Επικήδειος

Γεώργιος Βλιώρας

Αγαπητέ συνάδελφε πολύτεκνε, συμπολίτη, φίλε Γιώργο,

Στη μακρόχρονη γνωριμία και σχέση μας, ομολογουμένως ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη, ότι θα στέκομαι με σεμνότητα μπροστά στη σορό σου, για να σου εκφωνήσω επικήδειο λόγο! Δεν θέλω να το πιστέψω, αδυνατώ να το δεχθώ! ‘Όμως, ο καθορισμός της μοίρας του κάθε ανθρώπου και κυρίως ο θάνατος είναι πάνω από την ανθρώπινη δύναμη, αλλά και έξω από την ανθρώπινη επιθυμία!

Πέρασαν είκοσι και πλέον χρόνια από τη στιγμή που σε γνώρισα, όταν με προτροπές κοινών φίλων, ήρθες στην ποδοσφαιρική ομάδα του Σταυροποτάμου, όπου αγωνισθήκαμε μαζί για αρκετά έτη.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή της γνωριμίας μας, κατάλαβα αμέσως ότι είχα να κάνω με έναν άνθρωπο έξυπνο, με πηγαίο και ανεξάντλητο χιούμορ, αλλά πάνω από όλα με ήθος και αξιοπρέπεια.

Το θάρρος αυτό της γνωριμίας μας και η άριστη φιλική σχέση, που μας συνέδεε έκτοτε, ήταν αυτά που με έκαναν πολλές φορές να προστρέξω και να ζητήσω τη βοήθειά σου, είτε σε προσωπικά μου θέματα, είτε σε πολυτεκνικά κυρίως θέματα. Και πάντα ήσουν εκεί, πάντα εθελοντικά, αγόγγυστα και χωρίς κανένα παράπονο. Να φορτώνεις, να ξεφορτώνεις, να μεταφέρεις, να μοιράζεις, να κάνεις τα πάντα, λόγοι για τους οποίους ο πολυτεκνικός κόσμος του Νομού Καστοριάς σε τίμησε με τη ψήφο του και σε εξέλεξε για τρεις συνεχείς τριετίες στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου. Εκεί, όπου συνεργαστήκαμε άψογα, αφού βεβαιώθηκα πλέον, ότι είχα να κάνω με έναν έντιμο άνθρωπο, πιστό Χριστιανό, αγωνιστή οικογενειάρχη, ακούραστο εργάτη, ιδεολόγο και γενικά έναν ευαίσθητο άνθρωπο.

Ήταν θυμάμαι 3 Οκτωβρίου, όταν έκανες την πρώτη σου εγχείριση. Μιλώντας την προηγούμενη ημέρα στο τηλέφωνο και στην εύλογο απορία μου για την επιλογή του Νοσοκομείου στη Μυτιλήνη, μου απάντησες επί λέξει: «Εδώ έχω εμπιστοσύνη, αφού στην εγχείριση θα έρθει και ο Άγιος Ραφαήλ, με τον οποίο έχουμε συνεννοηθεί.». Και τότε σου απάντησα και εγώ με χιούμορ ότι θα στείλω και τον προστάτη της Δικαιοσύνης Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, που γιορτάζει σήμερα, για να βοηθήσει και αυτός στην επέμβαση.

Αυτή όμως η περιπέτεια της υγείας σου, ήταν και αυτή που τελικά σε κατέβαλε. Παρά τα όσα προβλήματα κλήθηκες να αντιμετωπίσεις, πάντα σε διέκρινε μια ηρεμία και μια πίστη, ότι όλα θα πάνε καλά, αφού πάντα έλεγες, ότι ο Θεός είναι αυτός που θα αποφασίσει για το μέλλον. Ο Θεός, τον οποίο υπηρέτησες πιστά και συνειδητά, είτε από τη θέση του απλού ενορίτη, είτε από τη θέση του αναγνώστη και του ιεροψάλτη.

Όμως, Γιώργο, ο Θεός είχε άλλα σχέδια για σένα. Σίγουρα εκτίμησε τις ικανότητες και δυνατότητές σου και σε κάλεσε κοντά του, για να έχει έναν ακόμη άξιο βοηθό.

Αναμφισβήτητα, η απώλειά σου, είναι δυσβάσταχτη για τη λατρευτή σου σύζυγο Σοφία, τα τέσσερα υπέροχα παιδιά που αποκτήσατε και την πολύτεκνη οικογένεια που δημιουργήσατε, τους γονείς σου, τα αδέλφια σου, αλλά και για όλους εμάς.

Θα στερηθούμε, φίλε Γιώργο, την παρουσία σου, τη φιλία σου, τη συνεργασία σου, την αγάπη σου, την πραότητά σου, την ηρεμία σου…..
Είμαι σίγουρος, Γιώργο, ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου, πως η σημερινή ημέρα δεν είναι το τέλος της ζωής σου, αλλά η έναρξη μιας άλλης ζωής, αυτής που και εσύ προσδοκούσες, η απείρως καλύτερη και παντοτινή.

Αιωνία σου η μνήμη, αδελφέ Γεώργιε,
Ας είναι ελαφρύ το χώμα, που θα σε σκεπάσει!

Γεώργιος Γκίτσος

Πρόεδρος Πολυτέκνων Καστοριάς