Βιβλίο: Τα … μεγάλα μάτια της Αλ…

Ακριβώς στο τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς, έφτασε στα χέρια μου ένα ολοκαίνουριο βιβλίο, το «Τα… μεγάλα μάτια της Αλ…», γραμμένο από την αγαπημένη Γιαννιώτισσα συγγραφέα Σοφία Γραμμόζη, εικονογραφήθηκε από τον υποψήφιο για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν επίσης Γιαννιώτη Χρήστο Δήμο και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Παρρησία.

Θα πάω από το τέλος προς την αρχή: τυχεροί όσοι βλέπουν τα βιβλία τους να κυκλοφορούνται από τις συγκεκριμένες εκδόσεις-ποτέ δεν έχω συναντήσει σε δικό τους βιβλίο λάθη σαν κι αυτά που βλέπω ακόμη και σε βιβλία ευπώλητα και ξακουστά άλλων εκδόσεων για τα οποία απορείς και εξίστασαι σχετικά με τον ίδιο τον συγγραφέα, μα και με τον διορθωτή, του οποίου το όνομα αναγράφεται μπροστά μπροστά στα στοιχεία του βιβλίου. Συγχαρητήρια στην Παρρησία και γι’ αυτό, αλλά και για την υψηλή αισθητική των βιβλίων που εκδίδει!

Για την εικονογράφηση θα ήθελα να πω ότι κλέβει την προσοχή και του αδιάφορου προς αυτήν αναγνώστη. Οι ζωγραφισμένες γεμιστές ντομάτες στη σελίδα 50, μα προπαντός η γυναίκα του 40 στη σελ. 76, ολόιδια με κείνες τις μεγάλες ηρωίδες του Γένους μας, τις Ηπειρώτισσες της Πίνδου, που κουβαλούσαν τα πυρομαχικά, αγαπιέται με την πρώτη ματιά. Στη συνέχεια αγαπιέται περισσότερο εξαιτίας του ψυχικού της μεγαλείου και της έξω από τα όρια του ανθρώπινου δύναμης της καρδιάς της.

Κι ήρθε η ώρα της συγγραφέως, γνωστής κι αγαπημένης μας από την επίσκεψή της στο Σχολείο μας πριν από 3 περίπου χρόνια, μα αγαπημένης και στη συνέχεια, αφού οι μαθητές μας εξακολουθούν να ξεχωρίζουν τα βιβλία της ανάμεσα από τα πάνω από 2.500 βιβλία που υπάρχουν στη Βιβλιοθήκη του Σχολείου μας∙ ανάμεσα από όλα αυτά τα βιβλία που ζουν και αναπνέουν περιμένοντας μονάχα ένα χέρι να τα βγάλει από το ράφι τους και να τα διαβάσει. Γιατί «τα βιβλία μοιάζουν με άψυχα πουλιά που ζωντανεύουν μόνο στα χέρια του αναγνώστη», μόνο αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν…

Για το κείμενο θα ξεκινήσω να γράφω χρησιμοποιώντας μια μαγική φράση που χρησιμοποίησε η συγγραφέας και μου άρεσε εξαιρετικά πολύ: «καλοΐσκιωτος λόγος»! Αυτό το επίθετο, που ίσως και να μην υπάρχει, αλλά το δημιουργεί η κ. Γραμμόζη και γιατί είναι πραγματική συγγραφέας και, άρα, έχει τη δύναμη να δημιουργεί και να πλάθει λέξεις, αλλά κι επειδή η ίδια της είναι ένας άνθρωπος με τον καλοΐσκιωτο λόγο να βγαίνει πάντοτε από το στόμα και την πένα της, αφού μέσα της κατοικεί μια σπάνια καλοσύνη, πραγματικά μου έκλεψε την καρδιά.

Καλοΐσκιωτος, λοιπόν, ο λόγος της και αυτό αποδεικνύεται και από την υπόθεση του νέου βιβλίου της, για την οποία δεν πρέπει να πω περισσότερα για να μη μειώσω το ενδιαφέρον του εν δυνάμει αναγνώστη του. Μέσα στο βιβλίο νικήτρια και θριαμβεύτρια αναδεικνύεται η αγάπη. Αυτή η σπουδαιότερη δύναμη στον κόσμο που του επιτρέπει να υπάρχει ακόμα, η δύναμη που επιτρέπει στη γη να γυρίζει ακόμα γύρω απ’ τον εαυτό της και γύρω από τον ήλιο∙ η αγάπη που δεν παύει να ανθίζει και στις πιο απάνθρωπες στιγμές που έχει ζήσει η ανθρωπότητα, και στις πιο αιματοβαμμένες.

«Την Ιστορία δεν μπορείς να τη βουρτσίζεις και να την εξωραΐζεις για να έχεις καλύτερες σχέσεις σήμερα με τους γείτονές σου ή τους παλιούς εχθρούς σου. Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι μέσα από την αλήθεια, από το πόσο φρικτά μπορεί να είναι τα γεγονότα. Μόνο τότε έρχεται η ανακούφιση και η συμφιλίωση» λέει ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Λου Γιουρένεκ. Κι αν δε θέλουμε να επαναλάβουμε λάθη όπως τον «συνωστισμό» της Σμύρνης, λάθη που είχαν σκοπό να μας αποκοιμίσουν και να μας οδηγήσουν στον δια της λήθης αφανισμό, τότε πρέπει να αναζητήσουμε μέσα στην Ιστορία μας στιγμές όπου θριαμβεύει η ανθρωπιά κι όπου η αγάπη στον άνθρωπο νικάει ακόμη και την ανάγκη να εκδικηθείς ακόμη και τον φονιά του ίδιου του γιου σου!

Η κ. Γραμμόζη, λοιπόν, με το νέο της βιβλίο μας δείχνει, με τον δικό της γλυκό τρόπο και μέσα από την περιπέτεια που κινεί το ενδιαφέρον των παιδιών-αναγνωστών του, τον δρόμο της αγάπης και πάλι∙ τον δρόμο αυτόν τον πολύτιμο, που δε χρειάζεται άλλον χάρτη εκτός από τον χάρτη της καρδιάς, της καρδιάς που ξέρει ν’ αγαπά, όχι εκείνης που νομίζει πως αγαπά, αλλά αυτό που νιώθει ένα κακέκτυπο και μια διαστρέβλωση της αγάπης είναι και τίποτε παραπάνω…

Κι επειδή πρέπει να περιοριστώ σ’ αυτά που ήδη έχω γράψει, αφήνοντας όλα τα υπόλοιπα, ανάμεσά τους και τα συναισθήματα που αυτό το βιβλίο προκαλεί στα παιδιά που αποφασίζουν να το διαβάσουν, διαλέγω να κλείσω με τα λόγια της ίδιας της συγγραφέως:

«Όλα τα αρώματα των λουλουδιών είναι απλωμένα στην ποδιά της αγάπης! Νεράιδα η αγάπη, σε φτάνει στα ουράνια! Όμως τα πόδια της ακουμπούν πάντα στη γη. Γήινη η αγάπη, με θεϊκή πνοή! Τη βρίσκεις στη σούπα που αχνίζει, στα λευκά σεντόνια, στα στενά δρομάκια, σε μάτια παιδικά! [...] Και ο κόμπος στον λαιμό είναι αγάπη»…

ΥΓ: Μιλήσαμε πολύ για τη σχολική βία τα τελευταία χρόνια στα σχολειά μας. Έμαθαν οι πάντες την ξένη λέξη, την κάναμε όλοι καραμέλα στο στόμα. Λίγοι, όμως, στ’ αλήθεια σκέφτηκαν κάτι πολύ απλό, μα και πολύ σημαντικό: η βία εξορίζεται από τους τόπους όπου υπάρχει η αγάπη. Άρα, αν τα δεκάδες βιβλία που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια όπου συζητιέται η βία κάνουν δουλειά, βάλτε με τον νου σας πόσο πιο αποτελεσματικό είναι να μιλάμε για την αγάπη, οι συγγραφείς να γράφουν για την αγάπη, τα παιδιά και οι δάσκαλοι να διαβάζουν για την αγάπη. Και το σημαντικότερο όλων: πόσο θα λιγόστευε η βία και κάθε κακό αν τα παιδιά αναπτύσσονταν μες στην αγάπη που οι μεγάλοι θα έδειχναν με κάθε τους πράξη ακόμα και την πιο απλή, χωρίς να χρειάζεται να μιλούν γι’ αυτήν. Δίχως να λένε ούτε μία λέξη για τη σπουδαία αυτή κινητήριο δύναμη των πάντων…

 Ιούνιος 2017

 Σόνια Ευθυμιάδου-Παπασταύρου

Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη:
Τα … μεγάλα μάτια της Αλ… 
Εκδόσεις Παρρησία Ιωαννίνων 6, 183 45 Μοσχάτο τηλ. 210 9422075 www.parrisia.gr | Σ. Γραμμόζη - Σωπίκη, Νίκης 6, 45221 Ανατολή Ιωάννινα | τηλ. 26510-49566 / 6948688501 | e-mail: sofia_gram@hotmail.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6 Ιουλίου 2017, αρ. φύλλου 893