ΟΔΟΣ: Κοινωνική πραγματικότητα

6.7.2017 | 893

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, χάρη στο αποτελεσματικό επιχειρησιακό έργο της Ελληνικής Αστυνομίας στην Καστοριά, καταγράφονται σημαντικές επιτυχίες. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στις επιτυχίες στον τομέα της πάταξης σοβαρών αδικημάτων, όπως της διακίνησης ναρκωτικών. Με τελευταίο χρονικά περιστατικό την εξάρθρωση απολύτως εγχώριου κυκλώματος, που φέρεται σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, να είχε οργανωθεί πλήρως από το στάδιο της «καλλιέργειας» ως το στάδιο της «διανομής» ινδικής κάνναβης, στην πόλη και τα περίχωρα της Καστοριάς.

Οι επιτυχίες αυτές της Αστυνομίας είναι σπουδαίες και συμβάλλουν στην τόνωση του αισθήματος ασφάλειας και περιβάλλοντος νομιμότητας των πολιτών. Κοινός τόπος είναι η παρατήρηση ότι αναγκαίος όρος και προϋπόθεση στοιχειώδους κοινωνικής γαλήνης, ειδικά σε περιόδους μεγάλης κρίσης, είναι η ασφάλεια και η δημόσια δημοκρατική τάξη. Η απρόσκοπτη λειτουργία θεσμών, όπως της εθνικής άμυνας και της δημόσιας τάξης.

Ωστόσο, χωρίς να μειώνεται η αξία των επιτυχιών, άγνωστο και απόρρητο παραμένει το εάν συνδέονται (ή όχι) μεταξύ τους τα κορυφαία γεγονότα των επιτυχιών της Αστυνομίας στην Καστοριά.

Όμως, η επιτυχία πέρασε, νέες ανθρώπινες τραγωδίες αποκαλύφθηκαν, νέοι άνθρωποι ήδη προφυλακίστηκαν και υποθήκευσαν αν δεν κατέστρεψαν ήδη την ζωή τους, και αυτή αποτελεί πτυχή που δεν δείχνει να απασχολεί την κοινή γνώμη. Μια κοινή γνώμη που αρκείται στα γεγονότα και όχι την ανάλυσή τους.

Όμως, από την ανάλυση των περιστατικών των τελευταίων επιτυχιών της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καστοριάς, στον τομέα αυτό, προκύπτει ότι η παραβατικότητα του είδους, δηλαδή του σκληρού κόσμου των ναρκωτικών, τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει στην Καστοριά άλλο υπόβαθρο. Πιο συγκεκριμένα, το πρόβλημα δεν αφορά πια απλά (ή κυρίως) την χρήση, αλλά την διακίνηση, κοινώς εμπορία των ναρκωτικών με σύγχρονες μορφές οργάνωσης και παραβατικότητας. Και εμπλέκει πολίτες που κανείς δεν θα φανταζόταν ότι ανήκουν στο περιθώριο του είδους.

Πρωτόγνωρο είναι για την Καστοριά, ότι η σχετική εγκληματικότητα αφορά πλέον και κοινωνικά στρώματα, καθημερινών κατά βάση συμπολιτών, ανθρώπων της διπλανής πόρτας κυριολεκτικά, που θεωρητικά βρίσκονταν εκτός κάθε υπόνοιας. Ζούσαν κατά κανόνα μια διακριτική ζωή, με τα προβλήματά της προφανώς, αλλά ήσυχα.

Αυτό είναι το ένα γεγονός. Διότι οι μεγάλες επιτυχίες της Αστυνομίας στην Καστοριά, στην άλλη πλευρά, αντανακλούν ταυτόχρονα δυστυχίες και αδιέξοδα. Ένα άλλο γεγονός, που τείνει να αποτελεί δεδομένο, το οποίο περνάει απαρατήρητο. Του ίδιου κατά βάση προβλήματος και των μεταμορφώσεων και παραμορφώσεων που προκαλεί η κρίση. Και προπαντός (προκαλεί) η πολυετής και διαχρονική ανικανότητα των υπευθύνων να συμβάλλουν με το έργο τους, ώστε να μην οδηγούνται σε διάφορα στάδια και επίπεδα απόγνωσης και περιθωρίου, ιδίως τους ανέργους νέους, ή όσους ακόμη και με κανονικές συνθήκες θα χρειάζονταν ισχυρά κοινωνικά πρότυπα.

Αυτό λοιπόν είναι το άλλο γεγονός. Με μια πρώτη σκέψη μοιάζει άσχετο από τις επιτυχίες της εξάρθρωσης. Ωστόσο συνδέονται μεταξύ τους. Κοινά στοιχεία τους, είναι η κρίση θεσμών, αξιών. Έλλειψη ευκαιριών, προτύπων. Κλονισμός συνεκτικών κοινωνικών στερεοτύπων και έλλειμμα έμπνευσης σεβασμού του Κράτους προς τους πολίτες.

Και δεν είναι το μοναδικό. Επί της ουσίας, στο ίδιο μοτίβο ανάλυσης της παρακμιακής κοινωνικής πραγματικότητας της Καστοριάς, εξηγείται η εμμονή κύκλων να μην αρκούνται στον μουσικό εκμαυλισμό των καρναβαλιών της Καστοριάς – καταστροφή για την οποία οι ίδιοι δεν φέρουν ειδική ευθύνη. Διότι χωρίς να υπάρχει καμμιά ανταπόκριση από τους πολίτες της Καστοριάς, που δεν πείθονται, ούτε από άδολες ή έστω καλές προθέσεις, ούτε φυσικά από το αποτέλεσμα, αφήνοντας επιδεικτικά κενά καθίσματα και τραπέζια, κάποιοι επιχειρούν να πετύχουν το για 1000 χρόνια ακατόρθωτο: την συμφιλίωση λαών ιστορικά, πολιτιστικά και εθνικά διαφορετικών, αν όχι εχθρικών προς την Ελλάδα, και αναμφίβολα μη φιλικών προθέσεων σε όλους τους τομείς. Και το επιχειρούν με εκδηλώσεις που βαπτίζουν «λαϊκές», και «φεστιβάλ» με το βαρόμετρο της επιτυχίας τους να είναι η μαζικότητα στην απήχηση.

Μπορεί να φαίνεται ακραίο, αλλά κατ’ ουσίαν πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο και την παθογένεια που ωθεί άλλους σε αμιγώς παραβατικές συμπεριφορές. Είναι και αυτή συνέπεια της ανεπάρκειας των πολιτικών της Καστοριάς. Αν αυτοί είχαν επιτύχει και είχαν αποδώσει έργο, αν είχαν εμπνεύσει οράματα και υπήρχαν δουλειές, αν είχαν τονώσει το αίσθημα ασφάλειας, προοπτικής και σεβασμού στην χώρα και τις στρατηγικές επιλογές της, ποιος θα αποφάσιζε να μας προτείνει σύμβολα πολιτιστικής αξίας αυτού του είδους; Μάλλον κανείς τόσο εύκολα.

Η αναφορά γίνεται για την επιμονή κάποιων και την ευκολία του Δήμου Καστοριάς να υποστηρίζει ιδέες πραγματοποίησης δήθεν φεστιβάλ με σλαβικές και τουρκικές μουσικές και γλώσσες, στην καρδιά της Καστοριάς σε μια εποχή που η Ελλάδα πιέζεται και απειλείται. Και να έχουν κάποιοι την αφέλεια να νομίζουν ότι μπορεί να εξωραϊστικό σωματείο να επιτύχει την…συμφιλίωση των λαών.

Η ματαίωση και ακύρωση όλων των «εκδηλώσεων» της 3ης (και χείριστης) βραδιάς δεν σημαίνει κάτι, έστω κι’ αν οι διοργανωτές επικαλέσθηκαν «τεχνικούς» λόγους, χωρίς άλλες διευκρινίσεις. Διότι η εν λόγω… πολιτιστική επέλαση τελικά μετονομάστηκε και πραγματοποιήθηκε με άλλο όνομα κι άλλους διοργανωτές. Η φημολογία ότι όλη αυτή η διχόνοια και οι παλινωδίες προκλήθηκαν με αφορμή διαφωνίες για την οικονομική μοιρασιά, επιβεβαιώνει με τον τρόπο της την παρακμιακή αιτιολογία του γεγονότος, σε σχέση πάντα με την Καστόρια.

Το θέμα, όπως ήδη αναφέρθηκε είναι να αναλυθεί αν θα μπορούσαν να συμβούν όλα αυτά τα συμβάντα, εκ των οποίων το δεύτερο φαντάζει αθώο και ανιδιοτελές, στην περίπτωση που οι ταγοί της Καστοριάς, οι υπόλογοι της ιστορίας και της κακοδαιμονίας της με τις πρωτοβουλίες, τα έργα τους, προσανατόλιζαν όσους αφορούν τέτοιες καταστάσεις σε κάτι αληθινά δημιουργικό και ενδιαφέρον. Με ευκαιρίες δουλειάς, άμιλλας, ανταγωνισμού και προοπτική προόδου, αν θα ρίσκαραν κάποιοι την ζωή τους και την ελευθερία τους, ακόμη και την απληστία τους στον σκοτεινό κόσμο της διακίνησης ναρκωτικών και οι άλλοι σε σύνθετες ενέργειες με παρενέργειες που μπορεί να γίνονται φανερά, όσες τουλάχιστον γίνονται αντιληπτές, αλλά έχουν  την δική τους τοξικότητα.

Διότι και στις περιπτώσεις των πρόσφατων γεγονότων εμπόριο και εθισμός πηγαίνουν μαζί. Και προϋποθέτουν έλλειμμα εκτίμησης, αυτοσεβασμού και κενό κυριαρχίας. Μόνο που κανείς δεν δείχνει να ασχολείται με την βαθύτερη ανάγνωση των τελευταίων κρουσμάτων της Καστοριάς.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6 Ιουλίου 2017, αρ. φύλλου 893