28.5.18

Λόγος & Αντίλογος




πΓΔΜ



Αγαπητέ κύριε Μπαϊρακτάρη,

Από ό,τι µαθαίνουµε, υπάρχει µεγάλη πιθανότητα, µέσα στο άµεσο µέλλον να επιδιωχθεί, από πολλούς παράγοντες, η λύση στο θέμα της ονοµασίας των Σκοπίων. Αυτό θα διευκολύνει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ -ώστε να ανακοπεί η αύξουσα επιρροή του ρωσικού παράγοντα στα Δυτικά Βαλκάνια- αλλά και την πορεία των Σκοπίων προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως θα επιθυµούσε κυρίως η Γερµανία.

Από την άλλη µεριά υπάρχει η σηµερινή κυβέρνησή µας, η οποία έχει αποδείξει, ότι µπορεί να δεχθεί τα πάντα προκειµένου να παραµείνει στην εξουσία. Υπάρχει συνεπώς ο κίνδυνος να δοθεί λύση ενάντια στα συµφέροντα της πατρίδας µας.

Πρέπει δε να λάβουµε υπ' όψιν µας και τις επικίνδυνες ιδεοληψίες του ΣυΡιζΑ σχετικά µε το μακεδονικό θέµα. Οι δε κινήσεις που κάνουν τελευταία τα Σκόπια, όπως µετονοµασία του αεροδροµίου των Σκοπίων, που το είχαν βαπτίσει µε το όνοµα Αλέξανδρος ο Μέγας, απόσυρση µερικών ελληνικών αγαλµάτων µπροστά από τη βουλή τους, µετακίνηση σε άλλη θέση του µεγάλου αγάλµατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σαν ένδειξη καλής θέλησης δεν έχουν πολύ σπουδαία αξία. Αυτά δεν αλλάζουν τη βάση της αλυτρωτικής πολιτικής τους.

Δυστυχώς λάθη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1989 µέχρι σήµερα, είτε από πολιτική δειλία, πνεύµα υποταγή ς στους συµµάχους µας αλλά και άγνοια, αδιαφορία ή και ραθυµία έφεραν το θέµα µε τα Σκόπια στη σηµερινή του κατάσταση.

Μπορεί κάποιοι να ήλπιζαν ότι ο ελληνικός λαός και µάλιστα εµείς οι Μακεδόνες, θα λησµονούσαµε το θέµα σε δέκα χρόνια, αποδείχτηκε όµως ότι αυτό παραµένει ζωντανό αν και σε πλήρες αδιέξοδο.

Τι µπορεί λοιπόν να γίνει σε αυτό το σηµείο που φτάσαµε;

Η θεωρία ότι ο χρόνος δουλεύει σε βάρος µας είναι και λανθασµένη και ηττοπαθής. Λανθασµένη, γιατί τα Σκόπια δεν τα ενδιαφέρει τόσο η αναγνώριση από µακρινές και εξωτικές χώρες (π.χ Νήσοι Βανουάτου ή Ακτή του Ελεφαντοστού ), όσο τα ενδιαφέρει η αναγνώριση από την Ελλάδα, την χώρα της οποίας θέλουν να σφετεριστούν την ιστορία αλλά κυρίως να οικειοποιηθούν ένα µεγάλο µέρος του πληθυσµού της, παρουσιάζοντας το σαν «Μακεδόνες» και όχι Έλληνες.

Πίσω από την εµµονή τους να αναγνωρισθούν σαν «Δηµοκρατία της Μακεδονίας» κρύβονται οι εθνικιστικές τους φαντασιώσεις και οι επεκτατικές τους βλέψεις.

Η διαµάχη για το όνοµα δεν είναι µόνο µια διαµάχη για την ιστορία. Είναι γεωπολιτικό πρόβληµα που µετατρέπει την FYROM σε αγκάθι στα πλευρά της Ελλάδας.

Είμαστε ηττοπαθείς, γιατί θέλουμε στη βάση κοµµατικών σκοπιµοτήτων και πρόσκαιρων οικονοµικών συµφερόντων, να κλείσουµε όπως όπως ένα ζήτηµα που δηµιούργησε πενήντα χρόνια πριν η Γιουγκοσλαβία του Τίτο, µε την σηµερινή του δε µορφή παρουσιάστηκε µετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, δηλαδή ούτε τριάντα χρόνια.

Τι είναι όµως τριάντα ή πενήντα χρόνια µπροστά σε µια ιστορική διαδροµή του µακεδονικού ελληνισµού σχεδόν τριών χιλιάδων χρόνων.

Η ιστορία αλλά κυρίως η ίδια η ζωή δεν θα συγχωρήσει ποτέ την γενιά µας αν ξεπουλήσουµε την Ελληνική Μακεδονία.

Γιατί όπως λένε οι στίχοι του Παλαµά:

…Χρωστάµε
και σε όσους ήρθαν,
πέρασαν
θα' ρθούνε,
θα περάσουν,
Κριτές θα µας δικάσουν
Οι αγέννητοι,
οι νεκροί.


Σαν συµπέρασµα, ακόµα και αν όλος ο πλανήτης αναγνωρίσει τα Σκόπια σαν «Δηµοκρατία της Μακεδονίας» η Ελλάδα πρέπει να αρνηθεί να το κάνει.

Ας τους ονοµάζουµε µε κάποιο όνοµα που να δηλώνει γεωγραφικό αλλά όχι εθνοτικό προσδιορισµό -και αυτό είναι πιο σηµαντικό ακόµα και από την ονοµασία- και συγχρόνως ας δηλώνουµε συνεχώς και µονότονα σε όλους, ότι διαφωνούµε ριζικά και απόλυτα µε την ονοµασία που αυτοί έχουν δώσει στο κράτος τους.

Θα διερωτηθεί κανείς τι θα επιτύχουµε µε αυτή την τακτική;

Είναι σε όλους γνωστό ότι τα Σκόπια αποτελούνται από αρκετές εθνότητες, οι οποίες δεν έχουν και τις καλύτερες µεταξύ τους σχέσεις.

Οι δύο βασικές εθνότητες οι Σλάβοι και οι Αλβανοί µισούνται µεταξύ τους και ήδη τραβάνε ξεχωριστούς δρόµους.

Και µπορεί σήµερα η αναλογία να είναι 65% Σλάβοι και 35% Αλβανοί, µε τον ρυθµό όµως γεννήσεων του αλβανικού στοιχείου είναι µαθηµατικά βέβαιο ότι , σε προβλεπτό διάστηµα η αναλογία αυτή θα έχει ανατραπεί.

Μοιραία τότε θα αλλάξε σηµερινή κατάσταση και το αλβανικό στοιχείο θα ζητήσει σε πρώτο στάδιο την δηµιουργία οµοσπονδίας σε δεύτερο δε στάδιο την πλήρη ανεξαρτησία του.

Αυτό που θα έχει αποµείνει τότε από τα σηµερινά Σκόπια θα στραφεί προς την πραγµατικά συγγενή του Βουλγαρία (µη λησµονούµε ότι η Βουλγαρία αν και αναγνώρισε από τους πρώτους τα Σκόπια, αρνήθηκε να αναγνωρίσει το γλωσσικό τους ιδίωµα, ισχυριζόµενη ότι είναι στην πραγµατικότητα βουλγαρικό).

Όταν λοιπόν έρθει εκείνη η ώρα δεν θα υπάρχει πλέον το σηµερινό κράτος πολύ δε περισσότερο η ψευδεπίγραφη ονοµασία του αλλά και οι επιδιώξεις σε βάρος µας και ο σφετερισµός του όλου από το µέρος.

Η δε σηµερινή σκοπιανή (σλαβική κατά βάση) νοµενκλατούρα -αν βέβαια ζούνε µέχρι τότε- θα κτυπάνε το κεφάλι τους που η μεγαλομανία τους και οι πολιτικά λανθασµένες επιλογές τους, έστρεψαν εχθρικά προς αυτούς την Ελλάδα, τον µόνο γείτονά τους που δεν είχε καµιά (ίσως και κακώς για την πατρίδα µας) εδαφική διεκδίκηση από αυτούς.

Την Ελλάδα, της οποίας τη συνεργασία έπρεπε µε κάθε τρόπο να επιζητούν οι Σλαβοµακεδόνες, για να µπορέσουν να αναχαιτίσουν την Μεγάλη Αλβανία που δηµιουργείται µε γρήγορους ρυθµούς. Τότε όµως θα είναι πολύ αργά.

Με εκτίµηση 

Γιάννης Αναστ. Νταλίπης 
πολιτικός µηχανικός Ε.Μ.Π 
Γιασεµιών 20, 14578 Εκάλη


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Δεκεμβρίου 2017, αρ. φύλλου 913


1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος2/6/18

    Αξίζει να διαβαστεί απ' όλους μας: https://infognomonpolitics.blogspot.com/2018/06/40.html?spref=fb&m=1

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ