20.2.18

ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: “Το διήγημα σήμερα”



Η τελευταία εκδήλωση με “Το διήγημα σήμερα” του Φεστιβάλ της Αυλής με διοργανωτή τον Δήμο Καστοριάς, αναντίρρητα ξάφνιασε με την επιτυχία του το πολυπληθές κοινό που την παρακολούθησε. Ήταν μια πρόταση του καταξιωμένου πια συμπολίτη μας διηγηματογράφου Ηλία Παπαμόσχου στον αντιδήμαρχο Πολιτισμού κ. Λ. Παπαδημητρίου που πρόθυμα την υιοθέτησε. Δεν ήταν ένας, δεν ήταν δυό, ήταν δεκατέσσερις γνωστοί και καταξιωμένοι διηγηματογράφοι στο πανελλήνιο που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Ηλία Παπαμόσχου και του αντιδημάρχου.

Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πως το εγχείρημα είχε τις δυσκολίες του. Ήταν ένα ρίσκο που μπορούσε να είχε πολλά απρόοπτα. Τίποτα όμως δεν συνέβη και οι δώδεκα από τους δεκατέσσερις έδωσαν το παρόν τους, συμβάλλοντας ο καθένας με την παρουσία του και το διήγημά του στην μεγάλη επιτυχία της εκδήλωσης.

Μιά εκδήλωση που τόσο απρόσμενα μετατράπηκε σε μυσταγωγία για το πολυπληθές ακροατήριό της, που για δύο και πλέον ώρες έμενε άφωνο χωρίς ακόμα και ψίθυρος να ακουστεί, ασάλευτος στην πλαστική καρέκλα του που δεν θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι και αναπαυτική.

Δεν ήταν μόνον τα επιλεγμένα διηγήματα που διαβάστηκαν από τους δημιουργούς τους που το καθένα ξέχωρα είχε το δικό του ενδιαφέρον. Ήταν και ο διάφανος σεβασμός μαζί με την έκδηλη σεμνότητα των συγγραφέων προς το ακροατήριο, αλλά και το ακροατήριο προς τους ίδιους, καθώς και για τους ίδιους μεταξύ τους.

Ήταν και οι αναφορές και ο θαυμασμός που εξέφρασαν ανυπόκριτα οι συγγραφείς για την πόλη και την ομορφιά της, που αυτήν την διαπίστωσή τους σίγουρα θα την μεταφέρουν αξιόπιστα στο περιβάλλον τους.

Ήταν τέλος οι καινούργιες προσδοκίες που δημιούργησε η πρόθεση του Ηλία Παπαμόσχου να προετοιμάσει μια ακόμα τέτοια εκδήλωση, αυτήν την φορά με γυναίκες, καταξιωμένες στον χώρο του διηγήματος αλλά και της ποίησης, δίνοντας την απάντηση σε απορίες για την μη συμμετοχή στην εκδήλωση αυτή γυναικών.

Η παρουσία όμως του δημάρχου, δεν είναι δυνατόν να μην τον επηρέασε, ώστε να αποφασίσει τέλος πάντων όσον το δυνατόν γρηγορότερα, να αποκτήσει η πόλη την πνευματική της στέγη.

Όσο για τον Ηλία, το μόνον που θα του λέγαμε, να μην κουραστεί να αγαπάει την πόλη το
υ ακόμα περισσότερο για να μένει ζωντανός ο πολιτισμός της, προσφέροντας τέτοια ποιότητας πνευματική τροφή στον κόσμο της.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Αυγούστου 2017, αρ. φύλλου 897


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ