19.7.18

ΟΔΟΣ: Σήμερα γάμος γίνεται;


ΟΔΟΣ 22.2.2018 | 924


Οι αποκριές πέρασαν και μαζί τους τα (όπου γης) καρναβάλια για το 2018 αποτελούν πια παρελθόν. Στην Καστοριά τα καρναβάλια είχαν ολοκληρωθεί από 1,5 μήνα τουλάχιστον πριν, αλλά σημασία έχει το πότε έπεσαν οι μάσκες. Αν έπεσαν.

Σημαντικά ζητήματα του δημόσιου βίου και μάλιστα του εθνικού βίου, όπως η επαναφορά στην επικαιρότητα του ζητήματος της ονομασίας και του αλυτρωτισμού των Σκοπίων, αλλά και η πρόσφατη υπερένταση στο ανατολικό Αιγαίο και την Μεσόγειο (στην Κύπρο) με αφορμή τις προκλήσεις της Τουρκίας, συνέπεσαν με τις Αποκριές. Πρόκειται για δύο ζητήματα που φαινομενικά δείχνουν άσχετα. Όμως δεν αποκλείεται όχι μόνο (να) συνδέονται μεταξύ τους, αλλά συνδέουν (με τον δικό τους τρόπο) και την Ρωσία.

Αναδείχθηκαν έτσι όλα αυτά μετά τα καρναβάλια της Καστοριάς και σε όλη την διάρκεια της Αποκριάς. Μικρής και...  μεγάλης. Η άσκηση σοβαρής πίεσης στα ανατολικά σε σχέση με την Τουρκία, ενδέχεται να διευκολύνει τις διεργασίες για το ζήτημα των Σκοπίων. Που παρουσιάζεται ως κάτι δευτερεύον.

Μετά την αναμόχλευση των ζυμώσεων για τα Σκόπια και την πραγματοποίηση του πρώτου συλλαλητηρίου στην Θεσσαλονίκη ["εδώ"], που κατασυκοφαντήθηκε ως σύναξη (αποκλειστικά) ακραίων και γραφικών, εθνικιστικών και μηδενιστικών κύκλων, απ’ όσους ασκούν αναρμοδίως οι ίδιοι εξωτερική πολιτική (ενδεικτικά ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Ι. Μπουτάρης που έχει τις απόψεις του) αλλά αρνούνται –με τον τρόπο τους– σε όλους τους υπόλοιπους το δικαίωμα να εκφράσουν απλά την άποψή τους για το εθνικό θέμα της Μακεδονίας, ακολούθησε –ευτυχώς– το συλλαλητήριο των Αθηνών.

Με αποτέλεσμα να μετριασθούν οι αντιρρήσεις και να αμβλυνθούν οι σνομπισμοί. Να εισέλθει στον χορό των αντιδράσεων, με κάπως αμφιλεγόμενα κίνητρα (ίσως απλά μικροπολιτικά) η Νέα Δημοκρατία και να λάβει το θέμα ευρύτερες και κεντρικές πολιτικές διαστάσεις. Όπως πήρε θέση και η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος. Που αρκετά χρόνια πριν, διοργάνωνε συλλαλητήρια και διαμαρτυρίες για το αμιγώς πολιτικό θέμα αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες και προσέγγισε τα όρια της στασίασης. Ωστόσο για το θέμα της Μακεδονίας -και ειδικά του εχθρικού αλυτρωτισμού των Σκοπίων είχε διφορούμενη στάση. Τουλάχιστον στην αρχή. Διότι υπό την πίεση των τοπικών επισκοπών και προπαντός της κοινής γνώμης κατά κάποιο –αλλά όχι απόλυτο τρόπο– έλαβε θέση επί του θέματος ["εδώ"].

Έτσι η σιωπή των φορέων και… συλλογικοτήτων της Καστοριάς. ακόμη και συλλόγων που επιχορηγούνται από το υστέρημα του ελληνικού λαού για να προβάλλουν τις εθνικές θέσεις που συγκροτούν και την ιδιοσυστασία τους, όπως Σύλλογος της Καστοριάς στον οποίο χορηγήθηκε, αλλά δεν εκχωρήθηκε το δικαίωμα και η υποχρέωση προβολής πτυχών του Μακεδονικού, συνεπώς και του σημερινού διεθνούς ζητήματος, να μην μπορεί να δικαιολογηθεί.

Το ίδιο και των άλλων συλλόγων και ειδικά των αμιγών πολιτιστικών, που στο όνομα της ανταλλαγής δράσεων και «αλληλεπίδρασης» με τους Σλάβους βόρειους γείτονες, ενεργούν για λογαριασμό του κοινωνικού συνόλου και όχι των προσωπικών τους απόψεων, σε ένα πλαίσιο με στοιχεία, που είναι άσχετα με την συναδέλφωση των λαών. Αλλά αντίθετα προσεγγίζουν την πολιτιστική προσχώρηση. Και όλα αυτά συχνά υπό την αιγίδα των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Αν ακόμη και μετά το συλλαλητήριο των Αθηνών, οι κυρίαρχες δυνάμεις του αποπροσανατολισμού ευρύτερα επέμεναν να διαβάλλουν τις ανησυχίες του κόσμου, προσδίδοντας στις διαμαρτυρίες τον χαρακτηρισμό του ακραίου και γραφικού, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι υποστηρίχθηκαν από όλη την Ελλάδα (και ιδιαίτερα ένθερμα από Κρήτη), ήταν η ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος που έστω και καθυστερημένα αποφάσισε την τέλεση Συνοδικού Μνημοσύνου τόσο στην Καστοριά όσο και τον Μελά, για την μνήμη του Γερμανού Καραβαγγέλη, του Παύλου Μελά όπως και των Μακεδονομάχων το περασμένο Σαββατοκύριακο ["εδώ", "εδώ" και "εδώ"].

Προσέλαβαν δηλαδή σταδιακά οι αντιδράσεις τέτοια διάσταση και εύρος που κατέστησαν δυσχερή την περιθωριοποίηση των αντιδράσεων. Και ορθά, διότι κατ’ ουσία κανείς στην Ελλάδα δεν αμφισβητεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, ούτε και στους σλαβικής καταγωγής Σκοπιανούς, έστω κι αν θέλουν να δηλώνουν Σλαβομακεδόνες.

Το ζήτημα άλλαξε μετά την ανεξαρτησία του κράτους αυτού το 1991. Διότι με το Σύνταγμά του, αλλά και όλη την εν συνεχεία μισαλλοδοξία που κλιμάκωσε χονδροειδώς τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας (κατά την περίοδο διακυβέρνησης Ν. Γκρούεφσκι), αλλά και απλού λαού και ιδίως της Διασποράς που προκαλεί πολύ περισσότερο θόρυβο από τον αναμενόμενο, δεν θέτουν «μόνο» θέμα μειονότητας στην Ελλάδα –έτσι ονομάζουν τις μερικές χιλιάδες άλλοτε σλαβόφωνων. Ούτε «απλά» θέμα διεκδίκησης της Ιστορίας των αρχαίων Μακεδόνων.

Θέτουν επιπρόσθετα, σοβαρά ζητήματα: όπως αλλαγής των συνόρων, ή ακόμη για παράδειγμα… απελευθέρωσης της Μακεδονίας από την ελληνικό ζυγό (!). Ζητήματα που δεν χωρεί αμφιβολία ότι θα προσλάβουν πιο οργανωμένα τα χαρακτηριστικά καταγγελίας της Ελλάδος ως δύναμης… παράνομης κατοχής της Μακεδονίας. Η προπαγάνδα και οι μηχανισμοί της είναι έτσι ένα από τα σοβαρά προβλήματα και όχι ο συσχετισμός των δυνάμεων.

Ωστόσο, καθώς το κράτος των Σκοπίων εξακολουθεί να αποτελεί δορυφόρο της Τουρκίας και της Ρωσίας στην περιοχή, και η αμφισβήτηση της Ιστορίας αλλά και των διεθνών συνθηκών ήδη έχει τεθεί εκ μέρους της Τουρκίας, έχει δηλαδή δημιουργηθεί η ανάλογη υποδομή, ένα προηγούμενο, δεν πρέπει κανείς να αμφιβάλλει, ότι πολύ σύντομα η Ελλάδα, σε ό,τι αφορά τα Σκόπια, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τέτοιου είδους προβλήματα. Τα οποία αφορούν άμεσα και σοβαρά την ίδια την Καστοριά. Που έμεινε σε επίπεδο επίσημης εκπροσώπησης ανύπαρκτη. Καθ’ όλη την διάρκεια των Καρναβαλιών και της Αποκριάς.

Με εξαίρεση τις εκδηλώσεις για το μνημόσυνο που τελέσθηκε με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου για τον μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη και εν συνεχεία τον Παύλο Μελά και τους μακεδονομάχους. Στις οποίες, με εξαίρεση τον Σύλλογο Απογόνων Μακεδονομάχων, ήταν υποτυπώδης η συμμετοχή ακόμη και των τοπικών αρχών με εθιμοτυπική σύντομη παρουσία του περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας και αισθητή απουσία της βουλευτή του ΣυΡιζΑ.

Και αντίθετα την παρουσία εκπροσώπων της Χρυσής Αυγής που εκπροσωπεί την ακροδεξιά, που με την σειρά της αλιεύει ανενόχλητη τον πατριωτισμό των Καστοριανών. Παρέστη βεβαίως η βουλευτής Καστοριάς κ. Μαρία Αντωνίου της Ν.Δ., αλλά η εθιμοτυπία είναι συχνά κάτι πολύ διαφορετικό από την ουσία. Έτσι η αλαλία που ενέσκηψε στην περιοχή της Καστοριάς, όπου βρίθουν τα πανηγύρια και τα βαλκανικά φεστιβάλ, εγκυμονεί ζητήματα. Πώς είναι δυνατόν και για ποιο λόγο;

Ευτυχώς στις 16 Φεβρουαρίου 2018, η ανώτατη πνευματική αρχή της χώρας, δηλαδή η Ακαδημία Αθηνών, που παρακολουθεί αδιαλείπτως το εθνικής σημασίας αυτό θέμα, αν και έχει κατ' επανάληψη διατυπώσει δημοσία τις θέσεις της με βάση αδιάσειστα ιστορικά, πολιτιστικά και αρχαιολογικά δεδομένα, δεν έμεινε αμέτοχη. Ούτε βουβή. Όπως αντίθετα φιμώθηκαν οι συλλογικοί φορείς της Καστοριάς.

Με ανακοίνωσή της ["εδώ"] επισημαίνει όχι μόνο «ότι απαραίτητη προϋπόθεση οποιασδήποτε συμφωνίας για την ονομασία του κράτους των Σκοπίων πρέπει να είναι η τροποποίηση του Συντάγματός του, η εγκατάλειψη των αλυτρωτικών διεκδικήσεων (σχολικά βιβλία, γεωγραφικοί χάρτες, αγάλματα Μ. Αλεξάνδρου, κλπ.) και της οικειοποίησης της ιστορίας, του πολιτισμού και των συμβόλων της χώρας μας», αλλά αναφερόμενη στο ίδιο θέμα τονίζει κάτι αυτονόητο και ταυτόχρονα βαρυσήμαντο. Που μπορεί να αποτελεί εργαλείο διαπραγμάτευσης, ότι δηλαδή «ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού και μόνον δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του». Όπως βεβαίως και ότι η παρατεινόμενη εκκρεμότητα δεν είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών.

Το γεγονός της μαζικής αγκύλωσης ενός λαού σε μεγαλοϊδεατισμούς του είδους του μακεδονικού imperio που θέλουν να αναβιώσουν στα Σκόπια, εκδηλώνεται σε ένα κράτος μικρό σε έκταση και πληθυσμό, με περιορισμένο αποτύπωμα στην γεωπολιτική σκακιέρα, δεν κάνει το θέμα τους να είναι και πολύ διαφορετικό από την εμμονή ανωτερότητας της ναζιστικής περιόδου και βορειοκορεατικής υπεροχής. Αυτή την αυτονόητη αλήθεια, παρουσίασε η Ακαδημία Αθηνών.

Έτσι χάθηκε και με τον πιο επίσημο τρόπο κάθε αφορμή γενικεύσεων, περιθωριοποιήσεων, ως ακραίων, γραφικών, φασιστών κ.ο.κ., όσων εμφορούμενοι από γνήσια λογικά αισθήματα και μετριοπαθή πατριωτισμό, διαισθάνονται ότι το πρόβλημα με την ονομασία των Σκοπίων, δεν είναι κάτι το απλό. Ούτε μονοσήμαντο.

Και καθόλου δεν δικαιολογεί τις απλουστευτικές, ίσως και ευτελιστικές πολύ πρόσφατες αναφορές του υπουργού Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιά (*) που παρομοιάζει την υπόθεση με υπόθεση επωνύμου συζύγων, αναφορά που σε κάθε περίπτωση αποτελεί γκάφα. Διότι ούτε γάμος γίνεται σήμερα, ούτε χαρές και πανηγύρια. Αλλά κάτι πολύ σοβαρό, τις συνέπειες του οποίου, ολόκληρη η Ελλάδα και πολύ περισσότερο η Καστοριά, θα κληθούν να αντιμετωπίζουν στο μέλλον.




(*) Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιάς σε συνέντευξη που παραχώρησε στο πρακτορείο Reuters, την οποία αναπαράγουν συνεχώς τα σκοπιανά ΜΜΕ, είπε μεταξύ άλλων τα εξής: «Σήμερα δεν πάμε να βαφτίσουμε αυτό το κράτος. Αυτό το κράτος εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία και μάλιστα για 140 κράτη χωρίς επιθετικό προσδιορισμό. Σήμερα, αυτό που κάνουμε είναι ο γάμος. Είναι σαν μια ωραία κυρία που έρχεται στο γάμο και αναρωτιέται εάν στο επίθετό της θα προσθέσει το επίθετο του ανδρός της».




Φωτογραφίες:
Εξώφυλλο: Το χρυσό στεφάνι μυρτιάς της Μήδας (340-336 π.Χ. ) από την βασιλική νεκρόπολη των Αιγών της Βεργίνας. Αρχαιολογικό Μουσείο Αιγών.
3η σελίδα: Λεπτομέρεια τοιχογραφίας στην βασιλική νεκρόπολη των Αιγών της Βεργίνας, που απεικονίζει την αρπαγή της Περσεφόνης. Παρόμοιο θέμα σε ψηφιδωτό, ανακαλύφθηκε και στον τάφο της Αμφίπολης. 
4η σελίδα: Ο κρατήρας του Δερβενίου (330 - 320 π.Χ.) με απεικόνιση του ιερού γάμου του Διονύσου με την Αριάδνη και θιάσο σατύρων και μαινάδων. Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Φεβρουαρίου 2018, αρ. φύλλου 924



Σχετικά:



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ