20.6.20

ΟΔΟΣ: Astra


ODOS: efimerida tis Kastorias
ΟΔΟΣ 21.11.2019 | 1010


Η αίσθηση ότι η Κοζάνη εκμεταλλεύεται σε βάρος της Καστοριάς κάθε θετική δυνατότητα και κάθε αρνητική συγκυρία των άλλων, ιδιαίτερα της Καστοριάς, τόσο στο επίπεδο των υποδομών όσο και των προοπτικών, είναι καίρια.



O ΧΡΟΝΟΣ της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας κυλά. Ήδη συμπληρώθηκαν 4,5 μήνες από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου και δεν αργεί η εποχή που θα μπορούν σιγά-σιγά να εξάγονται συμπεράσματα. Για τις δυνατότητες και τις αδυναμίες της "ολικής επαναφοράς" ενός πυλώνα του παλιού δικομματισμού —της Νέας Δημοκρατίας δηλαδή— στις ευθύνες του τόπου. Μαζί με τα συμπεράσματα θα μπορούν να διαπιστώνονται και οι αδυναμίες.

Όπως σε κάθε νέα κυβερνητική περίοδο συμβαίνει και αυτή την φορά εντυπωσιάζει ο αέρας και η κινητικότητα του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Ήταν τόση η επιχείρηση διαβολής του που καταβλήθηκε από το προηγούμενο πολιτικό σύστημα, ΣυΡιζΑ και των ΑνΕλ (που ειδικά αυτοί βρίσκονται ήδη στον πολιτικό αγύριστο) όπως και τα φιλικά τους ΜΜΕ, μηδέ της ΕΡΤ φυσικά (που παραμένει σχεδόν η και απαράλλακτη), που όπως δείχνουν όλες οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, έχει θετικό αντίκτυπο στον ελληνικό λαό ακόμη και όσους δεν ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία (δεν ψηφίζουν όμως ούτε και τους ψεκασμένους της αριστεράς και δεξιάς) η εργατικότητα και η αισιόδοξη ανανεωτική δραστηριότητά του. Όπως και η πολυσχιδής καθημερινότητά του.

Στην πραγματικότητα ο νέος πρωθυπουργός εξελίσσεται σε εκπρόσωπο του αυθεντικού πολιτικού Κέντρου, όπως ο τόπος είχε να γνωρίσει από τις εποχές του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου (του πραγματικού). Βεβαίως όπως σε κάθε περίπτωση, αρχή άνδρα δείκνυσι. Ή αλλιώς, στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό.

Όμως ανεξάρτητα από την κεντρική πολιτική σκηνή, στην Περιφέρεια και πιο ειδικά στην Καστοριά, οι πρώτες θετικές εντυπώσεις για την κυβέρνηση μετριάζονται από τις αμφιβολίες. Η επανεκλογή του κ. Ζήση Τζηκαλάγια προσεγγίζεται για την ώρα από τον ίδιο με όρους έκδηλης ικανοποίησης εν όψει της επιτυχίας του. Η αναφορά του σε «επανάκτηση» δεν ταιριάζει στο μετριοπαθές προφίλ του, αλλά κάπου όπου εξελίσσεται ένα πολιτικό σκάκι.

Οι κατά κυριολεξία πολιτικές δραστηριότητες του ίδιου —εφ’ όσον είναι πραγματικά πολιτικές και δεν αφορούν συμμετοχή σε γραφικότητες, δεξιώσεις, δοξολογίες, παρελάσεις— δείχνουν σαφή διάθεση για θετική προσφορά, αλλά δεν είναι απόλυτα σαφείς στην στόχευσή τους.

Η αναμόχλευση του ζητήματος της σήραγγας της Κλεισούρας, περισσότερο προωθείται ως ένα ζήτημα τιμής για την τοπική Νέα Δημοκρατία in memoriam, παρά στα πρακτικά της ζητήματα. Που αναπόφευκτα θα πρέπει να είναι ενταγμένα σε ένα γενικότερο σχεδιασμό, ανάπτυξης για την περιοχή.

Σχεδιασμού που δεν υπάρχει και κανείς πολιτικός παράγοντας δεν έχει ακόμη παρουσιάσει ή ακόμη χειρότερα δεν έχει αισθανθεί την υποχρέωση να οργανώσει και συμφωνήσει με τους άλλους φορείς, ώστε να αποτελέσει την παρακαταθήκη της επόμενης ημέρας, κοινής αποδοχής. Μια βάση δεδομένων.

Στο ίδιο μοτίβο περίπου οι έως τώρα, πρώτες κινήσεις του νέου αντιπεριφερειάρχη κ. Δημητρίου Σαββόπουλου, που η διευρυμένη αποδοχή του στην κάλπη με τον μεγάλο αριθμό σταυρών προτιμήσεως που συγκέντρωσε στις εκλογές βαραίνουν τις δικές τους ευθύνες, αφού δείχνουν την απόγνωση του κόσμου στην προηγούμενη κατάσταση που δεν λειτουργούσε λογικά στην βάση κοινών αντιλήψεων, πεποιθήσεων, ως και της απλής συγκατοίκησης.


21.11.2019 | 1010 | σ. 3

Όμως εδώ είναι και που η τοπική αυτοδιοίκηση —ειδικά στην πόλη της Καστοριάς— δεν έχει στόχους, ούτε πρόγραμμα. Το Άργος Ορεστικό έχοντας από χρόνια προγραμματίσει την στόχευσή του —που καθορίζεται και από την ιδεολογία της αυτονόμησης αλλά και διάκρισής του από την Καστοριά— καταγράφει μόνο επιτυχίες. Σε αντίθεση με την Καστοριά που το μόνο που καταγράφει είναι η γραφικότητα του φυσικού της τοπίου, οι γραφικότητες πιο γενικά με ό,τι αυτό συνεπάγεται, οι Γραφές βεβαίως κατά προτεραιότητα και μάλιστα με ανησυχητική πύκνωση των φαινομένων. Αλλά και οι προγραφές όσων δεν λιβανίζουν.



Όμως και εκεί, η αίσθηση ότι η Κοζάνη εκμεταλλεύεται σε βάρος της Καστοριάς κάθε θετική δυνατότητα και κάθε αρνητική συγκυρία των άλλων, ιδιαίτερα της Καστοριάς, τόσο στο επίπεδο των υποδομών όσο και των προοπτικών, είναι καίρια. Και "διευκολύνεται" η κλιμάκωσή της εν όψει του τέλους εποχής που δήθεν απειλεί τις ενεργειακές περιοχές της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας που βρίσκονται κυρίως στην Κοζάνη.

Όλα αυτά αναπόφευκτα συνδέονται χρονικά, προσωπικά, κυβερνητικά τόσο με την κατάργηση των Σχολών, που η προηγούμενη κυβέρνηση ΣυΡιζΑ αλλά ιδίως οι προσπάθειες της τέως υφυπουργού και επανεκλεγείσας βουλευτή Καστοριάς κ. Ολυμπίας Τελιγιορίδου είχαν εξασφαλίσει για την Καστοριά και βρήκαν έτοιμες οι νέοι. Που μάλλον απαθείς και αμήχανοι δέχονται τις εξελίξεις.

Συνδέονται ακόμη με την μείωση —σε σχέση με τις προσδοκίες και τις υποσχέσεις— των πιθανοτήτων να υλοποιηθεί εγκαίρως η σύνδεση της Καστοριάς με το φυσικό αέριο, θέμα που είναι εξαιρετικά σοβαρό και κρίσιμο και η ευόδωσή του θα αποτελούσε βάση ανάπτυξης της περιοχής και ειδικά των αστικών κέντρων της, αλλά και των τουριστικών της περιοχών.

Συνδέονται ακόμη με την κατάργηση, —στην ουσία καταγγελία— εκ μέρους της εταιρείας Astra, της σύμβασής της για πραγματοποίηση επιδοτούμενων πτήσεων, από και προς Αθήνα μέσω Κοζάνης, κάποιες φορές, κάποιες ημέρες της εβδομάδας, έστω και με τα πανάκριβα κατά κανόνα αεροπορικά της εισιτήρια.

Καταφέροντας ένα σοβαρό πλήγμα τόσο στην επικοινωνία της περιοχής με το απόλυτο κέντρο της πρωτεύουσας, όσο και τις προοπτικές τουριστικής ανάπτυξης της Καστοριάς, εν όψει του ιδιαίτερα αυξημένου κόστους των καυσίμων για τα επίγεια μέσα, ΙΧ και λεωφορεία, την ανυπαρξία της σιδηροδρομικής σύνδεσης (που και αυτή δεν είναι προσιτή), των πανάκριβων διοδίων και άλλα.

Κοντά σε όλα αυτά η καυτή ανάσα άλλων περιοχών, όπως της Κοζάνης, που με τους πολιτικούς εκπροσώπους της δείχνει να επιδιώκει όχι απλά να διατηρήσει κεκτημένα και να αυξήσει τις Σχολές τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που φιλοξενεί με τις υποδομές της στην πόλη της, αλλά να πάρει ακόμη και ό,τι απέμεινε στην Καστοριά.

Και επιπλέον να κυριαρχήσει στο επίπεδο των μεταφορών διεκδικώντας τον ρόλο συγκοινωνιακού κόμβου στις αερομεταφορές, με το αεροδρόμιο και διάδρομο που ετοιμάζεται να επεκτείνει. Αλλά βασικά διεκδικώντας το μονοπώλιο στην αεροπορική εταιρεία που ετοιμάζεται να αναλάβει την σύνδεση της ευρύτερης περιοχής με την Αθήνα χωρίς επιδότηση (ή ακόμη και με επιδότηση).

Ήδη εκ μέρους του κ. Ζ.Τζηκαλάγια έγινε γνωστό ότι η κυβέρνηση φέρεται να είναι έτοιμη να υποκαταστήσει την Astra στις πτήσεις της, τουλάχιστον μέσα στα χρονικά όρια της σύμβασης που είχε μαζί της ως την επόμενη Άνοιξη. Όμως η κινητικότητα αυτή, δεν προοιωνίζει απαραίτητα κάτι θετικό για την Καστοριά, όσο η Κοζάνη δεν επιτρέπει περιθώρια στην επικυριαρχία της επί της περιοχής.

Και όλα αυτά χωρίς την παρουσία της Καστοριάς με τον μεγαλύτερο αερολιμένα και διάδρομό της, να διατρέχει υπαρξιακό ακόμη κίνδυνο. Ενώ θα έπρεπε να αποτελεί η Καστοριά το κέντρο τουριστικών δράσεων ολόκληρης της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, την πρωτεύουσα της άϋλης Δυτικής Μακεδονίας και συνάμα το hub των αεροπορικών δρομολογίων της, λόγω του αερολιμένα "Αριστοτέλης" αλλά και της λίμνης (ως φυσικού χώρου ανάπτυξης σταθμού υδροπλάνων).




Με τις Σχολές να καταργούνται για την Καστοριά, την Astra να καθηλώνεται, το φυσικό αέριο να χάνεται στους υπόγειους αγωγούς σκοτεινών ή ημιφωτισμένων κέντρων, οι εγχώριοι μοιάζουν άλλοι απ’ αυτούς να βλέπουν, άλλοι να συμβουλεύονται και να διαβάζουν τα astra, άλλοι πάλι να πετούν στα astra.



Οι παρατηρήσεις δεν είναι εχθρικές προς την Κοζάνη, αλλά επικριτικές προς τους εκπροσώπους και φορείς της Καστοριάς, που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη ότι και λόγω του μεγέθους αλλά και της πολιτικής σημασίας της Κοζάνης, οι εκπρόσωποί της λειτουργούν στην ίδια κατεύθυνση (διεκδίκησης και πρόσθεσης επιτυχιών και υποδομών), τόσο σε τρία επίπεδα (τοπικής αυτοδιοίκησης, περιφερειακής αυτοδιοίκησης και κεντρικής πολιτικής σκηνής), όσο και σε δύο μέτωπα: Το κέντρο των σοβαρών αποφάσεων που είναι η Αθήνα, αλλά και κατά μέτωπο όλων των υπόλοιπων ενοτήτων και ειδικά της Καστοριάς, που είναι η μοναδική πόλη με το ειδικό ιστορικό βάρος που θα μπορούσε να βρίσκεται στην θέση της (Κοζάνης).

Η εντύπωση ότι η Καστοριά περιορίζεται από δύο διευθυντήρια, της Κοζάνης δηλαδή αλλά και των Αθηνών, καθώς και η εντύπωση πως οι βουλευτές δεν είναι όλοι ίσοι, αλλά και ότι το πολιτικό κατεστημένο, η ελίτ, λύνει και δένει και οι άλλοι απλά σιωπούν ενταγμένοι σε δύο ή και τρεις ταχύτητες βουλευτών, δεν είναι υπόθεση εργασίας.

Όμως εδώ είναι και που η τοπική αυτοδιοίκηση —ειδικά στην πόλη της Καστοριάς— δεν έχει στόχους, ούτε πρόγραμμα. Το Άργος Ορεστικό έχοντας από χρόνια προγραμματίσει την στόχευσή του —που καθορίζεται και από την ιδεολογία της αυτονόμησης αλλά και διάκρισής του από την Καστοριά— καταγράφει μόνο επιτυχίες.

Σε αντίθεση με την Καστοριά που το μόνο που καταγράφει είναι η γραφικότητα του φυσικού της τοπίου, οι γραφικότητες πιο γενικά με ό,τι αυτό συνεπάγεται, οι Γραφές βεβαίως κατά προτεραιότητα και μάλιστα με ανησυχητική πύκνωση των φαινομένων. Αλλά και οι προγραφές όσων δεν λιβανίζουν.

Με όλη αυτή την κοσμογονία να ετοιμάζεται να ξαναγραφεί η ιστορία με την αναμενόμενη ανάπτυξη, τουλάχιστον σε επίπεδο Δήμου Καστοριάς έως στιγμής δεν παρατηρείται κάτι σημαντικό. Η αναμόχλευση της ιδέας για αποκατάσταση του Πνευματικού Κέντρου Καστοριάς (που συνοδεύεται με ερωτηματικά) ήδη έχει επιτρέψει κάποιες προσδοκίες.

Όμως η νέα δημοτική αρχή δείχνει προσηλωμένη στην στιγμιαία αιχμαλωσία της φωτογράφησης, της πόζας, της απλής διαχείρισης, της αναπαράστασης, αναβίωσης εθίμων, το πολύ ως το χωριό του Αγίου Βασίλη. Που υπήρχε κάποτε στην Καστοριά και η επαναφορά του, ούτε νέο έργο θα είναι, ούτε και κάτι σημαντικό.

Η κινητικότητα του νέου δημάρχου Καστοριάς (που δεν φαίνεται να υποστηρίζεται από τεχνοκράτες με προτάσεις για πρακτικά ζητήματα) έως τώρα δείχνει αρκετά προσανατολισμένη στην εθιμοτυπία και στις φωτογραφίες. Τον έχουν αφήσει μόνο να μάθει κολύμπι;

Χρόνος υπάρχει μεν άφθονος, αλλά είναι η Καστοριά που δεν αντέχει άλλο, πόσο μάλλον που είναι η δημοτική πλειοψηφία και αρχή, που προκαταβολικά δήλωσε έτοιμη —πανέτοιμη δηλαδή— και δεν ζήτησε πίστωση χρόνου.

Με τις Σχολές να καταργούνται για την Καστοριά, την Astra να καθηλώνεται, το φυσικό αέριο να χάνεται στους υπόγειους αγωγούς σκοτεινών ή ημιφωτισμένων κέντρων, οι εγχώριοι μοιάζουν άλλοι απ’ αυτούς να βλέπουν, άλλοι να συμβουλεύονται και να διαβάζουν τα astra, άλλοι πάλι να πετούν στα astra.

Σε μια Καστοριά που διερωτάται εάν έχει τελικά θέση και μέλλον.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Νοεμβρίου 2019, αρ. φύλλου 1010.


2 σχόλια:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ