21.7.18

ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Οι μέρες που άλλαξαν τον κόσμο


ΟΔΟΣ 1.3.2018 | 925

Berliner Mauer στα Γερμανικά. Πρόκειται για έναν τοίχο ύψους 2 μέτρων, που χώριζε το Βερολίνο σε Ανατολικό και Δυτικό. Οι Δυτικοί το ονόμασαν «Τείχος του Αίσχους». Για τους Ανατολικούς είχε γίνει ένα μισητό σύμβολο ανελευθερίας. Έπεφτε οριστικά πριν από 28 περίπου χρόνια κι από ένα παιχνίδι της ιστορίας, αυτό συνέβη κατά λάθος!

Την στιγμή που ο Günter Schabowski, εκπρόσωπος του υπό κατάρρευση γερμανικού καθεστώτος, ανακοίνωνε την απελευθέρωση των μετακινήσεων - οι πολίτες δεν θα χρειαζόταν να δηλώσουν τον λόγο για να περάσουν την συνοριακή γραμμή- σε μια συνέντευξη τύπου που έδωσε στις 18:53 στις 9 Νοεμβρίου 1989 φάνηκε εντελώς απροετοίμαστος.

Όταν ρωτήθηκε πότε οι κανονισμοί θα τίθονταν σε ισχύ, είπε αμήχανα «Αμέσως», στέλνοντας ένα λυτρωτικό μήνυμα που μεταδόθηκε ακαριαία και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανατολικογερμανών στα μεθοριακά φυλάκια όπου έσπασαν τον κλοιό κι ενώθηκαν κλαίγοντας από χαρά, με τους συμπατριώτες τους, στο Δυτικό Βερολίνο.

Από κείνη τη μέρα ο κόσμος που ξέραμε έπαψε να είναι ο ίδιος. Το λεγόμενο «Ανατολικό μπλοκ» κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και νέες χώρες αναδύθηκαν πάνω στις στάχτες του γραφειοκρατικού κομμουνισμού, γνωρίζοντας τις ωδίνες της «Αστικής Δημοκρατίας με σκληρούς καπιταλιστικούς όρους».

Η ιστορία φυσικά δεν τελείωσε. Κατά την άποψη πολλών που συνειδητοποίησαν οδυνηρά τι ακολούθησε, έμοιαζε εκείνες τις μέρες, σαν να δόθηκε κάποιο αόρατο σήμα και τα ισχυρά μητροπολιτικά κέντρα της Δύσης, με προεξάρχοντα την Ουάσινγκτον και το Λονδίνο, απελευθέρωσαν κάθε φραγμό στη δράση του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου, με το έωλο και ασταθές επιχείρημα ότι, οι αγορές έχουν την δυνατότητα να αυτορυθμίζονται.

Η πραγματικότητα φυσικά, αποδείχθηκε περισσότερο ξεροκέφαλη. Στο έδαφος μιας επεκτατικής παγκοσμιοποίησης που μίκρυνε τα όρια του κόσμου, ο παράγοντας της εργασίας που μας συνείχε και μας καταξίωνε στα μάτια των παιδιών μας και του κύκλου μας, έχασε κάθε αξία, προκαλώντας στρατιές απελπισμένων που βρέθηκαν χωρίς δουλειά και προσδοκίες στον δρόμο, γιατί το σύστημα δεν τους περιελάμβανε πλέον στις προτεραιότητές του.

Κακά τα ψέμματα... Η απειλητική παρουσία μέχρι τότε του ιδεολογικά «αντίπαλου δέους», υποχρέωνε τις αστικές κυβερνήσεις της Δύσης, να προστατεύουν με Κεϋνσιανές επιλογές, έναν σκληρό πυρήνα ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που συγκροτούσαν αυτό που ονομάστηκε «κοινωνικό κράτος» και ισοπεδώθηκε τάχιστα, για να είναι τώρα μια ανάμνηση μακρυνή.

Οι φυσικοί και υλικοί πόροι του πλανήτη, έχουν περάσει στα χέρια μιας αδίστακτης ολιγαρχίας κυνικών και καταστροφικών μεγιστάνων, που τους νέμονται ολέθρια και ανεξέλεγκτα και αδιαφορούν για την σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης, σωρεύοντας τόσον αφορολόγητο πλούτο, μόνο και μόνο για να καμαρώνουν το όνομά τους στον κατάλογο πλουσίων του Forbes.

Το μέγεθος της προκλητικής φορολογικής ασυλίας, συνόψισε καίρια ο μεγαλοεπενδυτής Γουόρεν Μπάφετ ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, όταν παραδέχτηκε αφοπλιστικά, ότι πληρώνει λιγότερους φόρους από την γραμματέα του!..

Οι πολιτικοί, με το αζημίωτο, μεταβλήθηκαν ατιμωτικά σε εθελόδουλους υπηρέτες και διεκπεραιωτές αναιδών οικονομικών συμφερόντων, χάρη στα οποία κερδίζουν το βρώμικο ψωμί τους και την εκλογική τους έδρα, επιβάλλοντας για αντάλλαγμα σκληρές πολιτικές λιτότητας και εξάντλησης των εργαζομένων, που συνωστίζονται χωρίς προσδοκίες στα ορυχεία της μισθωτής εργασίας, για δουλειές των 300 ευρώ και με ελάχιστα δικαιώματα στην ασφάλιση, την Παιδεία, την περίθαλψη, τον ελεύθερο χρόνο και εν τέλει στην ίδια τη ζωή.

Τα πολιτικά αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά. (Στις ΗΠΑ με τον Τραμπ, στη Γερμανία με το AfD, στη Γαλλία με την Λεπέν, στην Αυστρία και την Ολλανδία με την ακροδεξιά επί θύραις, στην Ιταλία με κόμματα μαριονέτες, στην Ελλάδα με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής).

Μπροστά στην πρόδηλη αδυναμία της Αριστεράς να στεγάσει πολιτικά την διάχυτη δυσαρέσκεια και την πολιτική ιδιοτέλεια όσων ορίζουν αενάως περιοριστικές πολιτικές υπέρ των ολίγων, οι αποσυνάγωγοι του συστήματος, τοκίζουν την απελπισία τους σε λαϊκιστές, δημαγωγούς και ακροδεξιούς ρήτορες που υποδεικνύουν τους νέους εχθρούς, στο πρόσωπο των προσφύγων και των μεταναστών- τους οποίους όμως προκαλούν οι ανελέητοι πόλεμοι συμφερόντων της Δύσης- όπως και των διαφορετικών και σπέρνουν αμηχανία στα παλαιά καθεστωτικά συστήματα εμφανιζόμενοι μάλιστα σαν επιλογές...αντισυστημικές.

Είναι ο καιρός για Δικαιοσύνη. Και είναι καιρός να ανακτήσει η πολιτική τον ρυθμιστικό της ρόλο και την παληά της αίγλη, αλλά και οι πολίτες να διεκδικήσουν δυναμικά από τις Τράπεζες και τις αχαλίνωτες δυνάμεις της αγοράς τη ζωή που τους πήραν, πίσω.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Μαρτίου 2018, αρ. φύλλου 925


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ