24.3.19

Λόγος & Αντίλογος




Η μελαγχολική Καστοριά



Από το 1990 μέχρις σήμερα και άγνωστο πόσο ακόμη, η πόλη θα ζει με τον εφιάλτη της μεγαλύτερης δυστυχίας. Τριάντα χρόνια περάσαμε πολύ δύσκολα, αφού η μοναδική και προνομιούχος εργασία της γουναρικής, από εξωγενείς παράγοντες αλλά και λάθη εν πολλοίς περιφρουρήσεως της εργασίας, όπως έκανε η δεύτερη πόλη με το ίδιο επάγγελμα, η Σιάτιστα που στέκεται και δεν γνωρίζει αυτή την δοκιμασία που περνάει η Καστοριά. Το έξυπνο παιχνίδι της Σιάτιστας ήταν η προσεκτική λειτουργία της εργασία του εμπορίου. Ήταν διαφορετική η φιλοσοφία των παραγωγών και εμπόρων της. Ήταν όλη η οικογένεια μέσα στη δουλειά, με σημαντικό ρόλο και της γυναίκας, που είχε μεγάλη προσεκτική παρακολούθηση.

Τουναντίον στην πόλη μας αυτή νοοτροπία δεν τηρήθηκε ποτέ. Ένα ξέφρενο και αφύλαχτο αμπέλι είχε γίνει η δοσοληψία και η συναλλαγή, ο ατομικισμός, η αδιαφορία για τους εξωγενείς παράγοντες που επηρέασαν το εμπόριο, όπως οι πόλεμοι στην Σερβία, Μ. Ανατολή, το εμπάργκο Ην. Πολιτειών κλπ, δημιούργησαν μεγάλο εμπόδια στην διακίνηση του προϊόντος, και με την εμφάνιση παρασιτικών διακινητών του εμπορεύματος και τις δήθεν εξυπηρετήσεις με αγοραστές με τίμημα υψηλό, έγιναν αυτοί μεγιστάνες και ο κλάδος μας πήγε στο χειρότερο. Γιατί γύριζαν με το πανί στο χέρι χωρίς κάποιο ομαδικό και συλλογικό τρόπο, όσο στις αγορές ασυντόνιστοι, γυρολόγοι όπου ακούγανε ότι περνάει το είδος μας.

Δεν θέλω περισσότερο να προχωρήσω γιατί το πρόβλημα έκαψε την πόλη και τον νόμο. Τριάντα χρόνια οπισθοδρόμηση και φθάσαμε η αρχόντισσα Καστοριά να φοράει παντόφλες και ράχη όπως στα… ραγκουτσάρια. Αυτό το πανηγύρι του εμπορίου της γούνας, το παγκόσμιο μονοπώλιο χάθηκε κατά 80%, με οικονομικές συνέπειες οι οποίες έπληξαν θανάσιμα την κοινωνία και τα επαγγέλματα κάθε κατηγορίας, από τα πιο απαραίτητα και τα επικουρικά. Ο οικονομικός χάρος σάρωσε την οδό Μητροπόλεως μέχρι την Ομόνοια, ακόμη και την 11ης Νοεμβρίου, την Ερμού, την γαστέρα της πόλεως, την οδό Ορεστείων, τις παραλίες που ήταν το Ακαπούλκο της Καστοριάς. Η ανεργία πλέον μόνιμη και σε υψηλά επίπεδα με την ελπίδα χαμένη. Μια παγωμάρα, μια μουρμούρα συνεχής στα στόματα των κατοίκων για το τι θα γίνει.

Δυστυχώς η απαράδεκτη αυτή αδράνεια από τοπικές υπηρεσίες, κρατικές, ιδιωτικές, σύλλογοι επιστημόνων κάθε κλάδου, ελεύθεροι επαγγελματίες, γουνοποιοί όσοι ακόμη υφίστανται, οι παλαιότεροι μακαρίτηδες, δεν εμφανίζονται πουθενά για να ασχοληθούν για το μέλλον του τόπου, για τον εαυτό τους.

Όμως ο τόπος ζητεί την σωτηρία του. Οι μόνοι που μπορούσαμε να σώσουμε ή μάλλον να σωθούμε είμαστε οι ίδιοι. Ας γίνει μια αρχή επικοινωνίας από όλους αυτούς που προαναφέραμε. Είναι ντροπή ως τώρα 30 χρόνια να βασανιζόμαστε χωρίς καμιά αντίδραση ή και κίνηση εντοπίσεως των προβλημάτων, έστω και μια ιεράρχηση.

Νομίζω πως πρέπει να γίνει αυτή η αρχή να βρεθεί ο τρόπος να μη χαθεί ο εργάτης της γούνας, το στοιχείο, θεμέλιο της δουλειάς, όπως χάθηκε ο ράφτης , κι ο τσαγκάρης και να γυρίζουμε γυμνοί και γίνουμε φαντάσματα. Πρέπει να τα πούμε κι αυτά. Το ενοίκιο διαμερίσματος στην πιο κεντρική περιοχή στην αρχής της Μητροπόλεως έγινε 100€. Το φαινόμενο της επαιτείας των συμπολιτών, άλλοτε εύληπτων καλών επαγγελματιών γούνας κι άλλων επαγγελμάτων, αυξάνει.

Όχι άλλα. Να μη προσβληθεί περισσότερο ο ηθικός εαυτός μας, όταν ο διπλανός μας δυστυχεί μοιραίως ψυχικά υποφέρει και ο συγγενής και ο γνωστός.

Λοιπόν νέοι μη κάθεσθε, ζητήστε και διεκδικείστε από παντού κάποια λύση. Σώστε την πόλη και τον εαυτό σας, ας γίνει μια αρχή γνωριμίας με ειλικρίνεια. Ξεπεράστε του παλιούς… Εμείς αυτά τώρα μπορούμε να συστήσουμε, και αργότερα μαζί σας και υποδείξεις.

Και ένα ιστορικό: Η πόλη της Καστοριά την περίοδο 1945-1950 αριθμούς τις 6 χιλιάδες κατοίκους. Να μη φθάσουμε εκεί.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία 

Νίκος Πρώϊος


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Νοεμβρίου 2018, αρ. φύλλου 962


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ