24.9.18

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Τα κουμπιά [ουχί της Αλέξαινας]


ΟΔΟΣ 3.5.2018 | 934


Ἡ ἐποχὴ μας ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς ἐποχὴ τοῦ πετρελαίου, τῶν πλαστικῶν, ὡς μεταβιομηχανική, ὡς τῶν ὑπολογιστῶν κ.τ.λ. ἀλλὰ ἕνας ἄλλος χαρακτηρισμός, πού μπορεῖ νὰ ἀποδοθεῖ στὴν ἐποχή μας, καὶ πού καὶ αὐτὸς μπορεῖ κάλλιστα νὰ χαρακτηρίσει αὐτήν, δὲν δίδεται. Εἶναι ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς ἐποχῆς μας ὡς ἐποχῆς τῶν κουμπιῶν. Γιατί πράγματι σήμερα ὅλο καὶ περισσότερο χρησιμοποιοῦμε κουμπιὰ γιὰ νὰ ἐπιτελέσουμε τὶς διάφορες ἐργασίες καὶ λειτουργίες, πού ἄλλοτε χρειάζονταν ὁλόκληρη διαδικασία γιὰ νὰ ἐκτελεσθοῦν. Πολλὰ πράγματα στὴν ἐποχή μας τὰ θεωροῦμε ὡς αὐτονόητα καὶ δὲν μποροῦμε νὰ διανοηθοῦμε ὅτι δὲν ἦταν ἔτσι πρὸ ὀλίγων ἀκόμη ἐτῶν. Ἡ τεχνικὴ καὶ ἡ τεχνολογία ἔκαμαν τεράστια ἅλματα τὰ τελευταία χρόνια καὶ μᾶς ἔδωσαν τεράστιες δυνατότητες, πού οἱ γονεῖς καὶ οἱ παπποῦδες μας οὔτε στὰ ὄνειρά τους δὲν μποροῦσαν νὰ τὰ διανοηθοῦν. Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας ἔχει ἀλλάξει τελείως μὲ τὶς δυνατότητες πού μᾶς προσφέρει ἡ σύγχρονη τεχνολογία. Ἡ διαβίωσις μας ἔγινε πιὸ εὔκολη, πιὸ ἄνετη καὶ πιὸ ἀνθρώπινη. 

Ἂς πάρουμε γιὰ παράδειγμα τὶς οἰκιακὲς ἀσχολίες. Ποιὰ γυναίκα σήμερα πλένει τὰ ροῦχα στὴν σκάφη, ἤ ἀνάβει φωτιὰ μὲ ξύλα ἤ κάρβουνα γιὰ νὰ μαγειρέψει; Βάζει τὰ ροῦχα στὸ ἠλεκτρικὸ πλυντήριο, πατάει ἕνα κουμπὶ καὶ τὰ ροῦχα πλένονται μόνα τους. Πατάει ἕνα κουμπὶ καὶ ἀνάβει ἡ ἠλεκτρικὴ κουζίνα καὶ μαγειρεύει ὡραιότατα καὶ καθαρότερα. Δὲν χρειάζεται σήμερα νὰ ἔχουμε γκαζόλαμπες, νὰ προμηθευόμαστε τὸ πετρέλαιο, νὰ καθαρίζουμε τὸ λαμπόγυαλο γιὰ νὰ ἔχουμε ἕναν ὑποτυπώδη φωτισμὸ καὶ νὰ μεταφέρουμε τὴν λάμπα ἀπὸ δωμάτιο σὲ δωμάτιο, ἀλλὰ μὲ ἕνα κουμπὶ πού πατᾶμε ἤ γυρίζουμε ἔχουμε ἄπλετο φῶς σὲ κάθε δωμάτιο. Μ´ ἕνα κουμπὶ ἀνοίγουμε τὴν τηλεόραση, ἀλλάζουμε διαύλους, κατὰ τὴν διάθεση μας, καὶ τὴν κλείνουμε. Δὲν χρειάζεται οὔτε κάν νὰ σηκωθοῦμε ἀπὸ τὴν καρέκλα μας. Πατώντας διάφορα κουμπιὰ στὸ κινητό μας τηλέφωνο μποροῦμε νὰ συνδεθοῦμε τηλεφωνικῶς μὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους μας σὲ ὁποιοδήποτε μέρος τῆς γῆς βρίσκονται.

Ὁλόκληρα ἐργοστάσια τίθενται σὲ λειτουργία μὲ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ χωρὶς νὰ χρειάζονται τὴν παρουσία καὶ ἑνὸς μόνον ἀνθρώπου σ´ αὐτά. Μὲ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ στὸν κέντρικο πίνακα ἐλέγχου τῆς ΔΕΗ τίθεται σὲ λειτουργία ἤ διακόπτει τὴν λειτουργία τοῦ οἱοδήποτε ὑδροηλεκτρικοῦ ἐργοστασίου της, ὅπου κι ἂν βρίσκεται. Ἡ ἀνάληψις καὶ κατάθεσις χρημάτων στὶς τράπεζες γίνονται τώρα αὐτόματα, χωρὶς τὴν παρεμβολὴ προσωπικοῦ, μὲ τὶς ταμειακὲς μηχανὲς μὲ τὴν εἰσαγωγὴ μιᾶς κάρτας καὶ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ.  Μὲ ἕνα κουμπὶ ἐκτοξεύονται πύραυλοι καὶ βόμβες καὶ ἡ τύχη τῆς ἀνθρωπότητος μπορεῖ νὰ κριθεῖ ἀπὸ τὸ ἂν θὰ πατηθεῖ ἤ ὄχι ἕνα κουμπὶ γιὰ νὰ ξεκινήσει ἕνας πυρηνικὸς πόλεμος. 


Ὅλα τὰ ἀνωτέρω, πού τὰ θεωροῦμε αὐτονόητα σήμερα, σὲ μιά ἐνδεχόμενη, ὅ μή γένοιτο, θεομηνία, πού μπορεῖ νά πλήξει τὴν χώρα μας, μέ ἀπότοκο τήν διακοπὴ τῆς ἠλεκτροδότησις πολλῶν περιοχῶν, ὅλα τά ἀνωτέρω παύουν νὰ εἶναι πλέον αὐτονόητα γιατί ἐπανερχόμαστε, ἀπὸ τὴν μιὰ στιγμὴ στὴν ἄλλη, σὲ ἐποχὲς παλαιότερες μὲ τὰ κεριὰ καὶ τὶς λάμπες, τὴν ἔλλειψη κεντρικῆς θέρμανσης καὶ θερμοῦ νεροῦ ἀπὸ τοὺς θερμοσίφωνες, τὸ ἀνεβαινοκατέβασμα ἀπὸ τὶς σκάλες στὶς πολυκατοικίες, καὶ τὶς ἄλλες διευκολύνσεις, πού μᾶς παρέχει ὁ τεχνικὸς πολιτισμός. Συνηθήσαμε τόσο πολὺ στὸ νὰ ἔχουμε ὅλες αὐτὲς τὶς ἀνέσεις μὲ τὸ πάτημα ἑνὸς μόνον κουμπιοῦ ὥστε, ἂν γιὰ τὸν ἕνα ἤ ἄλλον λόγο παύσουν νὰ μᾶς παρέχονται, ἀποδιοργανώνεται πλήρως ἡ ζωή μας. Γι’ αὐτὸ λέγω ὅτι ἡ κοινωνία μας μπορεῖ κάλλιστα νὰ χαρακτηρισθεῖ ὡς κοινωνία ἐξαρτώμενη ἀπὸ τὸ πάτημα διαφόρων κουμπιῶν.


Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἰταλογερμανικῆς κατοχῆς κυκλοφοροῦσε ἕνα τραγουδάκι, πού ἔλεγε: «Πατᾶς ἕνα κουμπὶ καὶ βγαίνει μιὰ χοντρὴ καὶ λέει στὰ παιδάκια νὶξ φαΐ». Σήμερα μὲ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ δὲν βγαίνει ἡ χοντρὴ γιὰ νὰ πεῖ στὰ παιδάκια «νὶξ φαΐ», ἀλλὰ μὲ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ μπορεῖς νὰ ἔχεις τοῦ κόσμου τὰ ἀγαθά. 


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Μαΐσου 2018, αρ. φύλλου 934


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ