10.9.18

Ουρανίας Μπάγγου: Το κοτσύφι, το κοτσυφάκι!

Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο-παραμύθι “Το κοτσύφι, το κοτσυφάκι!” της κ. Ουρανίας Μπάγγου από τις εκδόσεις Ζήτη (ISBN 978-960-93-9988-3), 49 σελίδων μεγάλων διαστάσεων, σε έγχρωμη εικονογράφηση από τον κ. Κωνσταντίνο Παπαργύρη.

Το βιβλίο περιλαµβάνει µία σειρά ιστοριών που κατοικούν στον µαγικό τόπο όπου παίζουν µαζί δυο αχώριστες φίλες,  η πραγματικότητα µε τη φαντασία.

Διαδραματίζονται, οι περισσότερες, ανάµεσα σε ένα παιδάκι και τη γιαγιά του.  Είναι ελληνικές και καθημερινές, χωρίς καµιά αμφιβολία. Αναφέρονται στην πιο πρώιµη περίοδο της ζωής του παιδιού, από τη στιγµή που φυτεύτηκε στην κοιλιά της µαµάς του µέχρι την ηλικία των τεσσάρων χρόνων περίπου. Παρακολουθούν βήµα-βήµα την νοητική και συναισθηµατική εξέλιξή του.  Απευθύνονται σε µικρούς και σε µεγαλύτερους, αφού όλοι υπήρξαν παιδιά και οι περισσότεροι γονείς, συγγενείς  και ιδιαίτερα παππουδο-γιαγιάδες.


Το κοτσύφι – το κοτσυφάκι 


Τσίου-τσίου, τσίου-τσίου-τσίου! έκανε το κοτσύφι, ένα μικρούλι μαυροπούλι. Μόνο το ράμφος του είναι λίγο κίτρινο. Τσιμ-τσιμ, τσιμ-τσιμ, ψάχνει μέσ’ τα χορταράκια για σπόρους.
Τώρα τσίμπησε κάτι στρογγυλό και πολύχρωμο, είναι κάτι γυάλινο, μια γυαλιστερή μπαλίτσα. Δεν είναι βρώσιμη (δεν τρώγεται), είναι όμως φανταχτερή.  Την έσπρωξε λίγο πιο πέρα, κι αυτή κύλισε. Έτσι έμαθε να παίζει μπίλιες.

Ο Νίκος, η Ναταλία και η Βενετία έτρεξαν κοντά του κι ευχαριστημένο το πουλάκι έπαιξε μαζί τους. Μια την έστελναν μακυρά τα παιδάκια με τα χεράκια τους και μια την έσπρωχνε το κοτσύφι με το ράμφος του. Κι έκαναν ένα ωραίο σχέδιο στο χώμα, ζικ-ζακ, ζικ-ζακ.

Ακόμα παίζουν, δεν θα φύγουν μέχρι να νυχτώσει για τα καλά. Και δεν πειράζει καθόλου που τα παιδάκια έχουν χεράκια, ενώ το κοτσύφι έχει φτερούγες.  Ούτε τους νοιάζει ποιος θα νικήσει. Σ’ αυτό το παιχνίδι είναι όλοι νικητές, γιατί όλοι είναι χαρούμενοι.
Ζήτωωωω! Ζήτω το παιχνίδι!

Η Ουρανία Μπάγγου είναι γιατρός στο επάγγελµα και επιπλέον µητέρα και γιαγιά. Έχει εκδώσει ακόµη δύο βιβλία. Τα «Γραµµένα λόγια» (εκδ. Αρμός 2009) και το «Σαν την µύτη του Τζων Γουέιν» (εκδ. Θράκα 2014).

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Μαΐου 2018, αρ. φύλλου 934




Επιλογές:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ