15.7.17

ΟΔΟΣ: Tο χρόνιο απόστημα της Καστοριάς


ΟΔΟΣ 2.2.2017 | 871

Ποτέ δεν εξηγήθηκε για ποιο λόγο ερήμωσε το κτήριο του Διοικητηρίου της Π.Ε. Καστοριάς (π. Νομαρχία), το οποίο όχι μόνο κατά την ανέγερσή του διαρρυθμίστηκε για να στεγάζει και την Εφορία. Ή έστω, για ποιο λόγο στεγάστηκαν (μεταφέρθηκαν) σ’ αυτό, ή παρέμειναν υπηρεσίες που θα μπορούσαν -και λόγω του αντικειμένου τους- να στεγαστούν πιο περιφερειακά και σε μικρότερους χώρους. 



ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την (σύντομα;) προγραμματιζόμενη μετακόμιση της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας της Καστοριάς (Δ.Ο.Υ.) από την περιοχή που βρίσκεται σήμερα, σε ακόμη πιο απομακρυσμένη θέση– σε σχέση με το διοικητικό και οικονομικό κέντρο- ύστερα από διενεργηθέντα διαγωνισμό βεβαίως (στον οποίο δεν είναι γνωστό αν μετείχαν άλλοι ενδιαφερόμενοι), σε άλλο κτήριο, άλλων ιδιωτικών συμφερόντων στην περιοχή του δημοτικού κοιμητηρίου στο Νταηλάκη, προκαλεί αναταράξεις.

Παρά το γεγονός ότι η προκήρυξη του διαγωνισμού έγινε πριν από ένα έτος ακριβώς (1 Φεβρουαρίου 2016) κανείς δεν βρέθηκε να ερευνήσει το ζήτημα στον ενδιάμεσο χρόνο. Έτσι ήδη εκφράζονται δημόσιες αντεγκλήσεις, όχι μόνο των βουλευτών μεταξύ τους, μέσω των γραφείων τους, αλλά ακόμη και στο εσωτερικό της Νομαρχιακής Επιτροπής Καστοριάς του ΣυΡιζΑ. Επειδή όπως φημολογείται, οι απόψεις που εκφράζονται για το θέμα αυτό διΐστανται.

Ταυτόχρονα προκαλείται σοβαρή αναστάτωση στους πολίτες που θα κληθούν να υποστούν τις συνέπειες μιας ακόμη αστόχαστης ενέργειας. Καθώς ο κίνδυνος γεωγραφικής εξορίας της νευραλγικής αυτής υπηρεσίας, είναι ορατός. Αποτέλεσμα όλων αυτών να τεθεί στο στόχαστρο της κριτικής –ακόμη και εσωκομματικά, η κ. Ολυμπία Τελιγιoρίδου, βουλευτής. Και να συμμετάσχει η ίδια σε αυτές με τις κάπως ανεπίκαιρες επικλήσεις επιχειρημάτων, που δεν αρμόζουν σε κυβερνητική βουλευτή, καθώς δεν χάνει ευκαιρία να αναφέρεται σε υποκρισίες και ευθύνες παλαιοτέρων.

Αντικειμενικό γεγονός είναι ότι το κτήριο στο οποίο πρόκειται να μεταφερθεί η υπηρεσία αυτή, βρίσκεται πολύ μακριά από το διοικητικό κέντρο, αλλά και τον αστικό πυρήνα της πόλης. Παρά το γεγονός ότι η θέση του στο κέντρο, ήταν όρος της προκήρυξης («Το ακίνητο πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της πόλης της Καστοριάς, ή κοντά σ’ αυτό»). Θα είναι μια ακόμη «πρωτοπορία» της Καστοριάς να μην βρίσκονται κοντά η μια με την άλλη υπηρεσίες της καθημερινότητας.

Ταυτόχρονα, η νέα περιοχή δεν προσφέρει προσβάσεις με μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ σε συνδυασμό με την μορφολογία του εδάφους που παρουσιάζει μεγάλες κλίσεις και το γεγονός της γειτνίασης με το Κοιμητήριο και τον Ι.Ν Αγίων Πάντων, δεν διαθέτει στα πέριξ ούτε επαρκείς θέσεις στάθμευσης ΙΧ αυτοκινήτων, ούτε απρόσκοπτη προσπέλαση. Ώστε να είναι σχεδόν βέβαιο ότι από άποψη πρακτικότητας και προσβάσεων, η επιλεγείσα λύση θα αποτυπώσει ένα ακόμη τραγέλαφο.

Και μάλιστα όσο και συμφέρουσα να είναι σε σύγκριση με την προηγούμενη, από άποψη κόστους και μισθώματος, έστω κι’ αν η εισβολή της διαδικτυακής συναλλαγής των πολιτών και φορολογούμενων μέσω taxis, περιόρισε τις ανάγκες των ιδιωτών να προσέρχονται αυτοπρόσωπα στις υπηρεσίες. Σύντομα θα κληθούν οι απλοί πολίτες να υποστούν, για μια ακόμη φορά, τις συνέπειες ενός αποτυχημένου χειρισμού, την ίδια στιγμή που θα έπρεπε να τεθούν αυστηρά κριτήρια, με κύριο γνώμονα την εξυπηρέτηση του πολίτη και μόνο.


* * *

Καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται με χειρότερους όρους και κατά κανόνα ως φάρσα, για μια ακόμη φορά, το χρόνιο απόστημα της Καστοριάς, που είναι η ασυνεννοησία και η αδιαφορία, θα αποδειχθεί καθημερινό πρόβλημα ολκής για τους πολίτες.


* * *

Έτσι, στην επικαιρότητα επανήλθε συνολικά για μια ακόμη φορά, ένα μακροχρόνιο και σοβαρότατο πρόβλημα της Καστοριάς: Αυτό που προκαλείται από την στέγαση δημόσιων υπηρεσιών και φορέων πιο γενικά, σε ιδιωτικά κτήρια έναντι μισθωμάτων, κατά κανόνα πανάκριβων -από το υστέρημα του ελληνικού λαού- ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα. Και μάλιστα την ίδια στιγμή που υπάρχουν και προσφέρονται κτήρια δημόσια ή δημοτικά, μέσα ή περιφερειακά από την κατοικημένη πόλη και ειδικά το κέντρο της. Κτήρια που θα μπορούσαν κάλλιστα να καλύψουν τις ανάγκες αυτών των υπηρεσιών. Ειδικά των πιο κεντρικών και νευραλγικών για την λειτουργία του δημόσιου τομέα και τις συναλλαγές του κοινού. Το ζήτημα διαχρονικά, μοιάζει με την Μέδουσα.

Η αιτία της δεν είναι μονοσήμαντη, αλλά προκαλείται από παράγοντες όπως η γραφειοκρατία, η απουσία συντονισμού, και φυσικά οι πελατειακές σχέσεις. Η μεταφορά της Δ.Ο.Υ. πριν από αρκετά χρόνια, δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά. Γι’ αυτό το οξύ πρόβλημα, είχε κατά κανόνα τα τελευταία πολλά χρόνια αιχμή του δόρατος την στέγαση της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας σε υπερπολυτελές ιδιωτικό κτήριο, έναντι μισθώματος που κάποτε ήταν προκλητικό, ακόμη και με τα τότε οικονομικά δεδομένα της πανεθνικής «φούσκας», και στην συνέχεια βεβαίως υπέστη προσαρμογές.

Ποτέ δεν εξηγήθηκε για ποιο λόγο ερήμωσε το κτήριο του Διοικητηρίου της Π.Ε. Καστοριάς (π. Νομαρχία), το οποίο όχι μόνο κατά την ανέγερσή του διαρρυθμίστηκε για να στεγάζει και την Εφορία. Ή έστω, για ποιο λόγο στεγάστηκαν (μεταφέρθηκαν) σ’ αυτό, ή παρέμειναν υπηρεσίες που θα μπορούσαν -και λόγω του αντικειμένου τους- να στεγαστούν πιο περιφερειακά και σε μικρότερους χώρους. Στ’ αλήθεια με ποια πειστική λογική, διευθύνσεις όπως Δασών και Αγροτικής Ανάπτυξης, και άλλες παρεμφερείς που αφορούν την ύπαιθρο και την περιφέρεια, στεγάζονται στο Διοικητήριο, την ίδια στιγμή που εξορίστηκαν η καρδιά και οι πνεύμονες της Οικονομίας;

Στην πραγματικότητα όμως, η περίπτωση αυτού του παραδείγματος (της Δ.Ο.Υ.) που είναι η πιο χαρακτηριστική (και πιο εξόφθαλμη, αλλά και προκλητική), δεν είναι ούτε η πιο μοναδική, ούτε η πιο αδικαιολόγητη. Καθώς όπως προκύπτει και από στοιχεία που συγκέντρωσε και αποκαλύπτει μελέτη που εκπονήθηκε από το εδώ παράρτημα του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος και παραδόθηκε στις αρχές του Φθινοπώρου του 2016 στις τοπικές αρχές, υπάρχει πληθώρα δημοσίων και δημοτικών κτηρίων, απολύτως κατάλληλων για την στέγαση των υπηρεσιών, που εξακολουθούν να σκορπίζουν το δημόσιο χρήμα δεξιά και αριστερά. Συχνά με διαδικασίες που αντιμετωπίζονται με γενικευμένη δυσπιστία από την κοινή γνώμη. Ακόμη και στις περιπτώσεις που οι μισθώσεις καταρτίσθηκαν με σύννομες διαδικασίες μειοδοτικών διαγωνισμών.

Ετσι, ενώ υπήρχε σε εκκρεμότητα και προχωρούσε η μελέτη που παραδόθηκε κανονικά, εξελίχθηκε χωρίς λόγο η διαδικασία του μειοδοτικού διαγωνισμού με τα γνωστά αποτελέσματα. Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, ο Δήμος Καστοριάς, που με μια ακόμη αφορμή δείχνει να απολαμβάνει μακαρίως τον ύπνο του «δικαίου», με… «πρωτοβουλία» της τελευταίας στιγμής, ετοιμάζεται να προτείνει την χειρότερη απ’ όλες τις λύσεις:

Την μεταφορά (ίσως και της Δ..Ο.Υ.) στο κτήριο της ΕΔηΚα! Σε απόσταση 4-5 χιλιομέτρων από το διοικητικό κέντρο της πόλης. Μια ακόμη αψυχολόγητη και αστόχαστη πρωτοβουλία του Δήμου, που εκφράζει τα διάχυτα αισθήματα ορισμένων για την πόλη. Θα προσφέρει φαίνεται ο Δήμος τα υπηρεσιακά αυτοκίνητά του, ή κάποιο τουριστικό λεωφορείο για την μετάβαση και επιστροφή των πολιτών και φορολογούμενων από την ΕΔηΚα. Αλλιώς δεν εξηγείται η πρόταση αυτή.

Η ΟΔΟΣ, στο σημερινό φύλλο παρουσιάζει για μια ακόμη φορά στοιχεία των υπηρεσιών που αφορά το θέμα και των κτηρίων, που ενώ ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο φορέα, και είναι απολύτως κατάλληλα, είτε αραχνιάζουν, είτε υπολειτουργούν, είτε απλά βανδαλίζονται. Με ένα τρόπο που λογικά θα έπρεπε να εκτιμηθεί ως ποινικό αδίκημα των διαχρονικών κρατούντων, αφού στο σύνολό του το θέμα έχει στοιχεία απιστίας και προκαλεί σοβαρή βλάβη και μείωση της δημόσιας (ευρύτερα) περιουσίας.

Το γεγονός, ότι η Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία θα μπορούσε να μεταφερθεί στο κτήριο του πρώην Κέντρου Περιβαλλοντικής Έρευνας (Πρόνοια) που διαθέτει προσβάσεις και ανεκτούς ανοικτούς χώρους για θέσεις στάθμευσης στα πέριξ, ή στο κτήριο του Ξενία που ρημάζει και περιβάλλεται από εκατοντάδες θέσεις στάθμευσης, ή ακόμη και στον στρατώνα Μαθιουδάκη, μοιάζει να μην απασχολεί κανένα, ούτε ως υπόθεση εργασίας. Ούτε καν τον Δήμο Καστοριάς που επεξεργάζεται την χείριστη λύση, αντί να προτείνει και να επιδιώξει μαχητικά την επιστροφή της στην θέση της στο Διοικητήριο (π. Νομαρχία), εκεί όπου βρισκόταν και ανήκει. Τι πιο απλό;

Η αιτία, δηλαδή η αλλεργία και η υπονόμευση που επιφυλάσσουν κάποιοι για την Καστοριά, καλά κρατεί. Αλλά αυτά δεν είναι ούτε τα μοναδικά παραδείγματα, ούτε οι μοναδικές λύσεις. Δεν είναι άλλωστε πολύ μακρινές οι εποχές που οι διάφοροι επιτήδειοι –τότε που έρρεαν οι πακτωλοί σε “μιζο-μελέτες”- σχεδίαζαν την μεταφορά του Νοσοκομείου Καστοριάς, ή συνέβαλαν στο ναυάγιο του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής, με τις έριδες και τα προσκόμματα σε σχέση με την στέγασή της οπουδήποτε αλλού, εκτός από την πόλη.

Έτσι, καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται με χειρότερους όρους και κατά κανόνα ως φάρσα, για μια ακόμη φορά, το χρόνιο απόστημα της Καστοριάς, που είναι η ασυνεννοησία και η αδιαφορία, θα αποδειχθεί καθημερινό πρόβλημα ολκής για τους πολίτες. Με την Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία να γίνεται, όχι μόνο πιο περιφερειακή, αλλά και πιο περιθωριακή, σε σχέση με την καθημερινότητα του πολίτη και τον δημόσιο βίο. Εκτός κι αν όλα αυτά αποτυπώνουν μια όψη του μέλλοντος.

Γλυπτό της Sophie Favre.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Φεβρουαρίου 2017, αρ. φύλλου 871

Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ