30.5.17

Marilena Nik: Του Νοέμβρη κλειδαριές...



Το τρένο σφύριξε τρεις φορές μέσα στη βροχή, λιγοστοί οι επιβάτες που ανέβηκαν, νύχτωνε. Ο σταθμάρχης έκλεινε τις πόρτες και έκανε σινιάλο να ξεκινήσει, όταν τον είδε να τρέχει, άνοιξε πάλι μία πόρτα για ν’ ανέβει, παράξενος άντρας, στα μαύρα ντυμένος και μαύρο καπέλο με χαμηλό γείσο, στο χέρι κρατούσε μια μικρή κόκκινη βαλίτσα, όταν γύρισε να του δώσει το εισιτήριο του, τον πάγωσε το γκρίζο βλέμμα και η ουλή στο δεξί του μάγουλο που προσπαθούσαν να την κρύψουν τα γένια του αλλά δεν το κατάφερναν. Οι ρόδες του τρένου γρύλησαν στις βρεγμένες ράγες κι έφυγε μέσα στη βροχή που είχε δυναμώσει.

Το ξημέρωμα της 22ης Νοεμβρίου έβρεχε στο σταθμό της Οκλαχόμα, η αμαξοστοιχία σφυρίζοντας σταμάτησε αργά, οι πόρτες άνοιξαν γρήγορα, κατέβηκαν οι επιβάτες και σε λίγα λεπτά τα αδειανά βαγόνια γέμισαν με κόσμο αγουροξυπνημένο αλλά με πρόσωπα χαρούμενα και με πρωινά χαμόγελα, συζητήσεις προσμονής για ένα γεγονός πολυαναμενόμενο, ο Πρόεδρος τους θα ερχόταν στη γειτονική πολιτεία του Τέξας κι αυτή την Παρασκευή όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν εκεί.

Όσοι μπήκαν στο βαγόνι αυτού του παράξενου ταξιδιώτη, σύντομα το εγκατέλειψαν κι αναζήτησαν σ’ άλλο να βολευτούν, ήταν μια ψυχρή τρομακτική φυσιογνωμία που είχε παγώσει και το βαγόνι, έκλειναν την πόρτα χωρίς να τον κοιτάξουν. Κατέβασε το καπέλο στα μάτια του και πήρε έναν υπνάκο, στα πόδια του ξεκουραζόταν η κόκκινη βαλίτσα, ενώ η βροχή μαστίγωνε τα τζάμια.

Το βροχερό πρωινό, είχε διαδεχτεί ένα ηλιόλουστο μεσημέρι όταν το τρένο σταματούσε στο σταθμό του Ντάλας, η αποβάθρα πλημμύρισε από κόσμο που σαν κύμα ξεχύθηκε στο δρόμο. Κατέβηκε τελευταίος από το τρένο και περπατώντας αργά βγήκε στη λεωφόρο Χιούστον, κοίταξε το ρολόι του, δεν βιαζόταν καθόλου. Κόσμος χαρούμενος τον προσπερνούσε, μικρά παιδιά κρατούσαν σημαίες και οι γυναίκες συζητούσαν μεταξύ τους για το ντύσιμο της πρώτης κυρίας, αν θα την έβλεπαν, να σταθούν σε καλή θέση να τους χαιρετίσουν, όταν το βλέμμα τους έπεφτε πάνω του, το αποστρέφαν.

Στα αριστερά του ήταν η πλατεία και μπροστά του η λεωφόρος Ελμ, βρήκε ένα δέντρο και κάθησε στον ίσκιο του. Απέναντι του δεξιά, ένα μεγάλο κόκκινο κτήριο, η αποθήκη σχολικών βιβλίων, στο παράθυρο του πέμπτου ορόφου, τον είδε, ο θύτης και θύμα, και αριστερά απέναντι, ένα λευκό περιστύλιο που κάθονταν αρκετοί για να δουν από ψηλά το προεδρικό ζεύγος, κάποιος είχε ανέβει στο πεζούλι και κινηματογραφούσε, οι άνθρωποι σκιές πίσω από τα δέντρα, εύκολα θα ξεγλιστρίσουν. Ίσιωσε τη βαλίτσα πάνω στα γόνατα του, όλα ήταν έτοιμα, όλοι στις θέσεις τους, τα είχε όλα ρυθμισμένα, εκτελούσε κατά γράμμα τις εντολές που του δόθηκαν, ψύχραιμα περίμενε.

Φωνές που δυνάμωναν, μια πομπή αυτοκινήτων βγήκε από τη λεωφόρο Μαίην και έστριβε σταθερά προς το πεπρωμἐνο της. «Τζάκι Τζάκι» φώναζαν κι εκείνη χαμογελαστή μέσα στο ροζ ταγιέρ της, τους χαιρετούσε κουνώντας το γαντοφορεμένο χέρι της, δίπλα της αυτός που ενσάρκωνε την ελπίδα όλων αυτών που τον επευφημούσαν, χαιρετούσε γελαστός. Ένας κρότος ακούστηκε και μέχρι να το συνειδητοποιούσαν όλοι, άλλοι δύο κρότοι, πυροβολισμοί, το πλήθος ούρλιαξε «σκότωσαν τον Πρόεδρο», έδειχναν προς τη συστάδα των δέντρων κι άλλοι προς το κόκκινο κτήριο, η ανοικτή προεδρική λιμουζίνα χανόταν κάτω από τη τριπλή ανισόπεδη διάβαση με ιλιγγιώδη ταχύτητα και μαζί της το αμερικανικό όνειρο. Αστυνομικοί έτρεχαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις και ο κόσμος σαν χαμένος κοιτούσε γύρω του, έκλαιγαν και δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτά που είδαν κι έζησαν πριν λίγα λεπτά, εδώ στη πλατεία Ντίλι.

Ατάραχος σαν ψυχρός εκτελεστής παρακολουθούσε, στον τρίτο πυροβολισμό κοίταξε το ρολόι του, 12.30 μεσημέρι, άνοιξε την κόκκινη βαλίτσα του που έγινε ένα μεγάλο βιβλίο με χοντρές κόκκινες σελίδες που είχαν πάνω τους μικρές κλειδαριές, έβγαλε ένα μπρούτζινο σκαλιστό κλειδί από τη τσέπη της μαύρης καπαρντίνας του, στη σελίδα του «Έτος 1963» το έβαλε σε μια κλειδαριά, το λευκό καρτελάκι πάνω της έγραφε, «Τζον Φιτζέρλαντ Κένεντι» και την ξεκλείδωσε...


Η αναγνώστρια της ΟΔΟΥ εξέφρασε την επιθυμία να υπογράψει με ψευδώνυμο.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Νοεμβρίου 2016, αρ. φύλλου 861

1 σχόλιο:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ