ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Ο πύργος της Βαβέλ

Προικισμένη από πολύ μικρή η Λήδα. Αυτό που θα λέγαμε ευλογημένη από τις μοίρες. Μοναχοπαίδι μεγαλοαστών και πολύ καλλιεργημένων γονέων. Με ρίζες από χίλιες δυο  εθνότητες, που λέει ο λόγος. Γιαγιά Γαλλίδα, μαμά Γερμανίδα, Έλληνας ο μπαμπάς. Οι τρεις γλώσσες ήταν καθημερινά ακούσματα για τη μοναχοκόρη, και αν προσθέσουμε και τηνΑγγλίδα γκουβερνάντα, μπορούσε να κυκλοφορήσει σχεδόν σ’ όλη την Ευρώπη και να νιώθει παντού σαν στο σπίτι της.
Οι γονείς είχαν αποφασίσει από την αρχή: ένα παιδί μόνο, και θα του δώσουμε τα καλύτερα εφόδια για τη ζωή του. Τέχνες και γράμματα σε πρώτο πλάνο. Και η Λήδα ανταποκρινόταν τέλεια στο ρόλο της. Η αλήθεια είνα, πως δεν τής έμενε καθόλου ελεύθερος χρόνος για να ασχοληθεί και με κάτι που απολάμβαναν τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας της, το παιχνίδι. Δεν βαρυγκωμούσε όμως, άλλωστε ούτε και ήξερε καλά-καλά τι ακριβώς ήταν αυτό το πράγμα. Παιχνίδι ήταν το πιάνο, το μπαλέτο, η ξιφασκία...
Πολύ μικρή αφοσιώθηκε στην εκμάθηση "ξένων" γλωσσών: ρώσικα, αραβικά, πορτογαλικά, και πριν περάσει χρόνος, "μπάρκαρε" και για άλλο  γλωσσικό ταξίδι. Παιδί φαινόμενο! Καμάρι για την οικογένεια, καμάρι για το σχολείο, καμάρωνε και η ίδια που ήταν παντού όπου πήγαινε σημείο αναφοράς.

Είχε πια περάσει τα δώδεκα-άρχιζε ήδη η εφηβεία - όταν η μαμά διαπίστωσε, ότι εντελώς απρογραμμάτιστα, θα αποκτούσε και δεύτερο παιδί. Αγόρι αυτή τη φορά. Η αμηχανία της πρώτης στιγμής, μετατράπηκε σε ενθουσιασμό και ευχάριστη αναμονή για όλους. Η Λήδα χαιρόταν που θα αποκτούσε αδελφάκι, ο μπαμπάς για τον "διάδοχο", η μαμά κάπως επιφυλακτική έβρισκε πως ήταν ήδη αρκετά μεγάλη  για να ξαναρχίσει να ασχολείται με μωρά.
Το αγοράκι έγινε το επίκεντρο ενδιαφέροντος τώρα. Η προσοχή σ’ αυτό στραμμένη, η Λήδα έβλεπε το αδελφάκι της κατά κάποιον τρόπο, σαν παιχνίδι, έγινε η κούκλα που ποτέ της δεν είχε για να παίξει στα νηπιακά της χρόνια. Χωρίς φυσικά να παραλείπει και όλα της τα άλλα ενδιαφέροντα. Κάτι όμως μέσα της άρχισε να σιγοκαίει. Δεν καταλάβαινε και η ίδια τι ακριβώς. Να, την ενοχλούσε που όλοι στο σπίτι μιλούσαν για τον Φρίξο, πώς έλεγε τις πρώτες του λεξούλες στα Γαλλικά, στα Γερμανικά... Πως, ακόμη και στο τηλέφωνο, η πρώτη κουβέντα των γονιών της, η πρώτη ερώτηση των παππούδων, ήταν τι κάνει ο Φρίξος...

Κάτι άρχισε να βγαίνει και στην επιφάνεια. Μερικές φορές ανακάτευε λέξεις από διάφορες γλώσσες, όταν ήθελε να κάνει κάποια εργασία. Δεν έδωσε και μεγάλη σημασία στην αρχή ούτε και το ανέφερε σε κανέναν. Έτυχε να επισκεφτεί με το σχολείο μια έκθεση με έργα ζωγράφων, από τον Ντύρερ μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ξεχώρισε αμέσως εκείνον του Μπρέγκελ με τίτλο "ο Πύργος της Βαβέλ". Αγόρασε την αντίστοιχη αφίσα και την κρέμασε στο δωμάτό της, και  όταν έμενε μόνη τα βράδια, προσπαθούσε να αναλύσει την κάθε λεπτομέρεια, γιατί ήταν γκρεμισμένος ο τοίχος εδώ, γιατί έλειπαν εκεί τα παράθυρα.. Έμμονη ιδέα τής είχε γίνει. Κάποια σχέση κατέληγε, είχε και με τη δική της ζωή... 

Κάτι αντιλήφθηκαν και οι δάσκαλοι στο σχολείο, κάποια δυσκολία στην εκφώνηση μιας πρότασης, χωρίς να ανακατεύει λέξεις από διαφορετικές γλώσσες. Ειδοποίησαν  τους γονείς, δεν ήταν εύκολο για κείνους να παραδεχτούν πως κάτι περίεργο μπορεί να συνέβαινε στο μυαλό της Λήδας. Δεν είχαν προσέξει άλλωστε τέτοιο πράγμα στο σπίτι, αλλά και πάλι, μήπως είχαν παραμελήσει κάπως την κόρη, τώρα που είχαν και το γιο;
Τα συμπτώματα γίνονταν όλο και συχνότερα, δεν συμμετείχε σχεδόν καθόλου στην τάξη, και στο σπίτι η συμπεριφορά της δεν ήταν όπως παλιά. Αποτραβιόταν στο δικό της χώρο, απέφευγε συζητήσεις με τους γονείς, έψαχνε στη βιβλιοθήκη τόσο του σπιτιού όσο και του σχολείου κείμενα που να είχαν σχέση με τον Πύργο της Βαβέλ. Κάπου βρήκε και το διήγημα τού Κάφκα "Το Έμβλημα της Πόλης". Κι εδώ για σύγχυση γλωσσών και  αδυναμία συνεννόησης ο λόγος, ακριβώς όπως και η ίδια.... Ακόμη ένα στοιχείο που έκανε τους γονείς να θορυβηθούν, όταν βρήκαν το βιβλίο στο κομοδίνο της Λήδας. Αναγκάστηκαν να προσφύγουν σε παιδοψυχολόγο,  εκείνος τους παρέπεμψε σε παιδοψυχίατρο, διαπιστώθηκε μια πολύ σοβαρή μορφή ψύχωσης, το παιδί χρειάζεται οπωσδήποτε κάποιο διάστημα "ξεκούρασης". Συνέστησε αποχή από τα μαθήματα για τουλάχιστον ένα εξάμηνο, απομάκρυνση και από το οικείο περιβάλλον, υπό την επίβλεψη ειδικών.

Η Λήδα βρέθηκε κάπου στην Ελβετία σε ειδικό Νευροψυχολογικό κέντρο για παιδιά. Προσπαθούν εκεί τώρα να βγάλουν από πάνω της αυτήν την "κούραση". Να αποσπάσουν εκείνο το επίμονο βλέμμα της από τον πίνακα τής Βαβέλ...