12.6.17

BIO για τον Αλέξη Παπαντίνα


Αλέξης Παντίνας: Αλφάβητο

ΕΙΜΑΙ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΟΣ, σήμερα ζω στην Καστοριά, αλλά έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μακριά από την  Ελλάδα. Η γοητεία που ασκούσε η χώρα πάνω μου ήταν αποσπασματική μέχρι πρόσφατα, όταν επέστρεψα στην πατρίδα μου. Από την στιγμή που αποφάσισα να ζήσω και να δουλέψω εδώ, με απασχόλησε η θέση που θα μπορούσε να έχει η αρχαία ελληνική τέχνη στη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία. Εξετάζοντας τα αρχαία αγγεία με τις μυθολογικές παραστάσεις και τις αφιερώσεις με άγγιξε κυρίως η χρήση του αλφάβητου, του ίδιου που χρησιμοποιούμε και σήμερα. Η αρχαιότητα μπορεί να είναι μακρινή και μνημειώδης αλλά το αλφάβητο που μας κληροδότησε είναι μία πραγματικότητα σταθερή που συνεχίζει να ισχύει.

Η έμπνευση είναι ενστικτώδης. Η ιδέα να συνδυάσω τον πηλό και το αλφάβητο μου ήρθε ξαφνικά, και δείχνει την σχέση της ακατέργαστης ύλης με το προϊόν της διανόησης. Κάπου  είκοσι  χρόνια πριν, μαζί με την ξαδέλφη μου την Αγγελική μπήκα για πρώτη φορά σε εργαστήριο κεραμικής. Ήταν κατακαλόκαιρο και στο εργαστήριο που βρισκόταν στα περίχωρα της Αθήνας ο θόρυβος από τον δρόμο ήταν εκκωφαντικός. Όμως μέσα στο ατελιέ του κεραμίστα ένιωθες ξαφνικά ότι εγκαταλείπεις την σύγχρονη πραγματικότητα. Οι κεραμίστες χρησιμοποιούν περίπου την ίδια τεχνική που χρησιμοποιούσαν και οι πρόγονοί μας, την κλασική εποχή της Αθήνας. Το εργαστήρι του κεραμίστα μοιάζει χαώδες στον επισκέπτη. Από το χάος αυτό, όμως δημιουργούνται τα ολοκληρωμένα κεραμικά, οι θαυμαστές φόρμες.

Αυτή η πρώτη μου εμπειρία μου έδωσε να καταλάβω και να αποδεχτώ όλες τις εκπλήξεις αλλά και την πολυπλοκότητα που επιφυλάσσει η κεραμική καλλιτεχνική δημιουργία: την ακαταστασία, τη βρώμα, το χρόνο που απαιτείται μέχρι να δει κανείς το τελικό αποτέλεσμα. Είχα την τύχη να γνωρίσω τον κεραμίστα Αντώνη Αντωνόπουλο, με τον οποίο συνεργάζομαι τακτικά από το 1995. Κατάλαβε τι ήθελα να δημιουργήσω και με το ταλέντο του με βοήθησε να το κάνω πραγματικότητα.

Η ελληνική τέχνη δεν σταματά στην αρχαιότητα. Μελετώντας τη βυζαντινή τέχνη και τις εικόνες ανακάλυψα τα μοτίβα που αποτέλεσαν το ξεκίνημα των ζωγραφικών μου έργων. Έτσι έλυσα το πρόβλημα της σύνθεσης, βρήκα το αλφάβητό μου και τη σύνταξη. Αναμνήσεις από εμπειρίες που έζησα, αντικατέστησαν την πνευματικότητα που καθοδηγούσε τους ζωγράφους του Βυζαντίου. Ακολουθώντας την λογική της ακολουθίας των μοτίβων κράτησα κάποια φαινομενική απόσταση, ανάλογη με κείνη των αγιογράφων, αναζητώντας πάντως να μεταδώσω συναισθήματα. Τα χρώματα και ο ρυθμός των μοτίβων μου έδωσαν την ελευθερία να απεικονίσω έναν κόσμο που ονειρεύτηκα.

Στα κεραμικά και στη ζωγραφική μου αισθάνθηκα την ανάγκη, μένοντας πιστός στις ρίζες της έμπνευσής μου, να προσπαθήσω να επικοινωνήσω με τον θεατή όχι απλά την εικόνα αλλά και τον ήχο του αλφάβητου, καθώς και την λογική που απορρέει από την σύνθεση των βυζαντινών εικόνων. Έτσι ο δρόμος που ακολούθησα στην τέχνη μου πέρασε από τα αριστουργήματα του παρελθόντος που συχνά τα σβήνει ο χρόνος.  

Σημ. Τους επόμενους μήνες ο Αλέξης Παπαντίνας θα συνεργαστεί με αρχιτεκτονική εταιρεία  για καινούργιες οικοδομές για την καλλιτεχνική διακόσμηση στους κήπους της Βουλής της Κοπεγχάγης. 


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Δεκεμβρίου 2016, αρ. φύλλου 865


Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ