27.4.19

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Ανήκεστος βλάβη


ΟΔΟΣ 13.12.2018 | 964

Στό 961ο τῆς 22ας Νοεμβρίου2018 φύλλο τῆς ΟΔΟΥ, δημοσιεύθηκε ἕνα ἄρθρο μου μέ τίτλο “Ἀπώτερες ἐπιπτώσεις ἑνός συντελεσθέντος ἐγκλήματος” ["εδώ"]. Ὁμολογῶ, ὅτι ἔσφαλα στήν χρησιμοποίηση τῆς λέξεως “ἀπώτερες” διότι, προτοῦ ἀκὀμη τελειώσει ἡ διαδικασία τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Συντάγματος τῆς γείτονος χώρας καί κυρωθεῖ ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἀπό τήν Βουλή τῶν Σκοπίων, ἄρχισαν οἱ παρασπονδίες καί τά ἀλυτρωτικά μυθεύματα καί διεκδικήσεις ἐκ μέρους των.

Στό ἄρθρο μου αὐτό γράφω ὅτι «ὁ κ. Ζάεφ ὅσο καί ὁ κ. Δημητρώφ, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται τώρα ὡς διαλλακτικοί καί πρόθυμοι νά προβοῦν στίς ἀναγκαῖες ὑποχωρήσεις, εἶναι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀνδρώθηκαν μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ “μακεδονισμοῦ”, τόν ἐπεκτατισμό τῆς χώρας τους καί τόν ἀλυτρωτισμό».


Ἐπίσης ἀναφέρω ὅτι «ὁ ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν κ. Δημητρώφ, σέ ὁμιλία του παραδέχθηκε ὅτι ἡ γλῶσσα τους παρʹ ὅλην τήν ὀνομασία της ὡς “Μακεδονική”, τήν ὁποία παραχώρησαν οἱ διαπραγματευτές μας, ὡς μή ὤφειλαν, ἐν τῇ μεγαλοστομία τους γιά τήν εἰρηνική διαβίωση τῶν λαῶν τῆς Βαλκανικῆς καί τῆς εὐημερίας των (πλήν τοῦ δικοῦ μας), -εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι ἡ μακεδονική ταυτότητα καί μακεδονική γλῶσσα, οἱ ὁποῖες παραχωρήθηκαν στά Σκόπια, ὡς μή ὀφειλόμενες ἐνέργειες τῶν ἡμετέρων, δέν περιελαμβάνοντο στό αἴτημα τοῦ ΝΑΤΟ γιά τήν συμμετοχή σʹ αὐτό καί τῆς πΓΔΜ, ἀλλά δόθηκε ἀπό τούς δικούς μας χωρίς νά εἶναι αὐτό ἀπαραίτητο γιά τήν συμφωνία- δήλωσε ὅτι ἡ γλῶσσα τους εἶναι μία ἀπό τίς σλαβονικές γλῶσσες τῆς περιοχής». 

Ἡ δήλωση αὐτή τοῦ κ. Δημητρώφ, οὔτε ἀφελἠς ἦταν, οὔτε τοῦ ξέφυγε. Εἶχε, κατά τήν γώμη μου, τόν σκοπὀ της, γιατί ὅ,τι λένε καί πράττουν ἔχει τόν ἀπώτερο σκοπό του. Καί ἐξηγοῦμε: 

Στό πρῶτο Πανσλαβιστικό συνέδριο, τό ὁποῖο διοργανώθηκε στήν Πράγα τό 1865, διατυπώθηκε τό δόγμα, τό ὁποῖο ἰσχύει ἔκτοτε σʹ ὅλους τούς σλαβικοῦς λαούς, ὅτι σέ ὅποια χώρα ὁμιλεῖται σλαβική γλῶσσα, αὐτή ἡ χώρα πρέπει νά περιέλθει σέ σλαβική κυριαρχία. 

Μετά ἀπό μερικά χρόνια, ἀνάλογα μέ τίς γεωπολιτικές συνθῆκες τῆς ἐποχῆς, ποιός θά ἐμποδίσει, ἄν δέν προτρέψει τήν “Βόρειο Μακεδονία” ἐάν, ὅ μή γένοιτο, ἐπικυρωθεῖ ἡ συμφωνία και ἀπό τίς Βουλές τῶν δύο συμβαλλομένων νά ἀπαιτήσει καί προσπαθήσει νά προσαρτήσει ὅλην ἤ ἔστω τμῆμα τῆς Μακεδονίας μας μέ τό πρόσχημα ὅτι οἱ Μακεδόνες τοῦ Ἑλληνικοῦ τμήματος τῆς Μακεδονίας, ὡς Μακεδόνες ὁμιλοῦν τήν Μακεδονική γλῶσσα ἡ ὁποία εἶναι σλαβική γλῶσσα. 

Ἤδη τό σχέδιο μπῆκε σέ ἐφαρμογή. Ὡς πρῶτο στάδιο ἐπιζητεῖται ἀναγνώριση σλαβομακεδονικῆς μειονότητας στήν χώρα μας καί ἡ διδασκαλία τῆς “μητρικῆς” τους γλώσσας στήν περιοχή πού κατοικοῦν. Δηλαδή νά διδάσκεται ἡ ἐπίσημη γλῶσσα τῶν Σκοπίων, ἡ ὁποία, σύμφωνα μέ τήν συμφωνία ὀνομάζεται “Μακεδονική” καί ἡ ὁποία ουδεμίαν σχέση ἔχει μἐ τό σλαβοφανές γλωσικό ἰδίωμα πού μιλοῦσαν οἱ σλαβόφωνοι ἑλληνόφρονες καί βουλγαρόφρονες κάτοικοι τῆς Μακεδονικῆς ὑπαίθρου. 

Ἡ νῦν γλῶσσα τῶν Σκοπίων εἶναι μία φτιαχτή σλαβονική γλῶσσα τῶν Σλάβων τῆς Βαλκανικῆς χερσονήσσου. Στό μέλλον, σέ ἀπροσδιόριστο χρόνο, ὅταν οἱ τότε συνθῆκες καί συγκυρίες θά εἶναι εὐνοϊκές γι’ αὐτούς, θά προβοῦν στά ἐπόμενα στάδια τῆς ὑλοποιήσεως τοῦ δόγματος τοῦ συνεδρίου τῆς Πράγας.

Ἀπορεῖ κανείς γιατί ἡ Ἑλληνική κυβέρνηση εἶναι τόσο ἐνδοτική καί προβαίνει σέ ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες θά ἔπρεπε νά γίνουν μετά τήν ἐνδεχόμενη κύρωση τῆς συμφωνίας καί ἀπό τήν Ἑλληνική Βουλή. Στήν συμφωνία προβλέπεται νά συσταθοῦν μικτές ἐπιστημονικές ἐπιτροπές, οἱ ὁποῖες θά συζητήσουν καί θά προβοῦν σέ ἀπάλειψη ἀπό τά σχολικά βιβλία καί ἄλλα μέσα στοιχεῖα ἀλυτρωτισμοῦ τῶν… δύο χωρῶν. Κατʹ ἀρχάς ἐμεῖς δέν ἔχουμε ἀλυτρωτικές βλέψεις καί ὡς ἐκ τούτου δέν ἔπρεπε νά δεχθοῦμε τόν ὅρο αὐτόν. 

Παρʹ ὅλα αὐτά συγκροτήθηκε ἐπιτροπή στήν ὁποία δέν συμμετέχει κανεῖς ἱστορικός ἐπιστήμων, τόσο τῆς ἀρχαίας ὅσο καί τῆς βυζαντινῆς ἱστορίας, ἀλλά ὑπάρχει μία κυρία, καθηγήτρια τῆς ρωσσικῆς γλώσσας καί λογοτεχνίας σέ Ἑλληνικό Πανεπιστήμιο, ἡ ὁποία λέγει ὅτι ἡ Μακεδονία δέν ἦταν πάντοτε Ἑλληνική. 

Ἀποτέλεσμα, προφανῶς κατόπιν ἐντολῆς τῆς ἐπιτροπῆς αὐτῆς, εἶναι νά ἀπαλειφθεῖ ἀπό τήν διδακτέα ὕλη τῆς ἱστορίας στήν Τρίτη Λυκείου ὁ Μακεδονικός Ἀγῶνας, ἡ θυσία τοῦ Παύλου Μελᾶ καί ἐν γένει οἱ ἀγῶνες γιά τήν διατήρηση τῆς ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας νά ἀπαλειφθοῦν ἀπό τά σχολικά βιβλία καί νά μή διδάσκονται στήν Τρίτη τάξη τοῦ Λυκείου.

Ἐάν ἡ κυβέρνηση τοποθετοῦσε στήν ἐν λὀγω ἐπιτροπή ἕναν ἀρχαιολόγο καί ἕναν βυζαντινολόγο, πράγμα πού σκοπίμως δέν ἔκαμε, τότε αὐτοί θά ἀπευθύνονταν στούς συναδέλφους τους τῆς ἐπιτροπῆς καί στούς μέν Ἕλληνες θά συνιστοῦσαν νά ἀπωθήσουν στά ἐνδότερα τοῦ εἶναι τους τίς ἐθνομηδενιστκές τους ἀπόψεις καί ἐνέργειες μαζί μέ τίς διεθνικιστικές τους ἰδεοληψίες, στούς δέ Σκοπιανούς νά μελετήσουν τήν ἀληθινή ἱστορία τῆς περιοχῆς, ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα καί νά μήν παρασύρονται ἀπό τήν χαλκευμένη καί παραχαραγμένη ἱστορία πού θέλουν νά διδάσκεται στά σχολεία τους γιά λόγους ἀλυτρωτισμοῦ καί φτιαχτής μακεδονικῆς ταυτότητας. 

Θά τούς ἔλεγαν ὅτι ὁ Μακεδονικός Ἀγώνας διεξήχθηκε μεταξύ Ἑλλήνων καί Βουλγάρων καί ὅτι τήν περίοδο ἐκείνη οἱ νῦν Σλάβοι τῶν Σκοπίων αὐτοπροσδιορίζονταν ὡς Βούλγαροι, ἐνώ οἱ ὁμιλοῦντες τήν σλαβοφανή διάλεκτο κάτοικοι τῆς Μακεδονίας, οἱ Σλαβομακεδόνες ὅπως τούς ἀποκαλούσαμε οἱ περισσότεροι ἦσαν ἑλληνόφρονες καί πολέμησαν σκληρά τούς Βουλγάρους κομιτατζῆδες καί παρʹ ὅλο πού ὑπέστησαν τά πάνδηνα ἀπό τούς Βουλγάρους γιά νά ἀλλάξουν φρόνημα δέν λύγισαν. Θά τούς ἔλεγαν νά ρωτήσουν τούς παππούδες τους τί σημαίνει ἡ λέξη Γραικομάνος.

Ὁ “μακεδονισμός” καί ἡ δῆθεν ὕπαρξη “μακεδονικοῦ ἔθνους” ἐξυφάνθηκε ἀπό τόν κομμουνιστή στρατάρχη Τίτο γιά πολιτικοῦς λόγους καί γιά νά ἀποτρέψει μιά μελλοντική ἀπαίτηση τῆς Βουλγαρίας ἡ περιοχή τῶν Σκοπίων, ἡ Βαρδάσκα ὅπως τήν ἀποκαλοῦσαν, νά ἐνσωματωθεῖ μέ τήν Βουλγαρία μιά καί οἱ Σλάβοι κάτοικοι αὐτῆς αὐτοπροσδιορίζονταν ὡς Βούλγαροι. 

Θά προέτρεπαν ἐπίσης αὐτούς, ὁ μέν ἀρχαιολόγος νά ἐπισκευθοῦν ὄχι τήν Βεργίνα ἀλλά τήν Ἡράκλεια Λυγκιστίδα [Πελαγονίας], τήν ἀρχαιοελληνική πόλη πού βρίσκεται στήν ἐπικράτειά τους στήν περοχή τοῦ Μοναστηρίου καί νά μελετήσουν ἐκεί τίς διάφορες ἐπιγραφές γραμμένες στήν ἑλληνική γλῶσσα, ὁ δέ βυζαντινολόγος νά ἐπισκευθοῦν τούς βυζαντινούς ναούς πού βρίσκονται διάσπαρτοι στήν ἐπικράτειά τους καί στά ὅμορα πρός αὐτοῦς σλαβικά κράτη καί νά διαπιστώσουν, ἰδίοις ὅμμασι, ὅτι ὅλες οἰ ἀναγραφές στίς εἰκόνες τῶν ὀνομάτων τῶν Ἁγίων εἶναι γραμμένες στήν ἑλληνική γλῶσσα καί ὄχι ὅπως τίς παρουσιάζουν οἱ Σκοπιανοί στά βιβλία τους καί σέ ἄλλα ἔντυπα μέσα ἀνεστραμμένες ὥστε νά παραπλανάται ὁ κόσμος καί νά νομίζει ὅτι εἶναι γραμμένες μέ τό κυριλλικό ἀλφάβητο.

Ὅσον ἀφορᾶ τούς ἰσαποστόλους Κύριλλο καί Μεθόδιο, θά τούς ἐξηγοῦσαν ὅτι ἡ προσπάθειΆ τους νά τούς ἐμφανίζουν ὡς Σλάβους εἶναι εἰς τήν κυριολεξίαν αἴολος (ἤ ἔωλος), διότι ὅλα τά ὑπάρχοντα ἱστορικά στοιχεία ἀποδεικνύουν τήν ἑλληνική τους καταγωγή, ὅτι ἦσαν Θεσσαλονικεῖς καθηγητές στό Πανεπιστήμιο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τό ὁποῖο ἵδρυσε ὁ μέγας Φώτιος, ὁ μετέπειτα Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος καί ἀπέστειλε τούς δύο Θεσσαλονικεῖς ἀδελφούς νά φωτίσουν τούς Σλάβους, νά τούς ἐκχριστιανίζουν καί ἐκπολιτίσουν.

Καί ἐνῶ ὅλα αὐτά συμβαίνουν στήν χώρα μας καί ἡ πατρίδα μας διανύει μία δύσκολη περίοδο, εἶναι ἀξιοσημείωτο καί κατακριτέο τό γεγονός ὅτι στούς 145 βουλευτές τοῦ κυβερνῶντος κόμματος, δέν βρίσκεται οὔτε ἕνας νά ἀμφισβητήσει τήν προβαλλόμενη ἀπό τήν κυβέρνηση ἐπωφελῆ δῆθεν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἡ ὁποῖα ἐμφανῶς πλέον ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι ἐπιβλαβής γιά τήν πατρίδα μας, ἰδίως μέ τήν παραχώρηση τῆς “μακεδονικῆς ταυτότητας καί ἰθαγένειας” ὡς καί τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς γλὠσσας των ὡς “μακεδονικῆς” καί τελευταίως μέ τίς παρασπονδίες τῶν συμφωνηθέντων ἀπό τόν πρωθυπουργό τῶν Σκοπίων.

Ἡ ἀνήκεστος βλάβη εἶναι πλέον ἐμφανής, ὄχι μόνον στο 72% ὅπως δείχνουν οἱ σχετικές δημοσκοπήσεις, ἀλλά στό σύνολο σχεδόν τοῦ πληθυσμοῦ. Οἱ μόνοι οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νά τήν ὑποστηρίξουν εἶναι οἱ κυβερνητικοί βουλευτές. 

Τί εἶναι αὐτό πού τούς ἀναγκάζει νά συμπεριφέρονται ἔτσι; Ἡ κομματική πειθαρχία καί νά μήν παραδεχθοῦν ὅτι ὁ πρωθυπουργός ἔσφαλε; 

Ἡ περίπτωση νά παύσουν νά εἶναι βουλευτές καί νά χάσουν τά προνόμια τοῦ ἐπαγγέλματος (;) – διότι δυστυχῶς τό ἀξίωμα τοῦ βουλευτοῦ ἐξέπεσε σέ ἐπάγγελμα ἀπό τά καλύτερα ἀμοιβόμενα. 

Ἡ πλέον ἐπιεικής ἐξήγηση, πού μπορεῖ νά δοθεῖ εἶναι ὅτι ἐφʹ ὅσον τό “βουλευτιλίκη” θεωρεῖται ἐπάγγελμα, οἱ βουλευτές πρέπει νά τά ἔχουν καλά μέ τό ἀφεντικό τους, πού στήν προκειμένη περίπτωση εἶναι ὁ ἀρχηγός τοῦ κόμματος. Δυστυχῶς.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 13 Δεκεμβρίου 2018, αρ. φύλλου 964

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ