21.4.19

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Γιορτή Τριών Ιεραρχών 2019 ή, ακριβέστερα, ημέρα των Τριών Ιεραρχών 2019



Κι εμείς κρατούμε ευλαβικά μες στης ψυχής τα βάθη
το θείο τους που άφησαν παράδειγμα στη γη.
Νάχει η ζωή μας στόλισμα της Αρετής τα άνθη
και τ’ άστρο τους τον δρόμο μας ψηλά να οδηγεί.
Από το ποίημα «Των Τριών Ιεραρχών» της Τ. Τρυφωνοπούλου-Θεοδόση

Έφτασαν επιτέλους “to the point”, όπως λεν οι αγγλομαθείς. Στο σημείο που θέλαν εδώ και καιρό, εδώ όπου στριφογύριζαν, αλλά δεν προχωρούσαν: κλειστά τα σχολεία των Τριών Ιεραρχών φέτος για πρώτη φορά-ζήτω! Μόνο που των Τριών Ιεραρχών γιορτάζουν τα σχολεία, οι μαθητές, οι δάσκαλοι, τα βιβλία, τα γράμματα, όπως λέγαμε ως φέτος.
Και αυτοί που γιορτάζουν με θρησκευτική γιορτή σύμφωνα με την Παράδοσή μας εκκλησιάζονται, πάνε στην εκκλησία, με τη σημαία (τη σημαία αυτή τη μέρα την όριζε ο νόμος ως φέτος) γιατί σχολείο είναι, δεν είναι κανένα μπουλούκι ασύνταχτο. Πάμε στην εκκλησία για να τιμήσουμε τους τρεις αγίους που προστατεύουν τα σχολεία, τους μαθητές, τους δασκάλους, τα βιβλία, τα γράμματα και να ζητήσουμε την ευλογία τους. Έτσι ξέραμε ως πέρσι.

Φέτος άλλαξαν τα πράγματα. Η γιορτή έγινε μια συνηθισμένη αργία. Να, σαν την Καθαρά Δευτέρα που αμολάμε χαρταετό αν το θέλουμε, σαν την Πρωτομαγιά, που «δεν είν’ αργία, είν’ απεργία», και πάμε στις εξοχές να φτιάξουμε στεφάνι από λουλούδια αν μας αρέσει κάτι τέτοιο. Των Τριών Ιεραρχών φέτος μας προτείνεται από το Υπουργείο μας να τη γιορτάσουμε σκεπασμένοι με τα παπλώματά μας. Ή πηγαίνοντας για σκι στα χιονοδρομικά της περιοχής μας για μια ωραία χειμωνιάτικη εκδρομή.

Δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Φτάνει πια! Έτσι κι αλλιώς όλα πάνε περίφημα στον ζωτικό χώρο της Εκπαίδευσης. Δε μας νοιάζουν οι άλλοι τομείς . Ούτε η οικονομία, όπου οι επενδύσεις κι η επιχειρηματικότητα πηγαίνουν εξαιρετικά, ούτε η δικαιοσύνη, που απονέμεται πάραυτα, χωρίς καθόλου να χρονίζουν οι υποθέσεις και δίχως οι μάρτυρες να ανησυχούν πως θα ξεχάσουν ό,τι έχουν να καταθέσουν, μήτε η υγεία, αφού οι γιατροί κι οι νοσηλευτές επαρκούν για τις ανάγκες μας –το γεγονός πως πεθαίνουμε περισσότεροι Έλληνες λόγω έλλειψης προσωπικού και προβληματικής κατάστασης σε σχέση με τον εξοπλισμό των νοσοκομείων μάλλον απλή σύμπτωση είναι, μην το ψάχνετε!-. μήτε η ασφάλειά μας είναι σε κίνδυνο, αφού τα επίσημα στοιχεία δείχνουν πως η εγκληματικότητα έχει λιγοστέψει τελευταία -μη στέκεστε στα μεμονωμένα εγκλήματα, μη σκέφτεστε τους γέροντές μας που πέφτουν θύματα ληστών, μη φοβάστε να κυκλοφορείτε στους δρόμους όπου οργιάζουν λογιών λογιών επικίνδυνοι. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, μας διαβεβαιώνουν οι κυβερνώντες, όχι οι εκάστοτε, αλλά οι νυν. Αν φοβάστε είναι επειδή εσείς είστε φοβικοί κι έχετε φοβίες, δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος, όλα είναι υπό έλεγχο!

Έτσι ακριβώς και η Εκπαίδευση: δε χρειάζεται πια ούτε προστάτες ούτε την ευλογία τους ούτε το παράδειγμά τους. Όλα βαίνουν καλώς και εδώ, το αποδεικνύουν οι έρευνες των διεθνών φορέων που αυτό είναι το αντικείμενό τους: κάτω από τη βάση είναι τα Ελληνόπουλα στην ανάγνωση, στην ορθογραφία, την κατανόηση κειμένου, τα μαθηματικά, τη Φυσική… Κι αν για τη Φυσική φταίει πως δε γίνονται πειράματα στα σχολεία, για τα άλλα η έρευνα -που αυτή τη φορά προχώρησε βαθύτερα κι έψαξε τα αίτια- μας λέει πως φταίει η οικογένεια που δεν καλλιεργεί στα παιδιά στάση φιλική προς τη μάθηση και φταίει επίσης κι η κοινωνικοοικονομική της κατάσταση-για το δεύτερο ποιος φταίει; Ποιος εξαθλίωσε τους Έλληνες και δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με τα στοιχειώδη της ζωής;

Δε χρειαζόμαστε λοιπόν την προστασία και την ευλογία των προστατών της Παιδείας και των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας ούτε εμείς οι δάσκαλοι ούτε οι μαθητές, αφού όλα πάνε ρολόι. Όλα πάνε ρολόι και τα σπουδαγμένα παιδιά μας που ξενιτεύονται το κάνουν για να ταξιδέψουν, όχι από ανάγκη.

Ας κοιμηθούμε, λοιπόν, ήσυχα και γλυκά, σκεπασμένοι με τα ζεστά μας παπλώματα το πρωί της Τετάρτης 30/1/2019. Ας αφήσουμε τους Τρεις Ιεράρχες στους ναούς να μας περιμένουν μάταια να εκκλησιαστούμε. Άγιοι είναι και ξέρουν τι συμβαίνει και πόσο προχωρήσαμε στη χώρα μας, που αδειάζει ραγδαία και από αξίες. Άλλωστε, δεν έχουν αυτοί την ανάγκη μας-εμείς έχουμε τη δική τους ανάγκη, μόνο που δεν το συναισθανόμαστε. Γιατί οι ιθύνοντες ξέρουν καλύτερα από εμάς και αποφασίζουν το καλύτερο για μας∙ το καλύτερο και το πιο …κούφιο, την ώρα που να εντείνουμε τις προσπάθειές μας πρέπει αν θέλουμε να ανεβούμε ψηλότερα. Εκτός κι αν δε θέλουμε, οπότε καλά παθαίνουμε ό,τι παθαίνουμε και μη χειρότερα να λέμε…


ΥΓ 1: Το θέμα που αφορά τη Μακεδονία μας ούτε που το ακούμπησα σήμερα εδώ, εννοείται πως ζούμε κρίσιμες μέρες και ώρες και ο Θεός να βάλει το χέρι του, εφόσον ο λαός μίλησε, αλλά εις ώτα μη ακουόντων…
ΥΓ 2: Εύχομαι να υπάρξουν αντιδράσεις συλλογικές των εκπαιδευτικών, αλλά έχω επιφυλάξεις. Είναι δυνατόν να σου χαρίζουν αργία κι εσύ να την αρνείσαι; 
ΥΓ 3: Εύχομαι ως την ερχόμενη Τετάρτη 30/1/ 2019 να έχει αλλάξει η απόφαση και να ξαναγίνει η αργία γιορτή με το περιεχόμενο και το νόημά της! Πολύ το εύχομαι και μακάρι, για να αποδείξουμε πως δεν είμαστε και τόσο «ό,τι νάναι», όπως λένε οι μαθητές μας…

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Ιανουαρίου 2019, αρ. φύλλου 970



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ