30.7.19

Λόγος & Αντίλογος




Το «Μητρός τε και πατρός» του Σωκράτη

Όταν ρωτήθηκε ο Σωκράτη γιατί δεν γράφει, η απάντησή του ήταν φιλοσοφημένη. «Δεν το κάνω αυτό (που δεν γράφει) γιατί θεωρώ το χαρτί είναι πολυτιμότερο από όσα θα γραφούν επάνω σ’ αυτό». Ο Σωκράτης μας έδωσε και το φιλοσοφικό πιστεύω του, δηλαδή κατά την δική του και σωστή, γνώμη μας λέει τι πρέπει να είναι προτιμότερο και αξιόλογο στην ζωή του κάθε άνθρωπου και του κάθε πολίτη της πολιτείας.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς και τον Ηρόδοτο η Μακεδονία και οι Μακεδόνες υπάρχουν εδώ και 2500 χρόνια. Αν βασιστούμε στον Όμηρο που υμνεί τους Έλληνες πρέπει να πάμε ακόμα πιο πίσω, γιατί σύμφωνα με το Ηρόδοτο ο Όμηρος έζησε τον ένατο πΧ αιώνα. Ο ιστορικός της εποχή Ηρόδοτος αναφέρεται στην Μακεδονία και του Μακεδόνες για την Ελληνικότητα τους. Και τί μας έχει αφήσει στα ιστορικά και μας λέει στα γραπτά του.

Ο Μακεδόνας βασιλιάς Αλέξανδρος ο Α’ το 532 πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες και νικητής είπε σε όλους τους Έλληνες: «Ήρθα σαν Έλληνας και Νίκησα σαν Έλληνας». Αυτά ειπώθηκαν από Έλληνα βασιλιά και σήμερα χωρίς τύψεις μοιράζουμε την Μακεδονία και λες και είναι "μπακλαβάς". Πάρε εσύ ένα κομματάκι και συ Σλάβε που εμφανίστηκες χίλια χρόνια αργότερα, ποιό κομμάτι προτιμάς να πάρεις, ξεχνώντας ότι αυτή η χώρα είναι η Μακεδονία, είναι η Ελλάδα αυτούσια και χωρίς αυτήν ο Έλληνας δεν ζει.

Δεν μπορούμε να διαψεύσουμε τον Ηρόδοτο και να προδίδουμε τον Αλέξανδρο Α’ και να να αγνοήσουμε ότι μαζί του και με όλους του Έλληνες, όχι μόνο κατέκτησε τον κόσμο, αλλά διέδωσε τον πολιτισμό στον τότε γνωστό κόσμο.

Σήμερα Ξεχνάμε την παρακαταθήκη, τα γραπτά και τις συμβουλές που μας έχει αφήσει ο Σωκράτης. Και τι μας έχει αφήσει; Τι μας λέει, ο φιλόσοφος; Ας προσέξουμε τα λόγια του. «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η Πατρίς και σεμνότερον και Αγιότερον εν μείζονι μοίρα και παρά Θεοίς και παρ’ ανθρώποις, τοις νουν έχουσιν».

Αυτό το φιλοσοφικό ρητό του Σωκράτη έχει πετάχτηκε σήμερα σαν σκουπίδι διαιρώντας την πατρίδα μας. Την διαιρούν και φωνάζουν οι αφιλότιμοι: «Ελάτε κόσμε και πάρτε αυτό που σας χρειάζεται να συμπληρώσετε αυτά που δεν έχετε. Όχι μόνο δικά σας είναι αλλά και να τα κάνετε ό,τι θέλετε». Αυτά σήμερα δεν γίνονται;

Είμαι Μακεδόνας και δεν το κουνάω ούτε ένα ρούπι όπως λέγαμε στην πατρίδα. Με τα ίδια μυαλά έχω μείνει και με αυτά δεν πάω παρά πέρα.

Ήταν μόλις πριν λίγων ημερών απολαμβάνοντας από ένα παγκάκι την χρυσή παραλία και τον ατελείωτο Ωκεανό. Εκεί που ήμουν βυθισμένος και πάλευα νοερά με τα κύματα με πλησίασε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι και πήρε το θάρρος να μου σπάσει την μοναξιά. Αφού πρώτα με περιεργάστηκαν για δευτερόλεπτα με το βλέμμα τους με καλημέρισαν.

Στην σύντομη συζήτηση που είχαμε μου έγινε και η ερώτηση από πού κατάγομαι. Η απάντησή μου ήταν «από την Μακεδονία». Τους φάνηκε παράξενο και αλληλοκοιτάχτηκαν. Γυρίζει ο σύζυγος και μου λέει «Μα εσύ μιλάς πολύ καλά ελληνικά». Δεν ήθελα να προχωρήσω, τους «είπα ότι στην Μακεδονία μόνο ελληνικά μιλάμε, η Μακεδονία είναι Ελλάδα». Χαιρετηθήκαμε με την υπόσχεση ότι το επόμενο πρωινό θα τα ξαναλέγαμε.

Με αργά βήματα και σκεπτικός θυμήθηκα ένα ωραίο του φιλόσοφου Αιλιανού το οποίο και το παραθέτω:

Ο Αιλιανός ήταν Έλληνας φιλόσοφος και είχε ζήσει στην Ρώμη ως Ρωμαίος πολίτης. Μας διηγείται μια ωραία και σύντομη (παραβολή) χαριτωμένη και φιλοσοφημένη ιστοριούλα. «Κάποτε μας λέει έφτασε στην Λακεδαιμονία ένας νησιώτης του Αιγαίου ο οποίος ήταν γέροντας αλλά πολύ ψωροπερήφανος, στενοχωριόταν για τα γεράματά του και προσπαθούσε να βάψει τα μαλλιά του. Όταν βρέθηκε μπροστά στους αρμόδιους τους είπε τους λόγους για την άφιξή του. Ο βασιλιάς της Σπάρτη ο Αρχίδαμος σηκώθηκε τότε και είπε. «Τι σωστό μπορεί να πει αυτός ο νησιώτης οποίος, όχι μόνο στην ψυχή του, αλλά και στο κεφάλι του περιφέρει το ψεύδος;».

Και ένα άλλο του Απολλοδώρου: Φίλε μην παρά φερθείς γεροντικές συνήθειες, αφού και συ σαν φθάσεις στα γεράματά σου θα κατηγορηθείς γι αυτές τις συνήθειες. Η θέση βλέπεις η δική μας των πατέρων από την φύση είναι τόσο μειονεκτική. Σεις τα παιδιά, αν ο πατέρας σας δεν σάς κάνει κάτι, αμέσως παραπονιέστε. «Δεν ήσουν ποτέ παιδί;» ενώ αν το παιδί δείξει αγνωμοσύνη, αδύνατο ο πατέρας να του πει: «Δεν ήσουνα γέρος ποτέ και συ;».

Κοσμάς Ρεκάρης
Μελβούρνη Αυστραλίας

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Μαΐου 2019, αρ. φύλλου 985

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ