12.9.18

Λόγος & Αντίλογος



«Η αιχμαλωσία»



Αγαπητέ κύριε Μπαϊρακτάρη,

Η αιχμαλωσία από τους Τούρκους των δύο ελλήνων αξιωματικών, γεννά πολλά ερωτητικά, τα οποία στον κατάλληλο χρόνο θα πρέπει να ερευνηθούν και να απαντηθούν. Και πρώτα από όλα πρέπει να ερευνηθεί ο τόπος στον οποίο έγινε η αιχμαλωσία τους. Ήταν πράγματι σε τουρκικό έδαφος ή όχι.

Δεύτερο ερώτηµα είναι από ποιους έγινε η σύλληψή τους. Ήταν µια συνηθισμένη τουρκική περίπολος αντίστοιχη της δικιάς µας ή επρόκειτο για τµήµα ειδικών δυνάµεων. Και αν ήταν µια συνηθισµένη περίπολος, γιατί οι δύο αξιωµατικοί µας δεν αντέδρασαν και δεν χρησιµοποίησαν τον οπλισµό τους. Φαντάζοµαι και τον κατάλληλο οπλισµό είχαν και εν πάση περιπτώσει, σε περιπολία ευρίσκοντο και όχι σε περίπατο στο δάσος.

Αν πάλι ήταν τµήµα των τουρκικών ειδικών δυνάµεων και τους αιφνιδίασαν και πάλι είναι υπόλογοι, που δεν είχαν λάβει τα µέτρα τους, και για αυτή ακόµα την περίπτωση και δεν αντέδρασαν ανάλογα.

Αυτά τα ερωτήµατα βέβαια δεν θα απαντηθούν τώρα, αλλά και όταν απαντηθούν, είµαι βέβαιος ότι θα παραµείνουν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Αυτό συνέβη άλλωστε και κατά την εκστρατεία των Βρετανών για την απελευθέρωση των νήσων Φώκλαντς (FaΙklands) κατά το 1982, όπου οι Βρετανοί έχασαν, από βολή πυραύλου Exocet των Αργεντινών, το πιο µοντέρνο καταδροµικό τους το HMS Sheffield.

Για χρόνια η έρευνα των συνθηκών βυθίσεως θεωρείτο άκρως απόρρητη και µόνο τελευταία δόθηκε στην δηµοσιότητα καταλογίζοντας βαρύτατες αμέλειες και αντι-επαγγελµατισµό σε µέρος των αξιωµατικών του πλοίου και, οι οποίες αµέλειες, είχαν τότε αποκρυβεί µε εντολή της κυβερνήσεως, για να µη πέσει το ηθικό των στρατευµάτων. Εδώ κλείνουµε την παρένθεση.

Σαν συµπέρασµα τώρα, θα πρέπει η στρατιωτική ηγεσία να βγάλει τα απαραίτητα διδάγµατα, ώστε να µη ξανασυµβούν τέτοια περιστατικά που δεν τιµούν τον ελληνικό Στρατό.

Γενικότερα πάντως, παρατηρούµε ότι τα τελευταία χρόνια, συµβαίνουν τέτοια γεγονότα, όπου ο στρατιώτης φροντίζει περισσότερο για την ατοµική του ασφάλεια και όχι στο να φέρει σε πέρας την δουλειά για την οποία έχει εκπαιδευτεί, και η οποία αποτελεί και τον λόγο υπάρξεώς του στο στράτευµα.

Ας θυµηθούµε εδώ την συµπεριφορά του ολλανδικού στρατιωτικού τµήµατος στην Σρεµπρένιτσα της Βοσνίας το 1995, όπου για να µη διακινδυνεύσουν κατ’ ελάχιστον απέναντι στους Σερβοβόσνιους, εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, µε αποτέλεσµα την σφαγή των οκτώ χιλιάδων µουσουλµάνων της Βοσνίας.

Αλλά και το δικό µας εκστρατευτικό σώµα στο Κόσοβο, που είχε αναλάβει την φύλαξη ιστορικών µοναστηριών της περιοχής, το µόνο που πέτυχαν τελικά ήταν να γυρίσουν σώοι στην βάση τους, αφήνοντας τα µοναστήρια στο έλεος των κοσοβάρων ατάκτων.
Ας ελπίσουµε ότι τα παθήµατα θα γίνουν µαθήµατα.

Με εκτίµηση, 
Γιάννης Αναστ. Νταλίπης 
Πολιτικός µηχανικός ΕΜΠ

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26 Απριλίου 2018, αρ. φύλλου 933


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ