28.7.19

Μεγάλη Δευτέρα βράδυ



Τα φοβερά ουαί τραβούσαν την προσοχή μου πάντα τη Μ. Δευτέρα το βράδυ, στην ακολουθία του Νυμφίου. Απόψε όμως...

“Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ [...] ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε” έλεγε, μετά τα ουαί, η ευαγγελική περικοπή και ζωντάνεψε μέσα μου μια πολύ παλιά εικόνα: ο Χριστός κάθεται κάπου ψηλά κι αγναντεύει τα Ιεροσόλυμα, βυθισμένος στη λύπη. Κάτω από το εικονάκι ακριβώς αυτά τα λόγια του Χριστού, τα γεμάτα παράπονο. “Ἱερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, πόσες φορές θέλησα να συμμαζέψω κοντά μου, δίπλα μου, τα παιδιά σου με τον τρόπο που η κλώσα συμμαζεύει τους νεοσσούς της, μα δε θελήσατε”. Τον Δημήτρη θυμήθηκα, τον μικρό μαθητή μου, που με ρώτησε κάποτε γιατί ο Θεός δε μας κάνει όλους καλούς με το ζόρι κι εμείς του απαντήσαμε για το μεγάλο δώρο της ελευθερίας που δίνει αξία στην επιλογή μας.

Απόψε όμως μ' έπιασε το παράπονο, γιατί ο παραπονούμενος Χριστός μού θύμισε τον γονιό που τα δίνει όλα στα παιδιά του, μα εκείνα του γυρίζουν την πλάτη, όταν αυτός τα χρειάζεται... Θυμήθηκα τον δάσκαλο που σπέρνει και σπέρνει κι ας μην αναγνωρίζουν οι πολλοί πόσο σημαντικό είναι το έργο του... Θυμήθηκα τον ευλαβή ιερέα που θυσιάζεται για το ποίμνιό του κι ας μην τους έχει κερδίσει όλους... Θυμήθηκα τον ευεργέτη που έβαλε πολύ πιο πάνω από τον εαυτό του αυτούς που ευεργέτησε μα εκείνοι τον ξέχασαν, επιβεβαιώνοντας το “Ὁυδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος”.

Στον νου μου ήρθαν ακόμη αυτοί που ενενήντα εννέα καλά έκαναν στους άλλους και, μόλις ένα λάθος έκαναν, αφού ουδείς αναμάρτητος, με μια μονοκοντυλιά αυτοί οι άλλοι διέγραψαν όλα τα καλά, κρατώντας μόνο το ένα λάθος και διογκώνοντάς το ως εκεί που δεν παίρνει... Κύριε, η γη γεμάτη παραπονεμένους ανθρώπους είναι, που χόρτασαν αχαριστία και που τους τάισαν πίκρα οι ευεργετηθέντες από αυτούς... Σε λίγες μέρες θα τους δούμε να σου προσφέρουν αντί του μάννα χολήν και αντί του ύδατος όξος... Συνηθισμένα πράγματα... Βλέπεις, ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει πώς θα απαντήσει στο καλό που του κάνανε κι αυτός επιλέγει να ξεχνάει... Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον...

 Καλή Ανάσταση!
 Σόνια Ευθυμιάδου-Παπασταύρου

Φωτογραφία: H Προδοσία (1553) -λεπτομέρεια- του Κατελλάνου Φράγκου στην Παναγία Ρασιώτισσα της Καστοριάς [σχετικά "εδώ"]

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ την Μ. Πέμπτη 25 Απριλίου 2019, αρ. φύλλου 983


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ