26.4.19

ΝΕΣΤΟΡΑ ΘΡΟΗ: Αγάπη για νεκρά είδωλα



Και αυτήν την φορά, σε μια αλήσμονη μέρα, πήρε τον γνωστό δρόμο, για άλλη μια φορά, προς τον ίδιο ψυχοφθόρο προορισμό. Στάθηκε σιωπηλός απέναντι στις δύο φωτογραφίες της πορσελάνης, αναλλοίωτες από την φθορά του χρόνου και το σιωπηλό μάρμαρο που σκεπάζει δύο αμετάκλητες απώλειες, μάνας και γιού. Δύο αμετάκλητες απώλειες, δύο κατάβαθες μαχαιριές για την υπόλοιπη ζωή του που στωικά αντέχει τον ανυπόφορο πόνο τους· αντέχει την μακρόχρονη μοναξιά του, στηρίζοντας την επιβίωσή του από εκεί και πέρα απόλυτα προσαρμοσμένος στις νέες συνθήκες.

Μία προσαρμογή που όμως σκότωσε μέσα του τον φόβο για τον θάνατο και ζωντάνεψε συν τω χρόνω αναπάντεχες δυνάμεις για την συνέχεια που την ζωή του γιόμιζαν οι άμετρες αναμνήσεις, αποφόρια από το παρελθόν, που δεν χρειάζονταν να τις ξεσκονίζει ανοίγοντας άλμπουμ από φωτογραφίες και συρτάρια από κομοδίνα και ντουλάπες, γιατί τις είχε βαθειά φυλαγμένες στις άμετρες δίπλες του μυαλού του.

Συνέχισε να ζει για χρόνια μέχρι και σήμερα χωρίς να λησμονάει, ούτε στιγμή, πως και ο ίδιος δεν είναι αθάνατος. Γιατί όποιος δεν θυμάται πως υπάρχει θάνατος δεν ξέρει να ζει, όσο οι βιολογικές φθορές του το επιτρέπουν και δεν σέβεται μα και ούτε αγαπάει τους άλλους.

Συνέχισε να ζει για χρόνια μέχρι και σήμερα αυτοεξόριστος από καινούργιους άνυδρους γι’ αυτόν κήπους, με νεκρούς τους ανθούς τους και άοσμο το άρωμά τους που θα μπορούσαν να θρέψουν την διάθεση για νέους προορισμούς. Με ολόστεγνους από χυμούς τους καρπούς τους που ανασταίνουν στην καρδιά την διάθεση για καινούργιες ερωτικές συντροφιές. Με τα όνειρά του, όσα ήταν και είναι αυτά, να στεγάζονται κάτω από συννεφιασμένους ουρανούς

Δεν φοβήθηκε ποτέ και ούτε στιγμή αλλά και δεν τον ένοιαζε καθόλου σαν έβλεπε να σκάβουν όλο και πιο βαθειά το πρόσωπό του οι ρυτίδες, το βάδισμά του που γίνονταν όλο και πιο αργό, ο χιονιάς που λεύκανε με τον καιρό ολόασπρα τα λίγα του μαλλιά, όσο η φρίκη της μοναξιάς της αργόπορης νυχτερινής ώρας, που όμως διάλεξε αποφασιστικά αυτήν να παντρευτεί, την μοναξιά, και μαζί της να γελάει... να κλαίει...να χαίρεται... και να τραγουδάει,επιλέγοντας όμως άλλες ομορφιές που έκαναν πιό όμορφα τα γηρατειά του κρατώντας στο μυαλό του πάντα φρέσκια τα λόγια του Φ. Κάφκα: «όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά δεν είναι ποτέ γέρος».

Αυτό λοιπόν που τον έκανε να νιώθει όμορφα, ένα βέβαια από όλα τα άλλα, και να του γαληνεύει τις ανησυχίες, ήταν οι συχνές επισκέψεις στην μάνα και τον γιο που βρίσκονταν πια αγκαλιασμένα τα απομεινάρια τους κάτω από το μάρμαρο με τα ονόματά τους.

Άναψε και αυτήν την φορά το λαδοκάντηλο και τα δυό κεριά, χάϊδεψε τα πρόσωπά τους στην πορσελάνη με τα τοτεινά πλατειά χαμόγελά τους και πάντα βουβά και σιωπηλά διάβασε, όπως την κάθε φορά, το επιτύμβιο για τον γιο του.

Ήταν απομεσήμερο
στερνή του Γενάρη μήνα
με διάπλατο χαμόγελο
τον σάκκο σου στον ώμο
μα αποχαιρετούσες
κρατώντας ψηλά το χέρι σου
σαν κίναγες, όπως την κάθε μέρα
για αγώνα με το σκιφ σου.

Κανείς μας δεν τόξερε, ούτε και εσύ ακόμα
πως ήταν το στερνό κι αλήσμονο αντίκρισμά μας.

Η Λίμνη π’ αγαπούσες σ’ έπνιξε με τα φιλιά της
κι έγινες Ηλιος, Σύννεφο και Βροχή.

Συνήθιζε τακτικά σαν βρίσκονταν στο έρημο σπίτι να ανοίγει την πόρτα του δωματίου του εκεί στην δικιά του σοφίτα, που είναι ακόμα ακατάστατη όπως την άφησε… Έτσι και αυτήν την φορά. Το ημερολόγιο του τοίχου είναι σταματημένο τριάντα μία του Γενάρη στα χίλια εννιακόσια ενενήντα πέντε. Στο δικό του δωμάτιο, με τις πολλές φωτογραφίες, όπου ξαναγκάλιασε την μοναξιά του και δάκρυσε μαζί της τον χαμό τους,το ημερολόγιο του τοίχου έδειχνε τριάντα μία του Γενάρη στα δύο χιλιάδες δέκα εννέα.

Από ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο μάδησε τα ροδοπέταλά του και τα σκόρπισε στης λίμνης τα νερά. Δυό σταγόνες βρήκαν τους δρόμους της ρυτίδας και σμίξαν με ψιχάλες της βροχής.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 31 Ιανουαρίου 2019, αρ. φύλλου 971 Ο συντάκτης του κειμένου είναι γνωστός συμπολίτης που υπογράφει  με το όνομα Ν. Θρόης. Η φωτογραφία με την λίμνη της Καστοριάς  της Ε. Μαχαιρά βρέθηκε στο αρχείο του Γ. Γκολομπία. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ