνης. Στις ρυθμίσεις παρέχεται και η δυνατότητα αυτόματης μετάφρασης σε άλλες γλώσσες, μεταξύ αυτών και ελληνικά). Το βίντεο θα είναι διαθέσιμο έως τις 8 Ιουνίου 2018 στις 24:00.

Προηγούμενες μεταδόσεις: 

28 Οκτωβρίου: Das Rheingold

3 Νοεμβρίου: Die Walküre [πράξη I]
11 Νοεμβρίου: Die Walküre [πράξη II]
18 Νοεμβρίου: Die Walküre [πράξη III] 

Επόμενες μεταδόσεις:

2 Δεκεμβρίου: Siegfried (πράξη II)

9 Δεκεμβρίου: Siegfried (πράξη III)

16 Δεκεμβρίου: Götterdämmerung (πράξη I)

23 Δεκεμβρίου: Götterdämmerung (πράξη II)

30 Δεκεμβρίου: Götterdämmerung (πράξη III)

Siegfried

Siegfried: Lars Cleveman
Brünnhilde: Katherine Broderick
Mime: Richard Roberts
Wanderer: Béla Perencz
Alberich: Jo Pohlheim
Fafner: Mats Almgren
Woodbird: Jeni Bern
Erda: Claudia Huckle

Orchestra of the Opera North

υπό την διεύθυνση του Richard Farnes.

Η όπερα Ζίγκφριντ (Siegfried) είναι το τρίτο μέρος της τετραλογίας του Ρίχαρντ Βάγκνερ, Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 16 Αυγούστου του 1876, στην όπερα του Μπαϊρόιτ.

Ο μύθος πάνω στον οποίο βασίζεται η πλοκή της τετραλογίας του Βάγκνερ αναφέρεται σε ένα μαγικό δαχτυλίδι, το οποίο δίνει απόλυτη εξουσία στον κάτοχό του. Για την απόκτησή του συγκρούονται οι διαφορετικοί χαρακτήρες του έργου, μεταξύ των οποίων ο θεός Βόταν, η Βαλκυρία Μπρύνχιλντ και ο θνητός ήρωας Ζίγκφριντ. Για τη συγγραφή του λιμπρέτου, ο Βάγκνερ στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στην δυτική γερμανική παράδοση καθώς και στην σκανδιναβική μυθολογία, πηγές από τις οποίες δανείστηκε θέματα και χαρακτήρες. Τα κείμενα της Ποιητικής Έντα, πρόσφεραν τη βάση για το μυθολογικό υπόβαθρο του Χρυσού του Ρήνου ενώ η Βαλκυρία βασίστηκε στον κύκλο Βόλσουνγκ. Η όπερα Ζίγκφριντ περιέχει στοιχεία και από τις δύο αυτές πηγές, ενώ το τελευταίο μέρος της τετραλογίας προέρχεται θεματολογικά από το Έπος των Νιμπελούνγκεν (Nibelungenlied), που αποτέλεσε και την πρωταρχική πηγή έμπνευσης του Βάγκνερ για το Δαχτυλίδι. Ο Βάγκνερ συνδύασε αρκετές διαφορετικές εξιστορήσεις και επιμέρους μύθους για την δημιουργία της ενιαίας πλοκής που διέπει τις τέσσερις όπερες, ενώ παράλληλα ενσωμάτωσε και σύγχρονα θέματα.

Το περιεχόμενο του Δαχτυλιδιού έχει γίνει αντικείμενο αρκετών διαφορετικών ερμηνειών. Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω υποστήριξε πως αποτελεί μία κριτική πάνω στην βιομηχανική επανάσταση, ενώ ο Ρόμπερτ Ντόνιγκτον το ερμήνευσε στα πλαίσια της ψυχολογίας και ειδικότερα των θεωριών του Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ.

Πράξη Α΄

Στη σπηλιά ενός δάσους, ο νάνος Μίμε, μεγαλώνει τον Ζίγκφριντ, τον οποίο έχει αναθρέψει προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει στα μυστικά του σχέδιά να αποκτήσει το Δαχτυλίδι. Ο Ζίγκφριντ μην ξέροντας για όλα αυτά είναι πολύ δυσαρεστημένος από την συνεχώς άκαρδη συμπεριφορά του πατριού του και δεν τον σέβεται ούτε και του έχει καθόλου εμπιστοσύνη. Μια μέρα, όταν ο Ζίγκφριντ επιστρέφει στο σπίτι, βρίσκει τον νάνο να εργάζεται για την κατασκευή ενός σπαθιού, το οποίο όμως δεν είναι καθόλου γερό. Εξοργισμένος, και μόνο με τα χέρια κάνει το σπαθάκι κομμάτια. Λόγο με το λόγο εμπλέκει τον Μίμε σε μία λογομαχία ζητώντας του επίμονα πληροφορίες για την καταγωγή του καθώς δεν πιστεύει πως αποτελεί δικό του γόνο. Ο Μίμε αρχικά προσποιείται όπως πάντα ότι είναι ο πατέρας του και τον αγαπάει πολύ, υποκύπτει όμως στην πίεση και άθελά του ομολογεί την αλήθεια, πως αποτελεί γιο της Ζιγκλίντε. Καθώς ο Ζίγκφριντ του ζητάει αποδείξεις, ο Μίμε του επιδεικνύει τα θραύσματα του σπαθιού («Νότουνγκ») του Ζίγκμουντ, τα οποία ο Ζίγκφριντ απαιτεί να συναρμολογήσει για την αποκατάσταση του σπαθιού. Ο Ζίγκφριντ αναχωρεί.

Ο Μίμε βρίσκεται σε απόγνωση καθώς του είναι αδύνατο να συνθέσει ξανά το σπαθί. Ένας ηλικιωμένος άνδρας, που είναι στην πραγματικότητα ο Βόταν μεταμφιεσμένος, εμφανίζεται ξαφνικά στη σπηλιά του. Μαζί θέτουν ένα στοίχημα, στα πλαίσια του οποίου θα πρέπει ο καθένας να απαντήσει σε τρεις ερωτήσεις του άλλου και με τον νικητή να κερδίζει τελικά το κεφάλι του χαμένου. Ο Μίμε ρωτά τον επισκέπτη του να ονοματίσει τις φυλές που κατοικούν κάτω από τη γη, στην επιφάνεια της και στους ουρανούς, για να λάβει τις ορθές απαντήσεις από τον Βόταν, οι Νιμπελούνγκεν, οι Γίγαντες και οι Θεοί αντίστοιχα. Όταν έρχεται η σειρά του Βόταν, στην ερώτησή του ποιος μπορεί να αποκαταστήσει το σπαθί «Νότουνγκ», ο Μίμε αποτυγχάνει να απαντήσει. Ο Βόταν του αποκαλύπτει πως η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι «αυτός που δεν γνωρίζει φόβο», στον οποίο ο Βόταν παραχωρεί το τρόπαιό του, δηλαδή το κεφάλι του Μίμε. Ο Βόταν αναχωρεί. Η απόγνωση του Μίμε έχει φτάσει στο αποκορύφωμα.

Ο Ζίγκφριντ επιστρέφει στην σπηλιά και ο Μίμε αντιλαμβάνεται πως δεν του έχει διδάξει μέχρι εκείνη τη στιγμή τον φόβο και αποφασίζει να τον οδηγήσει στον Φάφνερ, που είναι μεταμορφωμένος σε δράκο και προστατεύει το Δαχτυλίδι. Ο Ζίγκφριντ δέχεται, αλλά πρώτα φροντίζει να κατασκευάσει ο ίδιος το σπαθί «Nothung» αφου έλιωσε το μέταλλο όλο και το σφυρηλάτησε από την αρχή. Ο Μίμε βρίσκεται σε δίλημμα καθώς ο Ζίγκφριντ πρέπει να διαθέτει το σπαθί ώστε να εξουδετερώσει τον Φάφνερ, ωστόσο εφόσον είναι εκείνος που έχει την ικανότητα να το κατασκευάσει, τότε σύμφωνα με τον Βόταν, θα είναι και εκείνος που θα τον σκοτώσει. Αποφασίζει λοιπόν να δηλητηριάσει τον Ζίγκφριντ μετά την αναμέτρησή του με τον γίγαντα Φάφνερ. Την ώρα λοιπόν που ο Ζίγκφριντ έφτιαχνε το σπαθί, ο Μίμε έφτιαχνε το δηλητήριο.

Πράξη Β΄

Στην είσοδο της σπηλιάς του δράκου Φάφνερ, βρίσκεται ο Άλμπεριχ, περιμένοντας να εξουδετερωθεί ώστε να διεκδικήσει το Δαχτυλίδι και το μαγικό κράνος (Tarnhelm). Εμφανίζεται επίσης ο Βόταν, με την μορφή ηλικιωμένου άνδρα, τον οποίο όμως αναγνωρίζει ο Άλμπεριχ, στον οποίο αποκαλύπτει τα σχέδια του Μίμε. Ο Άλμπεριχ ειδοποιεί τον Φάφνερ πως ο ήρωας Ζίγκφριντ σκοπεύει να τον σκοτώσει, προτείνοντας του να του παραδώσει τους θησαυρούς του, ωστόσο εκείνος αρνείται και ο Άλμπεριχ αναχωρεί υποσχόμενος εκδίκηση για την αλαζονεία των θεών.

Στη σπηλιά καταφθάνουν ο Ζίγκφριντ και ο Μίμε. Καθώς αναμένουν την εμφάνιση του Φάφνερ, ο Ζίγκφριντ ενθουσιάζεται από τον ήχο ενός πουλιού του δάσους, τον οποίο προσπαθεί και να μιμηθεί, χωρίς επιτυχία. Στην αναμέτρησή του με τον Φάφνερ, ο Ζίγκφριντ αναδεικνύεται νικητής και σκοτώνει τον Φάφνερ, ενώ τα χέρια του γεμίζουν με το αίμα του γίγαντα, το οποίο και γεύεται. Τότε με μαγικό τρόπο αρχίζει να αντιλαμβάνεται τη γλώσσα του πουλιού του δάσους που είχε νωρίτερα παρατηρήσει και ακολουθώντας τις οδηγίες του παίρνει στα χέρια του το Δαχτυλίδι και το μαγικό κράνος. Ο Μίμε επανεμφανίζεται και προσφέρει στον Ζίγκφριντ το δηλητήριο, ωστόσο υπό την μαγική επήρεια του αίματος του Φάφνερ, ο Ζίγκφριντ αντιλαμβάνεται τα σχέδια του Μίμε και τον σκοτώνει. Το πουλί του δάσους τραγουδά για μία γυναίκα (Μπρύνχιλντε) που είναι αποκλεισμένη από μία μαγική φωτιά, την οποία ο Ζίγκφριντ ξεκινά να επισκεφτεί.

Πράξη Γ΄

Ο Βόταν εμφανίζεται κοντά στο σημείο που βρίσκεται η Μπρουχίλντα και ζητά τη συμβουλή της Έρντα, η οποία όμως αδυνατεί να τον βοηθήσει. Ο Βόταν την πληροφορεί πως δεν φοβάται πλέον το τέλος των θεών αντίθετα το επιθυμεί. Ο Ζίγκφριντ καταφθάνει στο ίδιο σημείο και δέχεται μία προειδοποίηση από τον Βόταν, σχετικά με το εγχείρημά του να απελευθερώσει τη Μπρύνχιλντρ, στην οποία αποκρίνεται με αλαζονεία. Ο Βόταν τον εμποδίζει να συνεχίσει την πορεία του με μία λόγχη, την οποία όμως σπάει ο Ζίγκφριντ με το σπαθί του.

Ο Ζίγκφριντ φθάνει στο σημείο που βρίσκεται η Μπρουχίλντα, στο μέσο ενός πύρινου κλοιού. Αρχικά σχηματίζει την εντύπωση πως πρόκειται για άνδρα πολεμιστή, ωστόσο σύντομα αντιλαμβάνεται πως είναι μία γυναίκα. Κάτω από το βάρος ενός πρωτόγνωρου φόβου, ο Ζίγκφριντ δεν γνωρίζει πως να αφυπνίσει τη Μπρουχίλντα και τελικά τη φιλά. Εκείνη ξυπνά και αν και είναι διστακτική στην αρχή, τελικά ανταποκρίνεται στον έρωτα του Ζίγκφριντ και αποκηρύσσει τον κόσμο των θεών.

Μυθολογικό υπόβαθρο

Το λιμπρέτο του Βάγκνερ για την όπερα του Ζίγκγριντ βασίζεται με μικρές αποκλίσεις στην Σκανδιναβική μυθολογία και ειδικότερα στα κείμενα του κύκλου Βόλσουνγκ και των Έντα. Ο κεντρικός χαρακτήρας του ήρωα Ζίγκφριντ εμφανίζεται σε αυτά με το όνομα Ζίγκουρντ (Sigurd). Το όνομα Ζίγκφριντ προέρχεται από το γερμανικό έπος των Νιμπελούνγκεν όπου ο ομώνυμος ήρωας είναι γιος του Ζίγκμουντ και της Ζιγκλίντε.

Σύνθεση της τετραλογίας

Το καλοκαίρι του 1848, ο Βάγκνερ ολοκλήρωσε ένα αρχικό προσχέδιο σχετικά με το μύθο των Νιμπελούνγκεν, συνδυάζοντας διαφορετικές πηγές σε μία απλή αφήγηση, ανάλογης πλοκής με αυτή του τελικού Δαχτυλιδιού αλλά και με σημαντικές διαφοροποιήσεις. Τον επόμενο χρόνο, ξεκίνησε τη συγγραφή ενός λιμπρέτου με τον τίτλο Ο θάνατος του Ζίγκφριντ (Siegfrieds Tod). Θεωρείται πιθανό πως αφορμή αποτέλεσαν μία σειρά από δημοσιεύματα στην έκδοση Neue Zeitschrift für Musik, μέσα από τα οποία, μουσικοί συνθέτες της εποχής καλούνταν να συμμετάσχουν στην σύνθεση μιας "εθνικής όπερας", βασισμένη στο έπος των Νιμπελούνγκεν του 12ου αιώνα που περιλαμβάνει ως κεντρικό χαρακτήρα, τον ήρωα Ζίγκφριντ. Μέχρι το 1850, ο Βάγκνερ είχε ολοκληρώσει το έργο του και αμέσως στράφηκε στη συγγραφή ενός νέου λιμπρέτου, το οποίο θα περιέγραφε τα νεανικά χρόνια του ήρωα, παρέχοντας παράλληλα στοιχεία που θα εξηγούσαν τα δρώμενα στο Θάνατο του Ζίγκφριντ. Το νέο αυτό έργο, με τον τίτλο Ο νεαρός Ζίγκφριντ (Der junge Siegfried), ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 1851 ενώ το επόμενο διάστημα, ο Βάγκνερ φαίνεται πως έλαβε οριστικά την απόφαση να περιλάβει τις ιδέες του σε έναν κύκλο συνολικά τεσσάρων έργων, τα οποία θα παρουσιάζονταν κατά τη διάρκεια τεσσάρων διαδοχικών παραστάσεων. Ο πρωταρχικός κύκλος του Δαχτυλιδιού περιλάμβανε τις όπερες: Ο Χρυσός του Ρήνου, Βαλκυρία, Ο νεαρός Ζίγκφριντ και Ο θάνατος του Ζίγκφριντ.

Το κείμενο που περιέγραφε το σύνολο των τεσσάρων έργων ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 1852 και τυπώθηκε ιδιωτικά το 1853. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους, ο Βάγκνερ ξεκίνησε τη συγγραφή του Χρυσού του Ρήνου. Η σύνθεση της τετραλογίας συνεχίστηκε μέχρι το 1857, περίοδο κατά την οποία ο Βάγκνερ εγκατέλειψε για ένα μεγάλο διάστημα το έργο, περίπου δώδεκα ετών, και παράλληλα ασχολήθηκε με άλλα έργα μεταξύ των οποίων και η όπερα Τριστάνος και Ιζόλδη. Το 1869, επέστρεψε στον κύκλο του Δαχτυλιδιού τον οποίο και ολοκλήρωσε, μετονομάζοντας συγχρόνως τα δύο τελευταία μέρη.

Πρώτες παραγωγές

Κατά την περίοδο του βασιλιά Λουδοβίκου Β' της Βαυαρίας, παρά τις αντιρρήσεις του ίδιου του Βάγκνερ, πραγματοποιήθηκαν ειδικές πρώιμες παραγωγές για τον Χρυσό του Ρήνου και τη Βαλκυρία. Η πρεμιέρα του πρώτου μέρους του κύκλου έγινε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1869, ενώ το δεύτερο μέρος στις 26 Ιουνίου του 1870. Ο Βάγκνερ επιθυμούσε την κατασκευή ενός ειδικά διαμορφωμένου θεάτρου, σχεδιασμένο από τον ίδιο, προκειμένου να παρουσιάσει πλήρως την τετραλογία και σύμφωνα με τα πρότυπα του. Για το σκοπό αυτό, το 1872 μεταφέρθηκε στο Μπαϊρόιτ, όπου είχε αποφασιστεί η ανέγερση του, και προσπάθησε να συγκεντρώσει τα κεφάλαια για την κατασκευή. Το σχέδιο του Βάγκνερ διασώθηκε χάρη στην οικονομική συνδρομή του βασιλιά Λουδοβίκου και ολοκληρώθηκε τελικά το 1876, χρονιά κατά την οποία λειτούργησε για πρώτη φορά η όπερα (Bayreuth Festspielhaus). Η πρώτη παρουσίαση του πλήρους κύκλου των έργων του Βάγκνερ έγινε στο διάστημα 13-17 Αυγούστου του 1876.

Μουσική

Ο Βάγκνερ δεν ήταν ικανοποιημένος από την παραδοσιακή δομή της όπερας ως μία σειρά διακριτών μουσικών τμημάτων. Στη σύνθεση του Δαχτυλιδιού αποφάσισε να υϊοθετήσει ένα νέο ύφος, όπου κάθε πράξη μιας όπερας θα ήταν ένα πλήρες μουσικό κομμάτι χωρίς παύσεις. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποίησε αυτό που αποκαλούσε ο ίδιος Grundthemen, δηλαδή βασικά θέματα, γνωστά περισσότερο με τον όρο Leitmotifs. Πρόκειται ουσιαστικά για καθοδηγητικά μουσικά θέματα που επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια του έργου και ταυτίζονται με την παρουσία ενός χαρακτήρα ενώ άλλες φορές βοηθούν στην κατανόηση των δρώμενων ή της συναισθηματικής κατάστασης ενός ήρωα. Για παράδειγμα, όταν ένας χαρακτήρας εμφανίζεται μεταμφιεσμένος στη σκηνή, το άκουσμα του μουσικού θέματος που σχετίζεται με το συγκεκριμένο χαρακτήρα επιτρέπει στον θεατή να αντιληφθεί ποιος είναι στην πραγματικότητα. Αν και άλλοι συνθέτες έκαναν χρήση των Leitmotif, πριν τον Βάγκνερ, στο Δαχτυλίδι θεωρείται πως βρήκαν την πλέον άρτια εφαρμογή τους ενώ επιπλέον χρησιμοποιήθηκαν σε πολύ μεγάλη έκταση και με πολλούς διαφορετικούς συνδυασμούς και συσχετίσεις. Ορισμένα από τα μοτίβα λειτουργούν ως σχολιασμός μιας σκηνικής δράσης ή μιας αναφοράς των διαλόγων. Παράλληλα μπορεί να συνδέονται μεταξύ τους υπονοώντας ταυτόχρονα και σύνδεση μεταξύ των θεμάτων που αντιπροσωπεύουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της μεθόδου αποτελεί η μετάβαση από την πρώτη στη δεύτερη σκηνή στο Χρυσό του Ρήνου, όταν το μουσικό θέμα του δαχτυλιδιού δίνει τη θέση του στο μουσικό θέμα της Βαλχάλλα, του ανακτόρου του Βόταν από το οποίο μπορεί να επιβάλει την εξουσία του. Με αυτό τον τρόπο, ένα μουσικό θέμα στην όπερα του Βάγκνερ, αποκτά πολλαπλά επίπεδα συμβολισμού, χωρίς να περιορίζεται στην απλή αναγνώριση ενός χαρακτήρα.

Ένα ακόμα βασικό μουσικό χαρακτηριστικό της όπερας του αποτελεί η χρήση της ορχήστρας. Ο Βάγκνερ χρησιμοποίησε πολλά όργανα, μεταξύ αυτών και την τούμπα Βάγκνερ (όργανο που εφηύρε ο ίδιος) και συνολικά 17 διαφορετικές οικογένειες οργάνων προκειμένου να διαθέτει πολλές δυνατότητες συνδυασμών με απώτερο σκοπό την καλλιέργεια πολλών διαφορετικών συναισθημάτων κατά τη διάρκεια των σκηνικών δρώμενων. Για τον ίδιο λόγο αποδυνάμωσε την παραδοσιακή έννοια της τονικότητας, υπό την έννοια πως το μεγαλύτερο μέρος του Δαχτυλιδιού και ειδικά μετά την τρίτη πράξη της όπερας Ζίγκφριντ, δεν μπορεί να θεωρηθεί πως βρίσκεται σε κάποια μουσικά κλειδιά όπως παραδοσιακά καθορίζεται, αλλά μάλλον σε περιοχές κλειδιών, κάθε μια από τις οποίες μετακυλά ομαλά στην επόμενη.

Χαρακτήρες της τετραλογίας

Θεοί

Βόταν: Ο ανώτερος όλων των θεών (μπάσος βαρύτονος)

Φρίκα: Σύζυγος του Βόταν (mezzo-soprano)

Φράϊα: Αδελφή της Φρίκα, θεά του έρωτα, της νεότητας και της ομορφιάς (σοπράνο)

Ντόνερ: Αδελφός της Φρέγια, θεός του κεραυνού (βαρύτονος)

Φρο:  Αδελφός της Φρέγια, θεός του φωτός (τενόρος)

Λόγκε: Ημίθεος (τενόρος)

Νορν: (κοντράλτο, mezzo-soprano, σοπράνο)

Έρντα: Θεά της Γης (κοντράλτο)

Μοίρες

Ουρντ  (κοντράλτο)

Θερντάντι  (mezzo-soprano)

Σκουλντ  (σοπράνο)

Γίγαντες

Φάφνερ (βαθύφωνος): Γίγαντας

Φάζολτ (μπάσος βαρύτονος): Γίγαντας

Νίμπελουνγκεν

Άλμπεριχ: Νάνος Νίμπελούνγκεν (βαρύτονος)

Μίμε: Αδελφός του Άλμπεριχ (τενόρος)

Βαλκυρίες

Μπρούνχίλντε: Βαλκυρία, κόρη του Βόταν και της Έρντα (σοπράνο)

Βάλτράουτε: Βαλκυρία (mezzo-soprano)

Χέλμβίγκε (σοπράνο)

Γκερχίλντε (σοπράνο)

Ζίγκρούνε (mezzo-soprano)

Σβέρτλάϊτε (mezzo-soprano)

Όρτλίντε (σοπράνο)

Γκρίμγκέρντε (mezzo-soprano)

Ρόσβάϊσε (mezzo-soprano)

Βέλζουνγκ (πληθ. Βέλζουνγκεν)

Ζίγκμουντ: Γιος του Βόταν (τενόρος)

Ζιγκλίντε: Κόρη του Βόταν και αδερφή του Ζίγκμουντ (σοπράνο)

Ζίγκφριντ: Γιος του Ζίγκμουντ και της Ζιγκλίντε (τενόρος)

Θνητοί

Γκούντερ: Βασιλιάς των Γκιμπιχούνγκεν (βαρύτονος)

Γκούτρούνε: Αδελφή του Γκούντερ (σοπράνο)

Χούντινγκ: Σύζυγος Ζιγκλίντε κατόπιν απαγωγής της (βαθύφωνος)

Χάγκεν: Γιος του Άλμπεριχ και αδερφός του Γκούντερ (βαθύφωνος)

Κόρες του Ρήνου

Βόγκλίντε: Κόρη του Ρήνου (σοπράνο)

Βέλγκούντε: Κόρη του Ρήνου (mezzo-soprano)

Φλόσχίλντε: Κόρη του Ρήνου (mezzo-soprano).

Ο Κύκλος των Δαχτυλιδιού:

Der Ring des Nibelungen [I] Das Rheingold 28.10.17

Der Ring des Nibelungen [IΙ] Die Walküre [I] 3.11.17

Der Ring des Nibelungen [IΙΙ] Die Walküre [IΙ] 11.11.17

Der Ring des Nibelungen [IV] Die Walküre [III] 18.11.17
Der Ring des Nibelungen [V] Siegfried [I] 25.11.17
Der Ring des Nibelungen [VI] Siegfried [II] 2.12.17
Der Ring des Nibelungen [VII] Siegfried [III] 9.12.17
Der Ring des Nibelungen [VIII] Götterdämmerung [I] 16.12.17
Der Ring des Nibelungen [IX] Götterdämmerung [II] 23.12.17
Der Ring des Nibelungen [X] Götterdämmerung [III] 30.12.17