Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ με τον διακοσμητικό για τα Χριστούγεννα “Άγγελο”, σαλπίζοντα μεν αλλά εγκλωβισμένο στην καγκελόφραχτη γέφυρα του “Σταυρού” -την σκάλα που ενώ έχει κριθεί «επικινδύνως ετοιμόρροπη», τα Θεοφάνεια υποδέχεται πλήθος (ανυποψίαστου) κόσμου, ενώπιον μάλιστα των πολιτικών, κρατικών και θρησκευτικών αρχών- θα μπορούσε να είναι εικαστική. Αλλά είναι απλά κωμική. Και δραματική ταυτόχρονα.
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ αυτή, ισχύει τελικά το ότι η ζωή αντιγράφει την τέχνη ή το ότι η τέχνη αντιγράφει την ζωή. Την καστοριανή ζωή. Αποδεικνύει, εκτός από τον διακοσμητικό τραγέλαφο της σημερινής Καστοριάς, παραμονές των Χριστουγέννων, τον γενικευμένο αποπροσανατολισμό και το αδιέξοδο της τοπικής κοινωνίας, την παρακμή και την ταυτότητα της πόλης. Μας δίνουν εικαστικά, διακοσμητικά, αισθητικά, αυτό που κατά την γνώμη τους, αξίζουμε.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ (μόνο) που το εσωτερικό της πόλης της Καστοριάς (με εξαίρεση κάποιες ζώνες των κεντρικών αρτηριών) είναι απολύτως «γυμνό» από οτιδήποτε θυμίζει Χριστούγεννα. Διότι δεν εκφράστηκε η παραμικρή φροντίδα για στολισμό. Ούτε είναι που τέτοιοι «άγγελοι», λαμπιόνια και εορταστικά στοιχεία έχουν τοποθετηθεί αποκλειστικά σε… «τουριστικές» διαδρομές. Αφού ως γνωστό δίνονται τα πάντα για το τουριστικό προϊόν. Ή ότι και εκεί που έχουν τοποθετηθεί «Άγγελοι», μοιάζουν κακομοιριασμένοι και παραπεταμένοι στο φως της ημέρας.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ο τραγέλαφος της διακόσμησης, της συγκεκριμένης με τον Άγγελο του Σταυρού– αλλά όχι μόνο αυτής- αποδεικνύει ότι αυτός που έχει αναλάβει την διακόσμηση στον δήμο Καστοριάς, ή δεν πρέπει να έχει και τόσο μεράκι, ή ότι πράγματι ήθελε κάτι να συμβολίσει με τον έγκλειστο «Άγγελο». Ίσως μια έγκλειστη Καστοριά ως πόλη γειτονικής χώρας τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση του Κομμουνισμού, μόνο έτσι έχει νόημα και θέση αυτή η απίστευτη εικόνα.
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ κι έτσι, στην σημερινή Καστοριά της απόλυτης παρακμής, η εικόνα αυτή προκαλεί τις αισθήσεις. Και τις παραισθήσεις. Και η θέα της, αναγκαστικά πείθει ότι οι δημότες, κάτοικοι της Καστοριάς παραιτήθηκαν και δεν περιμένουν πλέον καμία σωτηρία. Ή μήπως περιμένουν;
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Δεκεμβρίου 2017, αρ. φύλλου 915
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.