Είπαν… Ακροβολισμοί
● 14.4.2018 (Σάββατο) εθνικό πένθος και ένα παράταιρο. Μία ασύγγνωστη εκδήλωση σήμερα, 14 Απριλίου, Σάββατο, εν μέσω εθνικού πένθους για τον ήρωα πιλότο Γιώργο Μπαλταδώρο, το παιδί της πατρίδος, που έπεσε στην ώρα του καθήκοντος. Εννοώ την εκπομπή στο ΣΚΑΙ «Στην υγειά μας». Πώς δεν το προέβλεψε ο καθ’ όλα συμπαθής και αγαπητός Σπύρος Παπαδόπουλος, αλλά και οι αρμόδιοι του τηλεοπτικού σταθμού, ώστε να μη επραγματοποιείτο, καθώς οι απανταχού Έλληνες θρηνούμε την απώλεια του παλληκαριού, που επέστρεφε με το αεροπλάνο του από αναχαίτιση-καταδίωξη τουρκικού αεροπλάνου, και υπό άγνωστες συνθήκες έχασε τη ζωή του. Ήταν αταίριαστο, άκαιρο, αστόχαστο να προβληθεί η εν λόγω εκπομπή, καθ' ήν ώραν η δημόσια ΕΡΤ μετέδιδε συγκλονιστικές εικόνες από την κηδεία.
Η εκπομπή αυτή από την φύση της και το ποιόν της, ως συνήθως, ιδίως τον τελευταίο καιρό, καταντάει διασκεδαστική, σα γλέντι σε νυχτερινό κέντρο. Αν ήταν καθαρώς μουσική εκδήλωση τύπου συναυλίας με συναφές προς το βαρύ κλίμα της ημέρας περιεχόμενο, κατά κάποιαν παραχώρηση, θα ήταν ανεκτή. Δεν είμαι ειδικός περί τα μουσικά θέματα, αλλά πιστεύω ότι η εκπομπή ως κύριο σκοπό της έχει να διασώζει την ελληνική μουσική παράδοση –μαζί και των ελληνικών χορών– και να προάγει και προβάλλει το ποιοτικό τραγούδι. Υπό την έννοια αυτήν, οι εκάστοτε μετέχοντες καλλιτέχνες, τραγουδιστές, χορευτές, με τον καλλιτεχνικό τους τρόπο και ταλέντο τους αυτό να αναδεικνύουν. Μήπως όμως, κατά το μάλλον ή ήττον, ενίοτε εκφεύγουν αυτού του ρόλου, λικνιζόμενοι στην πίστα, δίκην κέντρων διασκεδάσεως και με την ανάλογη αμφίεση λησμονούν ότι ο ρόλος τους είναι εκείνος όμοιος με τη “Διδασκαλία” του αρχαίου θεάτρου, και όχι να γίνεται γλέντι και επίδειξη. Μήπως δηλαδή το παρακάνουν με τις ζεμπεκιές!
● 20.4.2018 Από το αρχείο μου ανασύρω τυχαία μια παλιά δήλωση του αξιοτίμου λογίου κυρίου Σαρτζετάκη, τέως προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, “επί τω θανάτω” του Χαρίλαου Φλωράκη, στην οποία αναφέρεται: βεβαίως ο αποθανών δεδικαίωται, αλλά η δικαίωσις αύτη πρέπει να περιορίζεται εις λογικά όρια προκειμένου περί δημοσίου ανδρός. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην χρήση κι ερμηνεία λόγων και ρήσεων θεολογικών. Δεν είμαι θεολόγος, αλλά ταπεινά πιστεύω ότι το νόημα της ρήσεως “ο αποθανών δεδικαίωται” είναι ότι από τον θεό, ως παντογνώστη και παντοδύναμο, απεδόθη ό,τι ανήκει στον θανόντα, κατά το κρίμα του Θεού, κατά την κρίση Του, και συνεπώς δεν υπάρχει περιθώριο να κρίνουμε εμείς περί της αμαρτωλότητος ή μη του θανόντος.
● 18.4.2018 Θυμηδία, τουλάχιστον, προκαλεί και τάση προς γέλωτα για έλλειψη σοβαρότητος, να δηλώνει επανειλημμένως ο Υπουργός (Α)Προστασίας του Πολίτη κ. Τόσκας, ότι τα εγκλήματα τον τελευταίο καιρό είναι... λιγότερα! Αυτό θα το έλεγε κάποιος... ελαφρά σκεπτόμενος! Ερώτημα: Αν στο προηγούμενο ή πρόσφατο παρελθόν ήταν π.χ. τα κακουργήματα 580 και σήμερα επί των... ενδόξων ημερών είναι 565, είναι στην άνεσή του να αναπαύεται και να μένει ικανοποιημένος; Αλλ' αυτοί είναι οι άνθρωποι. Ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, θριαμβολογών σε υψηλούς τόνους, δηλώνει: Τελειώνουν οι διαδικασίες των μνημονίων, τελειώνει το πρόγραμμα, καθαρή (!) έξοδος στις αγορές! (Και η Επιτροπεία;). Ευφράνθητε πάντες τη Συριζαία λιτότητι και ελαφρότητι! Αυτήν την λιτότητα την βαπτίζει: “προχωρούμε μπροστά!”.
Ευχαριστώ δια την φιλοξενίαν
Λάζαρος Γ. Νικηφορίδης
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26 Απριλίου 2018, αρ. φύλλου 933
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.