ΟΔΟΣ 27.9.2018 | 953 |
Εάν ελάχιστους μήνες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών για το «Βόρεια Μακεδονία», οι φερόμενοι ως μετριοπαθείς Ζάεφ και Δημητρώφ, δεν χρησιμοποιούν ούτε μα φορά τον προσδιορισμό «Βόρεια» (Μακεδονία) για την χώρα τους, τότε μπορεί κανείς να αντιληφθεί τι θα ακολουθήσει, μετά από πιθανή κύρωση της συμφωνίας από το ελληνικό κοινοβούλιο.
ΕΝΤΑΞΕΙ, σε ένα βαθμό ο καθένας μπορεί να δεχθεί ότι, για τις ανάγκες ενός δημοψηφίσματος, «δικαιούται» ο άμεσα ενδιαφερόμενος να πει, να υποσχεθεί ή ακόμη και να ακούσει πολλά. Μερικά και εκτός κάθε πραγματικότητας. Είτε αυτό το δημοψήφισμα γίνεται (ή έγινε το 2015) στην Ελλάδα, είτε στα Σκόπια σε λίγες ημέρες και συγκεκριμένα την Κυριακή.
Ύστερα μάλιστα από το ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 μετά το οποίο το «ηρωϊκό» ΟΧΙ, έγινε ένα ταπεινωμένο ΝΑΙ (σε όλα), κανείς δεν μπορεί να είναι προκαταβολικά σίγουρος ότι το ΝΑΙ δεν θα γίνει ΟΧΙ, ή το αντίθετο, τόσο εκεί (στα Σκόπια) όσο και εδώ, όπου αναμένεται να υπάρξει κλιμάκωση των εξελίξεων. Και όχι αποκλιμάκωση. Ως γνωστό ΝΑΙ στην σλαβική γλώσσα σημαίνει ΟΧΙ, οπότε η σύγχυση ίσως είναι… αναπόφευκτη.
Αν μετά από κάθε δημοψήφισμα ήταν όλα τόσο ξεκάθαρα, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Θα πραγματοποιούνταν παντού δημοψηφίσματα. Όλα θα λύνονταν δια μαγείας. Όμως η περίπτωση του δημοψηφίσματος στην Μ. Βρετανία για το περίφημο Brexit που αντί να λύσει, περιέπλεξε την κατάσταση, αποτελεί απόδειξη ότι δεν είναι πανάκεια το κάθε δημοψήφισμα.
Τόσο στην περίπτωση του ελληνικού δημοψηφίσματος το 2015, όσο σε αντίστοιχες περιπτώσεις της τελευταίας εποχής, η ικανότητα να διακρίνονται τα σύκα (σύκα) από την σκάφη (σκάφη) δεν εξασφαλίζεται με βεβαιότητα με δημοψηφίσματα.Η περίπτωση του δημοψηφίσματος το 1974 για το πολιτειακό, μοιάζει με την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Αντίθετα, στην πράξη με αφορμή ένα δημοψήφισμα, τα πράγματα μπερδεύονται ακόμη περισσότερο. Σύκα και σκάφη δεν ξεχωρίζουν με αποτέλεσμα να μοιάζει περίπου φυσιολογικό (εντός και εκτός συνόρων, των ελληνικών εννοείται), ότι εν όψει του referendum της Κυριακής, ο πρωθυπουργός του γειτονικού κράτους, όπως και ο υπουργός Εξωτερικών λένε και μια κουβέντα «παραπάνω». Τρόπος του λέγειν «μια» κουβέντα δηλαδή.
Σε αυτή την προδημοψηφισματική περίοδο στα Σκόπια, αλλά και στην ομογένειά τους, καθώς και στους υψηλούς επισκέπτες και υποστηρικτές του ΝΑΙ, οι γείτονες πολιτικοί, είπαν πολύ περισσότερα απ’ όσα θα ανέμενε κανείς. Κοινώς «την είπαν», «τα έψαλλαν» στην Ελλάδα πολλές φορές, σύμφωνα με την ορολογία και τις φράσεις κλισέ της εποχής.
* * *
Κανείς δεν θα χρησιμοποιεί το συνθηκολογημένο όνομα, «ύστερα από δέκα χρόνια ποιος θα θυμάται αυτό το όνομα» θα ισχύσει το ερώτημα του τέως πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη (που του στοίχισε την πρωθυπουργία). Μόνο που αυτή την φορά το ερώτημα θα αφορά την άλλη πλευρά. Τους απέναντι. Με εξασφαλισμένη εθνικότητα και γλώσσα, θα παρεμβαίνουν δικαιωματικά πια στα εσωτερικά της Ελλάδος.
Παρεμπιπτόντως κανένας πολιτικός στην Καστοριά, κανένας σύλλογος, κανείς εκπρόσωπος φορέα, δεν έδειξε να θίγεται που ο πρωθυπουργός των Σκοπίων, αμφισβητεί δραστικά το δικαίωμα των Ελλήνων να αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες. Κανείς από τους χορευτές και τις χορεύτριες των συλλόγων, που όλο τον χρόνο αναλώνονται αποκλειστικά στην (αληθινή ή πλαστή) μουσικοχορευτική παράδοση της περιοχής, καθηλώνοντας την Καστοριά στο παρελθόν (ακόμη και το αμφιλεγόμενο), δεν αντέδρασε.
Ούτε ο εκπρόσωπος της Αντιπεριφέρειας Καστοριάς, που παρίστατο στην υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και μερικούς μήνες πριν την υπογραφή, παρουσίαζε και υποστήριζε το βαλκανοσλαβικό φεστιβάλ της Καστοριάς της περιόδου των καρναβαλιών, ως συνετή μέθοδο «αλληλεπίδρασης» των λαών που προφανώς αποτελεί στόχο, δεν διαμαρτυρήθηκε για τις υπερβολές και τις ξιπασιές των "μετριοπαθών" γειτόνων που έθεσαν προκαταβολικά ζήτημα αλυτρωτισμού αλλά από την πίσω πόρτα.
Όλα αυτά που συμβαίνουν σε μια παραληρηματική κατάσταση, που διακρίνει τις αντιλήψεις των Σκοπιανών για τις σχέσεις (και... διεκδικήσεις τους σε βάρος της Ελλάδος) που διαιωνίζεται, και μέσω του δημοψηφίσματος της Κυριακής ενδέχεται να επισημοποιηθεί, μπορεί να μοιάζουν πταίσματα. Σε σχέση με όσα θα ακολουθήσουν.
Βέβαια, το ΝΑΙ δεν μοιάζει πιθανό να διαβαστεί σε ΟΧΙ, και οι γείτονες έχουν (προφανώς) στο νου τους να σεβασθούν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Κυριακής 30 Σεπτεμβρίου σε περίπτωση που είναι ΝΑΙ, ακόμη και εάν η συμμετοχή στο δημοψήφισμα προκαλεί πρόβλημα κύρους. Η προσφυγή στις εκλογές θα καταστεί αναπόφευκτη.
Συνεπώς –εξ αντιδιαστολής– συνετά ενήργησαν εδώ στην Ελλάδα και δεν προκήρυξαν ελληνικό δημοψήφισμα για το σκοπιανό με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στην συμφωνία των Πρεσπών. Διότι εάν είναι χρόνο παρά χρόνο να γίνονται δημοψηφίσματα και να εφαρμόζεται το ΝΑΙ, ανεξάρτητα από το εάν κερδίζει το ΟΧΙ, καλύτερα που δεν γίνεται. Δεν είναι καιρός για σπατάλες και πολλές πολλές γραφειοκρατίες. Στο κάτω κάτω στην Ελλάδα και την Καστοριά πιο ειδικά, δεν θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε διαφορετικά, εάν δηλαδή δεν οδεύαμε κατ’ ευθείαν στον τοίχο. Να πέσουμε. Όχι να τον ρίξουμε.
Sašo Stanojkoviќ «Αφήστε τους να τρώνε μνημεία», 2014. Project με σοκολάτα, του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Σκόπια, που παρουσιάστηκε σε σχετική εκδήλωση στην Βιέννη. |
* * *
Έτσι σε ό,τι αφορά τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, μαζί με το γνωστό παιγνίδι της κολοκυθιάς που εξελίσσεται μεταξύ ΑνΕλ και ΣυΡιζΑ, με όρους θεατρικότητας και σκηνοθεσίας, ή επειδή επρόκειτο για σφοδρό πολιτικό ειδύλλιο που οδήγησε σε γάμο, το παιγνίδι του μαδήματος της μαργαρίτας με το κορυφαίο ερώτημα «θα την ρίξει την Κυβέρνηση» «δεν θα την ρίξει την Κυβέρνηση», παράλληλα με τις εκδηλώσεις του κορυφαίου κοινωνικού δρώμενου της Καστοριάς, δηλαδή το πανηγύρι του Άργους Ορεστικού, ήδη κορυφώνεται η αγωνία για το δημοψήφισμα στα Σκόπια.
Αν και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ξεκάθαρη επικράτηση του ΝΑΙ, στην… ευρωπαϊκή «Μακεδονία» μεταξύ αυτών που θα προσέλθουν στις κάλπες, όπως είναι φυσικό, πριν τα μάτια όλων στραφούν στην Αθήνα, για μερικές ακόμη ημέρες, το επίκεντρο του ενδιαφέροντος επικεντρώνεται στο γειτονικό κράτος.
«Την μία και μοναδική “Μακεδονία”» –κατά τον Ζάεφ– που μιλώντας σε ακροατήριο ομοεθνών του στην Αμερική πριν μερικές ημέρες, έδωσε μια πρώτη ιδέα για το πώς ερμηνεύουν την... τίμια και "συμβιβαστική" λύση για την "επίλυση". Στο ερώτημα αν εφαρμόζεται ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, η απάντηση φαντάζει εξαιρετικά αμφίβολη.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Σεπτεμβρίου 2019, αρ. φύλλου 953
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.