ΟΔΟΣ: Αντίνοος

ΟΔΟΣ 25.7.2019 | 996

Ποιος θα θυμόταν τον Αντίνοο αν με το κωδικό αυτό όνομα (Αντίνοος) δεν είχε κατοχυρωθεί στην μετεωρολογική ιστορία, η τελευταία κακοκαιρία που έπληξε στα μέσα του Ιουλίου ολόκληρη την Ελλάδα και πέρασε από την Καστοριά, κυρίως με ασυνήθιστα σφοδρές για την εποχή βροχοπτώσεις. Η διάρκειά τους και η αίσθηση της δροσιάς, παρέπεμψαν σε Φθινόπωρο και όχι την χαρά του θέρους.

Πάντως παραμένει άγνωστος ο «νονός» της σχετικής ονομασίας με την οποία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά και οι μετεωρολόγοι, περιέγραφαν επί μέρες την κατάσταση. Τα τελευταία χρόνια είναι βέβαια πολύ της μόδας να δίνονται ονόματα στις ελληνικές κακοκαιρίες, κατά δουλική αντιγραφή (απομίμηση) των όσων γίνονται στις ΗΠΑ κυρίως. Αυτή την φορά κάποιος είχε την ιδέα —άγνωστο για ποιο λόγο και με βάση ποιον ακριβώς συμβολισμό— να δανειστεί το όνομα ενός ιστορικού προσώπου, του Αντίνοου. Μόνο που η σχέση του Αντίνοου με οποιαδήποτε θεομηνία ή έστω ακραίο καιρικό φαινόμενο, είναι δυσδιάκριτη.

Διότι πολύ απλά ο Αντίνοος, ήταν ένας νεαρός Έλληνας με καταγωγή από την Βιθυνία (περιοχή Προύσας Μικράς Ασίας) ευνοούμενος και στην σύντομη ζωή του σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές συνδέθηκε ερωτικά, με τον ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό. Ήταν εξαιρετικής ομορφιάς και πνίγηκε στα νερά του Νείλου, σε ηλικία μόλις 18 ετών με την πεποίθηση ότι η θυσία του αυτή θα βοηθούσε στο να παραταθεί η ζωή του προστάτη και εραστή του αυτοκράτορα.

Έτσι συντετριμμένος από το θάνατο του Αντίνοου, ο Αδριανός που ήταν ένθερμος οπαδός της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας, διέταξε να στηθούν αγάλματα του όμορφου Έλληνα σε όλα τα ιερά και τις πόλεις, σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας του. Όλα αυτά προς τιμήν του Αντίνοου, που από τότε δοξάστηκε και λατρεύτηκε σαν θεός, ενώ έμεινε στην αιωνιότητα. Η μορφή του απαθανατίστηκε στην τέχνη από την αρχαιότητα, διαμέσου της αναγέννησης μέχρι την σύγχρονη εποχή.

Τώρα ποια σχέση έχει ο Αντίνοος της αρχαιότητας με την πρόσφατη κακοκαιρία που έπληξε την Μακεδονία (μας) κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια, δεδομένου ότι ο αρχαίος ημών πρόγονος έμεινε στην ιστορία για την εξωτερική ομορφιά του, την σχέση του με τον Αδριανό, αλλά και την θυσία του.

Ωστόσο ούτε ο Αντίνοος, είναι η μοναδική αφορμή συγχυτικών φαινομένων που εκδηλώνονται στην Ελλάδα τις τελευταίες εβδομάδες. Ύστερα από μια μάλλον σύντομη διαδικασία η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Επιφορτισμένη με το βαρύ καθήκον, να αναδιατάξει τις παραμέτρους της χώρας και του ελληνικού λαού.

Προκειμένου όχι μόνο να υπάρξει αναπτυξιακή πορεία στο δρόμο που επιτάσσει η κοινή λογική και ακολουθούν οι αναπτυγμένες χώρες του Δυτικού κόσμου και οικονομική σωτηρία στους Έλληνες. Αλλά και να μη επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Από την συζήτηση της Βουλής, προέκυψε ότι για την θεομηνία του προηγούμενου διαστήματος, υπήρχαν πολύ καταλληλότερα ονόματα, όπως τα κύρια μερικών πολιτικών που βρίσκονταν ή μπήκαν τώρα στην Βουλή, αλλά αυτό είναι θέμα για μια άλλη συζήτηση.

Διότι το θέμα είναι πως ταυτόχρονα με τον Αντίνοο, εκδηλώθηκαν περίεργα φαινόμενα. Πρώτα στην διαδικασία και τις ημέρες ορκωμοσίας των βουλευτών. Θα αναμενόταν λογικά, ιδίως η Νέα Δημοκρατία με τους βουλευτές της, να παραδώσει ένα μάθημα ρεαλισμού.

Αν δεν κατόρθωναν να κρατούν το βλέμμα χαμηλά όπως κατά λέξη συνέστησε ο νέος πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης (επαναφέροντας το «σεμνά και ταπεινά» του Κ. Καραμανλή), ή εάν δεν μπορούσαν να προσέλθουν στην τελετή ορκωμοσίας με συντριβή και αγωνία για τις ευθύνες που επωμίζονται, θα μπορούσαν τουλάχιστον να μη μετατρέψουν την Βουλή για λίγες ώρες σε μέγαρο της Kodak στο Χόλυγουντ του Λος Άντζελες κατά την απονομή των βραβείων Όσκαρ.

Κόκκινοι διάδρομοι, λαμπερές και αποκαλυπτικές τουαλέτες, γόβες και πανάκριβα ρούχα, φωτογραφήσεις και ευτυχείς σύντροφοι, σύζυγοι, συνοδοί, ανήλικα παιδιά και βρέφη ως μέλη οικογενειών, μηχανές μεγάλου κυβισμού, και τα συναφή, χρυσοποίκιλτα άμφια πολυάριθμων επισκόπων. Όλα αυτά μάλλον στρέβλωσαν παρά ανέδειξαν την πολιτική σημασία της σοβαρής τελετής. Οπότε ο Αντίνοος ο Έλλην «χτύπησε» ως μείζων παρεξήγηση και διαστρέβλωση και με αφορμή τις «λαμπρές» τελετές.

Στην ίδια κατεύθυνση, ορισμένες προσωπικές επιλογές του νέου πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, απόλυτα αινιγματικές κατά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους, προβληματίζουν αν μη τι άλλο. Το σχόλιο δεν σχετίζεται με την επιλογή του κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ως νέου υπουργού για την Δημόσια Τάξη και προστασία του πολίτη, που κρίνεται επιτυχημένη και θετική, αφού προσδίδει διάσταση ενότητας στην προσπάθεια της πολιτείας να απελευθερώσει την Αθήνα ιδιαίτερα, από καταλήψεις, εγκλήματα, δολοφονίες απλών εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα κατά προτίμηση, πανεπιστημιακών σχολών, τις καταστροφές και το κυρίαρχο αίσθημα της (κάποτε) Βηρυτού εν Αθήναις. Αλλά με επιλογές άλλου είδους.

Όπως αυτή του διορισμού με προσωπική απόφαση του κ. Κ. Μητσοτάκη, του κ. Γεωργίου Μαυρωτά, τέως βουλευτή του Ποταμιού στην θέση του γενικού γραμματέα Αθλητισμού. Δεν είναι απλά ότι ο κ. Γ. Μαυρωτάς υπερψήφισε την συμφωνία των Πρεσπών με την οποία παραχωρείται ταυτότητα και γλώσσα («Μακεδονικά») στους Σλάβους βόρειους γείτονες.

Ούτε πως οι περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβάνονται ούτως ή άλλως, πώς τα περιθώρια αντιδράσεων της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης είναι επί του παρόντος περιορισμένα (για να μην γίνει λόγος για την πιθανή ανακούφισή της από το κόστος μιας συμφωνίας που βάρυνε τον ΣυΡιζΑ). Και σε καμμιά περίπτωση δεν έχουν ανάγκη να το παπαγαλίζουν συνεχώς εκεί στην νέα κυβέρνηση.

Είναι που ο κ. Γεώργιος Μαυρωτάς, μέχρι ελάχιστους μήνες πριν, σχεδόν συστηματικά, με επαγγελματική συνέπεια, εκ μέρους του κόμματός του, δεν υπερασπιζόταν απλώς την ψήφο του, αλλά με τις απόψεις του, είχε αναγορευθεί σε κατήγορο των αντιδρώντων. Εισαγγελέας και καταπέλτης, με δόσεις ειρωνείας σε βάρος των διαμαρτυρόμενων Ελλήνων. Η αίσθηση του σνομπ «υπεράνω» που υπερβαίνει τα «ταπεινά» ήταν κυρίαρχη στις απόψεις του. Ναι, όλα τα γνώριζε.

Εν τάξει. Η διεύρυνση είναι εξ ορισμού καλή. Αλλά όταν γίνεται χωρίς πλαίσιο αρχών, συμβαίνει κατά κανόνα κάτι αλλόκοτο. Στην Καστοριά η κακή πλευρά της εκφράστηκε με υποψηφιότητες στην Νέα Δημοκρατία, αιρετών εκλεγμένων και ενταγμένων σε άλλο σχήμα. Δεν μπορεί να γίνεται διεύρυνση, χωρίς πρόγραμμα. Διότι στο τέλος καταλήγει στην κάπως αξιοπερίεργη εικόνα της σημερινής κομματικής ομάδας του ΣυΡιζΑ, που μόνο ΣυΡιζΑ θεωρείται... αριστερά. Αφού την κοσμούν ΠαΣοΚ της παλιάς κοπής, ΑνΕλίτες και άλλοι περαστικοί.

Οπότε η πρόσληψη του κ. Γεωργίου Μαυρωτά βουλευτή του Ποταμιού έως την διάλυση της Βουλής, έτσι χωρίς πρόγραμμα, χωρίς εξηγήσεις, την στιγμή που κανείς δεν είναι αναντικατάστατος ή μοναδικός, και ενώ για παράδειγμά, άλλος βουλευτής του Ποταμιού όπως ο κ. Γεώργιος Αμυράς, διαφωνώντας με το τότε κόμμα του για την Συμφωνία των Πρεσπών, όχι μόνο παραιτήθηκε εγκαίρως από το αξίωμα του βουλευτή, αλλά και παρέδωσε την έδρα του στο κόμμα με το οποίο εκλέχθηκε, προκαλεί. Όχι μόνο απορίες, αλλά γενικά προκαλεί.

Αναπληρωτής καθηγητής βεβαίως του εργαστηρίου Βιομηχανικής & Ενεργειακής Οικονομίας της σχολής Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και πρώην επαγγελματίας υδατοσφαιριστής, δεν είναι δα και κάτι το τόσο σπάνιο για να αναγορευθεί ο κ. Γεώργιος Μαυρωτάς σε Αντίνοο της Νέας Κυβέρνησης. Εκτός κι’ αν ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης διάβασε το μυθιστόρημα "Το θεώρημα της επτάδας" που έγραψε ο κ. Γεώργιος Μαυρωτάς το 2010 και περιλαμβάνει αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία ενώ επικεντρώνεται στη σημασία της φιλίας, της συλλογικής προσπάθειας, της νίκης και της ήττας.

Ώστε τελικά ο Αντίνοος, ο Σίφουνας της ΕΜΥ (τουλάχιστον αυτός παρήλθε), ίσως έχει τόση σχέση με την πηγή της προέλευσης του ονόματός του, όση ο κ. Γεώργιος Μαυρωτάς με τα υψηλά νοήματα του μυθιστορήματός του, και το ευ αγωνίζεσθαι (της Γ.Γ. Αθλητισμού που ανέλαβε) ή η Βουλή με το Χόλλυγουντ και όση η ευτυχία των (κάθε φύσης) εκλεγμένων, ιδίως αυτών της Καστοριάς, με την πραγματικότητα.

Γι’ αυτό, αν κάποιος αντιμετώπιζε ως ενιαίο φαινόμενο τις τελευταίες εκλογές και βάπτιζε την περίοδο των εκλογών που πέρασαν, στην διάρκεια των οποίων η Καστοριά απέκτησε νέο δήμαρχο, νέα περιφερειακή αρχή και νέο κυβερνητικό βουλευτή, ως «Αντίνοο» ίσως να ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Όχι τόσο για την εξωτερική ομορφιά των εκλεγμένων, αφού αυτή αποτελεί σχετικό και υποκειμενικό ζήτημα. Παρά για την εσωτερική ομορφιά της παρόρμησης να θυσιαστούν —υπό μία έννοια, να «αφιερωθούν» κατά μια άλλη, στην υπηρεσία του καλού της Καστοριάς και της περιοχής. Κι’ αν χρειαστεί να πνιγούν —πολιτικά πάντοτε— στα πηχτά πράσινα νερά της λίμνης, όπως ο Αντίνοος στα νερά του Νείλου, και ο κ. Γεώργιος Μαυρωτάς στα απόνερα όσων σάρκαζε και ειρωνευόταν.

Όμως μέχρις στιγμής —που ασφαλώς είναι και αρκετά πρόωρα— οι εκλεγμένοι βέβαιοι και δυνητικοί αξιωματούχοι της Καστοριάς στα επίπεδα της δημόσιας ζωής, δείχνουν να προτιμούν να περιγράφουν την εκλογή τους ως Ευδαιμονία. Θα έλεγε κάποιος ότι η άγνοια των προβλημάτων της Καστοριάς και των κινδύνων είναι μια εξήγηση, αλλά αυτή δεν αρκεί για κανένα από τους εκλεγμένους [σχετικά "εδώ"].

Ιδίως για τον νέο κυβερνητικό βουλευτή Καστοριάς που έχει ανάλογη εμπειρία στο βουλευτικό αξίωμα και γνώση των δυσκολιών της περιοχής στις πιο κρίσιμες περιόδους της οικονομικής κρίσης. Ακόμη και όταν φάνηκε να αντιμετωπίζει διλήμματα προσωπικής πολιτικής στάσης.

Αλλά και για τον δυνητικό αντιπεριφερειάρχη Καστοριάς κ. Δημήτρη Σαββόπουλο, που επίσης αντλεί μακρά εμπειρία από το παρελθόν του, στην ίδια θέση και μάλιστα στις αρχές της κρίσης.

Όπως βεβαίως και τον νέο (επόμενο) δήμαρχο Καστοριάς κ. Ιωάννη Κορεντσίδη που έστω κι αν δεν έχει ανάλογη εμπειρία προσωπικά, οφείλει στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την εκλογή του (26/5) έως στην ανάληψη των καθηκόντων του (1/9) να ενημερωθεί όσο το δυνατό πληρέστερα για την κατάσταση που παραλαμβάνει (στον βαθμό που δεν είναι ορατή και δια γυμνού οφθαλμού). Αλλά και να την γνωστοποιήσει στους δημότες της Καστοριάς. Μαζί με τα πορίσματα, τα συμπεράσματά του δηλαδή και τις δεσμεύσεις του.

Αντ’ αυτών στα ΜΜΕ προβάλλονται εθιμοτυπίες, πραγματικές και δήθεν. Καλές οι επισκέψεις στον μητροπολίτη και τα προσκυνήματα, αλλά σε τι ακριβώς πρακτικό αποσκοπούν; Και ποιο ζήτημα αφορούν ή επιλύουν; [σχετικά "εδώ"]

Καλές και οι φερόμενες αυτοαποκαλούμενες παραδοσιακές εκδηλώσεις σωματείων που δυναστεύουν την ζωή της Καστοριάς και την στρεβλώνουν, αλλά ποιο ακριβώς πρόβλημα διευθετούν στην διαχείριση του παρόντος και τον σχεδιασμό του μέλλοντος;

Εν τω μεταξύ οι ημέρες και οι εβδομάδες περνούν μεθοδικά, και ο Αντίνοος, είτε ως καιρικό φαινόμενο, είτε ως πολιτικός, δεν λέει ακόμη να πέσει στο Νείλο των προβλημάτων.

Φωτογραφίες:

-Πρωτοσέλιδο: Ο “Αντίνοος του Εκουάν”(αντίγραφο του 18ου αι. από την Βίλλα του Αδριανού) στο μουσείο του Λούβρου. 

-Σελ. 3: Ο “Αντίνοος (της Βίλλα) Μοντραγκόνε” (130 μ.Χ.) από την συλλογή Μποργκέσε. Μουσείο Λούβρου, Παρίσι Γαλλίας.

-Σελ. 4-5: Ο “Αντίνοος Προπυλαίος (των Δελφών)” (130 μΧ), ανακαλύφθηκε όρθιος επάνω στο βάθρο του το 1894. Φωτογραφία δεξιά, λεπτομέρεια του αγάλματος  το οποίο θεωρείται από τα ωραιότερα πορτραίτα του Αντίνοου, που δημιουργήθηκαν κατά εκατοντάδες εκείνη την εποχή. Μουσείο Δελφών. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Ιουλίου 2019, αρ. φύλλου 996.