6.6.17

ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Ταξίδι προς την πατρίδα



Με το να πάρει κάποιος την απόφαση να κάνει ένα υπερπόντιο ταξίδι δεν είναι και τόσο σπουδαίο πράγμα, αλλά δεν είναι και εύκολο να το πραγματοποιήσεις. Aς τo πιστέψουμε γιατί το λέει κάποιος και το κάνει.  Φυσικά αν του το επιτρέπουν οι συνθήκες και όλα τα άλλα δεδομένα.
Χωρίς δυσκολία και με την δικαιολογία να πάρουμε μέρος στο παγκόσμιο "Συναπάντημα "των συγχωριανών Νεστοριτών που βρίσκονται εδώ κα ι πολλά χρόνια στο εξωτερικό ή  στην ενδοχώρα, πήραμε και εμείς την μεγάλη  απόφαση. Το "Συναπάντημα" είχε προγραμματιστεί  να γίνει στο ωραίο χωριό μας, το Νεστόριο, στις 20-25 Ιουλίου 2016.

Παίρνοντας την απόφαση με την σύζυγο να επισκεφτούμε τον  τόπο που και οι δύο μας θα είμαστε και πάλι τυχεροί να ξαναδούμε την ίδια Ανατολή και Δύση του Ήλιου, στο ίδιο μέρος, που αναπνεύσαμε τον ίδιο αέρα, να περπατήσουμε τα ίδια σοκάκια και να πιούμε το ίδιο τρεχούμενο νερό από τις τότε κρύες βρύσες, να επισκεφτούμε το ποτάμι, να περπατήσουμε (αν υπάρχουν) τα μονοπάτια τα οποία ήταν φιδωτά  ανηφορικά μέσα από τα χαμόκλαδα που και πολλές φορές ήταν ανάμεσα στις οξιές, στις βελανιδιές και τις μυρωδάτες φλαμουριές. Δικαιολογημένα πήραμε την μεγάλη απόφαση να παραβρεθούμε και να πάρουμε μέρος στο "Συναπάντημα των Νεστοριτών " (γι’ αυτήν εκδήλωση στο Νεστόριο θα αναφερθώ σε επόμενο φύλλο της εφημερίδας).

 Έπρεπε να ριφθεί ο κύβος. Και ο "κύβος ερρίφθη". Έτσι μας δόθηκε η μοναδική ευκαιρία προς το ταξίδι μας στην Ελλάδα, πριν  να επισκεφθούμε και την Γαλλία, που τόσο το επιθυμούσε η ίδια η σύζυγος. Η ευκαιρία ήταν κατάλληλη να επισκεφθούμε και να ψάξουμε να βρούμε τον θείο της Δημήτρη, ο οποίος υπηρέτησε στην "Λεγεώνα  των Ξένων" και σκοτώθηκε το 1918 στα Γαλλοβελγικά σύνορα, λίγες μέρες πριν τελειώσει ο σκληρός πόλεμος.

Πετάξαμε στην Γαλλία λοιπόν, χωρίς να έχουμε συγκεκριμένες πληροφορίες πού σκοτώθηκε ή πού μπορεί να έχει σκοτωθεί ο θείος, και την μόνη πληροφορία που είχαμε ήταν ότι "σκοτώθηκε στα Γαλλοβελγικά σύνορα το 1918 λίγο πριν τελειώσει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος". Μέχρι και σήμερα έχει μείνει άγνωστο πού είναι θαμμένος, ή αν το όνομά του είναι γραμμένο σε κάποια αναμνηστική στήλη "Αγνώστων". Το μόνο θετικό είναι ότι η μητέρα του, η γιαγιά της συζύγου μου, εισέπραττε σύνταξη πολέμου από το Γαλλικό κράτος μέχρι το τέλος της ζωής της.

Αυτή ήταν φυσικά η κύρια αιτία για το ταξίδι στην Γαλλία, αλλά  ποιός δεν θα ήθελε να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στην Γαλλία με την πρώτη ευκαιρία; Επιπλέον, όταν θα ξεκινούσαμε, η χαρά μας θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη, διότι θ’ αφήναμε πίσω τον χειμώνα της Αυστραλίας και στην Γαλλία –και στην συνέχεια στην πατρίδα, την Ελλάδα- θα είχαμε δεύτερο καλοκαίρι.

Η αναχώρηση 7 Ιουνίου μέσω Dubai με δέκα τέσσερις ώρες πτήση. Κρύος ιδρώτας σε πιάνει όταν ακούς 14 ώρες πτήση. Είναι κουραστικό αλλά μας δόθηκε η ευκαιρία να βάλουμε το κεφάλι μας σε μαξιλάρι και να τεντώσουμε λίγο τα πόδια και για να μας γίνει λίγο αναπαυτικότερο το ταξίδι… Το προσωπικό του αεροπλάνου μας είχε δεχτεί νωρίτερα με ένα ποτήρι σαμπάνια. Το  φαγητό δεν άργησε να έρθει. Το μόνο που δεν περνούσε και φαίνονταν ατελείωτη ήταν η απόσταση και η ώρα για το πότε θα φθάσουμε στο Dubai. Όταν φθάσαμε μας υποδέχθηκαν με άσπρες πετσέτες και με σαμπάνια που την αντιπαθώ προσωπικά. Μετά από οκτώ ώρες προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle του Παρισιού, από όπου η μαύρη λιμουζίνα μας μετέφερε στο ξενοδοχείο Pullman το οποίο και αυτό λόγω του Ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού Κυπέλλου βρισκόταν υπό αυστηρό έλεγχο, αλλά και πολλά καταστήματα και δημόσιοι χώροι επίσης. Έπρεπε κάθε φορά που επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο, να γίνει προσωπικός έλεγχος.

Είχαμε μία εβδομάδα διαθέσιμη να ξεκουραστούμε και να δούμε τα συνηθισμένα αξιοθέατα τα Παρισιού, όπως τον πύργο του Άϊφελ, το Λούβρο, το Μαυσωλείο του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, και το σπουδαιότερο για το θηλυκό γένος ήταν οι βιτρίνες και τα καταστήματα του Παρισιού, που αυτά ελαφρύνουν τις τσέπες. Προσωπικά περισσότερο μ´ ενδιέφερε η συμπεριφορά του κόσμου στην Ευρώπη, το κυκλοφοριακό και το κόστος της ζωής. Θα έπρεπε να είμαι άδικος να καταγράψω και συγκρίνω με ακρίβεια, την ζωή του Γάλλου, αλλά θα αναφέρω μόνο δύο τρία παραδείγματα. "Παντελόνι που αγοράστηκε στη Μελβούρνη $89 στο Παρίσι το βρήκα με 135€. Sim-cart για κινητό στην Αυστραλία 15€ &15€ για να μιλήσεις έξω από την Γαλλία 50 λεπτά. Αν θα γίνει σύγκριση με την Ελλάδα ελληνική εταιρεία σου δίνει δωρεάν την sim-cart και 6€ να μιλήσεις 50 λεπτά έξω από την Ελλάδα. Θα έλεγα ότι χρειάζονται τα διπλά ευρώ και ίσως πολλές φορές και περισσότερα. Ωραίο το Παρίσι αλλά πανάκριβα τα πάντα.

Η επόμενη εβδομάδα αρχίζει το πρόγραμμα με λεωφορείο στην Νορμανδία και Βρετάνη όπου έγινε η αποβίβαση από τα συμμαχικά στρατεύματα το 1944, το περήφανο D Day. Αυτή ήταν μία εμπειρία που την ζήσαμε και την θυμάμαι, μου φέρνει πίσω πολλές εικόνες της εποχής αυτής.
Εκτός από τις αμυντικές μαρτυρίες επισκεφτήκαμε και τα απέραντα στρατιωτικά νεκροταφεία που από την συγκίνηση αναρωτιέσαι: "Μα γιατί γιατί να χαθούν όλες αυτές οι νέες ψυχές. Για ποιό λόγο;". Μετά απ’ όλα αυτά αν και το τοπίο ήταν ωραίο, η ασταμάτητη βροχή ήταν διαπεραστική, και επιζητούσες να επιστρέψεις στο ξενοδοχείο σου.

Αυτά που είδαμε είναι κάτι που δεν θα μπορούσα να τα φανταστώ και να τα ξεχάσω. Μέσα σε όλα τα μνημεία επισκεφτήκαμε το νεκροταφείο με τους 150 Αυστραλούς.Μετά απ’ όλα αυτά που είδαμε τα υπέροχα ιστορικά μέρη, έπρεπε να ξεκουραστούμε μερικές μέρες αλλά και να επισκεφθούμε και τα ωραία καταστήματα του Παρισιού. Έγινε και αυτό για να μπούμε στο δεύτερο μέρος του προγράμματος επισκεπτόμενοι τα μέρη που σκοτώθηκαν εκατομμύρια αθώες ψυχές με την ελπίδα βέβαια να μάθουμε για τον χαμό του θείου της συζύγου μου. Και οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι είχαν τα ίδια αποτελέσματα. Οι μαρτυρίες ήταν εκεί. Κρατήρες με διάμετρο 100μ, πολυβολεία με ένα η δυο μέτρα μπετόν και μαρτυρίες των ντόπιων.  Μέχρι και σήμερα οι γεωργοί καλλιεργώντας τα χωράφια τους, βρίσκουν τα ύπουλα και επικίνδυνα εκρηκτικά και το χειρότερα που σε κάνουν είναι όχι να δακρύσεις, αλλά να κλαις, να κλαις και να λες: Μα Γιατί; Μα Γιατί; Γιατί να είναι όλοι αυτοί απέραντοι τάφοι;


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Δεκεμβρίου 2016, αρ. φύλλου 862

Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ