11.3.12

ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Σχεδιασμός ανάπτυξης;

Αν βάλω τον εαυτό μου, λόγω σπουδών και εμπειρίας στους ειδικούς τεχνικούς, τα συμπεράσματά μου ξεχωρίζουν από αυτά των άλλων ειδικών (τεχνικών-οικονομολόγων), με τους οποίους φαίνεται ότι συμφωνούμε στο τεχνικό μέρος, γιατί τοποθετούν σε διαφορετικό οικονομικό πλαίσιο τον κλάδο της βιομηχανίας. Η δημιουργία βιομηχανικών κλάδων γι’ αυτούς είναι μόνο μια κερδοφόρα επένδυση κεφαλαίου, είτε από την ντόπια αστική (πιο σωστά πλούσια) τάξη και τα συγκροτήματα της οικονομικής της ολιγαρχίας, είτε από το ξένο  κεφάλαιο. Στο ξένο κεφάλαιο στηρίζουν τις περισσότερες ελπίδες τους. Εμείς οι αριστεροί, πιστεύουμε στην εσωτερική συσσώρευση, για να έχουμε δικιά μας βιομηχανία. Στους υπολογισμούς τους αν συμφέρει ή όχι να ιδρυθούν διάφοροι κλάδοι βιομηχανίας, οι τεχνικοί-πολιτικοί θεωρούν σαν βασικής σημασίας παράγοντα το χαμηλό μεροκάματο του Έλληνα βιομηχανικού εργάτη. Ακόμη η σκέψη τους είναι προσκολλημένη μεθοδολογικά πάνω στις αρχές της καπιταλιστικής οικονομίας κι ακόμα χειρότερα μέσα στις ιδιόμορφες συνθήκες μιας μονόπλευρα και στρεβλά αναπτυγμένης καπιταλιστικής οικονομίας, όπως είναι σήμερα η Ελληνική.

Όταν λοιπόν μιλούν για εκβιομηχάνιση της χώρας (που δεν μιλούν), πρέπει να ξέρουμε πως μιλούν για κάτι ολότελα διαφορετικό απ’ ότι εννοούμε εμείς οι αριστεροί μ’ αυτό τον όρο. Εκβιομηχάνιση της χώρας δεν είναι γι’ αυτούς παρά τοποθέτηση ντόπιου ή ξένου κεφαλαίου σε βιομηχανικούς κλάδους με κερδοφόρους όρους. Οι όροι αυτοί δεν «ωφελούν» σε τελευταία ανάλυση παρά το ίδιο το κεφάλαιο. Οι κυριότερες προϋποθέσεις για την τοποθέτηση κεφαλαίου είναι στην περίπτωση αυτή: Φτηνή εργατική δύναμη, με ανειδίκευτους εργάτες και κατώτερο τεχνικό προσωπικό. Πρώτες ύλες και ενεργειακές δυνατότητες (οι α΄ ύλες σήμερα σχεδόν ξεπεράστηκαν με τις φτηνές μεταφορές). Αγορές για την διάθεση των εμπορευμάτων. Η βιομηχανία όμως που δεν εντάσσεται σε ολοκληρωμένο παραγωγικό σύνολο της ελληνικής οικονομίας, δεν βοηθά την ανάπτυξη: Γιατί εμποδίζει ουσιαστικά να πραγματοποιηθεί η συσσώρευση στην εσωτερική αγορά. Γιατί διαιωνίζει την σημερινή διάρθρωση της οικονομίας μας.
Κυριαρχικά χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας είναι:
α.) Παράγει γεωργικά είδη. Μερικά βιομηχανοποιημένα, μερικά διατίθενται πρωτογενώς, ενώ η ιστορία της απόσυρσης παίρνει τέλος.
β.) Εισάγει έτοιμα ή ημικατεργασμένα βιομηχανικά εμπορεύματα.
γ.) Παρουσιάζει χαμηλή και κρατικοδίαιτη ανάπτυξη στη ελαφρά βιομηχανία.

Θεμελιακό λοιπόν χαρακτηριστικό της (σημερινής) οικονομίας: Είναι διαποτισμένη από το μεσιτικό, παρασιτικό, μεταπρατικό και μαυραγορίτικο στοιχείο. Η κυρίαρχη εκμεταλλεύτρια τάξη είναι ένας εμπορικός υπηρέτης του ξένου Κεφαλαίου! Είναι ο υποτακτικός του μεσολαβητής! Η ντόπια οικονομική ολιγαρχία, που για τον εαυτό της κράτησε το προνόμιο του μεσίτη, δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει η ίδια την εκβιομηχάνιση της χώρας. Θα την αφήσει στο ξένο κεφάλαιο. Το ξένο κεφάλαιο, πραγματοποιώντας οπουδήποτε την πώληση των εμπορευμάτων του, συσσωρεύει οικονομικούς πόρους όχι στην ελληνική αγορά αλλά στο εξωτερικό. Τροφοδοτεί έτσι το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο με τη κεφαλαιοποιημένη υπεραξία που απέκτησε από την εκμετάλλευση της ελληνικής εργατικής δύναμης.

Τι θα πει αυτό; Τα κεφάλαια που δημιουργούνται μέσα στη χώρα μας, αποταμιεύονται, επενδύονται και κυκλοφορούν στο εξωτερικό. Η εργασία του έλληνα εργάτη γίνεται κουπόνι-μέρισμα, στις μετοχές των καπιταλιστών: του Εγγλέζου, του Αμερικανού, του Σαρκοζί και (κυρίως) της Μέρκελ. Το ντόπιο παρασιτικό και μαυραγορίτικο κεφάλαιο, αφού με την συνενοχή ή έστω την ανοχή της πολιτικής ηγεσίας, εξασφάλισε, στη σημερινή κρίση, τα κεφάλαια του στην Ελβετία, καλεί τώρα στη διαπασών, με τις συμβάσεις του (Μνημόνιο ή 27ης Οκτώβρη), το ξένο κεφάλαιο να έλθει στη χώρα μας, να απολαμβάνουν μαζί, τους τοκογλυφικούς τόκους ή να αρπάξουν στο ξεπούλημα κάθε τι χρήσιμο. Όταν λοιπόν οι τεχνικοί και ειδικοί του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. ή του ΛΑΟΣ, γίνονται δηλωσίες, το κάνουν για να υποστηρίξουν δυνατότητες ανάπτυξης στη χώρα, που όμως ξέρουν ότι όλοι οι καρποί θα πάνε στους τοκογλύφους…

Το «σχέδιο» της Ν.Δ., γράφε του πιο αντιδραστικού κομματιού της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας, που συμπλέει με το ξένο (γαλλογερμανικό) κεφάλαιο, δεν μπορεί να θεωρηθεί σχέδιο για βιομηχανική αξιοποίηση του τόπου. Εξ άλλου ο εμπνευστής αυτής της προπαγάνδας, ο Α.Σαμαράς, μίλησε μόνο για τουριστική ανάπτυξη. Θα ξεπουλήσει και τον τόπο…; Τι καινούργιο παρουσιάζεται σήμερα;
Η «παγκοσμιοποίηση» άλλαξε τελείως τον τρόπο παραγωγής των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Κατ’ αρχήν βρίσκει φτηνές πρώτες ύλες σε χώρες που «επενδύει» και «αναπτύσσει». Μιλάμε φυσικά για τις πρώτες ύλες που χρειάζονται για την αναπτυγμένη βιομηχανική παραγωγής τους. Π.χ. στην Ελλάδα παρουσιάζει ενδιαφέρον το νικέλιο.
Σήμερα, η κύρια εκμετάλλευση της χώρας μας, θέλουν να είναι η φτηνή εργατική δύναμη. Αυτό το ρόλο παίζει η κρατική αποδιοργάνωση, που αφού εξουθενώσει τον λαό με την ανασφάλεια και την ανεργία, θα ντρεσάρει – έτσι σκέφτεται – μια εργατική τάξη ηττημένη, ελεγχόμενη και πειθαρχημένη, στρατιωτάκια του Δ΄ Ράιχ. Έτσι θα θριαμβεύσει η νεοφιλελεύθερη πολιτική του Φρίντμαν.
Ο σύγχρονος ευρωπαϊκός καπιταλισμός, θέλει να έχει φτηνή ανταγωνιστική εργατική τιμή, εξ αιτίας του φόβου του αποκλεισμού του από τα περιφερειακά κράτη. Η εκμετάλλευση της φτηνής εργατικής δύναμης είναι ο κύριος αμυντικός σκοπός της. Βρίσκει όμως και τα σημεία που μπορεί να εκμεταλλευτεί επικερδώς. Ο τουρισμός είναι το πρώτο. Το δεύτερο η ενέργεια.

Θα είχα δεχτεί την άποψη ότι προβλέπει μια ουσιαστική εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας αν δεν είχα συναντήσει την οργισμένη αντίδραση του φίλου μου Αιμίλιου, ειδικού στο θέμα και με άριστη κρίση. Κάτι όμως με τρώει… Το κεφάλαιο πρώτα βιομηχανικό, σήμερα χρηματικό, σε τι θέση τοποθετεί τη χώρα μας στο διεθνή καταμερισμό της εργασίας; Αποκλειστικά υπηρετικό ή και αμυντικό προλεταριάτο μπροστά στο φόβο των πολυπληθών λαών, κυρίως των Ασιατικών; Μήπως θέλει και τον ήλιο μας; Το ξένο  κεφάλαιο, που δημιουργεί τις ευκαιρίες για τουριστικές επενδύσεις στην Ελλάδα, αγοράζοντας μπιρ παρά, σε τιμές ξεπουλήματος για το χρέος, τα καλύτερα τουριστικά κομμάτια, δεν αποτελεί οργανικό μέρος της ελληνικής οικονομίας. Πετυχαίνει καλύτερη απόδοση του μέσου ποσοστού κέρδους, αποικιακό κέρδος, χωρίς η ελληνική οικονομία να έχει καμία εσωτερική οργανική ωφέλεια. Η ελληνική οικονομία αποτελεί πηγή κεφαλαίων, τα οποία όμως συσσωρεύονται στη μητρόπολη. Συμπέρασμα: Εξουδετερώνεται ουσιαστική ανάπτυξη της χώρας.

Η Τρόικα υποστηρίζει ότι μοναδικός τρόπος να ξεχρεωθούμε, να μπορέσουμε να ζήσουμε «αξιοπρεπώς», χωρίς να κηρύξουμε φαλιμέντο, είναι να ακολουθήσουμε τις θεόπεμπτες συμβουλές τους. Κατεβάζοντας το βιοτικό επίπεδο στα πρόθυρα της φτώχειας και δίνοντας μόνο την ευκαιρία να μπορούμε να επιζήσουμε, τα παγκόσμια καπιταλιστικά αφεντικά προσπαθούν και να μας πείσουν ότι μόνο με τις «συμβουλές» τους και το ξένο  κεφάλαιο θα μπορέσει να βρει λύση το ελληνικό πρόβλημα. Παρουσιάζουν την φθηνή μας εργασία και τους τουριστικούς μας θησαυρούς σαν εγγυήσεις για την σίγουρη επένδυσή τους. Εξουδετερώνουν κάθε προσπάθεια για εσωτερική συσσώρευση που θα μπορούσε να είναι η αρχή, η βάση, για δική μας ανάπτυξη. Τα σχέδια αυτά βρήκαν φυσικά εξαιρετικά βολικούς συμμάχους στη πολιτική ηγεσία της συγκυβέρνησης Παπαδήμα.
«Οι βασικές προϋποθέσεις για την εκτέλεση των ξένων «σχεδίων εκβιομηχανίσεως» είναι:
α) η χρησιμοποίηση σχεδόν αποκλειστικά ξένων Κεφαλαίων και
β) η άσκηση κηδεμονίας και ολοκληρωτικού ελέγχου πάνω στην ελληνική οικονομία για την εξασφάλιση των εγγυήσεων που θα χρειαστούν για την «περιφρούρηση» και την εξυπηρέτηση των ξένων κεφαλαίων. Η έκθεση του FAO [Οργανισμός Τροφών και Γεωργίας] ειδικότερα, προβλέπει … την εγκατάσταση μιας μόνιμης «συμβουλευτικής επιτροπής» για το σκοπό αυτό με δικαιώματα ελέγχου που θα φθάνουν και στην αναστολή ακόμα «περαιτέρω εκτελέσεων και πληρωμών των διεθνών δανείων» (Δ. Μπάτσης: Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα, Κέδρος 1977 σ. 189).
Αν είχα αλλάξει τη λέξη FAO με την λέξη Τρόϊκα θα είχαμε μια πρόταση σημερινή. Ο ιμπεριαλισμός αλλάζει μορφές, η ουσία του παραμένει.

Το ΔΝΤ, όργανο του αμερικανικού (κυρίως αλλά και του ευρωπαϊκού) μονοπωλιακού κεφαλαίου, δεν χρησιμεύει μόνο για να επιλέξει καλές τοποθετήσεις κεφαλαίων στις οικονομίες πολλών χωρών, αλλά και να «προστατεύσει» αυτά τα κεφάλαια με την άσκηση μιας ιδιόμορφης οικονομικής αστυνομικής εξουσίας. «Το συμπέρασμα από τις εκθέσεις των ξένων οργανισμών (γράψε Τρόϊκα) που αφορούν την εκβιομηχάνιση της Ελλάδας (γράψε την «σωτηρία της Ελλάδας από την πτώχευση) είναι πως όχι μόνο δεν βάζουν τις βάσεις για μια ολόπλευρη εσωτερική ανάπτυξη της οικονομίας και μια ριζική μετατροπή στη διάρθρωσή της τοποθετώντας σε πρώτη γραμμή την βαρειά βιομηχανία (γράψε την εκβιομηχάνιση),  αλλά και πως επιδιώκουν την «σχεδιασμένη καθυπόταξη» της οικονομίας μας στα συμφέροντα του ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου, που θέλει να την χρησιμοποιεί σαν ιδανική περιοχή για την τοποθέτηση πιστωτικών κεφαλαίων και για εμπορική (γράψε τουριστική) δράση με μονοπωλιακά προνόμια. Κι όλα αυτά για τα προσεχή είκοσι πέντε χρόνια κάτω από ένα ακόμα πιο πιεστικό και ταπεινωτικό έλεγχο από του έλεγχο του ΔΟΕ!» (Δ. Μπάτσης: σ. 190).

Σήμερα λοιπόν που το κεφάλαιο της ξένης και της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας κάνει ολομέτωπη επίθεση στο λαό για να ξανασταθεροποιήσει τις παλιές του εκμεταλλευτικές θέσεις μέσα στη οικονομία μας, σήμερα που μια ατιμωτική και λεόντεια συμφωνία σε βάρος μας, η συμφωνία του Λονδίνου (γράψε το μνημόνιο και η συμφωνία της 27ης 10.2011)…, σήμερα που με δυο λόγια θέλουν να αλυσοδέσουν την οικονομία μας με φοβερότερες αλυσίδες από κάθε φορά, σήμερα είναι επιτακτικότερο από ποτέ το αίτημα να ελευθερωθεί η χώρα από τα νύχια του ξένου κεφαλαίου» (Δ. Μπάτσης, σ.191). Αυτό πρέπει να είναι το αίτημα της «Πλατείας» για να δημιουργηθεί μια προϋπόθεση ανάπτυξης, με ένα πρόγραμμα επιστημονικά θεμελιωμένη εκβιομηχάνιση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί αν ο κόσμος τον ενισχύσει. Σε ενωμένη Ευρώπη αλλά με «συντρόφους» και όχι με ταβατζήδες. Η Ευρώπη των λαών γεννήθηκε. Να την βοηθήσουμε να ανδρωθεί!

 Υ.Γ. Όλο και πιο βαθειά κατασταλάζει μέσα μου, ότι ο στόχος των αμερικανών ήταν η εκτέλεση του Μπάτση. Αυτουνού τον λόγο υπολογίζουν. Έπρεπε όμως να φανεί σαν μια κατασκοπευτική κομμουνιστική συνομωσία υψηλού επιπέδου, την οποία διεύθυνε ένας λαμπρός επαναστάτης ο Μπελογιάννης. Η σκέψη αυτή δεν μειώνει ούτε κατά το ελάχιστο την αξία του Μπελογιάννη. Την μορφή του Μπάτση θέλει να αναδείξει. Πιστεύω σύντροφε Μπάτση, ότι ήσουν πραγματικός κίνδυνος για τους αστούς και τους ιμπεριαλιστές. Με την ευκαιρία ξαναδιαβάζω το βιβλίο. Το είχα διαβάσει φοιτητής από την πρώτη έκδοση του 1947, που με είχε χαρίσει ο οικογενειακός φίλος της Ντένιας ο αριστερός Νιόνιος Ψάρης. Το βιβλίο το χάρισα πριν πάω φαντάρος στην βιβλιοθήκη της Νεολαίας ΕΔΑ που τότε δημιουργούνταν. Αγόρασα αργότερα την έκδοση του 1977 και το ξαναδιάβασα. Τώρα το θαυμάζω διαβάζοντάς το!    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ