15.7.18

ΟΔΟΣ: Η [άδολη] αγωνία του ελληνικού λαού


ΟΔΟΣ 1.2.2018 | 921


Η συνάντηση των πρωθυπουργών Ελλάδος και FYRoM στο Νταβός της Ελβετίας, στο περιθώριο των εργασιών του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ δεν είχε, παρά μόνο πενιχρά αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα απέτυχε. Στον αντίποδα, η ηχώ του Συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης ["εδώ"], που τόσο διαβλήθηκε από τους οπαδούς της (πάση θυσία) συνεννόησης με τα Σκόπια, φαίνεται να προκαλεί πολιτικό (και όχι μόνο) σεισμό. Τεκτονικά ρήγματα. Προσλαμβάνει και άλλες προεκτάσεις.

Η επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος, που με την αμφιλεγόμενη και διαιρεμένη στάση της, τις ημέρες της Θεσσαλονίκης, περιήλθε για πρώτη φορά σε αντίθεση με το κοινό αίσθημα σε μείζον εθνικό ζήτημα, τελικά μετά την απόφαση της Δ.Ι. Συνόδου της π. Παρασκευής ["εδώ""εδώ" και "εδώ"], εγκατέλειψε κατ’ ουσία την αρνητική στάση της στα συλλαλητήρια. Έλυσε τους ζυγούς επιτρέποντας στους κληρικούς την συμμετοχή τους, στο Συλλαλητήριο των Αθηνών της 4ης Φεβρουαρίου.

Χωρίς αμφιβολία, ούτε κάποια επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ούτε κάποιο θαύμα έγινε, ούτε την ημιμάθεια ή την ιστορική κόπωση, αναπλήρωσαν ποταμοί γνώσης και επίγνωσης για το γεγονός ότι το πρόβλημα με τα Σκόπια, δεν περιορίζεται απλά στην ονομασία του κράτους, αλλά αποτελεί μια μορφή παράτασης του μακεδονικού αγώνα.

Επιπλέον είναι η ίδια η Εκκλησία, που για πρώτη φορά στην ιστορία, οργανώνει συνοδικό μνημόσυνο στον Μελά της Καστοριάς, στις 17 Φεβρουαρίου 2017, στην μνήμη των Μακεδονομάχων και του Παύλου Μελά. Θεαματική μεταμόρφωση και επαινετή αναδίπλωση θα παρατηρήσει κάποιος. Σαν να είχαν διαβάσει τα μέλη το πρωτοσέλιδο της ΟΔΟΥ στο φύλλο της περασμένης εβδομάδας ["εδώ"].

Έτσι καιρού επιτρέποντος, αναμένεται όλοι και όσοι σε επίπεδο Καστοριάς ["εδώ"] και περιχώρων σνόμπαραν και κακολόγησαν το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, αυτή την φορά να εκφράσουν την εκ βαθέων πατριωτική συγκίνησή τους. Και την αντίθεση τους στην προσπάθεια των Σκοπίων να καθιερώσουν το δήθεν μακεδονικό έθνος τους και την πλαστή ιστορία τους. Όπως και την ονομασία της χώρας τους με επιβουλή όχι απλά της ελληνικής ιστορίας, αλλά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος. Διότι αυτό είναι στ’ αλήθεια το πρόβλημα με τα Σκόπια και είναι καλό να το καταλάβουν σύντομα στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Και γι αυτό ο ελληνικός λαός που διαισθάνεται τον ιστό της παγίδας που εξυφαίνεται, αντέδρασε μόνος του. Χωρίς ΣυΡιζΑ και την επίσημη Εκκλησία στην αρχή, χωρίς την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατία στην αρχή. Με όλους τους ακραίους και γραφικούς να προσπαθούν να σφετερισθούν και να καπελώσουν την άδολη αγωνία του ελληνικού λαού. Με εξαίρεση την χάλκινη Καστοριά. Που απείχε εκκωφαντικά.

Η ειρωνεία πάντως είναι ότι στο Νταβός της Ελβετίας οι δυο πρωθυπουργοί το μοναδικό που κατόρθωσαν, είναι να συμφωνήσουν σε συνθήκη αμοιβαιότητας νεαρής ηλικίας, γοητείας, ενδυματολογικού κώδικα. Ίσως και να ραγίσουν, όχι όμως και να σπάσουν, πόσο μάλλον να λιώσουν τον πάγο. Μέσα στο καταχείμωνο και μάλιστα στις κορυφές των Άλπεων.

Η τραγική πάλι ειρωνεία είναι ότι, η ίδια συνάντηση αφορούσε τους πρωθυπουργούς δύο χωρών με ισχνή συμβολή στις εργασίες της Συνόδου για την παγκόσμια οικονομία. Μάλιστα και οι δυο αποχώρησαν από την ελβετική πόλη, πολύ πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες του οικονομικού φόρουμ.

Πάντως οι συνθήκες (προφανώς διόλου τυχαία) παρέπεμπαν στην συνάντηση προσέγγισης Ανδρέα Παπανδρέου με τον Τουργκούτ Οζάλ μερικές δεκαετίες πριν. Όταν υποτίθεται ότι εγκαινίασαν μια νέα περίοδο φιλικής διευθέτησης διαφορών και διαφόρων μνημονίων, με οδικούς χάρτες και άλλα συναφή. Ύστερα από ψυχρή περίοδο, στο όριο της πολεμικής σύρραξης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, με αφορμή τις έρευνες στο Αιγαίο. Το αν είχε αποτέλεσμα εκείνο το πρώτο Νταβός και εάν ωφέλησε τις σχέσεις των δύο γειτονικών λαών, δεν θέλει δύσκολη απάντηση.

Μόνο αυτή την φορά τα αποτελέσματα ήταν ακόμη πιο ισχνά. Πέρα από την έλλειψη πολιτικής πυγμής που να συγκρίνεται με το μομέντουμ του Ανδρέα Παπανδρέου, αυτή την φορά ο έλληνας πρωθυπουργός δεν πρόταξε μπροστά στον ομόλογό του τις πάγιες ελληνικές θέσεις.

Το μοναδικό που προσέφερε –εκτός από χαμόγελα και χειραψίες– επί του παρόντος ο νεαρός σκοπιανός πρωθυπουργός, δεν είναι τίποτε περισσότερο από την μετονομασία μιας λεωφόρου και ενός αεροδρομίου που δεν ονομάζονταν ποτέ έτσι. Και είχαν μετονομαστεί (Αλέξανδρος ο Μακεδών) στο πλαίσιο της αλυτρωτικής πολιτικής προπαγάνδας του γειτονικού κράτους, του οποίου το κρατικό DNA είναι υπερπλήρες παραδειγμάτων κακής γειτονίας. Για να μην αναφερθούν οι πανηγυρισμοί και οι κακίες στις πλατείες των Σκοπίων, όταν η Ελλάδα βρέθηκε στο χείλος της καταστροφής δύο χρόνια πριν.

Πάλι καλά που δεν υποστηρίζεται ότι και η Ελλάδα οφείλει να μετονομάσει τις πλατείες και οδούς Μοναστηρίου, σε Θεσσαλονίκη και αλλού, να σταματήσουν οι Θεσσαλονικείς να αποκαλούν «Βαρδάρη» τον άνεμο, καθώς υποτίθεται ότι σ’ αυτά υποκρύπτεται ελληνικός αλυτρωτισμός σε βάρος του γειτονικού κράτους. Με τα όσα ειπώθηκαν, γράφτηκαν και ακούστηκαν, ποιος ξέρει τι ακόμη μπορεί να περιμένει κανείς. Να ισχυρισθούν για παράδειγμα ότι η Ελλάδα διεκδικεί εδάφη των Σκοπίων.

Διότι κάτι τέτοιο εξάγεται από τις δηλώσεις του δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Ι. Μπουτάρη, που επιμένει να χαρακτηρίζει το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι ελληνική» επιθετική και εχθρική. Σαν να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτή (η φράση) δεν έχει καμιά απολύτως γεωγραφική σημασία παρά μόνο ιστορική. Και ότι κανείς λογικός Έλληνας δεν εξέφρασε ποτέ καμιά βλέψη κατά της εδαφικής ακεραιότητας της γειτονικής χώρας.

Ταυτόχρονα ο ίδιος χαρακτήρισε συλλήβδην ακραίους, γραφικούς, κιτς και στόλισε με διάφορα επίθετα όσους μετείχαν στο Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ["εδώ"], χωρίς να τον διακόψει κάποιος και να του θυμίσει το ότι είναι ο ίδιος ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης που διακρίνεται για την «αντισυστημική» του στάση ζωής, που προκαλεί θετικά και αρνητικά σχόλια, στα όρια το κιτς και του λούμπεν, για τις ακραίες για κάποιους θέσεις του, όπως και για παράδειγμα ακόμη και για την συμμετοχή του (και πολύ καλά κάνει φυσικά) στο gay parade της Θεσσαλονίκης. Που εξ ορισμού και από παράδοση είναι συλλαλητήριο, σε ένα σημαντικό βαθμό γραφικό και προκλητικό. Ούτε καν να του θυμίσει ότι στον οίκο ανοχής, απ’ όπου έδωσε συνέντευξη πρόσφατα, εξαίροντας την αποστολή των σχετικών χώρων, βρίσκονται συχνά πολλοί από τους αυθόρμητους του Συλλαλητηρίου.

Ώστε, κατά πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας, καλούνται να απολογούνται οι Έλληνες της Μακεδονίας που διαμαρτύρονται, επειδή διεκδικούν και εχθρεύονται απροσχημάτιστα την χώρα οι γείτονες. Πολιτική παράκρουση; Καμιά σχέση. Όλα αυτά τα πράγματα εξηγούνται σε μια χώρα σαν την Ελλάδα.

Γι’ αυτό και η κυβέρνηση, κατόρθωσε με τις αψυχολόγητες κινήσεις της, να εμπνεύσει ακόμη ένα συλλαλητήριο αυτή την φορά στο Σύνταγμα, το οποίο τείνει να προσλάβει γνωρίσματα αντικυβερνητικής διαδήλωσης. Στην οποία θα μετέχει με τον τρόπο και το μέτρο της, η Νέα Δημοκρατία που αντιλήφθηκε καθυστερημένα το αδιέξοδο της στάσης της. Αν η κυβέρνηση πίστεψε ότι ανοίγοντας τον λάκκο των άλλων θα τον απέφευγε η ίδια, προφανώς έσφαλε.

Όλα αυτά συμβαίνουν και σε μια περιοχή σαν την Καστοριά, για παράδειγμα. Όπου από το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης απείχαν οι επίσημες αρχές –δεν θα είχαν ακόμη συνέλθει από το Βαλκανικό Πανηγύρι. Και όπου εμβρόντητοι οι πολίτες και τα υπηρεσιακά στελέχη του δήμου Καστοριάς, ανακάλυψαν (και θα ανακαλύψουν) ότι υπάρχει αόρατη χείρα που ξαναγράφει την ιστορία στην Καστοριά. Και προφανώς σε όλη την Βόρεια Ελλάδα.

Δεν είναι μόνο το ότι στην ανακοίνωση ["εδώ"] της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την τέλεση του συνοδικού μνημοσύνου την μνήμη των Μακεδονομάχων και του Παύλου Μελά της 17ης Φεβρουαρίου, αναφέρεται ότι αυτό θα τελεσθεί στην... «Στάτιστα» –και όχι στον Μελά, όπως ονομάζεται πλέον ο οικισμός στον οποίο φονεύθηκε– δεν είναι δα και τόσο σοβαρό αυτό το λάθος. Το σφάλμα μοιάζει παρονυχίδα κι ας είναι η «ΕΡΤ παντού» που αναγγέλλει διαρκώς ότι θα τελεσθεί το μνημόσυνο στην Σιάτιστα (!).

Αλλά είναι και το ότι η πλήρης εφαρμογή των Ληξιαρχείων, στο πλαίσιο του Μητρώου Πολιτών που πραγματοποίησε και ετοιμάζεται να εφαρμόσει το Υπουργείο Εσωτερικών, θα γίνει σε μια απίστευτη βάση δεδομένων.

Πιο συγκεκριμένα, πριν αρκετούς μήνες, έκπληκτοι οι ληξίαρχοι των Δήμων της περιοχής Καστοριάς διαπίστωσαν ότι, στο υπό κατασκευή Μητρώο Πολιτών του Υπουργείου Εσωτερικών, τα ληξιαρχεία της περιοχής του Νομού Καστοριάς, εμφανίζονταν με κάτι εκπληκτικά ονόματα. Που δεν υπήρχαν ποτέ επίσημα στο πλαίσιο του Ελληνικού Κράτους, το οποίο από το 1926 και στην συνέχεια οριστικοποίησε τα εν ισχύι ονόματα των περιοχών.

Έτσι, για παράδειγμα, με εντελώς άγνωστη εξήγηση, «νεκραναστήθηκαν» για επίσημη χρήση ως ενεργά, χωρίς να είναι σε θέση να γνωρίζει κανείς τον δάκτυλο που το προκάλεσε, ονομασίες που καταχωρήθηκαν ως ενεργά αρχεία με τον ακόλουθο τύπο, όπως Ληξιαρχείο Χολίστης, Κομανιτσόβου, Ζαγοριτσάνης, Γκυρέντσης, Δέμπενης, Σετόμου, Τειχολίστης, Σιστέβου, Τσιριλόβου, Τσερεσνίτσης, Μπλάτσης, Βύσανης, Κονδορόπης, Γκαλίστης, Ζελήνης, Ζελεγκόσδης, Ζουπανίστης κ.ο.κ.!

Οι ληξίαρχοι και οι προϊστάμενοι των δημοτολογίων της περιοχής Καστοριάς, που έγκαιρα αντιλήφθηκαν το απίστευτο και άτοπο, διαμαρτυρήθηκαν εγκαίρως και απέστειλαν επιστολές με πολλούς αποδέκτες σε συνεννόηση με τους οικείους δημάρχους. Αλλά το μόνο που κατόρθωσαν είναι όχι βέβαια να καταργηθούν, αλλά να διατηρηθούν ως… ανενεργά Ληξιαρχεία με τις πιο πάνω ονομασίες, που εδώ και περίπου ένα αιώνα και συγκεκριμένα από το 1926, έχουν καταργηθεί. Και έχουν καθιερωθεί οι ακόμη παλιότερες, ελληνικές ονομασίες.

Και μόνη η προοπτική Έλληνες δημοτικοί υπάλληλοι να εκδίδουν στο άμεσο μέλλον αποσπάσματα ληξιαρχικών πράξεων και πιστοποιητικά από τα αρχεία των πιο πάνω Ληξιαρχείων, υπογράφοντάς τα, προφανώς προκαλεί τεταρταίο πυρετό.

Αυτό όμως δεν είναι το πραγματικό πρόβλημα, δεν είναι καλύτερα, το μοναδικό πρόβλημα. Αλλά το ερώτημα, του τι στο καλό συμβαίνει, σε ποιο επίπεδο και ποιους αφορά. Αν βέβαια συμβαίνει κάτι και εάν αφορά κάποιους.

Είναι ωστόσο χαρακτηριστικές πτυχές μιας περιρρέουσας κατάστασης, που ακόμη κι’ αν δεν την γνωρίζει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού στις λεπτομέρειές της, την εισπράττει ως φαίνεται στην ατμόσφαιρα. Γι αυτό και εκδηλώνεται με τα Συλλαλητήριά του, για να καταδείξει δηλαδή ότι δεν εμπιστεύεται την ελαφρότητα και τον χειρισμό που γίνεται.

Να θαμπώνεται ολόκληρη χώρα από μια χειρονομία φαινομενικής υποχώρησης, την ίδια στιγμή που οι προκλήσεις, υπάρχουν. Όχι μόνο εκτός, αλλά και εντός. Και επί τα αυτά. Γι αυτό ύστερα από το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, ήδη οργανώνεται αντίστοιχο στην Αθήνα για την υπεράσπιση της Μακεδονίας από την εχθρότητα των Σκοπίων.

Το γεγονός ότι οι συσχετισμοί αμυντικών δυνάμεων και πληθυσμιακών δεδομένων κάνει ανεδαφική κάθε ιδέα αλλαγής των συνόρων, δεν σημαίνει ότι έχει λόγο ο ελληνικός λαός να αποδεχθεί ένα γειτονικό κράτος, ένα λαό και την ομογένειά του, που παρουσιάζουν διαρκώς και συνεχώς στην διεθνή κοινή γνώμη την Ελλάδα ως δύναμη ξενικής κατοχής στην Μακεδονία.

Γι αυτούς τους λόγους, ξεσηκώθηκε ο απλός ελληνικός λαός και αποφάσισε να διαδηλώσει. Να μην χαθεί η λογική κιόλας με όσα γίνονται, βλέπουμε και ακούμε.




Φωτογραφίες:
Εξώφυλλο: Μαρμάρινη προτομή, περί το 150 π.Χ. ηλικιωμένου άνδρα με μικρή γενειάδα αντιμετωπίζει τον θεατή με έντονο βλέμμα και φρυγμένο φρύδι. Η κεφαλή ανήκει σε μια ευρύτερη κατηγορία πορτραίτων ηγεμόνων της ελληνιστικής εποχής που δημιουργήθηκε μετά τον Μέγα Αλέξανδρο. Μουσείο Paul Getty Λος Άντζελες, ΗΠΑ.
3η σελίδα: Εύζωνας της προεδρικής φρουράς στην πλατεία Συντάγματος Αθηνών.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Φεβρουαρίου 2018, αρ. φύλλου 921


Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ