6.5.18

Λόγος & Αντίλογος




«Σχόλια και κριτική»


Κύριε διευθυντά,

Σέ προηγούμενο ἄρθρο μου ἀναφέρθηκα στήν μή ἀξιοποίηση μέ τήν προβολή τους, ἀπό τήν κοινωνία τῆς πόλεώς μας καί ἀπό τούς ἰθύνοντες αὐτῆς, ἀξίων τέκνων της, συμπολιτῶν μας οἱ ὁποῖοι προσέφεραν ὄχι μόνον στήν πόλη μας ὑπηρεσίες ἀλλά καί στό Ἔθνος μας. Παρέλειψα ὅμως νά ἀναφέρω τούς γιατροὐς, ὄπως τόν Ἰωάννη Σιῶμο καί τόν Ἀλβανό Μπασάρα, ἀπό τούς παλαιοῦς, παραλείποντας τούς νεώτερους μήπως ξεχάσω κανέναν καί παρεξηγηθῶ. Ἐπίσης γενάρχες παλαιῶν καστοριανῶν οἰκογενειῶν, γουναράδων, ἐμπόρων καί ἐπιχειρηματιῶν, οἱ ὁποῖοι μέ τόν ἐν γένει βίο τους καί τίς δραστηριότητές τους προσέδιδαν στήν πόλη μας τόν χαρακτηρισμό ὡς Ἀρχόντισσα.

Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς τελευταίους ὑπήρξαν καί εὐεργέτες καί δωρητές τῆς πόλεώς μας ἀλλά καί τοῦ γένους. Πόσοι ἀπό τούς νεώτερους γνωρίζουν τόν Ἑμμανουήλ Φιλίππου, τόν ὀνομαστό ἀείμνηστο Μανωλάκη τόν Καστοριανό, τήν προσφορά του στό Γένος, τόν μεγαλύτερο μπορεῖ κανείς νά ἰσχυρισθεῖ εὐεργέτη τοῦ Γένους καί τῆς Ἐκκλησίας. Τόν προβάλλουμε καθόλου ἐμεῖς οἱ Καστοριανοί καί τόν τιμοῦμε ὄπως θά ἔπρεπε; Ἀναφέρω ὀνομαστικά τόν Μανωλάκη γιατί καί μόνο ὅτι παντοῦ ἀναφέρεται μέ τό προσωνύμιο Καστοριανός, μεταδίδει τήν τιμήν πού τοῦ ἀποδίδεται καί στήν γενέτειρά του, τήν Καστοριά.

Ὅ,τι καλό ἔγινε στήν Καστοριά, ἔγινε ἀπό δωρεές καί εὐεργεσίες. Τό παλαιό Νοσοκομεῖο, τό Γηροκομεῖο, τό Ὀρφανοτραφεῖο, ἡ ὕδρευση τῆς πόλεως, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Πάντων στό νεκροταφεῖο, τό Ἐργαστήριο Φυσικής καί Χημείας, τό ὁποῖο ὑπῆρχε προπολεμικά στό Γυμνάσιο (ἀπό τά λίγα, ἄν ὄχι τό μόνο, σέ γυμνάσιο τῆς χώρας), καί ἄλλα τά ὁποία ἀναφέρω μέ περισσότερες λεπτομέρειες σέ ἄρθρο μου στήν ΟΔΟ μέ τίτλο «Ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας» (ἀριθ. φύλλου 684 τῆς 21ης/3/2013 - εδώ- ). Σέ αὐτό ἄρθρο γράφω καί γιά τήν τιμή, τήν ὁποίαν ἀπέδιδε στούς δωρητές καί εὐεργέτες της ἡ πόλη μας. Ὑπῆρχε στήν πόλη μας τό Βιβλίο τῶν Λάσων, στό ὁποῖο ἧταν καταγεγραμμένα ὅλα τά ὀνόματα τῶν δωρητῶν καί εὐεργετῶν τῆς πόλεὠς μας, ἀπό τόν 16ο-17ο αἰῶνα, τά ποσά πού διέθεσαν ἤ κατέθεσαν στίς Τράπεζες τῆς Βενετίας, σέ Αὐστρικές ἤ ἀλλοῦ καί ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖον διετέθησαν. Τό βιβλίο αὐτό φυλάσσονταν στό ἐπισκοπικό μέγαρο καί ἀπωλέσθη κατά τήν πυρκαϊάν πού ἔκαψε τό ἐπισκοπεῖο τό 1939.




Κάθε χρόνο τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μετά τήν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαρισίας καί μετά τήν λιτάνευση τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί τήν μνημόνευση ὅλων ὅσων συνετέλεσαν στήν ἀναστήλωσή τους, ἡ κοινότης τελοῦσε πάνδημο μνημόσυνο τῶν δωρητῶν καί εὐεργετῶν της, διότι Ὀρθοδοξία ἄνευ ὀρθοπραξίας εἷναι ἀδιανόητη. Ἀνέθετε σἐ ἔναν συμπολίτη μας νά ἀνἐλθει εἰς τόν ἄμβωνα, ἀπʹ ὄπου διάβαζε τά ὀνόματα τῶν δωρητῶν καί εὐεργετῶν, κατά τίς διάφορες χρονικές περιόδους, τά ποσά πού διέθεσε ὁ καθένας καί τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο τά διέθεσε. Μετά τήν λήξη τῆς ἀναγνώσεως τῶν ὀνομάτων ἑκάστης περιόδου, οἱ ἱερεῖς καί τό ἐκκλησιαζόμενο κοινό ἔψαλαν, ἐν χορῶ, τρεῖς φορές τό «αἰωνία ἡ μνήμη». Ἡ σεμνή αὐτή τελετή στήν μνήμη ἄξιων τέκνων της ἀπό τήν κοινότητα δέν τιμοῦσε μόνον τούς μνημονευόμενους, ἀλλά καί τήν ἴδια τήν καστοριανή κοινωνία. 

Μέχρι τό 1943, πού ἤμουν στήν Καστοριά, ἡ τελετῆ αὐτή συνέχισε νά γίνεται ἀνελλιπῶς καί παρʹ ὅλο πού δέν ὑπῆρχε τό Βιβλίο τῶν Λάσων, ἀναφέρονταν ἄν ὄχι ὅλα τά ὀνόματα τῶν εὐεργετῶν, σχεδόν τά περισσότερα γιατί ὑπήρχαν ἀκόμη Καστοριανοί οἱ ὁποῖοι θυμοῦνταν ὀνόματα καί πράξεις. Ὡς πότε συνεχίσθηκε νά τελεῖται ἡ σεμνή αὐτή τελετή καί πότε σταμάτησε, δέν εἷμαι σέ θέση νά γνωρίζω. Πάντως σήμερα, ἐξʹ ὅσων γνωρίζω, δέν γίνεται.

Ἡ ἱστορική μνήμη, ὄπως ἐπανειλημμένως τονίζω, ἀποτελεῖ οὐσιῶδες στοιχεῖο τῆς εὔρρυθμης καί συνεχοῦς πρός τά ἔμπρός, πορείας μιᾶς κοινωνίας. Αὐτό τό γνώριζαν πολύ καλά οἱ πρόγονοί μας Καστοριανοί γι’ αὐτό δέν ἔπαυαν ποτέ νά μνημονεύουν καί νά τιμοῦν αὐτούς, οἱ ὁποῖοι, καθʹ οἰονδήποτε τρόπο εὐεργέτησαν ἤ προσέφεραν ὑπηρεσίες στήν πόλη μας. Δυστυχῶς αὐτό δέν συμβαίνει τά τελευταῖα χρόνια, καί ἄν συμβαίνει, αὐτό γίνεται ὄχι ὄπως θά ἔπρεπε.

Οἱ νῦν ἰθύνοντες, πολλοί τῶν ὁποίων μπορεῖ νά ἀγνοοῦν τελείως τό πολιτιστικό παρελθόν τῆς πόλεώς μας, ἐνδιαφέρονται κυρίως πῶς θά τά ἔχουν καλά μέ τούς σύγχρονους κρατοῦντες, ἐπιζητοῦν τήν εὔνοιά τους, ἤ θέλουν νά παραστήσουν τούς νεωτεριστές, καί προσπαθοῦν νά δείξουν ὅτι εἷναι ἐκσυγχρονιστές καί προβαίνουν τίς περισσότερες φορές σέ ἐνέργειες καί πράξεις ἐπιπόλαιες καί ἄφρονες.

Κατά τήν γνώμη μου, τέτοια ἦταν, ὅπως γράφω καί ἀλλοῦ, ἡ δημιουργία τοῦ ἐνυδρείου καί ἡ ὀνομασία του «Οἰκ. Πατριάρχης Βαρθολομαῖος». Ἡ ὀνομασία τῆς μεγάλης πλατείας στήν εἴσοδο τῆς πόλεως ὀνομάσθηκε «Πλατεία Ὀλυμπιακῆς Φλόγας», γιατί; Ἐπειδή πέρασε για μιά βραδιά ἀπό τήν πόλη μας ἡ φλόγα; Τί σχέση καί τί προσέφερε στήν πόλη μας ἡ φλόγα; Μέ συγχωρεῖτε ἀλλά αὐτό εἷναι ἀρχοντοχωριατισμός (ἐάν μοῦ ἐπιτρέπεται ὁ νεολογισμός αὐτός). Δέν ὑπῆρξε στήν πόλη μας οὕτε ἕνας ἐπιφανής συμπολίτης μας, ὁ ὁποῖος προσέφερε κάτι στήν πόλη μας ἤ μιά ὁμάδα ἤ κάτι ἄλλο καστοριανό γιά νά ὀνομασθεῖ ἡ πλατεία; Ἄς τήν ὀνόμαζαν «Πλατεία Εύεργετῶν», τιμητική προσφορά σέ ὅλους τούς κατά καιρούς εὐεργετήσαντες τήν πόλη μας. Ὄχι ὅμως «Πλατεία Ὀλυμπιακής Φλόγας».

Παρακολουθῶντας τίς συνεδριάσεις τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου καί τά θέματα πού συζητοῦνται, δέν εἷδα ποτέ νά ἔχουν ἀσχοληθεῖ καί νά συζητήσουν γιά σοβαρά θέματα· ἀσχολοῦνται κυρίως γιά τά τρέχοντα θέματα τῆς καθημερινότητας, τήν ἔγκριση ὀδοιπορικῶν καί ἄλλων συναφῶν τῶν δημοτικῶν συμβούλων καί τήν χρηματοδότηση τῶν διαφόρων πολιτιστικῶν ἐκδηλώσεων, τῶν διαφόρων ἐκπολιτιστιῶν συλλόγων τῶν χωριῶν τά ὁποία ὑπάγονται στόν Δῆμο. Δέν ἔχω δεῖ νά συζητήθηκε ποτέ, στά σοβαρά, ἡ τύχη π.χ. τῶν κτηρίων τοῦ στρατοπέδου Μαθιουδάκη, τοῦ παλαιοῦ ξενοδοχείου “Ξενία”, ἡ ὑλοποίηση ἐπί τέλους τῶν ἐπανειλημμένων ἐξαγγελιῶν γιά τήν λειτουργία τοῦ Νέου Κοιμητηρίου, ἡ ἀνἐγερση Πολιτιστικοῦ Κέντρου, κτήριο γιά τό Μουσικό Γυμνάσιο καἰ γιά τόσα ἄλλα πού στερεῖται ἡ πόλη μας, ἀκόμη καί γι’ αὐτήν τήν τύχη τῆς λίμνης. 

Ἔχουν γίνει μέχρι σήμερα δεκάδες μελέτες ἐπί μελετῶν, ὅλες ἀκριβοπληρωμένες γιά τήν σωτηρία τῆς λίμνης, καί στό τέλος ἄφησαν οἱ ἰθύνοντες τῆς πόλης μας ἀλλά καί ὅλη ἡ κοινωνία νά ἀποφασίζουν γιά τήν λίμνη ξένα πρός τήν πόλη μας ὄργανα καί ὀργανισμοί. Οὔτε μιά διαμαρτυρία τῶν κατοίκων, οὔτε μιά κινητοποίηση, ἔτσι τουλάχιστον γιά τά μάτια τοῦ κόσμου. 

Τελεία ἀπάθεια, τελεία ἐγκατάλειψη πάσης ἀντιδράσεως καί διαμαρτυρίας. Ὑπʹ ὄψιν ὅτι ἡ λίμνη μας λόγω τῆς ἀδράνειας τῶν τοπικῶν ἀρχῶν, μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου θά παύσει νά ἀποτελεῖ πόλον ἔλξεως τουριστῶν καί ἄλλων ἐπισκεπτῶν, λόγω τῆς φυσικής ὀμορφιὰς της, γιατί ἤδη ἄρχισε νά ἔχει σοβαρούς ἀνταγωνιστές, τίς διάφορες τεχνικές λίμνες τῶν διαφόρων φραγμάτων.

Γιά νά ἐπανέλθω στίς ἐπιπόλαιες καί ἄφρονες ἐνέργειες ὀρισμένων, εὐτυχῶς ὄχι ὅλων, θά ἀναφερθῶ στήν ἀδιανόητη, κατʹ ἐμέ, ἐνέργεια τοῦ δημοτικοῦ συμβούλου κ. Βασιλειάδη, τῆς ἐλάσσονος ἀντιπολιτεύσεως στό Δημοτικό Συμβούλιο, ὁ ὁποῖος ἔθεσε τό θέμα -καί δυστυχῶς τό Δ.Σ. ἀποδέχθηκε τήν πρόταση νά συζητηθεῖ, ἡ διάθεση δημοτικοῦ οἰκοπέδου, τό ὁποῖο παρεμπιπτόντος εἶναι ἰδιοκτησίας τοῦ Δήμου -καί οὐχί τοῦ δημοτικοῦ Συμβουλίου καί τῶν περιστασιακῶν μελῶν αὐτοῦ, γιά τήν ἀνέγερση μεγαλοπρεποῦς ναοῦ στήν μνήμη τοῦ πολιούχου τῆς πόλεώς μας Ἁγίου Μηνά. Ἐνέργεια, ἡ ὁποία ἐπιρρωνύει αὐτό πού γράφω πάρα πάνω γιά τό μόνο ἐνδιαφέρον πολλῶν -εὐτυχῶς ὄχι ὅλων τῶν διαφόρων- ἰθυνόντων νά τά ἔχουν καλά καί νά εἷναι ἀρεστοί στούς ἑκάστοτε κρατοῦντες. 

Ὁ ἐν λόγω δημοτικός σύμβουλος μέ τήν ἐνέργειά του αὐτή θέλησε νά εὐχαριστήσει καί νά προωθήσει τά μεγαλόπνοα σχέδια τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου τῆς Ἱ.Μ. Καστοριᾶς, ὄπως τήν ἵδρυση ἐκκλησιαστικοῦ Μουσείου (τό ὁποῖο ὄπως φαίνεται ἐγκαταλείφθηκε -εδώ-), τήν ἐν συνεχεία ἐπέκταση καί βελτίωση τῶν ἐγκαταστάσεων τοῦ ἐπισκοπείου μέ πρόσχημα νά δημιουργηθεῖ χῶρος γιά τήν ἔκθεση τῶν διαφόρων κειμηλίων καί λοιπῶν ἀντικειμένων τά ὁποία, κακῶς, κατά τήν γνώμη μου, καί παρανόμως κρατοῦνται καί βρίσκονται ἐκεί, θά ἔπρεπε νά εἷχαν ἤδη ἀποδωθεῖ στό Βυζαντινό Μουσεῖο ὅπου καί εἶναι ἡ θέση τους, ἀλλά κρατοῦνται ἐκεί γιά νά ἐπιδεικνύονται ἐκλεκτικῶς σέ διαφόρους ἐπισκέπτες αὐτοῦ, τήν ἀνἐγερση νέου γηροκομείου μέ δωρεάν ἀγνώστου καί μάλλον ἀνύπαρκτου δωρητοῦ καί τέλος τήν ἀνέγερση μεγαλοπρεποῦς ναοῦ στήν εἴσοδο τῆς πόλεως γιά νά τιμήσουμε δῆθεν τόν πολιοῦχο μας Ἅγιο Μηνά.

 Ἀλλά καί ὁ Δἠμαρχος σέ δήλωσή του σέ ραδιοφωνικό σταθμό τήν ὁποία καί παραθέτω ὄπως δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ: «Υπάρχει ένα αίτημα από την Εκκλησία για την παραχώρηση χώρου. Μέσα από τις κοινωνικές εκφράσεις κυρίαρχο και σοβαρό λόγο παίζει και η Εκκλησία η οποία ζητά τον χώρο, για να τιμήσει την μνήμη του πολιούχου. Από ‘κει καί πέρα, αυτό δεν είναι κακό. Όχι μόνο δεν είναι κακό, αλλά και επιβάλλεται και είναι χρέος της πόλης. Δεν μπορεί να γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 11 Νοεμβρίου τον πολιούχο και να δημιουργούμε θέματα εκ του μη όντος».

Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά σχολιάσω τήν δήλωση τοῦ κ. Δημάρχου. Ἀναφέρεται σέ αἴτημα τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν παραχώρηση χώρου, ἀντί τοῦ ὄρθοῦ ὅτι τό αἴτημα εἷναι τῆς Μητροπόλεως καί οὐχί τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τοῦ συνόλου τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος αὐτῆς τό ὁποῖο εἷναι αὐτό πού ἀποτελεῖ καί τό σῶμα Αὐτῆς μέ κεφαλήν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησούν Χριστόν. Ἀμφιβάλλω πολύ, κατά πόσον τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή οἱ Καστοριανοί ἐγκρίνουν τήν ἀνέγερση, καί ἰδίως ὑπό τίς παροῦσες συνθῆκες, νέου καί μάλιστα μεγαλοπρεπούς ναοῦ στήν πόλη μας, ἡ ὁποία διαθέτει τόσους πολλούς ναούς καί μάλιστα τούς πλείστους μέ ἱστορική καί ἀρχαιολογική ἀξία. 




Ἐπίσης, τέθηκε ποτέ στήν κοινωνία τῆς πόλεώς μας ἐάν θέλουν νά μεταφερθεῖ ἀλλοῦ, ἀπό τόν ἱστορικό ναό στόν ὁποῖο βρίσκεται, ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Μηνά καί ἐπί μίαν καί πλέον ἑκατονταετία ἑορτάζεται στόν ναό αὐτό καί στήν μνήμη του ἡ ἀπελευθέρωση τῆς πόλεώς μας; Ἤ νά παύσει νά εἶναι καθεδρικός ναός τῆς Καστοριᾶς ὁ ναός τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (ἡ νύν Μητρόπολις), ἡ ὁποία βρίσκεται στήν παλαιᾶ πόλη καί ἀποτελεῖ τό κέντρο της; 

Ἀπό ποῦ προκύπτει ὅτι εἷναι χρέος καί ἐπιβάλλεται νά ἰκανοποιηθεῖ τό αἴτημα τῆς Μητροπόλεως -ὄχι τῆς Ἐκκλησίας- γιά νά τιμηθεῖ ὁ πολιούχος τῆς πόλεώς μας; Δηλαδή τόσα χρόνια τώρα δέν τόν τιμούν οἱ Καστοριανοί, καί πρέπει νά μᾶς τό γνωρίσουν αὐτό οἱ νῦν ἐκκλησιαστικοί καί πολιτικοί ἄρχοντες τῆς πόλης μας, καί συμπεριφέρονται ὅπως κατά τόν ἑορτασμό τῶν ἑκατό χρόνων ἀπό τήν ἀπελευθέρωση, ὅτι συμμετείχαν στήν ἔπαρση τῆς Σημαίας το 2012 καί ἀνήρτησαν καί εἰδική πλάκα γιά νά ἐνθυμοῦνται οἱ μεταγενέστερες γενεές τό γεγονός αὐτό; (σχετικά εδώ)




Ἐκτός αὐτῶν, πού ἀνέφερα στά ἄρθρα μου, διαπρεπεῖς ἐπιστήμονες, πολιτικούς καί δημόσιους λειτουργούς, οἱ ὁποῖοι ἐκόσμησαν τήν πόλη μας μέ τίς πράξεις καί ἐνέργειές τους, ἡ Καστοριά εὐτύχισε νά ἔχει, κατά καιρούς, καί ἀξιολογώτατους Ἀρχιερεῖς. Τά νεώτερα χρόνια ἀξιώθηκε νά ἔχει ἕναν λόγιον, τόν Φιλάρετο Βαφείδη, ἕναν ἀπαρἀμιλον ἀγωνιστή τοὺ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας, τόν Γερμανό Καραβαγγέλη, καί ἕναν Ἅγιο, τόν Νικηφόρο Παπασιδέρη. Δυστυχῶς εἶχε καί ἀφανεῖς καί ἐλάχιστους ἀνάξιους. Ἡ κατάταξή τους σέ μιά ἀπό τίς κατηγορίες αὐτές ἔγινε βεβαίως μετά τήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τήν πόλη μας ἤ μετά τόν θάνατό τους. 

Ἡ κρίση τῆς Ἱστορίας τοῦ νῦν σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας ἀργεῖ ἀκόμη, εὐχόμαστε ὁ πανάγαθος Θεός νά τοῦ χαρίσει μακροζωΐαν, νά εἶναι μακρά ἡ ἀρχιερατεία του καί ἡ κρίση τῆς Ἱστορίας νά τόν κατατάξει μαζί μέ τούς ἀνωτέρω τρεῖς ’Αρχιερεῖς. Ἡ ὡς τώρα πολιτεία του σεβασμιωτάτου, μέ τό ποιμαντικό καί κοινωνικό ἔργο πού ἐπιτελεῖ στήν περιοχή τῆς δικαιοδοσίας του, εἶναι ἀξιολογότατο καί προδικάζει τήν καλήν του μνήμην καί τό καλό του ὄνομα. Ἄς ἀρκεσθεῖ στό ἤδη καλῶς ἐπιτελούμενο ἔργο του καί ἄς ἀφήσει τά μεγαλόπνοα ὅνειρά του. 

Εἶναι ἀρκετό γιά τήν ἀρχιερατεία του ἡ θεμελίωση καί ἡ ἐγκαινίαση ἑνός ναού ὄπως ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Νικάνορος, καί καλόν εἷναι νά ἀποφύγει νά ἔλθει ἀντιμέτωπος μέ τό κοινό αἴσθημα τοῦ κοινοῦ τῆς Καστοριᾶς καί νά θέσει σέ δίλημμα τό ποίμνιο τῆς τοπικής του Ἐκκλησίας. Ἐξ ἄλλου δέν μπορεῖ νά ἀποκλείσει κανείς τό ἐνδεχόμενο νά ὑπάρξουν καί κακόβουλες σκέψεις, ὅτι πίσω ἀπό τίς ἐνέργειες γιά τήν ἀνέγερση νέου καί μάλιστα μεγαλοπρεποῦς ναοῦ, μπορεῖ νά ὑποκρίπτονται καί οἰκονομικά συμφέροντα ὁρισμένων προσώπων, τά ὁποία καί προωθούν τήν ἰδέα καί τίς ἐνέργειες γιά τόν νέον ναό πρός ἴδιον ὄφελος.

Οἱ δημοτικοί ἄρχοντες, ὄχι μόνον αύτοί ἀλλά καί οἱ ἀντιπρόσωποί μας στό Κοινοβούλιο καί ὅλοι ὅσοι ἀναλαμβάνουν ὑπεύθυνη θέση σἐ ὀργανισμούς κ.λ.π. ἐκλέγονται ἤ τοποθετοῦνται, ἀναλαμβάνουν τό ἀξίωμα γιά νά προσφέρουν στήν κοινωνία καί ὄχι γιά ἐκπλήρωση προσωπικῶν τους ἐπιθυμιῶν ἤ στοχεὐσεων, πρέπει νά ἐργασθούν σκληρά καί ἀποτελεσματικά γιά νά παράξουν ἔργο τό ὁποῖο θά εἷναι διαρκείας καί οὐχί μόνον τῆς θητείας τους στό ἀξίωμα καί τό ὁποῖο ἐκτός βεβαίως ἀπό τό καλό πού θά προσφέρει στόν τόπο, θά συντελέσει καί στήν ὑστεροφημία τους.

Δυστυχῶς σέ πολλά θέματα, οἱ τοπικοί μας ἄρχοντες δέν ἐπέδειξαν τόν ἀπαιτούμενο ζῆλο, καί πολλές φορές ἀδράνησαν ἐκκωφαντικά. Χάσαμε τήν Ἀρχιτεκτονική Σχολή, ὄχι μόνον ἀπό τίς διάφορες ἀντιδράσεις πολιτῶν ἄν θά στεγασθεῖ ἐδώ ἤ ἐκεί, ἀλλά καί τήν ἀδράνεια ὡς πρός τήν διεκδίκησή της, τόσο ἀπό την τότε δημοτική Ἀρχή ὅσο καί ἀπό τούς βουλευτές μας. Δέν ὀργανώθηκαν μαζικές διαμαρτυρίες, οὔτε συλλαλητήρια, οὔτε συντονισμένες ἐνέργειες ὅλων τῶν ἀρχῶν καί παραγόντων τῆς πόλης μας καί ἄλλες παρόμοιες ἐνέργειες καί ἀφήσαμε νά τήν πάρουν τά Ἰωάννινα καί ἡ Κοζάνη, οἱ κάτοικοι τῶν ὁποίων δροῦν πάντοτε διαφερετικά καί διεκδικητικά.

Τό ἴδιο συνέβη καί γιά τό στρατόπεδο Μαθιουδάκη. Ἐάν δέν ἀγωνίζονταν ἡ αεἴμνηστος Ἑλένη Τσαδήλα μέ τόν σύλλογό της “Σπασμένο Ρόδι” θά κατεδαφίζονταν τό ἀκίνητο καί μέ τίς εὐλογίες μάλιστα τῆς μίας ἐκ τῶν ἐκπροσώπων μας στήν Βουλή!

Παρεμπιπτόντως ἐάν θέλει ἡ Μητρόπολις νά ἀναγείρει ναό, ἄς ἀναλάβει την ἀνέγερση ἰδίοις ἐξόδοις, στό νέο Νεκροταφεῖο, τό ὁποῖο εἷναι ἀπαραίτητο νά γίνει καί στό ὁποῖο θά ἀπαιτηθεῖ νά ὑπάρχει καί ναός. Τό δέ δημοτικό Συμβούλιο ἀντί νά ἀμφιταλαντεύεται γιά τήν χορήγηση ἤ μή οἰκοπέδου στήν Μητρόπολη, ἄς φροντίσει νά ἐπισπεύσει τίς διαδικασίες γιά τήν δημιουργία τοῦ νέου Νεκροταφείου, πού σύμφωνα μέ τίς δηλώσεις τῶν Ἀντιδημάρχων καί Δημάρχου Καστοριᾶς, ἔπρεπε ἤδη νά λειτουργεῖ!

Τέτοια καί ἄλλα πολλά συμβαίνουν στήν πόλη μας, τά ὁποία πρέπει οἱ πολίτες νά τά ἐλέγχουν καί νά ζητοῦν τόν λόγο ἀπό τούς ὑπεύθυνους. Ὅλοι ὑπόκεινται στήν κρίση τῶν πολιτῶν καί τῆς κοινωνίας, ὅσο ὑψηλά καί ἄν βρίσκονται καί πρέπει νά δίνουν λόγο καί ἐξηγήσεις γιά τίς πράξεις τους. 

Ἄν π.χ. καί παρʹ ἐλπίδα ἀποφασίσει ἡ Δημοτική Ἀρχή νά παραχωρήσει δημοτική κτηματική περιουσία σέ οἰονδήποτε, ἄνευ ἀποχρῶντος λόγου καί ἡ παραχώρηση δέν ἀποβαίνει στήν οὐσιαστική ὠφέλεια, ὄχι μόνον πρόσκαιρη ἀλλά καί είς βάθος χρόνου γιά τήν τοπική κοινωνία, τότε νομίζω ὅτι ἔχουν κάθε δικαίωμα ὁρισμένοι ἐχέφρονες ἐκ τῶν συμπολιτῶν μας νά προσφύγουν στίς ἁρμόδιες Δικαστικές Ἀρχές καί νά ματαιώσουν τήν παραχώρηση· ὑπάρχει τό προηγούμενο τοῦ στρατοπέδου Μαθιουδάκη. Εὔχομαι νά μή χρειασθεῖ κάτι τέτοιο.


Ἀναστάσης Κων. Πηχιών
26/10/2017
apichion@yahoo.com

Υ.Γ. Εἶχα τελειώσει τό ἄρθο μου αὐτό, ὄταν διάβασα στήν ἱστοσελίδα τῆς ΟΔΟΥ, τά σχόλια διαφόρων συμπολιτῶν μας γιά τήν δήλωση τοῦ κ. Δημάρχου (εδώ). Διεπίστωσα ὅτι τά γραφόμενά μου εἶναι πολύ ἐπιεικέστατα τῶν σχολίων καί ἔτσι δέν θά παρεξηγηθῶ.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Νοεμβρίου 2017, αρ. φύλλου 908



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:


2 σχόλια:

  1. Σε ποιες εποχές ζούμε; Και κυρίως, σε ποιο τόπο ζούμε;6/5/18

    Χωρίς επίγνωση της πραγματικότητας, ο κ. Αγγελής, εκφράζει την επιθυμία του να θέσει... υποψηφιότητα και πάλι!!!!!
    Προφανώς,να του δοθεί χρόνος, για να ικανοποιήσει το αίτημα του δεσπότη του!!!!!
    Για να πεθάνει, οριστικά, η Καστοριά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από ξένο τόπο κι απ' αλαργινό...6/5/18

      Κι εσείς θα τον ψηφίσετε;

      Διαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ