Το κείμενο που ακολουθεί είναι η ιστορία που αφηγήθηκε στα μικρά παιδιά η κ. Χρυσούλα Πατρώνου Παπατέρπου, που έγραψε ειδικά για την εκδήλωση της Εταιρείας Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό Δ.Α.Δ. Καστοριάς, που πραγματοποιήθηκε στην Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Καστοριάς, στις 29 Δεκεμβρίου 2017.
* * *
Θα σας πω μια ιστορία, εκείνη της μικρής Αλκυόνης. Το όνομά της εύηχο, χωρίς καμιά αμφιβολία. Και μη μου πείτε. Σίγουρα σας θυμίζει θάλασσα, πουλιά πανέμορφα, με γαλάζια φτερά και κεφάλι, με κοιλιά και περίγραμμα ματιού σε έντονο πορτοκαλί και ένα μακρύ, κατάμαυρο ράμφος. Ή πάλι, εκείνο το αστέρι των Πλειάδων, που λάμπει τις ανέφελες νύχτες του χειμώνα στην ψηλότερη περιοχή του ουράνιου θόλου, κοντά στην Πούλια.
Επιλογή της μαμάς της το όνομα αυτό. Λατρεύει την αρχαία μυθολογία. Εκεί έψαξε και βρήκε ονόματα και για τα δυο παιδιά της, για τον μεγαλύτερο αδελφό της, τον Φιλήμονα και για την Αλκυόνη. Ο πατέρας δεν έφερε καμιά αντίρρηση στην κάπως ασυνήθιστη ονομασία των παιδιών του.
Η Αλκυόνη, λοιπόν, ήταν κόρη του Αιόλου και παντρεύτηκε έναν βασιλιά. Ζούσαν πολύ ευτυχισμένοι. Κάποτε ο βασιλιάς βγήκε για ψάρεμα και τον έπιασε μία πολύ δυνατή καταιγίδα με νότιους ισχυρούς ανέμους. Δεν τα κατάφερε να σώσει τη βάρκα και το πλήρωμά του και πνίγηκε κι αυτός. Η Αλκυόνη, όταν είδε από μακρυά το τσακισμένο πλοίο, δεν άντεξε και βούτηξε στα παγωμένα νερά. Ο πατέρας της, ο Αίολος, ο θεός των ανέμων, μεταμόρφωσε και τους δύο, και τον βασιλιά και την κόρη του, σε πανέμορφα πουλιά, τους Αλκυόνες. Από κει το όνομά της. Περιμένει τώρα η μικρή Αλκυόνη και τις όμορφες, φωτεινές μέρες του χειμώνα, τις Αλκυονίδες.
Όσο για τον Φιλήμονα και τη γυναίκα του, λένε οι μύθοι, πως ήταν ένα πάμφτωχο αλλά ευτυχισμένο ζευγάρι γερόντων. Όταν κάποτε, ο Δίας με τον Ερμή κατέβηκαν σαν κοινοί θνητοί στη γη και χτυπούσαν τις πόρτες των θνητών για φαγητό και ύπνο, κανένας δεν τους άνοιξε παρά μόνο το φτωχό ζευγάρι. Αγανακτισμένοι οι θεοί, πλημμύρισαν όλον τον τόπο και μόνο το σπίτι των γερόντων έμεινε ανέπαφο. Το σπίτι τους τότε έγινε ναός και αυτοί ιερείς του. Τους ρώτησαν οι θεοί τι δώρο θα ήθελαν ως αντάλλαγμα για την καλοσύνη τους. -Να πεθάνουμε μαζί. Απάντησαν εκείνοι με μια φωνή. Όταν πέθαναν, σε βαθιά γεράματα, τους μετέτρεψε ο Δίας σε δυο όμορφα δέντρα. Σε βελανιδιά τον Φιλήμονα. Σε φλαμουριά τη γυναίκα του. Λένε, πως αν τύχει να συναντήσουμε αυτά τα δύο δέντρα πλάι-πλάι και μείνουμε σιωπηλοί, θα ακούσουμε να τραγουδά το ένα στο άλλο.
Εδώ τελειώνουν οι μύθοι των ονομάτων. Και από δω και πέρα αρχίζει η ζωή τους. Η Αλκυόνη είναι δέκα χρονών. Εδώ και επτά χρόνια, πάσχει από παιδικό διαβήτη. Είναι μία πάθηση που θα την έχει σε όλη της τη ζωή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα μπορεί να ζει φυσιολογικά κατά κάποιον τρόπο, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Μόνο, να: πρέπει να κάνει καθημερινά ένεση ινσουλίνης-μην τρομάζετε, δεν την απασχολεί καθόλου, και να προσέχει την διατροφή της. Όχι πολλά γλυκά.
Οι γονείς της στην αρχή αναστατώθηκαν. Τώρα, το πήραν απόφαση. Παίρνουν κουράγιο από την ίδια και τον καταπληκτικό της αδελφό, τον Φιλήμονα. Τα δεκαπέντε του έκλεισε πριν ένα μήνα. Είναι τρελός και παλαβός με την τεχνολογία. Και ο πατέρας τους ως προγραμματιστής εργάζεται, αυτό έχει σπουδάσει, αλλά ο Φιλήμων είναι πραγματικός “θεούλης”, που λένε οι φίλοι του, στον τομέα αυτό.
Το περασμένο καλοκαίρι, με την βοήθεια δύο συμμαθητών του, κατασκεύασε ένα απίθανο ρομπότ και της το χάρισε στα γενέθλιά της. Ρωτάτε να μάθετε, τι ρομπότ; Δύσκολο να περιγραφεί. Η Αλκυόνη του έδωσε κι αυτού αρχαίο όνομα: Άργος, σαν τον πιστό σκύλο του πολυμήχανου Οδυσσέα, γιατί την ακολουθεί και της κάνει όλα τα χατίρια. Το ρομπότ; Μα ναι! Ένα σας λέω: το μέγεθός του δεν είναι μεγαλύτερο από εκείνο μιας κούκλας Μπάρμπι, γνωστή σε όλους μας. Κάνει, όμως απίθανα πράγματα. Μιλάει, παίζει μουσική, απαντά στο τηλέφωνο, όταν εκείνη δεν το ακούει, την ξυπνά κάθε πρωί, ψιθυρίζοντας της- έλα καλή μου, ώρα για σχολείο, της υποδεικνύει πού θα βρει ποια στοιχεία για τις σχολικές της εργασίες, χωρίς όμως να της λέει και την λύση- μόνο υποδείξεις για να μην χάνει χρόνο. Και άλλα, πολύ πιο ενδιαφέροντα: μπορεί, με ένα απλό πάτημα κουμπιού να μετατρέπει τον γύρω χώρο σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Θέλει να βρεθεί στο δάσος; Τσακ το κουμπί, το δάσος έρχεται μπροστά της. Μήπως να βρεθεί στη Ντίσνευλάντ; Γιατί όχι; Σε δευτερόλεπτα ο θαυμαστός κόσμος με όλα τα λούνα παρκ, τα μαγικά τρενάκια και τόσα άλλα προβάλλουν ολοζώντανα.
Το πιο εκπληκτικό απ` όλα: τον έχει προγραμματίσει έτσι, ώστε να της θυμίζει καθημερινά την ώρα που πρέπει να κάνει την ένεσή της. Και το πιο συναρπαστικό. Της προσφέρει σε εικονική πραγματικότητα όλες τις εποχές και τις γιορταστικές μέρες, με ό,τι μπορεί να συμβαίνει σε κάθε μία απ` αυτές, χωρίς να χρειάζεται να διαθέτει ειδική οθόνη. Την προειδοποίησε πάντως: -Προσοχή στη χρήση του διακόπτη. Μην μπερδέψεις τη σειρά που τα έχω καταχωρήσει.
Η αλήθεια είναι ότι την χαρακτηρίζει η τσαπατσουλιά. Το παράπονο όλων στο σπίτι. Πρόσεχε πού πετάς τα πράγματά σου, πού βάζεις τα σχολικά σου είδη. Μάλλον πετά στα σύννεφα, παρέα με την Πούλια. Εκεί στο ψηλότερο σημείο του ουρανού. Και απρόσεκτη σε όλα, εκτός από το θέμα της υγείας της. Από απροσεξία της, έγινε το απίθανο συμβάν: Πάτησε κατά λάθος τον διακόπτη με τη χρονολογική σειρά των εποχών και των γιορτών. Κι ενώ είναι Χριστούγεννα και ετοιμαζόταν όλο ενθουσιασμό και καμάρι να μας προβάλει στην οθόνη κάλαντα και χιόνια στο καμπαναριό, επίσκεψη στην Βηθλεέμ, στο μέρος που γεννήθηκε ο Χριστούλης μας, ενώ είχε τοποθετήσει τον Άργο κάτω από ένα μικροσκοπικό χριστουγεννιάτικο δέντρο με κεράκια και πανέμορφες πολύχρωμες μπαλίτσες, τι της παρουσιάστηκε; Το Πάσχα με τα κόκκινα αβγά και το σουβλιστό αρνί. Αμέσως μετά, να `σου το καλοκαίρι με τις παραλίες και τα παιχνίδια στην άμμο. Τρελάθηκε...Την έπιασαν τα κλάματα. Τώρα; Τι κάνει;
Η Αλκυόνη μας είναι συν τοις άλλοις, πολύ αποφασιστική: Άφησε το ρομπότ στο γραφείο της επάνω, μήνυμα έστειλε στον Φιλήμονα, ο οποίος λείπει στα βουνά για σκι, να ψάξει να βρει την άκρη. Τα παράτησε όλα, έκανε μόνο την ινσουλίνη της και ήλθε να γιορτάσει μαζί μας τα “Χριστούγεννα εν Καρδία”. Να ανοίξει κι αυτή την αγκαλιά της στους ανθρώπους με αυτισμό. Ίσως στην επόμενη εκδήλωσή τους να καταφέρει να συνταιριάσει γιορτή και εικονική πραγματικότητα.
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους μας. Άκου Πάσχα και κόκκινα αβγά χριστουγεννιάτικες μέρες.
Η μικρή Αλκυόνη πάλι θάλασσα τάκανε...
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Φεβρουαρίου 2018, αρ. φύλλου 921
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.