Λόγος & Αντίλογος

O μύθος

έφυ και έφη

Στη φάρμα των πτηνών πολλά πετεινά: Η πέρδικα η Θυμιώ, η Χελιδόνα η Χάιδω, η Σουσουράδα η Ουρανιώ, η Καρακάξα η Φωνασκώ. Άρχοντας παρά την αξία ο Κόκορας. Ανάμεσά τους και η Κλώσσα η Θανασούλα. Είχε, δε λέω, προσόντα πολλά. Οι Άλλες της φάρμας, θέλεις πειρακτικά, θέλεις από ζήλεια, γραΐδιο την αποκαλούσαν.
Έτσι είναι. Καθένα από τα πουλιά με τα χαρίσματα και τα καμώματά τους. Είχε, είπαμε, η κλώσσα πείρα, «γνώσεις» για όλα τα πράγματα και θέματα της φάρμας. Είχεν όμως μέσα της μιαν όρεξη ανίκητη. Να μπει στο αρχοντικό του Κόκορα, στο Παλάτι να πούμε. Ψυχολόγησε ο Άρχοντας – ωστόσο διέθετε αυτήν την εξυπνάδα, τις ορέξεις της και με άλλες κλώσσες κατώτερες προετοίμασε το έδαφος. Άλλο που δεν ήθελε η Αθανασώ.
Τι σαν της έλεγαν οι άλλες συντρόφισσές της πως αυτή έπρεπε να είναι αρχόντισσα στο παλάτι, γιατί έχει όλα τα φόντα και τα προσόντα πολύ ανώτερα του Κοκόρου! Εις μάτην. Αυτή, εξωστρεφής καθώς ήταν, ήθελε να την βλέπουν που υπηρετεί τον κόκορα, Alexander τον αποκαλούσαν στην φάρμα ευρωπαϊστί (Alexesevits ρωσιστί). Στην όρεξή της αυτή παρέβλεπε πως στο μυαλό και στις γνώσεις υπερτερούσε από τον κόκορα.
Τι τα θέλεις; Αρκούσε του γραϊδίου να υπηρετεί τον άρχοντα. Σε τι συμφωνούσαν; Σε τι τα έβρισκαν; Όσοι καταλάβαιναν στην φάρμα, συμπέραιναν…
Υ.Γ. Τα ονόματα είναι μυθικά. Αν συμπίπτουν με πολιτικά, το λέει ο μύθος.

Ο Μετ-Αισώπιος

(Λάζαρος Γ. Νικηφορίδης)

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Σεπτεμβρίου 2017, αρ. φύλλου 900