21.4.19

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Των Τριών Ιεραρχών τότε και σήμερα…



◾Τότε:
Τον 11ο αιώνα, πολλά χρόνια μετά την κοίμηση των τριών μεγάλων αγίων της Εκκλησίας μας, του αγίου Βασιλείου, του αγίου Γρηγορίου και του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, οι χριστιανοί της Κων/πολης άρχισαν να μαλώνουν για το ποιος από τους τρεις αγίους ήταν ο σημαντικότερος. Σύντομα δημιουργήθηκαν 3 δυναμικές ομάδες υποστηρικτών τους. Η πρώτη ομάδα υποστήριζε ότι ο Άγιος Βασίλειος ήταν ο πιο σημαντικός από τους τρεις. Οι οπαδοί αυτής της ομάδας ονομάστηκαν Βασιλείτες. Η δεύτερη ομάδα, οι Ιωαννίτες, τιμούσαν περισσότερο τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ενώ η τρίτη ομάδα, οι Γρηγορίτες, θεωρούσαν σημαντικότερο τον Άγιο Γρηγόριο.

Κι ενώ η κατάσταση γινόταν ολοένα και χειρότερη, μια νύχτα ένας άγιος επίσκοπος, ο Ιωάννης των Ευχαΐτων στον Εύξεινο Πόντο, που ήταν ποιητής κι έπειτα έγινε άγιος και πολύ στενοχωριόταν για όλες αυτές τις διαφωνίες, είδε σε όραμα και τους τρεις αγίους μαζί! Οι τρεις άγιοι του είπαν:

«Ιωάννη, κάλεσε τους πιστούς και πες τους ότι μεταξύ μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος ούτε δεύτερος ούτε τρίτος. Στον ουρανό είμαστε ενωμένοι κι αγαπημένοι και δε θέλουμε διαφωνίες ούτε στη γη». Οι τρεις ομάδες των χριστιανών που ως τότε διαφωνούσαν μεταξύ τους άκουσαν με πολλή προσοχή τα λόγια του επισκόπου και αμέσως συμφιλιώθηκαν και τον παρακάλεσαν να ορίσει μια μέρα που να γιορτάζουν και οι τρεις άγιοι μαζί.

Έτσι κανονίστηκε στις 30 Ιανουαρίου να τους γιορτάζουμε και τους Τρεις Ιεράρχες. Ως γιορτή της Παιδείας και των σχολείων καθιερώθηκε το 1842, αλλά στα εκπαιδευτήρια της Σμύρνης ήταν ήδη καθιερωμένη από το 1819. και μαζί τους γιορτάζουμε εμείς οι μαθητές, οι δάσκαλοί μας, τα βιβλία, τα γράμματα.

◾Σήμερα στην Α/θμια Εκπ/ση (στη Β/θμια ισχύει ήδη η αργία):

Θέσαμε και την προηγούμενη βδομάδα το θέμα αυτό και είχαμε μια ελάχιστη επιφύλαξη μήπως η εγκύκλιος που περιμέναμε από το Υπουργείο δεν θα μετέτρεπε τη γιορτή τους σε αργία. Δεν έγινε όμως έτσι: η μέρα των Τριών Ιεραρχών έγινε αργία με τη βούλα του Υπουργού και μόλις τη Δευτέρα που λάβαμε την εγκύκλιο, μας ζητούνταν να ετοιμάσουμε δίωρες εκδηλώσεις για την αμέσως επόμενη μέρα, όπερ αδύνατον, οπότε οι εκδηλώσεις έγιναν εκκλησιασμός την παραμονή της γιορτής, γιατί αυτός μπορεί να πραγματοποιηθεί ευκολότατα.

Κι ενώ υπήρξε σιωπηρή αποδοχή εκ μέρους των περισσότερων σχολείων, αφού η αργία συμφέρει και στην εποχή μας το δίκιο ταυτίζεται απολύτως με το συμφέρον (βλ. Συμφωνία Πρεσπών), κι ενώ μονάχα ελάχιστα σχολεία πήραν την ευθύνη ν’ ακολουθήσουν τα πατροπαράδοτα, που συμβαίνει να συμπίπτουν με το λογικό και το σωστό, ο Δ/ντής Α/θμιας Εκπ/σης του νομού Καστοριάς κ. Νικόλαος Μπουτσιάδης πήρε το ρίσκο να συντάξει εγκύκλιο, όχι για να υποχρεώσει, μα για να καλέσει τα σχολεία να συμμετάσχουν με αντιπροσωπεία μαθητών στον εκκλησιασμό της Ημέρας Γιορτής των Προστατών της Παιδείας μας, που φαίνεται πως δεν χρειάζεται πια προστάτες, γιατί τα καταφέρνει περίφημα και δίχως την προστασία τους.

Είναι πιο βέβαιο κι από βέβαιο πως όταν ο κ. Μπουτσιάδης έστελνε την εγκύκλιό του γνώριζε την αντίδραση που θα προέκυπτε από τους συνδικαλιστές, που υπηρετούν όχι το δημόσιο συμφέρον, αλλά το συμφέρον του κλάδου. Κι η αντίδραση που προέκυψε από το ΔΣ του Συλλόγου Εκπ/κών Α/θμιας Εκπ/σης του νομού μας, που ξεκαθάρισε πως δεν τοποθετείται επί της ουσίας του θέματος που δημιουργήθηκε, ήταν στο αναμενόμενο πνεύμα: μας δόθηκε μια αργία, που κανείς υποδεέστερος του Υπουργού δεν είχε το δικαίωμα ούτε να καταστρατηγήσει (πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν έκανε) αλλ’ ούτε να σκιάσει, έστω και με απλή σύστασή του. Συνάδελφοι, μην πτοείσθε! Χαρείτε την αργία σας όπως το έχετε σχεδιάσει, μην αφήνετε κανέναν να σας τη χαλάσει ή να σας στενοχωρήσει!…

Φαίνεται πως τελευταία οι Τρεις Ιεράρχες νοστάλγησαν τις για χάρη τους παλιές έριδες, που όμως δεν έχουν πάρει μεγάλη έκταση, αφού ούτε ο Αρχιεπίσκοπός μας τοποθετήθηκε επί του θέματος-φαίνεται πως κάποιους δεν τους παραξενεύει η φετινή αλλαγή, όπως δεν τους παραξένεψε ούτε η περσινή ούτε…

Αφήνοντας κάποιους σαν τους ελάχιστους που προβληματίζονται φωναχτά να αποκαλούνται «γραφικοί» και να εξουδετερώνονται περιθωριοποιούμενοι, γιατί είναι λίγοι και δεν λαμβάνεται σοβαρά η αντίδρασή τους.

Κι ας πιστεύουν οι ίδιοι στη δύναμη του δίκιου και του σωστού, που όμως η συντριπτική πλειονότητα προσπερνά με κλειστά μάτια όταν αυτό έρχεται σε αντιπαράθεση με το συμφέρον, που στις μέρες μας νικάει πάντοτε. Σαρώνοντας κι ακυρώνοντας κάθε δίκιο που τολμά να διεκδικήσει…το δίκιο του... Ή, έστω, να επιχειρηματολογήσει υπέρ του…

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 31 Ιανουαρίου 2019, αρ. φύλλου 971


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ