30.1.18

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Αφελληνισμός I


ΟΔΟΣ 29.6.2017 | 892


Ἀλλοίωσις τῆς Παιδείας


Μετά τήν πτώση τῆς Δικτατορίας καί τήν ἀποκατάσταση τῆς Δημοκρατίας παρατηρεῖται στήν χώρα μας μιά ἔκπτωση τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος τοῦ πληθυσμοῦ καί ἕνας προοδευτικός καί ἀνεπαίσθητος ἀφελληνισμός τῆς κοινωνίας μας.
Οἱ λέξεις ἐθνικός, πατριώτης, ἀκόμη καί Ἕλλην ἀποφεύγεται νά χρησιμοποιοῦνται γιατί, γιά πολλούς, θεωροῦνται μίασμα, χαρακτηρίζουν αὐτούς πού τίς χρησιμοποιοῦν ὡς ἐθνικιστές, ρατσιστές, φασίστες, ὀπισθοδρομικούς, συντηριτικούς καί οὐχί προοδευτικούς, ὅπως θέλουν νά θεωροῦνται οἱ θιασῶται μιᾶς πολυπολιτισμικής κοινωνίας στήν ὁποία, κατʼαὐτούς, δέν ἔχουν τήν ἀξία τους οἱ παραδόσεις, τά ἤθη καί ἔθιμα, ἡ ἰδιοπροσωπία τοῦ λαοῦ μας, ἡ ἰδιαιτερότητα τῆς θρησκείας καί τῆς γλώσσας μας καί ὅ,τι ἄλλο μᾶς χαρακτηρίζει ὡς Ἕλληνες, καί προσπαθοῦν νά πείσουν τόν λαό καί νά ἐπιβάλουν τίς ἰδέες τους, ὅτι ὅλοι οἱ πολιτισμοί ἔχουν τήν ἴδια ἀξία, ὅλοι οἱ λαοί εἶναι ἴδιοι καί ἡ κοινωνία μας πρέπει νά δεχθεῖ ἀσμένως καί τίς πολιτιστικές ἰδιαιτερότητες τῶν ἄλλων γιά νά θεωρεῖται προοδευτική, σύγχρονη καί ἀνεκτική στούς ἄλλους, ἀνεξαρτήτως ἄν τά πρεσβεύω τους εἶναι κατά πολύ ὑποδεέστερα τῶν ἰδικῶν μας. Αὐτοί εἶναι οἱ ἀποκαλούμενοι ἐθνομηδενιστές¹, πού δυστυχῶς εἶναι ἀρκετοί κατέχουν κύριες θέσεις στήν διακυβέρνηση τῆς χώρας καί ἐργάζονται μέ σθένος καί ὀργανωμένο πρόγραμμα γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ τους.

Ἐκτός ὅμως τῶν ἀνωτέρω ἐθνομηδενιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται συνειδητά καί μέ, κατά κάποιο τρόπο, ὀργανωμένο σχεδιασμό, τό φαινόμενο τοῦ ἀφελληνισμοῦ πραγματοποιείται ἀνεπαισθήτως ἀπό τό σύνολο τοῦ πληθυσμοῦ καί αὐτό ὀφείλεται, κατά τήν γνώμη μου, ἀπό τήν ἔλλειψη παιδείας καί τήν ἄγνοια τοῦ τί σημαίνει νά εἶσαι Ἕλλην καί νά εἶσαι ὑπερήφανος γι’ αὐτό. Δέν μποροῦμε νά κατακρίνουμε τόν ἁπλό λαό ὅταν καί οἱ φερόμενοι ὡς μορφωμένοι δέν γνωρίζουν ὅτι τό νά εἶσαι Ἕλλην ἀποτελεῖ ἕνα ἀναφαίρετο προνόμιο ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων τό ὁποῖο ὅμως ὑπέχει πλείστας ὄσας ὑποχρεώσεις. Δέν μπορεῖ νά ὀνομάζεσαι καί νά θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου Ἕλληνα, ἐπειδή ἔτυχε νά ἔχεις γεννηθεῖ στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο πού λέγεται Ἑλλάς, ἀλλά νά ἐμφορείσαι καί ἀπό τό πνεῦμα καί τά ἰδεώδη τοῦ ἑλληνισμοῦ, ὅπως μᾶς παραδόθηκαν ὡς παρακαταθήκη ἀπό τούς προγόνους μας, νά τά διατηρείς καί νά προσπαθείς νά τά διαδόσεις.

Τό κακό ἄρχισε μέ τήν πτώση τῆς Δικτατορίας ὡς ἀντίδραση τοῦ λαοῦ στήν στρεβλή ἐθνικιστική πολιτική τῶν δικτατόρων· μή ξεχνᾶμε τό «Ἑλλάς Ἑλληνων Χριστιανῶν» καί ἄλλα τινά. 
Ἡ Ἀριστερά τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία, εἰρήσθω ἐν παρόδω, πάντοτε προέβαλε τήν ἰδεολογία της τοῦ πατριωτισμοῦ καί τοῦ ἐθνικοῦ καθήκοντος, ἄρπαξε τήν εὐκαιρία πού τῆς δόθηκε λόγω τῆς μεταστροφῆς τοῦ λαϊκοῦ αἰσθήματος, καπηλεύτηκε τά γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου, ὅτι δῆθεν ἤταν ἔργο δικό της καί ὅτι αὐτή ἤταν ἡ μόνη πού προέβαλε ἀντίσταση στήν Δικτατορία.  

Ἔτσι ἐξέθρεψε μιά γενιά νέων, τήν γνωστή γενιά τοῦ Πολυτεχνείου, ἡ ὁποία κατόρθωσε νά ἐπιβληθεῖ στήν κοινωνία, καί νά κυριαρχήσει σχεδόν μέχρι σήμερα σʼ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωής, τήν πολιτική, τήν πνευματική, τῆς τέχνης καί ἐπιστήμης, μέ τό μόνο προσόν τοῦ δῆθεν ἀντιστασιακοῦ, τό ὁποῖο κατέστη τό πιό προσοδοφόρο ἐπάγγελμα καί ἄνοιγε ὅλες τίς πόρτες (εἶναι γνωστό ὅτι πολλοί ἀπό αὐτούς ὅταν ἐρωτοῦνταν τί ἐπαγγέλονταν ἀπαντοῦσαν ἀντιστασιακός, τό γράφανε καί στίς ταυτότητές τους). Ἄρχισαν νά διαβάλουν, νά κατηγορούν καί νά ἀποδομούν τούς διάφορους βασικούς θεσμούς τῆς κοινωνίας, τίς βάσεις ἤ πυλῶνες (ὅπως θέλουν νά λέγονται σήμερα) ὅπως τήν θρησκεία, τά ἤθη καί ἔθιμα, τίς παραδόσεις, τήν παιδεία, τήν γλῶσσα κ.λ.π. 

Τό πρῶτο πού προσπάθησαν νά ἀλώσουν καί ἀλλοιῶσουν καί συνεχίζουν συνεχῶς νά ἀλλοιώνουν εἶναι ἡ παιδεία.
 Ἡ παρεχόμενη παιδεία στήν Ἑλλάδα δέν εἶναι μόνον ἐλλιπής ἀλλά εἶναι καί στρεβλή. Σέ παλαιότερο ἄρθρο μου ² γράφω ὅτι «Παιδεία δὲν εἶναι ἡ γνωστικὴ πρόσκτηση ἑνὸς ἀντικειμένου ἤ μίας ἐπιστήμης, ἀλλά ἡ καλλιέργεια τῶν νοητικῶν, τῶν ψυχικῶν καὶ τῶν σωματικῶν δυνάμεων τῶν νέων μέσα ἀπὸ ἕνα γενικὸ καὶ προκαθορισμένο ἀπὸ κάθε χώρα σύστημα, ἡ δὲ ἐκπαίδευση πού παρέχει τὸ σχολικὸ σύστημα (πρωτοβάθμια στοιχειώδης, δευτεροβάθμια μέση, τριτοβάθμια ἀνωτάτη) δέον νὰ ἀποβλέπει ὄχι μόνο στὴν παροχὴ γνώσεων καὶ στὴν καλλιέργεια τῆς νόησης τῶν μαθητῶν, ἀλλὰ καὶ στὴ μόρφωση, τὴν διαμόρφωση τῆς προσωπικότητας, στὴν διάπλαση τοῦ χαρακτήρα τους καὶ στὴν ἐν γένει διαπαιδαγώγησή τους. Τὴν ἀνάπτυξη τοῦ ψυχικοῦ κόσμου τοῦ μαθητοῦ, τοῦ ἤθους, τῶν μορφῶν τῆς συμπεριφορᾶς του καὶ γενικότερα τὴν ἀνάπτυξη καὶ ἄσκηση ὅλων τῶν πλευρῶν τῆς προσωπικότητας τοῦ μαθητῆ πού δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν γνώση, καὶ συνίστα αὐτὸ τό ὁποῖο ἀποκαλοῦμε ἀγωγὴ». 

«Κάθε κράτος ἔχει ἕνα γενικὸ καὶ προκαθορισμένο σύστημα ἐκπαίδευσης τῶν νέων, ἀνάλογα μὲ τὴν κοσμοθεωρία του, καὶ σύμφωνα μ̓ αὐτὸ διαπαιδαγωγεῖ τοὺς νέους ὥστε νὰ εἶναι χρηστοὶ πολίτες στὸ πολιτειακό του σύστημα, καὶ κυρίως νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ὑπερασπισθοῦν τὸ πολιτειακὸ αὐτὸ σύστημα ἀπὸ ἐξωτερικοὺς καὶ ἐσωτερικοὺς ἐχθρούς. Ἔτσι διαφορετικὸ ἦταν τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα στὴν πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωση καὶ τοὺς δορυφόρους της, ἄλλο εἶναι τὸ σύστημα στὶς μουσουλμανικὲς χῶρες καὶ τὶς χῶρες τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς καὶ ἄλλο στὶς Δυτικὲς χῶρες. Ἀλλὰ καὶ στὶς Δυτικὲς χῶρες, ἐνῶ διέπεται ἀπὸ ὁρισμένες βασικὲς ἀνθρωπιστικὲς ἀρχές, λόγω τοῦ κοινοῦ Δυτικοευρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, ὑπάρχουν διαφορὲς στὸ σύστημα ἐκπαίδευσης ἑνὸς ἑκάστου κράτους, ὅσον ἀφόρα κυρίως τὴν ἐθνική τους ὑπόσταση, τὴν ἱστορία τους καὶ τὴν καλλιέργεια τοῦ ἐθνικοῦ τους φρονήματος».

Δυστυχῶς τὰ ἀνωτέρω λείπουν ἀπὸ τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα τῆς χώρας μας. Ὁ κύριος σκοπὸς τῆς ἐκπαίδευσης τῶν νέων μας, ἀπὸ τὴν πρωτοβάθμια μέχρι καὶ τὴν ἀνωτάτη, ἀποσκόπει στὴν ἀπόκτηση ἑνὸς διπλώματος μίας ἐπιστήμης, ἀμφιβόλου πραγματικῆς ἀξίας, καὶ ὄχι στὴν ἀγωγὴ τῶν νέων, ὅπως περιγράφεται ἀνωτέρω.

Ἡ διάκριση τῆς ἐκπαίδευσης σὲ στοιχειώδη, δευτεροβάθμια ἡ μέση καὶ ἀνωτέρα, ἔγινε γιατί κάθε βαθμίδα ἔχει ἕναν σκοπὸ νὰ ἐπιτελέσει. Στὴν πρωτοβάθμια οἱ μαθητές πρέπει νὰ διδαχθοῦν τὰ στοιχειώδη, ἤτοι ἀνάγνωση καὶ γραφὴ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, πρακτικὴ ἀριθμητική, πατριδογνωσία, τὶς βασικὲς ἀρχὲς τῆς ἐπικρατοῦσας θρησκείας καὶ ἄλλα στοιχειώδη μαθήματα. Ἡ δευτεροβάθμια, ἤ μέση ἐκπαίδευση, πρέπει νὰ ἔχει ὡς κύριο σκοπὸ τὴν διαπαιδαγώγηση τῶν νέων, νὰ τοὺς δώσει δηλαδὴ ἀγωγή, ὥστε νὰ γίνουν χρηστοὶ πολίτες καὶ καλοὶ Ἕλληνες. Δυστυχῶς αὐτὴ πόρω ἀπέχει ἀπὸ τὸν κύριο σκοπό της. Δὲν ἀποσκοπεῖ νὰ ἐμπεδώσει στὶς νεαρὲς ψυχὲς τους τὸ φρόνημα τοῦ ἐλεύθερου πολίτη, ὁ ὁποῖος κρίνει τὰ πράγματα καὶ κρίνεται ταυτόχρονα, συμμετέχει ἐνεργὰ στὰ κοινά, καὶ ἐμφορεῖται ἀπὸ τὶς διαχρονικὲς ἀξίες τοῦ ἑλληνισμοῦ, οἱ ὁποῖες ἔχουν υἱοθετηθεῖ καὶ ἀποτελοῦν τὶς βάσεις τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ. 

Δὲν καλλιεργεῖ στοὺς νέους τὴν ὑπερηφάνεια τοῦ νά εἶναι Ἕλληνες καὶ δὲν τοὺς διδάσκει ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι αὐτοὶ πού διετύπωσαν τὶς ἀνυπέρβλητες ἀξίες πού διέπουν σήμερα τὸν πολιτισμένο κόσμο: τὴν Ἐλευθερία, τὴν Δημοκρατία, τὴν Ἰσονομία καὶ Ἰσοπολιτεία, τὸ ἀνεφαίρετο δικαίωμα τῆς ἀξιοπρέπειας καὶ προσωπικότητος ἑνὸς ἑκάστου ἀνθρώπου καὶ ὅλων τῶν ἄλλων τά ὁποία συνιστοῦν τὸν Δυτικὸ πολιτισμό. Μὲ τὴν διδασκαλία στὸ Γυμνάσιο καὶ Λύκειο τῆς ἑλληνικῆς γραμματείας καὶ κυρίως, τὸ πιὸ σημαντικό, νὰ προετοιμάζει τοὺς νέους νὰ εἶναι ἕτοιμοι, ἀνὰ πάσα στιγμή, νὰ ὑπερασπισθοῦν τὶς ἀξίες αὐτὲς ἀπὸ κάθε ἐξωτερικὸ καὶ ἐσωτερικὸ ἐχθρὸ καὶ νὰ εἶναι προετοιμασμένοι νὰ ὑπερασπισθοῦν τὰ πάτρια ἐδάφη, στὰ ὁποία γιὰ πρώτη φορὰ συνελήφθηκαν ὡς ἰδέες οἱ ἀξίες αὐτές, ἐφαρμόσθηκαν στὴν συνέχεια στὶς ἑλληνικὲς πόλεις - κράτη καὶ διεσπάρθηκαν σ’ ὅλον τὸν πολιτισμένο κόσμο.

Ἀντʹ αὐτῶν ἡ παρεχόμενη σήμερα ἐκπαίδευση στὸ Γυμνάσιο καὶ Λύκειο ἀποσκοπεῖ στὴν προετοιμασία καὶ μόνο τῶν μαθητῶν, πῶς νὰ ἐπιτύχουν στὶς πανελλήνιες ἐξετάσεις γιὰ τὴν εἰσαγωγή τους σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς ἀνώτερες σχολές, γιά νά ἀποκτήσουν ἕνα χαρτί, τό ὁποῖο τίς περισσότερε φορές εἶναι ἅνευ ἀντικρίσματος. Βέβαια στὴν μέση ἐκπαίδευση θὰ πρέπει νὰ παρέχεται μιὰ πλήρης ἐγκυκλοπαιδικὴ μόρφωση, θὰ πρέπει νὰ διδάσκονται καὶ πρακτικά, θετικά, μαθήματα, ἀπὸ τὴν ἐκμάθηση ξένων γλωσσῶν μέχρι καὶ τὴν χρήση τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστῆ καὶ νὰ προετοιμάζεται ὁ μαθητής, ἐὰν θέλει νὰ ἀκολουθήσει ἀνώτερες σπουδές, γι’ αὐτές, ἀλλὰ ὁ κύριος σκοπὸς αὐτῆς θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ διαμόρφωση χαρακτήρων καὶ ὁλοκληρωμένων προσώπων, οἱ ὁποῖοι νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ βγοῦν στὴν κοινωνία ὡς ἐνεργοὶ καὶ ὑπεύθυνοι πολίτες.

Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ἡ παρεχόμενη παιδεία πόρω ἀπέχει τοῦ ἀνωτέρω περιγραφομένου σκοποῦ της. Ἀπό τήν μεταπολίτευση καί μετά ἄρχισε ἡ προϊοῦσα ἔκπτωση αὐτῆς, μέ κομβικό σημεῖο τήν ἄνοδο τοῦ ΠαΣοΚ στήν ἐξουσία καί τόν νόμο περί παιδείας πού ψήφισε τό 1982. Μιά προσπάθεια ἐξυγιάνσεως τῆς καταστάσεως καί τῆς διορθώσεως πολλῶν τῶν ἁμαρτημάτων τοῦ νόμου αὐτοῦ, ἔγινε μέ τόν νόμο Διαμαντοπούλου, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀντιμετωπίσθηκε ἐχθρικά, τόσο ἀπό τό πλεῖστον τῆς ἀκαδημαϊκῆς κοινότητος (ἰδίως τῆς πανεπιστημιακής), ὅσο καί ἀπό μεγάλη μερίδα τοῦ πολιτικοῦ κάσμου. Μέ τήν διακυβέρνηση ΣυΡιζΑ τέθηκε ὁριστικά ἡ ταφόπετρα στόν νόμο Διαμαντοπούλου καί ἡ ἔκπτωση τῆς παρεχόμενης παιδείας ἀκολουθεῖ μιά κατακόρυφη πτώση. 

Ἡ ἀριστεῖα χαρακτηρίστηκε ρετσινιά, ματαιώθηκε ἡ ἀξιολόγηση τῶν διδασκόντων, ἐπανῆλθε ὁ θεσμός τῶν αἰωνόβιων φοιτητῶν καί τοῦ πανεπιστημιακοῦ ἀσύλου, ἐξαναγκάσθηκαν νά ἀποχωρήσουν ἀπό τά συμβούλια Ἱδρύματος, τῶν Πανεπιστημίων, οἱ ὁμογενεῖς διεθνῶς διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί, οἱ ὁποῖοι προσῆλθαν αὐτοβούλως νά προσφέρουν τίς ὑπηρεσίες τους στήν πατρίδα μας γιά τήν ἐξυγίανση τῶν Πανεπιστημίων, ἀλλάζουν προοδευτικά τήν διδακτέα ὕλη στήν μέση ἐκπαίδευση καί τόσα ἄλλα τά ὁποία παρατηροῦμε νά γίνονται καθημερινά, εἶναι γνωστά σέ ὅλους μας, ὅπως εἶναι γνωστή καί ἡ κατάντια τῆς παιδείας μας.

Ἡ ἑλληνική παιδεία κυριαρχοῦσε σʹὅλην τήν ἔκταση τῆς Ἑλληνικῆς Χερσονήσου τοῦ Αἴμου, τήν μεταγενεστέρως καί σκοπίμως ἀποκαλουμένης «Βαλκανική», καθʹ ὅλην τήν διάρκεια τῶν τελευταίων αἰώνων τῆς Ὀθωμανικής αὐτοκρατορίας, καί μετά τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τόν ζυγό τῆς δουλείας, ἡ παρεχόμενη στό ἐλεύθερο πλέον Ἑλληνικό Κράτος παιδεία, ὑπερεῖχε τῆς παρεχομένης στά ἄλλα κράτη τοῦ πέριξ αὐτοῦ χώρου, καί τά ἑλληνικά Πανεπιστήμια διακρίνονταν γιά τήν παρεχομένη ἐκπαίδευση, προεξάρχοντος τοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου τό ὁποῖο συμπεριελαμβάνετο στά 10 πρώτα καλύτερα Πολυτεχνεία τοῦ κόσμου. Αὐτά τότε· τώρα καταντήσαμε νά πηγαίνουν ἑλληνόπαιδες στίς ὅμορες χῶρες νά φοιτήσουν στίς ἰατρικές τους σχολές, ἤ ὅπως ἔγινε πρό ἐτῶν, νά ἔλθουν στήν Ἐλλάδα ἀπόφοιτοι παιδαγωγικῶν σχολῶν τοῦ κράτους τῆς ΠΓΔΜ καί πρός δόξαν! καί κατάκριση τῶν πολιτικῶν μας, τῆς ἐποχής ἐκείνης, νά ἀναγνωρισθούν τά πτυχία τους καί νά διορισθούν στήν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση γιά νά διδάξουν τί στά Ἑλληνόπαιδα; Αὐτό δέν ἀποτελεῖ ἀδιάσειστο στοιχεῖο ἐθνομηδενισμοῦ;

Καί ὅμως ὑπάρχει ἐλπίδα, ἡ ὁποία ἐκλείπει πάντοτε τελευταῖα. Μπορούν κάλλιστα νά διορθωθούν πολλά πράγματα, ἐάν βεβαίως ὑπάρξει ἡ πολιτική βούληση, ἡ ὁποία θά πρέπει νά εἶναι ἡ πλήρης ἀποχή τῆς πολιτικής καί τῶν πολιτικῶν κομμάτων ἀπό τήν λειτουργία τῶν Πανεπιστημίων, ἡ σύσταση μιᾶς ἀνεξαρτήτου ἐπιτροπής ἡ ὁποία θά ἀποτελεῖται ἀπό διακεκριμένους Ἔλληνες ἐπιστήμονες τόσο τοῦ Ἐλλαδικοῦ χώρου ὅσο καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, οἱ ὁποῖοι θά ἐκπονήσουν ἕνα πρόγραμμα ἐκπαιδεύσεως ὅλων τῶν βαθμίδων, τό ὁποῖο θά πρέπει νά δεσμευθούν ὅλα τά πολιτικά κόμματα ὅτι, δέν θά τό ἀλλοιώσουν γιά μιά μεγάλη χρονική περίοδο. Στό πρόγραμμα αὐτό τῆς ἐκπαιδεύσεως θά πρέπει, κατά τήν γνώμη μου, νά περιλαμβάνεται ἡ ἄμεση ἀναβάθμιση τῶν κλασσικῶν σπουδῶν μέ τήν ἵδρυση πρός τοῦτο εἰδικῶν λυκείων, καθῶς καί τήν ἀναβάθμιση τῶν ἀντίστοιχων σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων. Ἐπίσης θά πρέπει νά διδάσκεται ἐντονότερα καί μέ καλύτερο τρόπο ἡ ἀρχαιότερη μορφή τῆς γλώσσας μας καί ἡ ἀρχαῖα ἑλληνική γραμματεῖα. Ἄν γίνει κάτι τέτοιο πολλοί ξένοι φοιτητές θά προσέλθουν στήν χώρα μας γιά νά φοιτήσουν στά ἐδώ Πανεπιστήμια. 

Μπορούν καί ἄλλα πολλά νά γίνουν ἐάν ἀπελευθερωθούν οἱ πολιτικοί μας ἀπό τίς ἰδεοληψίες τους, τήν νοοτροπία τους ὅτι ὅλα πρέπει νά ἐλέγχονται ἀπό τό κόμμα, τόν κρατισμό καί τήν καθʹ οἰονδήποτε τρόπον παρέμβασή των στά θέματα τῆς παιδείας καί τῆς λειτουργίας τῆς Ἀνωτάτης Παιδείας. Αὐτά γιά τήν ἐπίδραση τῆς ἐκπτώσεως τῆς παρεχομένης παιδείας στόν ἀφελληνισμό μας. Σέ ἐπόμενο ἄρθρο μου θά ἀναφερθῶ στήν κακοποίηση τῆς γλώσσας μας καί τῆς ἀπαξίωσης τῶν λοιπῶν πυλώνων τῆς ἰδιοπροσωπείας μας.



1. Ἔχω γράψει δύο ἄρθρα σχετικά μέ τούς ἐθνομηδενιστές, τά ὁποία δημοσιεύθηκαν στήν ΟΔΟ ἀριθ. φύλλων 668/29.11.2012 (εδώ) καί 719/12.12.2013 (εδώ) ἀντίστοιχα, ἀπό τά ὁποία ἐπαναλαμβάνω πολλά στοιχεῖα.
2. Περί παιδείας. Δημοσιεύθηκε στὸ Ἐνημερωτικὸ Δελτίο τοῦ Ἐκπολιτιστικοῦ Συλλόγου Καστοριανων Νόμου Ἀττικῆς,  ἀριθ. φύλλου 40 ( Ἰαν. Φεβρ. Μάρτ. 2002).



Φωτογραφία: Ο Πλάτων και η Αθηνά, στην Ακαδημία Αθηνών. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Ιουνίου 2017, αρ. φύλλου 892

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ