7.3.12

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΗΧΙΩΝ: Μύθος και πραγματικότης


 Ο μῦθος, λέξη ἑλληνική χρησιμοποιείται συνεχώς στήν γλῶσσα μας άπό τά χρόνια τοῦ Ὁμήρου μέχρι σήμερα, με άρχική ἔννοια τόν προφορικό λόγο, σέ άντίθεση μέ τό ἔργο. Μέ τήν έξέληξη τῆς ἑλληνικῆς γλῶσσας, στήν τρισχιλιετῆ πορεῖα της, ἄλλαξε καί ἡ ἔννοιά της ὥστε σήμερα να άποδίδει τήν ἔννοια τῆς διήγησης, ἱστορίας, ἱστορικοῦ διηγήματος καί τελικῶς τήν ἔννοια τῆς φανταστικῆς διήγησης, τῆς πλαστής ἱστορίας, τό παραμύθι.
Παράγωγα τοῦ μύθου εἶναι οἱ λέξεις μυθιάζομαι, μυθιάζω και παραμυθιάζω = διηγοῦμαι μύθους, και οἱ λέξεις παραμυθεύω και παραμυθολογῶ = διηγοῦμαι, λέγω φανταστικές ἱστορίες, λέγω παραμύθια, ψευδολογῶ. (Βλ. Μέγα Λεξικό τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης τοῦ Δ. Δημητράκου).
Ἡ πορεία τῆς άνθρώπινης σκέψης καί φιλοσοφίας ξεκίνησε ἀπό τόν μῦθο, προχώρησε στόν δογματισμό καί στόν όρθολογισμό γιά νά καταλήξη στόν μηδενισμό καί νά παραπαίει σήμερα.
Δυστυχῶς ὑπάρχουν καί σήμερα άκόμη ἄνθρωποι πού σκέπτονται καί ένεργοῦν μέ τήν ἔννοια τοῦ μύθου, ἄν ὄχι σ᾽ὅλες τίς έκφάνσεις τοῦ βίου τους, άναμφίβολα σέ ὁρισμένες άπ᾽αύτές. Ὁ μηχανικός π.χ. ἤ ὁ γιατρός οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν στό έπάγγελμά τους μέ σαφεῖς καί ἄκρως όρθολογικούς ὄρους, ὅταν παθιάζοντααι γιά τήν ποδοσφαιρική τους ὁμάδα ἤ προστρέχουν στίς καφετζοῦδες καί χαρτορρίχτρες, στίς περιπτώσεις αύτές λειτουργοῦν έπανερχόμενοι στο στάδιο ταῆς μυθικῆς σκέψης.
Πολλές φορές ὁ μῦθος εἶναι περισσότερο άρεστός καί εύπρόσδεκτος άπό τήν πραγματικότητα γιατί ἡ τελευταῖα παρουσιάζει τά πράγματα ὅπως πράγματι εἶναι καί πολλές φορές δέν θέλουμε νά παραδεχτοῦμε τήν πραγματικότητα καί τήν άλήθεια τῶν πραγμάτων ἤ τῶν γεγονότων ὡς ἔχουν. Παράδειγμα ὁ μῦθος τοῦ πρόσφατου παρελθόντος, περί ίσχυρής καί θωρακισμένης οίκονομικά Ἑλλάδος ἤ ὁ ίσχυρισμός ὅτι ¨λεφτά ὑπάρχουν¨.
Σ᾽αύτήν τήν δυσλειτουργία τῆς σκέψης καί νόησης τῶν περισσοτέρων συμπατριωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν μέ τήν ἔννοια τοῦ μύθου, στηρίζονται οἱ πολιτικοί μας καί παραμυθιάζουν τόν λαό μέ λόγια καί μυθικές ὑποσχέσεις γιά άνεκπλήρωτες παροχές, γιά νά ὑποκλέψουν τήν ψῆφο τους, ψευδόμενοι άσυστόλως γιατί γνωρίζουν κάλλιστα ὅτι ὅσα ὑπόσχονται, ἡ άδήριτη πραγματικότητα προεξοφλεῖ τό άδύνατο τῆς έκπλήρωσης τους.

Στήν μυθοπλασία τῆς πολιτκῆς, καί ὡς μέσα της, συμπεριλαμβάνονται ἡ προπαγάνδα, ἡ παραπληροφόρηση, άκόμη καί ἡ άπόκριψη πληροφοριῶν. Στίς λειτουργίες τῶν τελευταίων αὐτῶν συμβάλουν τά μέγιστα καί τά μέσα ένημέρωσης. Δυστυχῶς τόσο ὁ ἔντυπος τῦπος, ὅσο καί ὁ ἡλεκτρονικός – τό ραδιόφωνο καί ἡ τηλεόραση – άπώλεσαν τά τελευταῖα χρόνια τήν άνεξαρτησία τους. Ὑπό τό βάρος οίκονομικῶν δυσχερειῶν, καί τῆς ανάγκης συνάψεως δανείων άπό τίς τράπεζες, τήν άπουσία κανονικῶν άδειῶν λειτουργίας τῶν τηλεοπτικῶν δικτύων (έπί τριάντα καί πλέον χρόνια λειτουργοῦν χωρίς ἄδεια, σκοπίμως, γιατί μέ τόν τρόπο αύτό οἱ ἑκάστοτε κυβερνήσεις έκβιάζουν τούς ίδιοκτῆτες τῶν σταθμῶν καί τούς καθιστοῦν ὑποχείριους τους). Ὅσον άφορᾶ τούς δημοσιογράφους, σπανίως θά βρεῖ κανείς άνεξάρτητο πού νά γράφει τήν άλήθεια, γιατί οἱ περισσότεροι ὑφίστανται άφόρητες πιέσεις άπό τήν έργοδοσία τους ἤ εἶναι διορισμένοι σέ κρατικές θέσεις καί άναγκάζονται νά γράφουν πάντοτε τίς άπόψεις τῶν έργοδοτῶν τους. Μόνο σέ μερικές μικρές καί άνεξάρτητες έφημερίδες, καί στά περισσότερα φύλλα τῶν έπαρχιακῶν έφημερίδων βρίσκει κανείς τήν πραγματική καί άνεξάρτητη δημοσιογραφία. Εύτυχῶς μέ τήν έξοικείωση τελευταίως πολλῶν συμπατριωτῶν μας στήν χρήση τοῦ ἡλεκτρονικοῦ ὑπολογιστοῦ καί τήν εἴσοδο τους στό διαδίκτυο, μποροῦν καί ένημερώνονται γιά τά συμβαίνοντα στόν κόσμο καί στήν χώρα μας καί νά μαθαίνουν άπό τούς διάφορους bloggers γιά τίς μυθοπλασίες τῶν κυβερνόντων καί τῶν διαπλεκόμενων μέ αύτούς μέσων ένημέρωσης καί νά πληροφοροῦνται τό τί πράγματι συμβαίνει καί πώς ἔχουν τά πράγματα, πάντοτε βέβαια μέ κάποια έπιφύλαξη καί κριτική σκέψη, γιατί κάθε πράγμα ἔχει πολλές ὄψεις καί ἡ άλήθεια εἶναι πολλές φορές δύσκολο νά άνιχνευθεῖ πλήρως.

Οἱ πολιτικοί μας ὄχι μόνο παραμυθιάζουν τόν λαό, άλλά άλλοιώνουν καί τήν πραγματικότητα, καί μέ τά διαπλεκόμενα μέ αύτούς μέσα ένημέρωσης καθιστούν άδύνατη τήν παρουσίαση της, ἄν δέ βρεθεῖ κάποιος νά τήν παρουσιάσει, πέφτουν έπάνω του τά παπαγαλάκια καί οἱ πληρωμένοι δημοσιογράφοι νά τόν φάνε. Θά τόν συκοφαντήσουν καί θά τόν παρουσιάσουν ὡς φασίστα ἤ ἐλληναρά, έθνικιστή, πατριδοκάπηλο, προδότη, όπισθοδρομικό, καί δέν ξέρω τί ἄλλο.

Ποιός τολμά π.χ. νά πεί σήμερα ὅτι τήν εύθύνη γιά τήν κατάντια τῆς χώρας μας τήν ἔχουμε κατά πολύ μεγάλο ποσοστό έμεῖς οἱ Ἕλληνες; Tήν μέγιστη βέβαια εύθύνη τήν ἔχουν οἱ πολιτικοί μας, αύτοί ὅμως, μέ τήν χοντροπετσιά πού τούς διακρίνει, ὄχι μόνον δέν ζήτησαν συγγνώμη άπό τόν προδομένο, άπ᾽αύτούς, ἑλληνικό λαό άλλά ζητοῦν καί τά ρέστα (καί τά άναδρομικά) συνεχίζοντας νά λειτουργοῦν ὅπως ἄλλοτε ὅταν δανείζονταν άφειδῶς ὑπονομέυοντας τό μέλλον τῶν παιδιῶν καί τῶν έγγονῶν μας άκόμη. Ψηφίζουν άντιλαϊκά μέτρα καί δέν ἔχουν τό θάρρος νά ποῦν ὅτι αύτά ἔπρεπε νά εἶχαν ληφθεῖ σταδιακά άπό πολύ πρίν, άλλά ὡς ψοφοδεεῖς, πού εἶναι, ίσχυρίζονται ψευδόμενοι, ὅτι τά λαμβάνουν κατόπιν έντολῆς τῆς περιβόητης τρόϊκας. Εἶναι βέβαια ἴδιον τῶν Ἑλλήνων νά ρίχνουν τήν εύθύνη πάντοτε στούς ἄλλους καί ὅτι δέν φταίνε αύτοί γιά ὅ,τι συμβαίνει, άλλά πρέπει κάποτε νά άναλάβουμε ὅλοι τίς εύθύνες μας.

Βγαίνουν στά παράθυρα τῶν τηλεοράσεων ἄτομα γνωστά πού εύθύνονται, κατά τόν ἕνα ἤ ἄλλο τρόπο, γιά τήν οίκονομική κρίση άλλά κυρίως καί γιά τήν κρίση άξιῶν, πού παρατηρεῖται τά τελευταῖα τριάντα καί πλέον χρόνια στόν τόπο μας, μέ τήν άναξιοκρατία, τόν κομματισμό, τόν πολιτικό άμοραλισμό, τήν κατάντια τῆς παρεχόμενης παιδείας κ.λ.π. καί παρουσιάζονται ὡς τιμητές τῶν πάντων καί ὅλων. Γιά νά άποποιηθοῦν τίς εύθύνες τους κατηγοροῦν τούς ἑταίρους μας, ὅτι άπομυζοῦν τό αἷμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐπιβάλουν άπεχθεῖς ὅρους άποπληρωμῆς τοῦ χρέους μας, καί τά τοιαῦτα, καί δέν λέν τήν άλήθεια στόν κόσμο ὅτι οἱ ἑταῖροι μας στήν Εύρωπαϊκή Ἕνωση μᾶς δανείζουν τεράστια ποσά γιά νά βγοῦμε άπό τήν οίκονομική κρίση καί νά μᾶς σώσουν (μαζί καί τούς ἑαυτούς τους), λεφτά τῶν λαῶν τους, εἶναι δέ πρόθυμοι νά μᾶς παράσχουν κάθε δυνατή βοήθεια ὥστε νά βάλουμε τήν διοικητική μηχανή τοῦ κράτους νά λειτουργεῖ καλά, νά διορθώσουμε τό μπάχαλο στό ὁποῖο βρίσκεται τώρα, νά μᾶς άλλάξουν τήν νοοτροπία (πού έπεκράτησε άπό τό 1981 καί έντεῦθεν) τοῦ ὅλα έπιτρέπονται, άρκεῖ νά εἶσαι ένταγμένος στό κυβερνῶν κόμμα (δηλ. κομματόσκυλο) νά μάθουμε νά έργαζόμαστε καί νά παράγουμε άγαθά καί νά μήν περιμένουμε νά ζοῦμε μέ δανεικά.

Ὅσον άφορᾶ δέ τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο (ΔΝΤ) έμεῖς τό καλέσαμε νά μᾶς βοηθήσει γνωρίζοντας τούς ὅρους καί τίς έπιπτώσεις, πράγμα πού τό γνώριζε πολύ καλά ὁ πρώην πρωθυπουργός μας, ὁ ὁποῖος τό κάλεσε, καί μάλιστα περιέγραψε τίς δυσμενεῖς έπιπτώσεις σέ συνέντευξή του τηλεοπτική, ὅταν μᾶς παραμυθίαζε μέ τό ¨λεφτά ὑπάρχουν¨. Οἱ σκληροί ὅροι τούς ὁποίους έπιβάλουν οἱ ἑταῖροι μας στίς δανειακές μας συμφωνίες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὅντως έπαχθεῖς καί δυσβάσταχτοι γιά τόν ἑλληνικό λαό, ἀπαιτοῦνται άπ᾽αύτούς γιατί ἔχουν χάσει τήν έμπιστοσύνη τους στόν πολιτικό κόσμο τῆς χώρας μας. Ὅταν οἱ πολιτικοί μας ὑπογράφουν συμβάσεις καί συμφωνίες, πολλές φορές χωρίς νά μελετήσουν προηγουμένως τούς ὅρους τῆς συμφωνίας, καί κατόπιν άμελοῦν νά ὑλοποιήσουν τά συμφωνηθέντα, εἶτε άπό άμέλεια ἤ άνικανότητα, εἴιτε σκοπίμως γιά νά άποφύγουν τό διαβόητο καί έθνικῶς έπιζήμιο πολιτικό κόστος, οἱ δανειστές μας, θέλοντας νά έξασφαλίσουν τά χρήματα τῶν ὑπηκόων τους, αύτῶν εἶναι τά χρήματα πού μᾶς δανείζουν, έπόμενο εἶναι νά θέλουν νά έξασφαλισθοῦν ὅτι θά τά πάρουν πίσω. Ἔχουμε χάσει δυστυχῶς τήν άξιοπιστία μας διεθνὠς. Τό ἴδιο δέν θά κάναμε καί έμεῖς έάν δανείζαμε σέ άναξιόπιστους δανειολήπτες;
Ἡ μυθοπλασία καί ἡ ὑποκρισία, κυρίως τῶν πολιτικῶν, δέν εἶναι Ἐλληνικό μόνον φαινόμενο. Χαρακτηρίζει ὅλους σχεδόν τούς πολιτικούς, ὅλων τῶν κρατῶν. Πολλές φορές μπορεῖ νά εἶναι καί άπαραίτητη ὅταν πρόκειται γιά ὕψιστα συμφέροντα τοῦ κράτους.
Οἱ ΄Αμερικανοί π.χ. ξεκίνησαν δύο πολέμους, στό ‘Ιράκ καί τό ΄Αφγανιστάν παραμυθιάζοντας τήν κοινή παγκόσμιο γνώμη περί ὑπάρξεως ὅπλων, πυρηνικῶν καί ἄλλων, στό ΄Ιράκ, καί καταστολῆς τῆς διεθνοῦς τρομοκρατίας στό ΄Αφγανιστάν, ένῶ στήν πραγματικότητα ἦταν τά οίκονομικά τους συμφέροντα ἡ αίτία. Στήν δική μας περίπτωση ἡ μυθοπλασία καί ὑποκρισία πού χαρακτηρίζει τούς πολιτικούς μας ἔχει ὡς κίνητρο ἕνα καί μόνον, τό ἴδιον συμφέρον καί τήν έπανεκλογή τους

Οἱ μυθοπλάστες πολιτικοί μας εἶναι, έκτός τῶν ἄλλων καί ὑποκριτές. Στήν σημερινή κατάσταση, πού βρίσκεται ἡ χώρα μας, στά πρόθυρα τῆς χρεωκοπίας, ὑποκρίνονται ὅτι δέν καταλαβαίνουν τίποτε καί ένεργοῦν σάν νά μή συμβαίνει τίποτε γιά νά άποφύγουν τίς εύθύνες τους, γιατί αύτοί εἶναι πού μᾶς ἔφεραν στό σημεῖο αύτό. Ἁπτό παράδειγμα μύθου καί πραγματικότητας, ὡς καί ὑποκρισίας ἡ ένέργεια τοῦ σεβαστοῦ καί άγαπητοῦ μας, κατά τά ἄλλα, Προέδρου τῆς Βουλῆς, ὁ ὁποῖος ἄνοιξε μέν είδικό λογαριασμό στήν Τράπεζα γιά τήν άποπληρωμή τοῦ χρέους (ὁ μῦθος), είσηγεῖται ὅμως καί ψηφίζεται στήν ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς (μέ παρόντες λιγότερους τῶν 10 βουλευτῶν) τροποποίηση τοῦ κανονισμοῦ τῆς Βουλῆς (πραγματικότης) μέ τήν ὁποία άναπληρώνεται ἡ περικοπή τοῦ 15ου καί 16ου μισθῶν τῶν ὑπαλλήλων τῆς Βουλῆς – χιλίων διακοσίων ἐνεννῆντα ὑπαλλήλων, παρακαλῶ (1290) - μέ τήν χορήγηση είδικοῦ έπιδόματος, ὡς ¨Κίνητρο Έπίτευξης Στόχων Στήριξης τοῦ Κοινοβουλευτικοῦ Ἔργου¨, άγνώστου ὕψους, καθοριζόμενου άπό τόν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς καί χορηγούμενο μέ τήν λήξη τῶν έργασιῶν ἑκάστης Συνόδου. Παραπιπτόντως διερωτῶμαι, τό ἔργο τῶν 1290 ὑπαλλήλων τῆς Βουλής δέν εἶναι ἡ στήριξη τοῦ κοινοβουλευτικοῦ ἔργου; Παίρνουν δηλαδή έπίδομα γιά τό ἔργο πού εἶναι έντεταλμένοι νά κάνουν καί γιά τό ὁποῖο διορίστηκαν έν πολλοῖς χαριστικά;

Εἶναι πολλά τά παραδείγματα μύθων, πού κυκλοφοροῦν καί έπηρεάζουν τήν πολιτική, καί ὄχι μόνον, ζωή τοῦ τόπου μας. Ἡ πολιτική ζωή τοῦ τόπου μας, κυρίως άπό τό 1980 καί μέχρι σήμερα στηρίχθηκε καί λειτουργεῖ συνεχῶς μέ μύθους.
Μῦθος ἡ άπόδοση εύθυνῶν μόνον στούς φιλόδοξους, δῆθεν, στρατιωτικούς γιά τό πραξικόπημα τοῦ ΄Απριλίου τοῦ 1967, ένῶ ἡ πραγματικότης εἶναι ὅτι τό πλεῖστον τῶν εύθυνῶν άνήκει στούς πολιτικούς τῆς περιόδου 1963 -1967 οἱ ὁποῖοι μέ τήν στάση τους καί τίς ένέργειές τους προκάλεσαν τήν έπιβολή τῆς δικτατορίας. Οἱ παλαιότεροι θυμούμαστε πρωτοσέλιδα έφημερίδων τῆς έποχῆς έκείνης πού ἔγραφαν ¨δέν θά βρεθεῖ ἕνας λοχίας νά μᾶς σώσει¨;

Ἄλλος μῦθος οἱ νεκροί τῆς έξεγέρσεως τοῦ Πολυτεχνείου. Κανείς δέν σκοτώθηκε στό Πολυτεχνεῖο. Σκοτώθηκαν ὁρισμένοι σέ άπομακρισμένες περιοχές άπό τό Πολυτεχνεῖο, πιθανῶς άπό άδέσποτες σφαῖρες ἤ γιά ἄλλους λόγους. Ἡ ματωμένη σημαῖα πού έμφανίζεται στίς πορεῖες τῆς έπετείου εἶναι ἕνα ψεῦδος. Εἷμαι στήν θέση νά τό γνωρίζω πολύ καλά αύτό, γιατί μετά τήν μεταπολίτευση ψηφίστηκε νόμος γιά νά δωθεῖ σύνταξη στά θύματα τοῦ Πολυτεχνείου. Ὑπηρετοῦσα τότε στήν ΑΣΥΕ ἁρμόδια γιά τήν χορήγηση τῶν συντάξεων. Γνωρίζουμε ὅλοι μας πῶς καί τί κάνει ὁ Ἕλληνας γιά νά πάρει μιά σύνταξη άπό τό Δημόσιο. Λοιπόν κανένας δέν παρουσιάσθηκε στήν ἁρμόδια έπιτροπή, ὡς παθῶν στό Πολυτεχνεῖο νά διεκδικήσει σύνταξη. ΄Αλλιῶς έξαργύρωσαν τίς μετοχές τους οἱ έξεγερθέντες φοιτητές τοῦ Πολυτεχνείου. Εἶναι γνωστόν αύτό. Ὅπως μῦθος εἶναι, καί ἡ έκμετάλευση άπό τά πολιτικά κόμματα, ὅτι συμμετείχαν καί μέ τήν προτροπή τους ἔγινε ἡ έξέγερση.
Ποιός δέν θυμάται τίς περιβόητες άποχωρήσεις τῶν ‘Αμερικανικῶν βάσεων άπό τήν Ἑλλάδα πού πάντα ἔμεναν ἤ τίς άποπυρηνικοποιημένες περιοχές τῆς Δάφνης ἤ ἄλλων Δήμων τῆς ΄Αττικῆς;

Έκτός ὅμως άπό τίς μυθοπλασίες λόγων, ἔργων καί γεγονότων, ἔχουμε καί μυθοπλασίες προσώπων. Ὁ μεγαλύτερος μῦθος εἶναι άρχηγοῦ κόμματος, πού φέρεται άπό τούς όπαδούς τοῦ κόμματός του σχεδόν ὡς ἡμίθεος, ένῶ ἦταν ὁ μεγαλύτερος λαοπλάνος καί λαϊκιστής, ἄκρως άμοραλιστής καί ίδιοτελής άπό τόν ὁποῖο ξεκίνησε ἡ άναξιοκρατία, ἡ κομματοποίηση τῶν πάντων καί ἡ καθίδρυση τοῦ κομματικοῦ κράτους καί ἡ κατρακύλα τῆς χώρας μας. Ἕτερος μῦθος. Πολιτικοῦ πού διατέλεσε καί ὑπουργός καί μάλιστα ὑπουργείου ἔχοντος σχέση μέ τήν πνευματική ζωή τοῦ τόπου, πού σεμνύνετο ὅτι δέν εἶχε διαβάσει οὔτε ἕνα βιβλίο στήν ζωἠ της. Καί ὅμως τοποθετήθηκε προτομή της σέ περίοπτο θέση τῶν ΄Αθηνῶν καί όνομάσθηκαν μέ τό ὄνομα της πολλοί πολιτιστικοί χώροι. Ἄλλος ὑπουργός, ὁ ὁποῖος οίκειοποιήθηκε τό ἔργο τοῦ προκατόχου του, παρουσιάζεται τώρα ὡς δικό του (τό ΕΣΥ), καί ένῶ καθυστέρησε έπί σειρά έτῶν τήν δημιουργία τοῦ Καρδιοχειρουργικοῦ κέντρου, μέ τό πρόσχημα νά μήν όνομασθεῖ  ¨Ωνάσειο¨, -τό ὄνομα τοῦ εύεργέτου -, άλλά κρατικό, καί τό ὅτι ὅταν λειτουργήσει, ὅπως λειτουργεί, θά φανεί ἡ γύμνια καί καί τό χάλι τῶν κρατικῶν Νοσοκομείων. Καί ὅμως σέ πολλά Νοσοκομεῖα φιγουράρει τό ὄνομα του.

Ὁ μεγαλύτερος ὅμως μῦθος εἶναι αύτός τοῦ ΚΚΕ, ὅτι δῆθεν έκπροσωπεῖ τήν έργατική τάξη, καί τον λαό, καί ὅτι ένδιαφέρεται τόσο πολύ γιά το καλό καί τήν εύημερία του, ὥστε ἡ μόνη του ἔγνοια εἶναι νά έγκαταστήσει στόν τόπο μας τόν παράδεισο τοῦ άλήστου μνήμης ¨ὑπαρκτό σοσιαλισμό¨ και μάλιστα ὑπό τήν μορφή τῆς στιγνῆς σταλινικῆς δικτατορίας.

Εἶναι καιρός νά άφυπνιστοῦμε, ίδίως τώρα πού ἡ οίκονομική κρίση μᾶς ἔβγαλε άπό τήν μακαριώτητα τῆς εὔκολης, μέ δανεικά, ζωῆς καί νά άπαιτήσουμε νά μάθουμε, έπί τέλους, τήν άλήθεια γιά πολλά πού συμβαίνουν στήν χώρα μας, καί οἰ πολιτικοί μας νά εἶναι φιλαλήθεις καί πραγματικοί έκπρόσωποί μας καί ὄχι φιλοταμαριστές.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Δεκεμβρίου 2011, αρ. φύλλου 622


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ