15.5.17

Είπαν για την πατρίδα:

Με αφορμή το κλείσιμο αυτής της περιόδου των μεγάλων μας εθνικών επετείων.

επιμέλεια Σ. Ευθυμιάδου Παπασταύρου

Η αιτία: 
«Να πολεμήσει το Ελληνόπουλο σήμερα, αν χρειαστεί, για ποια πατρίδα [...]; Εδώ και σαράντα χρόνια η λέξη «πατρίδα» έχει αποκλειστεί από το πολιτικό λεξιλόγιο, προδίδει “εθνικισμό”-χαρίστηκε η λέξη στον χρυσαυγίτικο τραμπουκισμό. Ούτε ξέρει πια το Ελληνόπουλο, κανείς δεν του εξήγησε, τι θα πει “πατρίδα”. Ξέρει, σαν μοναδικό σημαίνον της οργανωμένης συλλογικότητας, το “κράτος”». Και η λέξη “κράτος” αντιπροσωπεύει, για κάθε Έλληνα, έναν μηχανισμό σήψης, διαφθοράς και ανικανότητας υποταγμένον ολοκληρωτικά στην “πελατειακή” λογική των σχέσεων της εξουσίας με τον πολίτη».
Χρήστος Γιανναράς, Καθημερινή 6/11/2016

Απαντήσεις: 
-«Πατριωτισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ' όλα την αγάπη για τη χώρα σου. Εθνικισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ' όλα το μίσος για τις άλλες»
Σαρλ Ντε Γκωλ

-«Αγαπώ υπερβολικά τη χώρα μου για να είμαι εθνικιστής»
Αλμπέρ Καμύ

 -«Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου»
Τζων Κέννεντυ

-«Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι»
Σωκράτης

-«Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης»
Όμηρος

-«Καιρός είν’ της Πατρίδος ν’ ακούστε τη λαλιά»
Ρήγας Φεραίος

-«Να ταξιδεύεις μες στην πατρίδα σου∙ γεμάτη πολλές πατρίδες θα τη βρεις»
Άδωνις, σπουδαίος Σύριος ποιητής
(από το εκπληκτικό αφιέρωμα «Η ποίησις σώζοι», εφ. ΟΔΟΣ)

-«Δεν βλέπεις στην πατρίδα καμία ομορφιά παρά μόνο όταν τη βλέπεις πληγωμένη»
ό.π.

-«Καθένας μας πρέπει να περιποιείται την πατρίδα του πιο πολύ απ’ ότι μια μητέρα τα παιδιά της. Η πατρίδα είναι θεά, βασίλισσα των ανθρώπων».
Πλάτων

-«Η πατρίδα δε ζητά το αίμα κανενός, όμως ο καθένας μας οφείλει να το προσφέρει. Γιατί εμείς είμαστε η πατρίδα, και είτε τη θέλουμε όρθια και περήφανη είτε υπόδουλο και κλοτσοσκούφι στα ποδάρια των ξένων. Ορθώνοντας το ανάστημά μας, σηκώνουμε στους ώμους μας τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Υψώνουμε την πατρίδα!»,
Από το πολύ σπουδαίο βιβλίο Σέρρα- η ψυχή του Πόντου, του Γ. Καλπούζου

-«Νιώθω για σε, πατρίδα μου, στα σπλάχνα χαλασμό»
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

-«Η πατρίδα του κάθε ανθρώπου και η θρησκεία είναι το παν»
Στρατηγός Μακρυγιάννης

-«Γλυκύτερον πράμα δεν είναι άλλο από την πατρίδα και θρησκεία»
Στρατηγός Μακρυγιάννης

-«Όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι»
Στρατηγός Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα

-«Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ῾νεργήσω κι᾿ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν»
Στρατηγός Μακρυγιάννης

-«Πατρίδα πάνω απ’ όλα είναι ο διπλανός μας. Όταν φθονείς τον διπλανό σου για ό,τι πετυχαίνει είναι σαν να πληγώνεις την πατρίδα».
Σ. Καργάκος

-«Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Να μην κοιτάζει τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζεται ότι αυτός έχει το μεγάλο χρέος της σωτηρίας.»
Ίων Δραγούμης

-«Αλλά κι εκείνο πρέπει να θυμόμαστε, ότι καθένας από μας δεν γεννήθηκε μονάχα για τον εαυτό του, αλλά ένα μέρος μας παίρνει η πατρίδα, άλλο οι γονείς μας κι άλλο οι φίλοι μας».
Πλάτων

-«Πατριωτισμός είναι η ανιδιοτελής μέθεξη στα κοινά, η αφοσίωση στο έργο μας, προσπαθώντας ο καθένας από μας να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα κι όσο πιο έντιμα μπορεί.»
Αικ. Κουμαριανού, ιστορικός

-«Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι εκστρατείαι [...]. Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος και η πρόληψις της χρεοκοπίας. (Αλλά) Τις ημύνθη περί πάτρης;»
Α. Παπαδιαμάντης, «Οιωνός», 1896 (1 χρόνο πριν από την ήττα μας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 97)

-Άλλοτε η πατρίδα ήταν κάτι τόσο πολύτιμο, που χωρίς αυτό η ζωή δεν είχε νόημα. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να πεθάνουν, αν χρειαζόταν για την πατρίδα. Όπως πεθαίνεις για έναν μεγάλο έρωτα, που αν τον χάσεις δεν αξίζει πια να ζεις. Η αγάπη για την πατρίδα ήταν τόσο ζωτική όσο και η ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς.«Όταν ξαναείδα το χώμα που με γέννησε, γράφει ο Σεφέρης, μ’ έκανε να νιώσω πως ο άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν πονεί, βιολογικά, όπως όταν τον ακρωτηριάσουν» [...]. Ο Ελληνισμός απέκτησε κρατική υπόσταση και γεωγραφικά σύνορα μόλις πριν από 192 χρόνια. Πριν από αυτό, επί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια, οι Έλληνες δεν είχαν ούτε κράτος ούτε σύνορα. Είχαν όμως πατρίδα. Κι όταν τις αρχαίες κοιτίδες του ιστορικού τους βίου τις όριζαν κατακτητές αλλοεθνείς, πατρίδα για τους Έλληνες ήταν η γλώσσα τους, η εκκλησιά τους-σώμα λαϊκό, η παράδοσή τους (:πείρα, ευαισθησία, αισθητική, που κληροδοτούσε η κάθε γενιά στην επόμενη, προσθέτοντας θησαυρίσματα). Πατρίδα των χωρίς κράτος Ελλήνων ήταν η ιστορική τους συνείδηση, η ευγένεια-αρχοντιά της πολιτισμικής τους ετερότητας, το ελληνικό όνομα ταυτισμένο με τομές ανεξίτηλες στην ανθρώπινη Ιστορία.
Χρ. Γιανναράς, Καθημερινή, 31/3/13

-«Πατρίδα είναι κι οι αγαπημένοι μας νεκροί»
Κωνσταντίνος Δεληκωσταντής, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

-«Πατρίδα είναι κι οι χοροί και τα τραγούδια μας»
Σ. Ευθυμιάδου, εφ. ΟΔΟΣ

-«Για την Πατρίδα όλοι να ‘χωμεν μια καρδιά»
Ρήγας Φεραίος

-«Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”»
Στρατηγός Μακρυγιάννης

-«Ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και ντόπιοι και Μικρασιάτες και Πόντιοι και Βλάχοι και Αρβανίτες και σλαβόφωνοι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο ένας «εγώ» ούτε ο άλλος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ». Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Και στο εξής να μάθομε γνώση, αν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί».
Σ.Ε.

-[...] Κι ας μη μου ΄χεις χαρίσει ποτέ / ένα χάδι ως τώρα / πάντα εδώ θα γυρνώ. // Από πείσμα και τρέλα θα ζω / σε τούτη τη χώρα / ώσπου να ΄βρω νερό / γιατί ανήκω εδώ [...]
Νίκος Πορτοκάλογλου-Τα καράβια μου καίω

-[...] Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ / και βαθιά σ’ ευχαριστώ / γιατί μ’ έμαθες και ξέρω / ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ / να πεθαίνω όπου πατώ / και να μη σε υποφέρω // Αχ Ελλάδα θα στο πω / πριν λαλήσεις πετεινό / δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι / μ’ εκβιάζεις μου κολλάς / σαν το νόθο με πετάς / μα κι απάνω μου κρεμιέσαι [...]
Μανόλης Ρασούλης-Αχ, Ελλάδα

-[...] Στον ουρανό σου θέλω απόψε ν’ ανεβώ / να σε βρω / αγκάλιασέ με στο σκοτάδι σου να μπω / μάγισσα, σ’ αγάπησα [...]
Σωκράτης Μάλαμας-Για την Ελλάδα

-«Είμαστε ένας ομοιογενής λαός, με έναν μοναδικό τρόπο ζωής. Είμαστε ένας φιλόξενος , εργατικός και σε μεγάλο βαθμό εκπαιδευμένος λαός, με δημιουργικότητα. Έχουμε το καλύτερο κλίμα, το πλουσιότερο πολιτιστικό απόθεμα. Όμως, ο Έλληνας δεν έπαψε να βλέπει βραχυπρόθεσμα, να βλέπει το άμεσο και όχι το μακροπρόθεσμο και, δυστυχώς, αδυνατούμε να δούμε το προσωπικό όφελος μέσα από την κοινή ευκαιρία για το γενικότερο καλό. Αυτό αποτελεί ιστορική μας αδυναμία κι είμαστε υπεύθυνοι να το αλλάξουμε αυτό εμείς και οι επόμενες γενεές. Αν δεν αλλάξουμε, δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει η χώρα.»
Α. Ανδρεάδης, πρόεδρος ΣΕΤΕ, εφ. Καθημερινή, 21/8/16

-«Είμαι Έλληνας επειδή μπορώ να καυγαδίζω στα ελληνικά. Εδώ που τα λέμε δεν μας έχουν μείνει και πολλά για να αισθανόμαστε κοινότητα. Κι ο καυγάς κάτι είναι. Αν κάποτε καταφέρουμε να μετασχηματίσουμε την ενέργεια που ξοδεύουμε για να καυγαδίζουμε σε κάποιου είδους ανταγωνισμό, τότε θα κάνουμε θαύματα. Εν τω μεταξύ ας τρωγόμαστε μεταξύ μας για να θυμόμαστε πως είμαστε Έλληνες.»
Τ. Θεοδωρόπουλος, εφ. Καθημερινή, 21/8/2016

ΥΓ: Πρόσφατα έμαθα πως ο Δάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής αποκαλούσε τους Ζωσιμάδες, εθνικούς ευεργέτες από το Γραμμένο των Ιωαννίνων που ζούσαν στο Παρίσι και βοηθούσαν τα αδέρφια τους στην Ελλάδα, «Έλληνες και Φιλέλληνες». Μου άρεσε πολύ ο καινούριος -για μένα τουλάχιστον- ορισμός: Φιλέλληνες είναι οι Έλληνες που αποδεικνύουν έμπρακτα την αγάπη τους στην Πατρίδα. Γιατί αυτή η αγάπη δεν είναι δεδομένη για όλους. Έλληνες, λοιπόν, έχουμε και σήμερα. Δυστυχώς όμως δεν ξέρουμε πόσοι από αυτούς είναι και Φιλέλληνες…

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Νοεμβρίου 2016, αρ. φύλλου 860


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ