Τη νύχτα, τα μεσάνυχτα και το πρωί πρωί
την ώρα που δεν έφεξεν ακόμα χαραυγή
φυσομανάει άνεμος.
Σα φύσηξεν ο άνεμος καθάρισε τη γη
από σημάδια σκοτεινά και καθενού φωτός πηγή
απ’ άνθρωπο κι από φανάρι.
Σαν έσβυσεν ο άνεμος κάθε λογής πληγή
τη νύχτα, τα μεσάνυχτα πριν φέξ’ η χαραυγή
φως έχυνεν αόρατο λυχνάρι.
Σαν έγερνεν ο άνεμος το ’να και τ’ άλλο το κλαρί
και στεναγμό μουρμούριζε σα βάσανο μακρύ
τον φώτιζε μονάχα το φεγγάρι.
Και φαίνουνταν ο άνεμος σα με το φύσημά του
νάχε σκεπάση τη νυχτιά, νάχε τη γης ενώση
με σάβανο θανάτου,
και σα, για να φωτίση τη ζηλευτή δουλειά του,
κρυφά το φως το ξένο νάχε πάρη,
το φως απ’ το φεγγάρι.
Το ποίημα "Καθάρισμα" του Ίωνα Δραγούμη, δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ
στο φύλλο 897 της 3.8.2017 στο αφιέρωμα του Αυγούστου υπό τον τίτλο
"Ακούω τρέμοντας σιωπή", που επιμελήθηκε ο κ. Νώντας Τσίγκας.
στο φύλλο 897 της 3.8.2017 στο αφιέρωμα του Αυγούστου υπό τον τίτλο
"Ακούω τρέμοντας σιωπή", που επιμελήθηκε ο κ. Νώντας Τσίγκας.
Καλά, οι κινούμενες εικόνες σου, εφ. ΟΔΟΣ, είναι όλα τα λεφτά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή