Α. Μικρά παιδιά ήμασταν, ακούαμε συζητήσεις –απόψεις– των τρισβασανισμένων παππούδων και γονέων μας από τον Πόντο και την Μικρά Ασία. «Με τον Τούρκο φάε, πιες, καμιά εμπιστοσύνη…». Μπορεί την άλλη μέρα να αλλάξει… Με τα καμώματα και τα προσκόμματα που βάζουν στις συζητήσεις για το Κυπριακό, σκέπτομαι πόσο καλά τους είχαν γνωρίσει οι δικοί μας που θύμισα προηγουμένως.
Έτσι θυμήθηκα σχετικά που διάβαζα πάλι και πάλι για το κίνημα των Νεοτούρκων το 1908, που ήταν μια συγκεκαλυμμένη (αλλά γρήγορα αποκαλυφθείσα) φενάκη για τους Έλληνες Χριστιανούς και τις άλλες μειονότητες, που στέναζαν κάτω από την πίεση των Οθωμανών Τούρκων. Και έγραφε σχετικώς ο Πόντιος λόγιος: «Δεν είχε σβήσει ακόμη η ηχώ των ζητωκραυγών και των ρητορευμάτων [1] από τας νεοφιλελευθέρας διακηρύξεις των Νεοτούρκων και δεν είχαν ξηρανθή ακόμη τα δάκρυα των συγκινητικών εναγκαλισμάτων, όταν νέα βοή, βοή απειλών [2] και αντεγκλήσεων, οιμωγής και οδύνης, βοή απελπισμού ηκούσθη πανταχόθεν της Τουρκίας. Διωκόμεθα, απειλούμεθα, σφαζόμεθα, από τους τόπους των χθεσινών συναδελφώσεων.»
Β. Απόσπασμα από σχετικό άρθρο για την περίοδο μετά το 1908, που υπομνήσαμε προηγουμένως: Να δείξωσιν οι λαοί της Ανατολής με αντίστασιν κατά των Νεοτούρκων αρετάς Προμηθέων και όχι να πληρώσουν (= να γεμίσουν) τον αέρα με ιερεμιάδας επιμηθέων. (Να αποδειχθούν προνοητικά δραστήριοι και αποτελεσματικοί και όχι εκ των υστέρων να κλαψουρίζουν, να θρηνούν και να ελεεινολογούν. Αυτό εκφράζεται με τις λέξεις: με τας ιερεμιάδας των Επιμηθέων. Ιδέ την λέξη στην στήλη: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική)
Γ. Σε σχετικό άρθρο της Εστίας 29.12.2016, όπως συνηθίζεται στο τέλος της χρονιάς, αναλογιζόμαστε, συζητούμε και γράφουμε για τα θετικά και τα αρνητικά του παρελθόντος έτους. Και επισημαίνει η αρθρογράφος ότι η διάρκεια του 2016 ήταν η χειρότερη που πέρασε, με απώλειες σε υλικά, αλλά πρό πάντων σε ανθρώπινες ζωές (εννοεί από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως από τον φόβο της 11ης Σεπτεμβρίου των ΗΠΑ. Απωλέσαμε για πάντα την σιγουριά ότι θα είμαστε ασφαλείς). Ειδικά για τον άγριο πόλεμο της Συρίας επισημαίνει: Εκτός από ανθρώπινες ζωές, απωλέσαμε και σημαντικές κοιτίδες πολιτισμού στην Ανατολή. Από μνημεία και μουσεία μέχρι κτήρια και αγορές-παζάρια, ο απολογισμός δεν μπορεί ακόμα να γίνει. Η καταστροφή συνεχίζεται. Βρήκαν άδικο θάνατο – προσθέτει η κ. Μαρ. Μπαλοδήμου – αγαπημένοι – σημαντικοί άνθρωποι της Τέχνης, των Γραμμάτων, της Επιστήμης. Σφάζονται ανηλεώς – προσθέτει ο Γλωσσαμύντωρ – οι Χριστιανοί και ο ΟΗΕ και δη η Ευρώπη, απαθής;; Η ανθρωπότητα σαφώς έγινε φτωχότερη, έγινε όμως σοφώτερη; Ο τρόπος, με τον οποίο διαβιοί, διασκεδάζει και ψηφίζει, δεν φανερώνει κάτι τέτοιο. Και «εντός των τειχών» χάσαμε πολλά μέσα στο 2016. Άλλοι λιγότερα, άλλοι περισσότερα και πιο σημαντικά. Κάτι από τους μισθούς, κάτι από τις συντάξεις ή από το εισόδημα. Αλλά: λίγο ως πολύ απωλέσαμε εθνική και προσωπική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Οψόμεθα, πώς θα τα υπερασπιστούμε όλα αυτά διαρκούντος του 2017.
Δ. Ο ΟΗΕ (διαπιστώνουμε εδώ και χρόνια την στάση του στο Κυπριακό, όπως και σήμερα, όπως και στον πόλεμο της Συρίας), λειτουργεί σαν τους διαιτητές του μποξ. Στο τέλος μιας σύγκρουσης σηκώνει το χέρι του νικητή… Και εμείς περιμένουμε δικαίωση βάσει του Διεθνούς Δικαίου στο θέμα της Κύπρου και του βαρβάρου Αττίλα του 1974! Είναι ή όχι κράτος – μέλος της Ε.Ε. η Κύπρος; Έως πότε θα στρουθοκαμηλίζετε ηγέτες … της Ευρώπης και μέλη-κράτη του ΟΗΕ;
Ευχαριστώ διά την φιλοξενία
Λάζαρος Γ. Νικηφορίδης
[1] ρητορεύματα: λόγοι ενθουσιαστικοί, ως απεδείχθη, κενοί περιεχομένου.
[2] Χθες υποσχέσεις για φιλελευθερισμό, ισονομία, ισοπολιτεία, σήμερα απειλές και σχέδιο εθνοκάθαρσης, Ένα Έθνος, μια Τουρκία!
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Ιανουαρίου 2017, αρ. φύλλου 869
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.