ΟΔΟΣ: Προεκλογική οσμή

ΟΔΟΣ 8.11.2018 | 959

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι παρά το φαινομενικό τέλμα του πολιτικού κλίματος στην Ελλάδα, έχει γενικευθεί η εντύπωση πως η χώρα έχει εισέλθει πια για τα καλά σε προεκλογική περίοδο. Στα ρηχά της ακόμη, αφού τα βαθειά όταν πλησιάσουν, θα κάνουν ακόμη περισσότερο την διαφορά και θα γίνει αντιληπτό αμέσως. Δεν θα χωράει εκεί αμφιβολία ότι το τέλμα, ήταν ρευστό.

Οι βουλευτικές εκλογές –για παράδειγμα– είναι πιθανό να προκηρυχθούν οποτεδήποτε. Οποτεδήποτε δηλαδή έως τον επόμενο Σεπτέμβριο 2019, ενώ η κυβέρνηση του ΣυΡιζΑ, σε αυτό το θέμα κρατεί καλά, με την μαεστρία της Αριστεράς του παλιού καιρού. Με τακτική, εκδοχή ενός αναίμακτου αντάρτικου πόλεων, στο 2018, η κυβέρνηση διατηρεί την πολιτική πρωτοβουλία και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Όλα αυτά, πάντα εκτός απροόπτου φυσικά και εκτός κάποιου αιφνίδιου γεγονότος.

Τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν θα προέρχονται από παντού: Σκανδαλολογία, ταχυδακτυλουργία παροχών, πρόκληση ιδεολογικού πανικού στον δημόσιο τομέα, εθνικά θέματα. Από κοντά και η αναθεώρηση του Συντάγματος. Προσπάθεια χρέωσης πολιτικού κόστους (φθοράς) στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και ειδικά Νέα Δημοκρατία και ΠαΣοΚ.

Μοιραία, η Καστοριά που για ανησυχητικά πολλά χρόνια στροβιλίζεται και παρασύρεται από τις εξελίξεις που διαγράφουν οι άλλοι, σε Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και κεντρική κυβέρνηση, θα είναι μια απλή κηλίδα. Η τελευταία τρύπα του Ζουρνά –όπως θα αναφερόταν παλιά. Η προτελευταία έστω: Για παράδειγμα, ενώ παντού στην Δυτική Μακεδονία και ειδικά την Κοζάνη, συντελείται κοσμογονία, με το δημοτικό συμβούλιο της πόλης εκείνης να παρεμβαίνει μαχητικά και απαιτητικά στην διανομή της Περιφέρειας, η Καστοριά, εξαντλεί -και εξαντλείται- με συναρπαστικά ζητήματα, όπως τον εορτασμό της 11ης Νοεμβρίου και του πολιούχου Αγίου Μηνά. Η εθιμοτυπία, εξελίσσεται σε εθιμορυπία.

Πάντως μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, το μόνο δεδομένο είναι ο πραγματικός χρόνος των αυτοδιοικητικών (δημοτικών και περιφερειακών) εκλογών του Μαΐου 2019. Ίσως αποδειχθούν μια αφορμή για την κυβέρνηση, να οδηγηθεί η χώρα ταυτόχρονα σε γενικές βουλευτικές εκλογές. Και αυτές μπορούν να συνδυασθούν με τις επόμενες ευρωεκλογές, που οριστικοποιήθηκε να διεξαχθούν μεταξύ 23 και 26 Μαΐου 2019. Και όλα αυτά με σκοπό το λιγότερο δυνατό τίμημα. Αφού θα μπορεί να διοχετευθεί η αποδοκιμασία σε άλλες κάλπες. Του κόστους που θα κληθεί να επωμιστεί ο ΣυΡιζΑ από την ασύμμετρη φθορά των γεμάτων τεσσάρων (και πλέον) ετών της πρώτης φοράς (που είναι δεύτερη) Αριστερά.

ΟΔΟΣ 8.11.2018 | 959 | σ.3

Ο απολογισμός εδώ δεν είναι λίγος, ούτε μονοσήμαντος, αφού δεν θα αφορά απλά ένα συγκεκριμένο κόμμα, παρά ένα ολόκληρο σύστημα, αρχών, το ηθικό πλεονέκτημα, την ιστορική αγνότητα της πρωτόπλαστης Αριστεράς, στα αριστερά του ΠαΣοΚ. Που έμενε ως τώρα στο απυρόβλητο. Όπως μένει ασφαλώς το ΚΚΕ. Μόνο που το ΚΚΕ δεν κυβερνά.

Έτσι, με δεδομένο ότι η Καστοριά δεν αποτελεί ούτε καν οπισθοφυλακή για την Αριστερά, μοιάζει πιθανό και στο επίπεδο αυτό, η Καστοριά να μένει στα αζήτητα. Κανείς δεν θα της τάξει τίποτε περισσότερο από ψίχουλα, είτε για να την κερδίσει, είτε για να μη την χάσει. Οι απόλυτα συντονισμένες κινήσεις που συντελούνται στην Κοζάνη, με τεράστια έργα, ακόμη και την τεράστια Κοβεντάρειο βιβλιοθήκη αλλά και την φαραωνική συνένωση του Πανεπιστημίου και ΤΕΙ, ώστε να καταβροχθίσει το σύνολο σχεδόν των σχολών και τμημάτων η Κοζάνη, καθιστούν πολύ πιθανό να ολοκληρώνεται ένα προμελετημένο σχέδιο: Να κρατήσει κάποια ποσοστά ο ΣυΡιζΑ στην Κοζάνη. Αυτή τους ενδιαφέρει. Και όχι η Καστοριά.

Έως ότου λοιπόν οδηγηθεί η χώρα και μαζί της η Καστοριά σε εκλογές, υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι ήδη περίπου ολοφάνερο, ότι παράλληλα, η χώρα με τους κρατικούς μηχανισμούς που ελέγχονται από την κυβέρνηση, μεταξύ των οποίων και την Λερναία ΕΡΤ που έχει γίνει χειρότερη από οποτεδήποτε άλλοτε, έχοντας αντιστρέψει σε βάρος της την κοινή γνώμη, που είχε μαζί της στα ελάχιστα χρόνια του υποτιθέμενου «μαύρου», αντιμετωπίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση και προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη αντιπολιτευτικά. Δηλαδή σαν να κυβερνά η Νέα Δημοκρατία.

Τον τρόπο με τον οποίο καταφέρνουν αυτό το θαύμα, που ελπίζουν ότι θα λειτουργήσει συσπειρωτικά στις τάξεις των ψηφοφόρων, κανείς δεν είναι σε θέση να τον εξηγήσει λογικά. Σημασία έχει όμως ότι ακόμη και έτσι, η Καστοριά είναι η χαμένη, καθώς είναι παραδοσιακή η σχέση της με την κεντροδεξιά.

Το μοναδικό που απολαμβάνει η Καστοριά από κοινού με την Νέα Δημοκρατία, είναι η κύρια ευθύνη (μαζί με τον κ. Φιλ. Πετσάλνικο στο τελευταίο ΠαΣοΚ) για την μετατροπή της πόλης σε ένα τεράστιο σκηνικό ερήμωσης και εγκατάλειψης. Μια πόλη φάντασμα. Η Νέα Δημοκρατία -που επέτρεψε την αρπαγή του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής από την Καστοριά, την εποχή που κάποιοι «άνδρες δεν φορούσαν ή δεν τιμούσαν τα παντελόνια τους» όπως κατήγγειλε με πολιτική αργκώ η νυν (και αεί;) βουλευτής κ. Μαρία Αντωνίου- προσποιείται ότι το πέπλο της λήθης τής παρέχει ασυλία. Έτσι η τοπική κομματική οργάνωση περιορίζεται σε απλές «βαρυσήμαντες» τάχα ανακοινώσεις -όπως πρόσφατα- για την επαναδιάταξη, δηλαδή την συνένωση των Σχολών του Πανεπιστημίου... Κοζάνης (έτσι θα έπρεπε να ονομάζεται).

* * *

Με δεδομένο ότι η Καστοριά δεν αποτελεί ούτε καν οπισθοφυλακή για την Αριστερά, μοιάζει πιθανό και στο επίπεδο αυτό, η Καστοριά να μένει στα αζήτητα. Κανείς δεν θα της τάξει τίποτε περισσότερο από ψίχουλα, είτε για να την κερδίσει, είτε για να μη την χάσει.  

* * *

Την ίδια ώρα που η Κοζάνη ετοιμάζεται να φιλοξενήσει δεκάδες σχολές και τμήματα, χιλιάδες φοιτητές, εκατοντάδες μέλη προσωπικού, η Νέα Δημοκρατία συμμαζεύει από τα πολιτικά αζήτητα, ορφανά τύπου Άννας Διαμαντοπούλου και εγχωρίων τυχοδιωκτριών, του παλιού βαθέος ΠαΣοΚ. Ατόμων που ήταν θεατές του «όλα στην Κοζάνη», ή ανέβαιναν στα κάγκελα για την ΔΕΗ, για την ΕΡΤ, για να μην αλλάξει τίποτε, να χάσει η Νέα Δημοκρατία. Να ερημώσει η Καστοριά.

Ενώ σε επίπεδο Περιφέρειας και Αντιπεριφέρειας, οι εξελίξεις σε ό,τι αφορούν την Καστοριά, δεν έχουν αντίστοι-χο αρνητικό ιστορικό προηγούμενο καθίζησης και παρακμής με το οποίο θα μπορούσαν να συγκριθούν.

Και ενώ από την άποψη των βουλευτών, η πρόσφατη υπουργοποίηση της κ. Ολυμπίας Τελιγιορίδου και η παταγώδης, κραυγαλέα -σχεδόν αυτοδιάψευση της ίδιας και κάθε κυβερνητικής υπόσχεσης για την υλοποίηση οποιασδήποτε υπόσχεσής τους, είναι στοιχεία που αποδεικνύουν ότι θα μπορούσαν οι μελλούμενες εξελίξεις ήδη να προδιαγράφουν θριαμβευτική παλιννόστηση για την Νέα Δημοκρατία και τον κόσμο, την βάση της ήδη να έχει εγερθεί, να έχει δηλαδή κινητοποιηθεί· ακριβώς αντίθετα, στις τάξεις των απλών πολιτών επικρατεί άκρα σιωπή, εύγλωττη ωστόσο. Γιατί να κινητοποιηθούν; Και μάλιστα για χάρη ποίου; Ή ποίας;

ΟΔΟΣ 8.11.2018 | 959 | σ.4

Και πώς να γινόταν αλλιώς, όταν στο μεν επίπεδο των υποψηφίων βουλευτών για την Καστοριά, η Νέα Δημοκρατία του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, ειδικά σε ό,τι αφορά την περιοχή, ακούγεται να εισηγείται πρόσωπα που τοποθετούνται μεταξύ του διλήμματος «μιας από τα ίδια» ή «ζογκλέρ του πολιτικού αριβισμού». Υποψηφιότητες του «εδώ πατώ και εκεί βρίσκομαι», αρκεί να υπάρχει δημοσιότητα, λάμψη και likes. Α, και χρήμα, για όσους νομίζουν ότι πολιτική είναι το ίδιο με την ανειδίκευτη εργασία. Με το μητρώο στελεχών που υποτίθεται ότι θα συνέβαλε -για όσους το πίστεψαν τουλάχιστον- στην ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, να αποδεικνύεται όχημα υπερπτήσεων.

Αλλά και αυτά που συμβαίνουν στον Δήμο Καστοριάς, είναι ακόμη χειρότερα. Αφού δεκάδες είναι όσοι ακούγονται για υποψήφιοι δήμαρχοι, όλοι ή οι περισσότεροι στο κλίμα της κεντροδεξιάς παράταξης. Είδαν το φώς του νέου εκλογικού νόμου που θα επιτρέψει την εκλογή δημάρχου με σχετική πλειοψηφία από τον πρώτο γύρο, και είδαν φλέβα.

Καμιά περίσκεψη και κανείς προβληματισμός. Γι’ αυτό και ο κόσμος παρακολουθεί, απαθής και αποσβολωμένος. Πόσο μάλλον που την ίδια στιγμή στην Αντιπεριφέρεια, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: Υπάκουοι στα κελεύσματα της Κοζάνης, οι τοπικοί εκπρόσωποι ούτε διανοούνται να απειλήσουν με αποσκίρτηση της Καστοριάς από την περιφέρεια της Κοζάνης.

Αυτά αποτελούν στοιχεία που δείχνουν ότι καμιά εμπειρία και καμιά κοινωνική δυναμική δεν σημειώθηκε σε όλα αυτά τα χρόνια. Και ότι η Νέα Δημοκρατία ξεκινά την προεκλογική της περίοδο στην Καστοριά με τις χειρότερες μετεκλογικές προοπτικές.

Η πόλη άρχισε να θυμίζει Κούβα. Αβάνα για την ακρίβεια, χωρίς όμως τον Κομαντάντε. Όπως και η Κούβα υπήρξε ένα εξαιρετικά όμορφο και αναπτυσσόμενο νησί με όλα τα θετικά και αρνητικά του, και η Αβάνα μια υπέροχη πόλη με πανέμορφα κτήρια, εύρωστη οικονομία και ακμάζοντες πολίτες, για να γίνει τώρα πόλη ερειπίων.

Έτσι και η Καστοριά, σαν μια άσχημη —για όσους εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι είναι όμορφη στο εσωτερικό της— εγκαταλείπεται από τους ανθρώπους της και ερημώνει. Χωρίς όμως να έχει ούτε τον Φιντέλ, ούτε ένα Ραούλ Κάστρο. Ούτε καν το δικό της, το πέτρινο.

Χειρότερη προεκλογική περίοδος, ιδίως εν όψει των τεσσάρων ταυτόχρονων εκλογών που μπορεί να διεξαχθούν ακόμη και την ίδια ημέρα, δεν υπήρξε ποτέ. Η Κοζάνη —κάθε Κοζάνη— ποτέ δεν θα είχε καλύτερη ευκαιρία να γίνει Λωζάννη.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 Νοεμβρίου 2018, αρ. φύλλου 959

Το επόμενο πρωτοσέλιδο:

• ΟΔΟΣ: Εδώ παπάς, εκεί παπάς· πού είναι ο παπάς;