5.3.12

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: «Και ο Αρλεκίνος να μας φυλάει»


Δεν ξέρω αν η θερμοκρασία σήμερα ήταν κάτω ή πάνω από το μηδέν. Πρώτη φορά έμεινα έξω τρεις ολόκληρες ώρες χωρίς να με νοιάζει αν κρυώνω, χωρίς να συνειδητοποιώ αν κρυώνω. Με είχε ζεστάνει όλο αυτό το τόσο διαφορετικό που ζούσε η πόλη αυτές τις δυο μέρες, χτες και σήμερα.
Χτες η υποδοχή της δωρήτριας με την αίθουσα γεμάτη να εκφράζει την ευγνωμοσύνη και το ευχαριστώ της πόλης μας στη Vassiliki, που ταξίδεψε ως εδώ για να μας παραδώσει η ίδια τον Αρλεκίνο της.
Επίσημη η παράδοσή του, επίσημα κι εμείς της εκφράσαμε την ευγνωμοσύνη μας με την παρουσία μας στην υποδοχή της. Έβαλε θαρρείς η πόλη τα καλά της για την ιδιαίτερη στιγμή κι έδειξε ένα ασυνήθιστα όμορφο πρόσωπο. Ήμασταν όλοι εκεί, χαμογελαστοί κι ευχαριστημένοι για το σημαντικό και ασυνήθιστο γεγονός μιας δωρεάς∙ αυτής που έκανε η σπουδαία εικαστικός που η μόνη της σχέση με την πόλη μας είναι η αγάπη της γι’ αυτήν, άρα πρόκειται για πολύ δυνατή σχέση. Γλυκιά, προσιτή και αδιάκοπα χαμογελαστή η δωρήτρια και, καθώς το δώρο προσφορά αγάπης είναι, τη νιώσαμε όλοι την αγάπη και την ανταποδώσαμε. Προπαντός τα παιδιά αυτής της πόλης που άλλα τής έκαναν απίστευτες ερωτήσεις και άλλα τής πρόσφεραν δώρα φτιαγμένα με τα χεράκια τους-το ευχαριστώ τους γιατί ο Αρλεκίνος από μια πολιτεία παιχνιδιών το ‘σκασε κι ήρθε εδώ να τα φυλάει και γιατί η δική τους ματιά η παιδική -και γι’ αυτό ιδιαίτερα επιρρεπής στη χαρά- είναι αυτή που θα φωτίζεται περισσότερο κάθε φορά που θα πέφτει επάνω του, που θ’ ανταμώνεται μαζί του.
Ανάγκη να συγχαρούμε το Δήμο Καστοριάς για την άψογη υποδοχή. Αλλά πολλά συγχαρητήρια και για το πώς επέλεξε να κλείσει αυτό το διήμερο που η πόλη υποδεχόταν τον Αρλεκίνο, που ήρθε για να μείνει: το Θέατρο δρόμου μάς χάρισε ένα τελείως ασυνήθιστο θέαμα και γέμισε εντελώς αλλιώτικα την πλατεία Ομονοίας στην «πάνω πόλη», πλημμυρίζοντας με εικόνες που το ‘χαν σκάσει από παραμύθια, με χρώματα και μουσικές το χώρο και προπαντός τις καρδιές όσων τυχερών το παρακολουθούσαν. Και ξέρετε κάτι;
Ήταν σαν ξαφνικά εμείς που δεν είχαμε φύγει για Χριστούγεννα στη γειτονική μας Βενετία να είχαμε δραπετεύσει εκεί χωρίς να το κουνήσουμε ρούπι από δω. Σαν να είχε έρθει εκείνη εδώ. Γέμισε η Ομόνοια με αλλιώτικες εικόνες, έγινε ολόκληρη μια αλλιώτικη εικόνα. Κι έβλεπα τις εκκλησιές-μνημεία που βρίσκονται αιώνες ολόκληρους γύρω της, μάρτυρες αδιάψευστοι των όσων έχουν συμβεί στην πόλη, να παρακολουθούν και αυτές μαζί μας βουβές κι άφωνες το ασυνήθιστο θέαμα. Μόνο που αυτές μπορεί να σκέφτονταν και κάτι που κανένα θεατή δεν απασχόλησε: αυτοί οι Φράγκοι είναι αλλιώτικοι, δεν είναι σαν εκείνους που παλιά θέλαν να κατακτήσουν τη γη μας, να την κάνουν δική τους. Βλέπετε οι εκκλησιές δεν το ξέραν πως τα μέλη του θιάσου δεν ήταν εχθροί Φράγκοι μα δικοί μας άνθρωποι και πως δεν είχαν έρθει για να μας κατακτήσουν, δεν είχαν κανέναν τέτοιο σκοπό ούτε φανερό, αλλ’ ούτε και κρυφό, όπως κάποιοι άλλοι που ζουν κοντά μας κι έχουν βαλθεί να το πετύχουν με κάθε τρόπο και μάλιστα με τη δική μας βοήθεια, όσο κι αν εσείς δεν το πιστεύετε…


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Ιανουαρίου 2012, αρ. φύλλου 625

Σχετικά κείμενα:

8 σχόλια:

  1. Μία μαγική βραδιά που θα μας μείνει αξέχαστη για πάντα φυλαγμένη στην καρδιά μας!!!!

    Ο Αρλεκίνος είναι εδώ στην πόλη της Καστοριάς και μας θυμίζει κάθε μέρα πώς ήρθε και γιατί έχει πλέον πολιτογραφηθεί Καστοριανός πολίτης. Αναπόσπαστο κομμάτι της «Πολιτείας των παιχνιδιών» που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και μεταφέρει μηνύματα ψυχής, αγάπης και ελπίδας.

    Θερμά συγχαρητήρια σε όλους όσους συντέλεσαν σ΄αυτό: τον Δήμαρχο Καστοριάς Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη, την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού Ειρήνη Γεωργοσοπούλου - Μισκία, τη ζωγράφο Μερόπη Σωτηροπούλου – Μάγγελ,το εκπληκτικό θέατρο δρόμου Helix, τους εθελοντές μαθητές και όλους τους θεατές που παραβρέθηκαν και ζέσταναν με την αγάπη τους τη βραδιά και τέλος τη γενναιοδωρία και μεγαλοψυχία της διεθνούς εικαστικού VASSILIKI, μακάρι το παράδειγμά της να το ακολουθήσουν και άλλοι καλλιτέχνες δωρίζοντας έργο τους στην πόλη της Καστοριάς.

    ΥΓ : Φωτογραφία Αναστασίας Μπόϊκου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος30/6/13

    Αγαπητή κυρία Μπόϊκου,
    εγώ πιστεύω πως η σειρά των ευχαριστιών όλων των Καστοριανών για τον Αρλεκίνο της Vassiliki θα πρέπει να ξεκινάει με τις ευχαριστίες προς τη ζωγράφο Μερόπη Σωτηροπούλου–Μάγγελ. Χωρίς αυτήν θα ήταν αδύνατον το όλον.

    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τασούλης ο ηλεκτρολόγος30/6/13

    Αυτό είναι που λένε : ό,τι θυμάται χαίρεται ο καθένας...

    (δεν είναι κακό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος1/7/13

    Τασούλη γι'αυτό σ'αγαπώ, είσαι πάντα εύστοχος.
    Καλόν μήνα σου εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τον Αρλεκίνο τον κατακτήσαμε δικαιωματικά όλοι οι Καστοριανοί πριν 10 χρόνια, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η δημιουργός του….. Αυτή είναι μία μεγάλη ιστορία που κάποια στιγμή πρέπει να αφηγηθούμε….

    Ο Αρλεκίνος αποτελεί ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που πρέπει να μπει σε όλα τα σχολεία της Καστοριάς για να γνωρίσουν όλοι και ειδικά η νέα γενιά ποιός είναι, από πού έρχεται, τι συμβολίζει, τι δώρα φέρνει και πώς κατέληξε στην πόλη μας ως φύλακας άγγελός μας.

    Η Ένωση Νηπιαγωγών Ελλάδας elniplex προτείνει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για μικρά και μεγάλα παιδιά:
    http://elniplex.com/2013/03/10/7313/

    παιχνιδοκαμώματα στου νηπ/γειου τα δρώμενα: ο Αρλεκίνος !!!
    http://paixnidokamomataa.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6.html

    Οι δικοί μας αρλεκίνοι από χαρτί:
    http://dclasstaxiarchis2011.blogspot.gr/2012/02/blog-post_1536.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος1/7/13

    Κυρία Σόνια εμείς μεγαλωσαμε μαθαίνοντας "ο Θεός να μας φυλάει"! Στην Καστοριά όμως τα τελευταία χρόνια αυτοί που τάχθηκαν να το μαθαίνουν αυτό στα παιδιά έχουν άλλη προτεραιότητα: να διώξουν τους μοναχούς από ένα Μοναστήρι.
    Μακάρι να προνοήσουν και να μην κάνουν το λάθος που θα οδηγήσει τους αδύναμους στην πίστη να αποθεώνουν πάσης φύσεως Αρλεκίνους ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τασούλης ο ηλεκτρολόγος1/7/13

    Τέταρτε Ανώνυμε (-η ;) σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
    Για την ώρα δεν μπορώ να πω ότι κι εγώ σε αγαπώ, γιατί δεν βλέπω το πρόσωπο σου.
    Ευχαριστώ πάντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σόνια Ευθυμιάδου4/7/13

    Βοήθα, Παναγία μου!Η φράση "Και ο Αρλεκίνος να μας φυλάει" είναι από ποίημα που έγραψαν οι μικροί μαθητές. Είναι απλώς μια τελείως αυθόρμητη και τρυφερή φράση που ειπώθηκε έτσι σε μια συγκεκριμένη στιγμή και αυτό ήταν όλο. Επιπλέον, ούτε από εμένα ειπώθηκε ούτε ως προσευχή ειπώθηκε, για να κρίνεται τόσο αυστηρά. Ας είμαστε όλοι πιο συγκρατημένοι και πιο νηφάλιοι και ας μη δίνουμε στα συγκεκριμένα πράγματα προεκτάσεις που ούτε κατά διάνοια υπάρχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ