14.5.18

Λόγος & Αντίλογος


ΟΔΟΣ 9.11.2017 | 909


«Σχόλια και κριτική»



Ὅπως εἶναι γνωστόν ἡ ΟΔΟΣ καί ὅλες οἱ ἑβδομαδιαῖες ἐφημερίδες τῆς Καστοριᾶς ἐκδίδονται κάθε Πέμπτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος. Ἐμεῖς, οἱ ἀπόδημοι, ἐντός τῆς χώρας, Καστοριανοί τήν λαμβάνομε, ὑπό τίς καλλίτερες τῶν προϋποθέσεων τήν ἑπόμενη Δευτέρα ἤ Τρίτη, τίς περισσότερες φορές τήν ἑπόμενη Πέμπτη.

Ἐπειδή ἡ ἀρθρογραφία τῆς ΟΔΟΥ εἷναι ποικίλη καί λίαν ἀξιόλογος, χωρίς βεβαίως νά ὑπολείπεται στήν δημοσίευση ὅλων τῶν τοπικῶν εἰδήσεων, πολλές φορές μάλιστα μέ λίαν ἐποικοδομητικά σχόλια, κάθε Πέμπτη πρωΐ, ἀνοίγω τόν ὑπολογιστή καί μπαίνω στήν ἰστοσελίδα τῆς ΟΔΟΥ γιά νά ἰδῶ τά περιεχόμενα τῆς ἐκδόσεως τῆς ἡμέρας. Μεταξύ τῶν ἄλλων ἀξιόλογων ἀρθρογράφων άναζητῶ πάντοτε ἐάν ὑπάρχει δημοσιευμένο κείμενο τοῦ κ. Κων/νου Δούφλια, γιατί μέ τά δημοσιεύματά του μαθαίνουμε πολλά γιά τήν ἱστορία τῆς πόλεώς μας καί γιά ἐνέργειες καί πράξεις Καστοριανών παρελθόντων ἐτῶν.

Ὁ κ. Δούφλιας ἐπίμονος καί ἄοκνος ἱστοριοδίφης, χρόνια τώρα, ψάχνει, βρίσκει, ἀναδιφεῖ, ἀναδεικνύει, φέρει στήν ἐπιφάνεια καί δημοσιεύει ἱστορικά γεγονότα, πράξεις καί ἐνέργειες τῆς Καστοριανής κοινωνίας καί τῆς εὐρύτερης περιοχής της, τῶν Καστοριανῶν κοινοτήτων τοῦ ἐξωτερικοῦ, καστοριανῶν προσωπικοτήτων πού προσέφεραν στήν γενέτειρά τους καθῶς καί ἄλλα ἱστορικά στοιχεῖα παλαιοτέρων ἐποχῶν, τά ὁποία ἀποτελοῦν μέρος τῆς ἱστορικῆς πορείας τῆς πόλεώς μας καί ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ Καστοριά τόσο κατά τούς Βυζαντινούς χρόνους ὅσο καί κατά τήν Ὀθωμανική ἐπικυριαρχία εἶχε μιά διαρκῆ καί ἀδιάπτωτο πολιτιστική παρουσία στόν χῶρο τῆς Ἄνω Μακεδονίας, γιά νά μήν εἰπῶ σέ ὅλην τήν Μακεδονία, ἐξαιρουμένης τῆς Θεσσαλονίκης. (Παρεμπιπτόντως ἀναφέρω ὅτι δέν ἔχω τήν τιμή καί τήν χαρά νά γνωρίζω προσωπικά τόν κ. Δούφλια καί ὡς ἐκ τούτου τά ἀνωτέρω δέν ἀποτελοῦν λιβανωτό πρός αὐτόν).

Τά τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται στήν πόλη μας μιά σχετική ἔφεση στήν ἀναδίφηση καί συλλογή ἱστορικῶν στοιχείων καί τήν ἀνάδυσή τους στήν ἐπιφάνεια, τόσο οἰκογενειακῶν ὅσο καί συλλογικῶν, ὅπως π.χ. τό λεύκωμα τῶν φωτογραφιῶν τῆς περιοχής τοῦ Ἀπόζαρι, τό ὁποῖο ἐξέδωσε ὁ κ. Σπῦρος Ἀναγνώστου, ἡ καταγραφή οίκογενειακῶν δένδρων ἱστορικῶν οἰκογενειῶν τῆς Καστοριᾶς, ὡς καί διαφόρων διηγήσεων ἱστορικῶν περιστατικῶν πού σημάδευσαν ὁρισμένες ἱστορικές στιγμές τῆς πόλεως. Τά ἱστορικά στοιχεῖα εἷναι εἴτε ὑλικά, εἵτε πνευματικά. Τά ὑλικά συγκεντρώνονται καί ἐκτίθενται σέ εἰδικά μουσεία, Ἀρχαιολογικά, Λαογραφικά καί ἄλλα εἰδικά, θεματικά, ὄπως π.χ. τό Μουσεῖο τῆς Γούνας πού προβλέπεται νά συσταθεῖ καί λειτουργήσει στήν πόλη μας, τά δέ πνευματικά, ἤτοι διάφορα ἀρχεία, ἐπιστολές, ἔγγραφα συναλλαγῶν, φωτογραφίες καί ὅ,τι ἄλλο ἔντυπο ἀποδίδει τήν εἰκόνα μιᾶς ἱστορικῆς περιόδου ἤ μιᾶς κοινωνικῆς σχέσεως, αὐτά συγκεντρώνονται στό Ἱστορικό Ἀρχεῖο τῆς πόλεως ἤ τῆς περιοχῆς καί τίθενται στήν διάθεση κάθε ἐρευνητή καί ἱστοριοδίφη· ἀλλά πολλά ἀπό αὐτά, ὄπως διάφορες συλλογές φωτογραφιῶν, μπορεῖ νά ἐκτίθενται στήν κοινή θέαση σέ εἰδικούς χώρους.

Στά χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς ἐπικυριαρχίας τρεῖς ἦταν οἱ πόλεις πού διακρίνονταν γιά τήν οἰκονομική καί πολιτιστική ζωή τους στήν Ἄνω Μακεδονία, ἡ Μοσχόπολη, τό Μοναστήρι καί ἡ Καστοριά. Ἀπό αὐτές οἱ δύο πρῶτες κατοικούνταν ἀπό βλαχόφωνους Ἕλληνες, ἐνώ οἱ κάτοικοι τῆς Καστοριᾶς ἧταν πάντοτε ἑλληνόφωνοι Ἕλληνες. Στά ὕστερα χρόνια τῆς Ὀθωμανοκρατίας ἀναδέιχθηκε καί ἡ Σιάτιστα ὡς οἰκονομική καί πολιτιστική τετάρτη πόλις τῆς περιοχής.

Ἡ γνώση τῆς ἱστορίας ἀποτελεῖ οὐσιώδες στοιχεῖο τῆς εὔρυθμης λειτουργίας μιᾶς κοινωνίας καί παρ’ ὅλο πού λέγεται ὅτι δέν ἐπαναλαμβάνεται ἡ Ἱστορία, ἡ γνώση της εἷναι ἀπαραίτητη, ὄχι μόνον γιά τήν ἀποφυγή παρελθόντων σφαλμάτων, ἀλλά καί γιά παραδειγματισμό καί ἐπιτέλεση πράξεων καί ἐνεργειῶν τοῦ παρελθόντος, οἱ ὁποῖες ἀπέβησαν εὐεργετικές στήν τοπική κοινωνία. Αὐτό πρέπει νά ἔχουν πάντοτε ὑπʹὄψιν των οἱ διοικοῦντες τήν πόλη μας, οἱ ὁποῖοι ὑπερηφανεύονται ὅτι ἄρχουν μιᾶς πόλεως ἀρχόντισσας πράγματι, τό πάλαι ποτέ, καί πρώτης στήν περιοχή μας, πλήν ὅμως νά ἔχει καταντήσει σήμερα νά εἷναι ἡ ἔσχατη ἀπό ἀπόψεως πολιτιστικῆς προσφορᾶς στούς πολίτες της.

Δυστυχῶς ἀπό τά μέσα σχεδόν τοῦ παρελθόντος αἰῶνος μέχρι καί σήμερα, οἱ ἑκάστοτε δημοτικοί ἄρχοντες, ἀλλά καί οἱ καστοριανοί πολίτες, ἐνήργησαν, μπορεῖ νά πεῖ κανείς ἐπιπόλαια καί οἱ προτεραιότητές των σέ ἔργα ἦταν έν πολλοίς ἐσφαλμένες. Κατʹ ἀρχάς ἐγκατέλειψαν τό ἱστορικό κέντρο τῆς πόλεως καί οἱ πλείστες τῶν δραστηριοτήτων τους ἀφοροῦσαν καί ἀφοροῦν τίς περί τήν πόλην νεόδμητες συνοικίες σέ ὑποδομές καί ἔργα.

Τό κληροδότημα τοῦ ἀειμνήστου Παπαλαζάρου δέν τό ἀξιοποίησαν ἐγκαίρως καί ὡς ἔπρεπε, ὅταν τά χρήματα εἶχαν τήν ἀξία τους, στήν δημιουργία ἑνός σύγχρονου πνευματικοῦ κέντρου, τό ὁποῖο θά τιμοῦσε τήν μνήμη τοῦ δωρητοῦ, ἀλλά καί τήν ὑστεροφημία τοῦ δημάρχου. Ἀντʹ αὐτοῦ ἀδρανοποίησαν κατʹ ἀρχάς καί ἐν συνεχεία ἄρχισαν νά κατεδαφίζουν τό ὑφιστάμενο πνευματικό κέντρο, τό ὁποῖο ἧταν ἀκόμη λειτουργικό, χωρίς νά δώσουν στούς δημότες κάποια ἔστω εὐλογοφανῆ δικαιολογία.

Ἔκαμαν τό ἐνυδρεῖο, τελείως ἄστοχο ἔργο, κατά τήν γνώμη μου, ὄταν ἔχουμε τήν λίμνη μας τήν ὁποία, παρεμπιπτόντως, τήν ἀφήνουν κάθε χρόνο νά ζέχνει. Ἀκόμη καί ἡ ὀνομασία τοῦ ἐνυδρείου “Πατριάρχης Βαρθολομαῖος” εἷναι, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, ἄστοχος καί δέν σημαίνει τίποτα γιά τήν Καστοριά, ἀλλά εἶναι καί αὐτή μιά ἔνδειξη στιγμιαῖας παρορμήσεως τῆς δημοτικῆς Ἀρχής νά τιμήσει τόν προκαθήμενο τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδή ἐδἐησε νά ἐπισκεφθεῖ τήν πόλη μας γιά μιά ἡμέρα. Χωρίς νά θέλω νά ὑποτιμήσω τό κύρος καί τήν προσωπικότητα τοῦ Οίκουμενικοῦ μας Πατριάρχη καί τήν σημασία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου γιά τό Γένος μας, εἴθισται νά μήν ὀνοματίζονται ἱδρύματα ἤ νά ἀναγείρονται ἀνδριάντες πρός τιμήν ζώντων εἰσέτι προσώπων, γιά νά μήν ἐπικαλεσθῶ τό ρηθέν ἀπό τόν Σόλωνα «μηδένα πρό τοῦ τέλους μακάριζε».

Στό ἐνυδρεῖο ἔπρεπε νά δωθεῖ τό ὄνομα ἑνός Καστοριανοῦ, ὁ ὁποῖος προσέφερε στήν πόλη μας καί μέ τόν τρόπο αὐτό ὄχι μόνον νά τιμηθεῖ ἡ μνήμη του, ἀλλά νά ἀποτελεῖ καί παράδειγμα πρός μίμηση τῶν νεώτερων ἠγητόρων τῆς πὀλεώς μας. Φρονῶ ὅτι ἡ καλύτερη ἐπιλογή θά ἦταν νά ὀνομάζετο “Ἰωάννου Βαλαλά”, ὁ ὁποῖος τίμησε τήν Καστοριά καί ἀπό ὅλες τίς δημόσιες θέσεις πού κατέλαβε, ὡς ἀντιπρόσωπος τῆς κοινωνίας μας, βουλευτής στό κοινοβούλιο, Ὑπουργός κ.λ.π. δέν ἔπαυσε ποτέ νά φροντίζει γιά τό καλό τῆς γενέτειράς του καί τῆς περιοχῆς της. Τό κυριότερο ὅμως, γιά τό ὁποῖο καί θά ἔπρεπε νά δοθεῖ τό ὄνομά του στό ἐνυδρεῖο εἷναι ὄτι κατόρθωσε, διά Νόμου, νά περιφρουρηθεῖ ἡ λίμνη μας μέ τό “Ταμεῖο τῆς λίμνης Ὀρεστιάδος”.





Ὑπήρξαν στήν Καστοριά, τόσο κατά τό ἀπώτερο παρελθόν, ὅσο καί κατά τό πρόσφατο, προσωπικότητες, ἀξιόλογοι Καστοριανοί, οἱ ὁποῖοι προσέφεραν ὄχι μόνον στήν πόλη μας, ἀλλά καί γενικότερα στήν χώρα μας καί τόν ἑλληνισμό, οἱ ὁποῖοι εἷναι τελείως ἄγνωστοι στό εὐρύτερο κοινό τῆς πόλεως καί ὡς ἐκ τούτου δέν τούς ἀποδίδεται καί ἡ δέουσα ἀναγνώριση καί τιμή. Ἔχουμε δυό καστοριανά παιδιά, τά ὁποία διέθεσαν τά νειάτα τους καί τήν ζωή τους γιά τήν ἀναγέννηση τοῦ Γένους, ἦταν ἀπό τούς πιό στενούς συνεργάτες τοῦ Ρήγα, ὁ ἕνας μάλιστα βοήθησε καί συνέγραψε μέ τόν Ρήγα τόν Θούριο, τούς ἀδελφούς Ἑμμανουήλ, τόν Ἰωάννη καί Παναγιώτη. Ὁ Ρήγας ἧταν ὁ πρωτεργάτης πλήν ὅμως δέν ἔδρασε μόνος του ἀλλά μέ τούς συνεργάτες του, οἱ πιό στενοί τῶν ὁποίων ἦταν οἱ ἀδελφοί Ἑμμανουήλ.

Γιά τόν Ρήγα ἔχουν γραφεῖ βιβλία, διοργανώνονται συνέδρια καί διάφορες ἄλλες καί ποικίλες ἐκδηλώσεις. Ἐμεῖς στήν Καστοριά τί κάνουμε γιά νά τμήσουμε τήν μνήμη τῶν δικῶν μας παιδιῶν; Τἰποτα! Ἔχουμε μιά ἀναθηματική στήλη στήν ὁμώνυμη πλατεία, ἡ ὁποία δέν εἷναι καθόλου ἄξια νά ἀποδώσει τήν δέουσα τιμή στούς ἐθνομάρτυρες καστοριανούς νέους, ἀλλά τό πλέον ἔσχιστο εἶναι ὅτι ἀκόμη καί τήν ὁμώνυμη πλατεία, οἱ περισσότεροι, ἀκόμη καί τά μέσα ἐνημέρωσης, ἀκόμη καί πολλές ἀρχές δέν τήν ὀνομάζουν “πλατεία Ἀφῶν Ἑμμανουήλ” ἀλλά μέ τό ἐσφαλμένο “πλατεία Ντολτσό”. Καί αὐτό γίνεται γιατί οἱ περισσότεροι τῶν κατοικούντων σήμερα τήν πόλη μας δέν γνωρίζουν τί ἧταν οἱ Ἀφοί Ἑμμανουήλ. Οἱ δημοτικές Ἀρχές θά ἔπρεπε νά διοργανώνουν κάθε χρόνο ἡμέρα μνήμης τῶν καστοριανῶν ἐθνομαρτύρων μέ διαλέξεις καί λοιπές ἐκδηλώσεις. Αὐτά θά ἔπρεπε νά τά ἐπιζητεῖ νά γίνονται ὁ Σύλλογος τῆς περιοχής μας, τοῦ Ντολτσοῦ, ὁ ὁποῖος φέρει τό ὄνομα “Σύλλογος Ἀφῶν Ἑμμανουήλ”. Αὐτός περί τίνα τυρβάζει;

Τό ἴδιο συμβαίνει καί γιά τόν Ἀθανάσιο Χριστόπουλο. Πολιτικός ἄνδρας, λόγιος, ἀποκαλούμενος νέος Ἀνακρέων, ὁ πρῶτος ὁ ὁποῖος ἔγραψε στήν δημοτική γλῶσσα καί κατέστη πρότυπο τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, ὁ ὀποῖος, ὅπως ἀπεφάνθηκαν οἱ κριτικοί τῆς λογοτεχνίας, μιμήθηκε στήν συγγραφή τῶν ποιημάτων του τόν Χριστόπουλο, δέν προβάλλεται ὡς θά ἔπρεπε στήν πόλη μας. Ὑπάρχει βέβαια ὁ ἀνδριάντας του σέ περίοπτη θέση στήν πόλη μας, ὁ ὁποῖος ἔγινε κατόπιν ἐράνου τοπικοῦ, πιθανῶς καί πανελληνίου πολύ πρό τοῦ Παγκοσμίου Πολέμου, πλήν ὅμως δέν ἀρκεῖ αὐτό γιά τήν συνεχῆ προβολή τῆς προσωπικότητάς του στό πανελλήνιο, ἀλλά καί στό κοινό τῆς πόλεώς μας. Ἀμφιβάλλω ἐάν διδάσκεται ἡ ποίησή του στήν δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση στήν Καστοριά καί ἐάν γνωρίζουν οἱ γυμνασιόπαιδες καί οἱ τῶν λυκείων ἔστω καί ἕναν στίχο τῆς ποιήσεώς του. Δέν θά ἔπρεπε κατά καιρούς νά διοργανώνει ὁ Δῆμος, ἤ καί ἡ πνευματική ἐλίτ τῆς πόλεως συνέδρια, διαλέξεις ἤ ἀκόμη νά προκηρύττει διαγωνισμούς στά σχολεῖα, μέ θέματα τά ὁποία θά ἄπτονται τόν βίο καί τοῦ ἔργου τοῦ Χριστόπουλου; Τί γίνεται ἄραγε ἡ ἀποκατάσταση τῆς οἰκίας του; Σέ ἄλλες χῶρες ἤ πόλεις θά εἷχε πρό πολλῶν ἐτῶν ἀποκατασταθεῖ καί θά ἐπιδεικνύετο στό κοινό ὡς ἀξιοθέατο.

Ἡ πόλη μας ἔχει ἀναδείξει, κατά καιρους, ἀξιόλογους ἐργάτες τοῦ πνεύματος, πολιτικούς ἄνδρες, δημόσιους λειτουργούς καί βεβαίως ἐπιτυχημένους ἐπιχειρηματίες καί ἐμπόρους. Πόσοι γνωρίζουν τόν καστοριανό καθηγητή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Παῦλο Ἰωάννου, διάσημο χειρουργό καί ἀνατόμο τῆς ἐποχῆς του, ὁ ὁποῖος διετέλεσε καί πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου τά ἔτη 1891-1892; Γνωρίζουμε ὅλοι μας τούς μετέπειτα ἀπό αὐτόν Καστοριανούς διατελέσαντες καθηγητάς τῶν πανεπιστημίων τῆς χώρας μας, ἀλλά καί τούς νύν διατελοῦντας; Πόσοι γνωρίζουν τούς Παντελή Τσαμίση, Καραγκούνη, Κοτσίδη καί τούς λοιπούς καθηγητάς τῆς μέσης ἐκπαιδεύσεως, οἱ ὁποῖοι ἐκπαίδευσαν καί διαπαιδαγώγησαν ὁλόκληρες γενεές καστορινῶν παιδιῶν; Γιά νά μήν ἀναφέρω καί νεώτερους μήπως παραλείψω κανέναν καί παραξηγηθῶ.

Καί διαπρεπεῖς πολιτικούς ἄνδρες ἀνέδειξε ἡ Καστοριά, οἱ ὁποῖοι διακρίθηκαν γιά τό ἧθος τους καί τήν παρουσία τους στό κοινοβούλιο καί τόν δημόσιο βίο, ὅπως ὁ ἀναφερθεῖς ἀνωτέρω Ἰωάννης Βαλαλάς, ὁ Παναγώτης Γιόκας, ὁ Ζήσης Παπαλαζάρου, ὁ Λεωνίδας Μπατρίνος καί ὁ ἄρτι ἀποβιώσας Κων/νος Σημαιοφορίδης, ὁ ὁποῖος δέν πρόλαβε πρό τοῦ θανάτου του νά τύχει τῆς ὑψίστης τιμής, νά ἀνακυρηχθεῖ ἐπίτιμος δημότης Καστοριᾶς, ὄπως πρότειναν στό δημοτικό συμβούλιο τῆς πόλεως ὁρισμένοι ἀχαρακτήριστοι δημοτικοί Σύμβουλοι.

Οἱ μεταπολεμικοί δήμαρχοι τῆς πόλεώς μας εἶναι κατά τό πλεῖστον γνωστοί, καί γνωστές καί οἱ πράξεις τους, καί ὡς ἐκ τούτου δέν θά ἀναφερθῶ σʹ αὐτούς. Θά ἥθελα μόνον νά ἀναφέρω ἕναν ἄξιο Καστοριανό, ὁ ὁποῖος διετέλεσε δήμαρχος τά τελευταῖα χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς ἐπικυριαρχίας καί κατά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πόλεώς μας ἀπό τόν ζυγό τῆς δουλείας. Εἶναι ὁ Κων/ νος Γούσης. Τίς ἡμέρες τῆς ἀπελευθερώσεως ἐπέδειξε τεράστια δραστηριότητα, ὅπως γράφουν οἱ χρονικογράφοι τῆς περιόδου ἐκείνης, γιά νά ἀποτρέψει -καί τό κατόρθωσε- μιά ἐνδεχόμενη σύρραξη τῶν στρατωνισμένων στήν πόλη μας στρατευμάτων μέ τίς προελαύνουσες ἑλληνικές δυνάμεις. 

(Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά ἀναφέρω καί ἕνα συμβάν τῆς δημαρχίας του ἀμέσως μετά τήν ἀπελευθέρωση. Στό τραπέζι τό ὁποῖο παρατέθηκε στόν βασιλέα Γεώργιο κατά τήν ἐπίσκεψή του στήν πόλη μας μετά τήν ἀπελευθέρωση, τά φαγητά ἦταν καστοριανά, κυρίως μέ ψάρια. Τοῦ βασιλιά τοῦ ἄρεσε πολύ ἡ ψαρόσουπα, ὁ τσιουρβάς, καί ζήτησε καί δεύτερο πιάτο, ὁπότε ὁ δήμαρχος Γούσης μέ τήν ἁπλοϊκή τοπολαλιά καί προφορά τοῦ λέει «Μεγαλειότατε μή τρῶς μόνο τσιουρβά γιατί ἔχουμε καί γκαρούφα»). 

Τόν σεμνό αὐτόν δήμαρχο τῆς ἀπελευθερώσεως δέν τιμοῦμε ὡς θά ἔπρεπε. Θά ἔπρεπε, κατά τήν γνώμη μου, νά εἶχε τοποθετηθεῖ σέ περίοπτο θέση τῆς εἰσόδου τῆς πόλεως ἡ προτομή του καί νά ὀνομασθεῖ μιά πλατεία στό ὄνομά του. Νά ἀναφέρεται δέ ἡ δράση του τίς ἡμέρες τῆς ἀπελευθερώσεως. Στούς ἑορτασμούς γιά τά ἑκατό χρόνια τῆς ἀπελευθερώσεως ἀμφιβάλλω ἐάν ἀναφέρθηκε τό ὄνομά του, πλήν ὅμως ἡ τότε Δημοτική Ἀρχή δέν παρέλειψε, μαζί μέ ἄλλους θεσμούς, νά ἀναρτήσει εἰδική πλάκα στήν ὁποία ἀναγράφεται ὅτι οἰ συγκαιρικοί ἄρχοντες (τῶν ἑκατό χρόνων) ἀνήρτησαν την… σημαῖα στήν πόλη μας!

Γράφω ὅλα τά ἀνωτέρω γιά νά δείξω στούς συμπατριῶτες μου Καστοριανοὐς ὅτι ὑπάρχει τεράστιος πλοῦτος στήν πόλη μας ὁ ὁποῖος ἀναμένει νά βρεθεῖ καί νά ἀξιοποιηθεῖ καταλλήλως. Καί αὐτό θά γίνει ἐάν ἐπιτέλους δημιουργηθεῖ ἤ ἀπό τόν Δῆμο ἤ ἀπό ἕναν φορέα ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας τό Ἱστορικό Ἀρχεῖο τῆς πόλεως.

Ὅλοι οἱ ἀνωτέρω ἀναφερθέντες πολιτικοί, ἐπιστήμονες, παλαιοί ἐκπαιδευτικοί, ἐπιχειρηματίες καί λοιποί, ὅλο καί κάτι θά ἔχουν ἀφήσει ἀπό ἔγγραφα, ἀπομνημονεύματα, ἐπιστολές κ.λ.π. τἀ ὁποία μπορεῖ νά βρίσκονται στά χέρια τῶν ἀπογόνων τους, τά ὁποία ἐάν ἀποδωθοῦν στό Ἱστορικό Ἀρχεῖο τῆς πόλεως θά συντελέσουν τά μέγιστα στήν διατήρηση τῆς ἱστορικῆς μνήμης τῆς πόλεώς μας.

Μέ τά ἀνωτέρω, πού γράφω δέν θελω νά παραστήσω τόν κήνσορα ἀλλά ἁπλὼς περιγράφω πράξεις καί γεγονότα τῆς γενέτειράς μου, τά ὁποία γνωρίζω μόνον ἀπό διάφορα δημοσιεύματα τοῦ τοπικοῦ τύπου καί τῶν τοπικῶν μέσων ἐνημέρωσης. Μπορεῖ νά μήν ἔχουν ἔτσι τά πράγματα καί νά σφάλω· δέχομαι εὐχαρίστως κάθε ἀντίθετο γνώμη καί ζητῶ προκαταβολικά συγγνώμη. Ἐάν ὅμως δέν σφάλω καί γίνονται τά γραφομενά μου ἀποδεκτά ἀπό τό ἀναγνωστικό κοινό τῆς ἐφημερίδας, τότε ἐλπίζω νά μοῦ δωθεῖ ὁ χρόνος νά γράψω καί γιά ἄλλα στραβά καί περίεργα. Εὐχαριστῶ γιά τήν κατανόησή σας.

Χρόνια Πολλά

Ἀναστάσης Κων. Πηχιών
apichion@yahoo.com



Φωτογραφία: Σαρλ Μαρτέλ  | Charles Martel  (1869-1922) Καστοριά 1919 (περισσότερα "εδώ" και "εδώ")


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9.11.2017 αρ. φύλλου 909


Σχετικά:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ